ep.2พูดคุย

ฉัน : นี่ก็3วันเเล้วนะคะทำไมไม่ห็นจองกุกมาเยี่ยมเลยคะป้า

แม่นม :ปกติคุณหนูออกจะชอบการอยู่คนเดียวนะคะ ไม่ชอบให้คุณจองกุกมายุ่งวุ่นวาย คุณหนูออกจะพูดบ่อย

ฉัน : หมายถึงพูดต่อหน้าเขาหรอคะ??

แม่นม :ใช่ค่ะบางครั้งก็น่าสงสารคุณจองกุกนะคะ555

เพราะตั้งเเต่เเต่งงานมายังไม่ได้มาค้างห้องคุณหนูเลยสักครั้งมาที่ไรก็ให้นอนห้องรับรอง

ฉัน : (....ถึงว่าเขาถึงไม่ค่อยคุยกับเราอุตสาอ้อนไปตั้งลูกใหญ่ ต่อไปนี้ฉันคงต่อใส่ใจจะทำให้คุณใจอ่อนกับเราเลยค่อยดูคุณสามี...คิดในใจ)

แม่นม : คิดอะไรคะเห็นยิมน้อยยิมใหญ่เชียวว

ฉัน : ปล่าวค่ะ เราจะกลับกันยังไงคะ?

แม่นม : รถของที่บ้านมารับคะ

ฉัน : ป้ามีเบอร์คุณจองกุกไหมคะ

แม่นม : มีค่ะ

ฉัน : หนูขอยืมหน่อยค่ะ

....ตู๊ดดดด~```

จองกุก : ฮัลโหลครับ ป้ามีอะไรรึป่าวครับ

ฉัน : คือฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้คุณช่วยมารับได้มั้ยคะ...."

จองกุก : แต่คงอีกหลายชั่วโมงนะผมเคลียร์งานอยู่

รอได้หรอ ..

ฉัน : รอได้ค่ะ...^^

จองกุก : เฮ้อออ~ (ที่จริงผมว่างไปรับตอนนี้ยังได้เลยเเต่ผมกลัวเจอหน้าเเท่านั้น ไม่รู้จะทำตัวยังไง _ )

ฉัน : 30นาทีผ่านไปแล้วนี่เขายังไม่มาหรอเนี้ยอุตสาบอกบอกแม่นมว่าจะกลับกับนาย ต้องรอเก้อคนเดียวเลยเนี้ย

แก๊ก''— แอ๊ดดด--- เสียงเปิดประตู

จองกุก : ซูวอน .....ซูวอน เงียบ`````

(หลับหรอ สงสัยคงรอนานสินะ เเล้วนี่ทำไมไม่นอนเตียงดิดีละ ยัยบื้อเอ้ยความจำเสื่อมเเล้วบื้อเลยนะ แต่เวลาไม่ทำหน้าบูดใส่ผมคุณก็น่ารักอยู่นะ?)

ผมต้องอุ้มเธอขึ้นรถทั้งที่หลับอยู่ ภายในรถมีเเต่ความเงียบ ฟ้าเริ่มครึม ~~

จองกุก : นี่พึ่ง6โมงเย็นทำไมฟ้าถึงครึมแบบ อย่าบอกนะฝนจะตก เฮ้ออีกตั้งไกลกว่าจะถึงบ้านซูวอน

ฉัน : งื้อ~~~ พอลืมตาขึ้นมา: เอ๊ะ!! คุณจองกุกนี่คุณมาตอนไหน เเล้วเรากำลังจะไปไหนหรอคะ

จองกุก : ขอโทษที่ให้รอผมเห็นคุณหลับเลยอุ้มคุณขึ้นไม่ได้ปลุกกลัวตื่นน่ะ กำลังพากลับบ้าน

แต่ฝนดันตกหนักขนาดนี่ งั้นเราค้างคอนโดผมก่อนก็แล้วกันนะพรุ่งนี้ค่อยกลับ คุณโอเคนะ

ฉัน : ทำไมถึงต้องถามว่าฉันโอเคมั้ย ปกติเราไม่ได้นอนด้วยกันหรอคะ

จองกุก : ใช่ ปกติแม้เเต่เข้าห้องนอนคุณยังไม่ให้ผมเข้าตั้งเเต่เเต่งงานกันมา

ฉัน : เเปลกจังแฮะ? ไม่ได้นะคะเราเเต่งงานกันเเล้วฉันต้องอยู่ด้วยกันสิ เเล้วเเบบนี้คุณไม่โกรธฉันหรอ

จองกุก : ไม่ ผมคงชิน~

ฉัน : คุณพอจะบอกอะไรเกี่ยวตัวฉันให้ได้ไหมคะ

จองกุก : คุณเป็นคนเก่งบริหารธุรกิจด้วยตัวเอง ชอบความเป็นส่วนตัว เป็นคนตรงๆแต่ไม่ค่อยพูด

ไม่ชอบอาหารทะเล ไม่กินผักเเต่ชอบกินแอปเปิ้ลไม่ทานของเผ็ด เกลียดมะเขือเทศ ชอบสีม่วงกับสีดำ

ฉัน : คุณดูจะรู้ใจฉันจังเลยนะคะ^^

(...คุณคงรักซูวอนมากนะดูเข้าใจลายละเอียดทุกอย่างจัง...)

จองกุก : แล้วตอนนี้ล่ะดูคุณจะไม่เหมือนเดิมนะชอบหรือไม่ชอบอะไรมั้ย??

ฉัน : คือฉันก็ไม่รู้ค่ะ555 แต่ที่เเน่ๆฉันชอบกินผักนะอร่อยมีประโยชน์ด้วยนะ แต่ฉันคงจะเก่งเเบบซูวอนคนเก่าไม่ได้หรอกมั้ง555

จองกุก : (....ผมไม่เห็นรอยยิ้มแบบนี้บนหน้าของเธอเลย น่ารักจังยิ่งเธอมาเปลี่ยนเป็นแบบนี้ยิ่งทำใจยากเข้าไปใหญ่ จะเห็นเเกตัวเกินไปมั้ย....)

.......30นาทีผ่านไปถึงคอนโดจองกุก.......

จองกุก : ไปอาบน้ำแต่งตัวซะ ผมจะไปสั่งอาหารข้างล่างให้

ฉัน : โอเคค่ะ^^

(ฉันเข้ามาในห้องน้ำกำลังอาบน้ำ จู่ๆก็คิดได้ว่าไม่มีเสื้อเปลี่ยน ทำไงดีที่เนี้ย ?. ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำเลยถือวิสาสะเอาเสื้อเชิร์ตของจองกุกมาใส่ ....ก็มันจำเป็นนี่เราไม่เคยนอนที่นี่จะมีเสื้อผ้าเราได้ไง)

จองกุก : นี่คุณมาท่านข้าวนะผมเอามาให้เเล้วว่างไว้บนโต้ะ ...... (ผมอึ้งกลืนน้ำลายสักพักเพราะเธอใส่เพียงเสื้อเชิร์ตสีฟ้าอ่อนเลยขาอ่อน ไม่เคยเจอผมนี้เลย ....อันตรายจังนะซูวอน**)

ฉัน : จองกุกคะ คุณไม่ทานหรอทำไมมีที่เดียวละคะ

จองกุก : ผมจะออกไปธุระน่ะ คุณทานเลยเดี๋ยวสักพักผมกลับ (จองกุกหรอ ??? เปลี่ยนไปจริงๆ)

ฉัน : ไปไหนหรอค่ะฉันถามได้มั้ย อย่ากลับดึกนะอันตราย คุณเองก็ยังไม่ทานข้าวนิภาษาเยอรมัน..." "

จองกุก : ลูกค้ามาถามเรื่องงานน่ะ ไม่เป็นไรผมไปทานข้างนอกได้คุณเข้านอนเลยถ้ามาดึก .. (เป็นห่วงด้วยหรอเนี่ย?? ^^ )

ฉัน : .........(เฮ้อออเหงาเเย่เลยไม่เลยการอยู่คนเดียวเนี่ยคิดถึงปันปันจังป่านนี้ทางนั้นจะเป็นยังไง)

จองกุก :.....ติ๊ดดด สายโทรศัพท์.........(อินซอน)

ฮัลโหลผมกำลังออกไปอีก15นาทีก็ถึง มีเรื่องนิดหน่อยครับ คุณรอที่โต๊ะเดิมน่ะผมจองไว้เเล้ว___

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***