ep.3หวั่นไหว

พลังงาน..: สวัสดีค่ะคุณจองกุกเชิญที่โซนVIP ×××××

จองกุก : ขอบคุณครับ

อินซอน : มาช้าจัง~เลยค่ะซอนสั่งมาเเล้วนะคะ อาหารที่คุณชอบ ^^ กับไวน์ ชอบมั้ย

จองกุก : ชอบครับว่าเเต่วันนี้คุณไม่เข้าบริษัทไปไหนหรอเห็นบอกว่าไปธุระ

อินซอน : อ อ..เอ่อปล่าวค่ะเเวะไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาลน่ะคะ อาการก็ยังเหมือนเดิมยัง>|< ( ท่าทางเหมือนจะร้อลไห้..)

จองกุก : ไม่เป็นไรนะซอนผมจะอยู่ข้างๆคุณเสมอนะ

อินซอน : ไม่เป็นไรค่ะ ซอนมำใจไว้นานล่ะคะตั้งเเต่คุณหมอบอกว่ายังไงแม้ก็มีโอกาศฟื้นยากตั้งเเต่อุบัติเหตุครั้งนั้นที่พี่ซูวอนกับ.....อ..เอ่อว่าเเต่ได้ยินคุณหญิงใหญ่บอกว่าพี่ซูวอนฟื้นเเล้วนิค่ะ ความจำเสื่อมด้วยอย่างงี้คงจำเรื่องวันนั้นไม่ได้เเล้วสินะคงจะเป็นเรื่องดีนะคะ เรื่องที่จะหย่าคงตอนนี้พี่คิดยังไงคะ"

จองกุก : พี่ขอเวลาหน่อยนะ ซูวอนยังไงก็คือซูวอนเธอก็ยังเป็นคนที่ไม่สนใจพี่อยู่เเล้ว เพียงเเต่พี่สงสารรอความจำกลับมาค่อยทำเรื่องหย่าให้จบๆ

อินซอน : ซอนจะรอพี่นะคะ

จองกุก : พี่อิ่มเเล้วเดี๋ยวไปส่งนะ

อินซอน : ไม่เป็นไรคะซอนเอารถมาวันนี้ค้างไหนคะ...

จองกุก : พี่จะค้างคอนโดน่ะ....พอดีงานเยอะเลยเอามาเคลียร์ด้วยพรุ่งนี้จะได้สะดวกเพราะทางใกล้บริษัทครับ

อินซอน : อ่อหรอค่ะงั้นฝันดีล่วงหน้านะคะ รักนะคะ<3

จองกุก : ครับฝันดี

23:23น. หลังจากขับรถมาถึงคอนโด พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็กะว่าจะเข้ามานอน ด้วยความเคยชินลืมนึกไปเลยว่าซูวอนนอนอยู่เลยเผลอทิ้งตัวนอนกอดเจ้าก้อนกลมๆข้าง พอนึกขึ้นได้เลยเปิดผ้าห่มออกเลยเจอกับผู้หญิงที่ตนคิดจะหย่าจะได้นอกใจไปแล้ว ทำไมนะฉันถึงกลายเป็นคนใจโลเลแบบนี้ จมูกได้รูปได้กดลงบนแก้มเนียนของหญิงสาวเพราะความหมั่นเขี้ยว......ฝันดีนะซูวอน

พอหลังจากที่ตื่นมาก็พบกับใบหน้าหล่อๆที่ซกอยู่อกเต็มๆ ฉันหน้าเเดงเป็นลูกมะเขือเทศเขินอายมากๆ ค่อยๆเอาหน้าเขาออกเเล้วไปเข้าห้องน้ำ

หลังจากอาบน้ำจะว่าเเต่งตัวก็ไม่เชิงเพราะมีเเค่เสื้อเชิร์ตตัวเดียว เฮ้อออ ' ชีวิตฉันอุตสามาอยู่ในร่างคนรวยแท้ๆกลับไม่มีแม้กระทั่งชุดจะเปลี่ยน ฉันออกมาเตรียมอาหารให้จองกุกตามหน้าที่ภรรยาเพราะปกติจะทำช่วยน้าสายใจทุกวันอยู่เเล้ว

ฉัน : จองกุกตื่นมาทานข้าวได้เเล้วนี่! คุณทำไมตื่นสายจังคะ 8:30แล้วนะ ไม่ทำงานรึไง ไหนว่างานยุ่งไงคะ

จองกุก : อืออออ~~~ อะไรซูวอนนี่ผมพึ่งได้นอนเองนะยังเช้าอยู่เลย ถ้าคุณหิวก็กินก่อนเลย

ฉัน : เอ๊....นี่คุณ! เชอะ (ฉันอุตสาเป็นห่วงตั้งใจทำสุดฝีมือจะไม่หยามน้ำใจมากไปหน่อยหรอ กินเองคนเดียวก็ได้)

จองกุก : หลังจากเธอออกไปผมก็รีบแปลงฟันอาบน้ำมาชิมอาหารฝีมือเธอดู แต่เธอเคยบอกว่าทำไม่เป็นนิ???

พอเดินมานั่งโต๊ะก็พบกับคนหน้างอหนึ่งอัตรางอนหรออเนี้ยยย

ฉัน : ไหนว่าไม่กินไงจะนอนไม่ใช่รึไง??

จองกุก : ผมล้อเล่นน่ะ....แต่คุณทำเป็นซะที่ไหนละ ปกติมีเเต่ออกไปทานข้างนอกไม่เคยเห็นทำนิ ไหนชิมซิจะกินได้รึป่าว

ฉัน : นั้นมันตอนนั้นเเต่ว่าต่อไปนี้ฉันจะทำให้คุณทานทุกวันเลย ฉันไม่รู้คุณชอบทานอะไรเลยทำข้าวพัดกุ้งนะ เพราะในตู้พอทำได้เเค่นี้^^ เป็นไงอร่อยมั้ย

จองกุก : อื้อพอทานได้ (อร่อยจังนี่อร่อยกว่าทานที่ร้านอีกนะเนี้ยป่าวอวยนะเเต่อร่อยจริงๆ ว่าเเต่ต่อไปนี้ของคุณน่ะจะมีผมอีกรึป่าวก็ไม่รู้)

ฉัน : แต่ฉันว่ามันอร่อยมากๆต่างหากละ ดูสิหมดจานเเล้วนะไม่ถึง5นาทีเลย:)

จองกุก :ผมอิ่มเเล้ว จะพาคุณกลับส่งบ้านนะคุณแม่โทรมาถามถึงอาการคุณท่านคงอยากพบคุณน่ะ

ฉัน : เเล้วคุณล่ะคุณจะอยู่กับฉันมั้ยคะ ฉันไม่อยากไกลจากคุณเลยไม่รู้จักหรือสนิทกับใครเลยด้วยซ้ำ...~~~

จองกุก : แต่ปกติเราก็แยกกันอยู่นะ ...??

ฉัน : นะๆๆ นะคะ นะคะคุณสามีสุดหล่อ^^

(เป็นไงล่ะลูกอ้อนสุดชีวิตขนาดนี้ต้องใจอ่อนบ้างเเหละ

หน้าแดงหมดแล้วเนี้ยย5555)

จองกุก : อ ..เอ่อ (อะไรกันผมจะทำตัวไม่ถูกแล้วนะ ค่อยๆเปลี่ยนไม่ได้รึไงเป็นการเปลี่ยนที่อันตรายมาก)

ฉัน : นะคะๆ (ฉันเดินเข้าไปใกล้เเล้วกอดเเขนผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี อ้อนลูกสุดท้ายเเล้วจริงๆหมดลูกเเล้ว)

จองกุก : กะ ก็ได้คับ (เขินนะเว้ยยยเฮ้อออ~)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***