์ืN.4

ต่อจากตอนที่แล้วว**   ด้วยความสงสัย ก้องจึงถามอลินตาว่า " ทำไมไม่ไปเสริฟเองอ่ะ???"  อลินตาจึงตอบว่า  "  เกลียดขี้หน้าผู้ชายปากเสีย  ขอร้องละพี่ก้องช่วยฉันเถอะนะเดี่ยวฉันทำงานเกินเวลาให้"  ก้องงงมากจึงชี้นิ้วไปทางเจตรินทร์แล้วถามว่า " คนนั้นเหรอ" อลินตาพยักหน้าทำให้ก้องหัวเราะแล้วเอาของไปเสริฟ  เมื่อไปถึงที่โต๊ะของเจตรินทร์ ก้องนั่งลงข้างๆเนย์แล้วถามเจตรินทร์ว่า "  แกชอบน้องอลินตาเหรอว่ะไอเจตน์" เนย์ที่นั่งอยู่ก็พูดขึ้นว่า "ไม่หรอกเพื่อนเรามูฟออนจากแพรวา แล้วกำลังคุยกับสาวคนนึงอยู่"   ก้องทำหน้าจริงจังแล้วพูดว่า " จริงเหรอ  แกไม่ชอบก็ดีแล้วเพราะฉันชอบน้องเขาอยู่แกห้ามนะเว้ย"    เจตรินทร์ที่นั่งเหม่ออยู่ถึงการทะเลาะเมื่อสักครู่ก็นึกกับตัวเองว่า "  ฉันเป็นไรว่ะ?  อยู่ดีๆก็นึกถึงยัยนั้นเฉยเลย  เห้อ.....  ช่างเถอะ" เนย์เห็นเจตรินทร์นั่งเหม่ออยู่ก็รู้สึกแปลกๆ เลยถามไปว่า "แกเป็นไรว่ะเจตน์  เห็นนั่งเหม่อและก็ยิ้มอยู่คนเดียว   ทำไม? คิดถึงสาวคนที่แกคุยด้วยหรือว่าคิดถึงน้องคนเมื่อกี้" เจตรินทร์ได้ยินดังนั้นจึงส่งสายตาเย็นชาใส่เนย์แล้วพูดว่า " ทำไมล่ะเนย์  ฉันเองก็เห็นว่าแกแอบมองเพื่อนของยัยนั้นอยู่  "  เนย์ตกใจจึงพูดว่า  "แล้งไงอ่ะ ฉันก้ไม่ปากแข็งเหมือนแกหรอกชอบก็ไม่ได้เย็นชาใส่เขาซะหน่อย มีแต่แกนั้นแหละเก็กอยู่ได้ คอยดูถ้าน้องเขาไม่อยู่แล้วแกจะเสียใจ"  เจตรินทร์ก็ตะคอกใส่เนย์ว่า " ฉันไม่ได้ชอบยัยนั้น เลิกคิดได้แล้ว  ฉันชอบน้ำหวานเข้าใจไหม" ก้องที่นั่งอยู่ก็รู้สึกว่าเพื่อนทั้งสองคนเริ่มทะเลาะกันมากขึ้นก็เลยพูดใส่ทั้งสองคนว่า " เงียบกันหน่อยได้ไหม? ลูกค้าฉันจะเข้าร้าน  พวกแกทะเลาะกันอย่างกับ หมากัดกันสองตัว เดี่ยวก็ดีเดี่ยวก้ร้ายใส่กัน   อายุก็ปาไป 27 ปีแล้วยังกัดกันเหมือนเด็ก ป.2อยู่ได้" ได้ยินดังนั้นทั้งสองคนจึงเงียบใส่กันแล้วเนย์ก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับพูดว่า "  ไอเจตน์ ไอผู้ชายปากแข็ง คอยดูนะถ้าแกชอบน้องเขาจริงฉันจะหัวเราะให้ตายไปเลย"   เจตรินทร์ได้ยินดังนั้นก็ตัดพ้อว่า    " ไม่ได้ปากแข็งโว้ย แต่ฉันชอบน้ำหวาน  เราสองคนจะคบกันแล้ว เอาล่ะฉันกลับบ้านพักล่ะนะ ไปล่ะบ่าย  เนย์แกจะไปกับฉันไหม" เนย์จึงตอบไปว่า " ไปด้วยกลับล่ะนะก้อง"  ก้องจึงพยักหน้าแล้วโบกมือให้สองคนนั้น

********************วันต่อมาของอลินตาและลิน**************************

****************ในห้องเรียนของเจตรินทร์ ที่สอนห้องของอลินตาห้องแรก**********

" รีบๆ เร็วอลินตาเพราะอลินตานั้นและช้าทำให้มาสายเลย หวังว่าอาจารย์จะยังไม่เข้าสอนทีนะ" ลินพูดพร้อมกับวิ่งขึ้นอาคารอย่างเร่งรีบ   ตึงๆๆๆ........   " อลินตาเข้าไปก่อนเลยศาตราจารย์กำลังหันหลังเขียนกระดานอยู่ย่องให้เบาที่สุดนะ"  ลินพูด เจตรินทร์ที่แอบฟังอยู่ได้ยินจึงทำเป็เดินไปเขียนกระดานแบบนานๆแล้วพออลินตาเดินเข้ามาก็หันมาทันที แล้วแกล้ง่ทำเป็นเดินไปหา  " นั่น  กำลังจะทำอะไรน่ะ  มาสายแล้วไม่ยอมรับเหรอ  เธอต้องโดนทำโทษรู้รึปล่าว?  คุณอลินตา  คุณลิน"  อลินตาตกใจเมื่อโดนจับได้แล้วคิดในใจว่า ฉันล่ะเกลียดตาศาตราจารย์คนนี้จริงๆ   และแล้วลินก็พูดไปว่า "ค่ะ ขอโทษจริงค่ะ  เกิดปัญหานิดหน่อยทำให้มาสายน่ะค่ะ " เจตรินทร์เห็นหน้าอลินตาทำหน้าโกรธอยู่จึงแสร้งตอบไปว่า  " คุณลินเชิญไปนั่งส่วนคุณอลินตาเย็นนี้ต้องช่วยครูทำความสะอาดห้องพักครูถือว่าเป็นการทำโทษที่ละเลยหน้าที่เข้าใจนะ"   ลินได้ยินดังนั้นจึงพูดว่า " หนูฏ็มาสายถ้าครูทำโทษอลินตาครูก็ต้องทำโทษหนูด้วยค่ะ"  เจตรินทร์ได้ยินดังนั้นจึงรู้สึกโกรธแล้วมองหน้าลินด้วยแววตาเย็นชาแล้วโบกมือให้ไปนั่งที่แล้วอลินตาจึงพูดกับลินว่า  "ไม่เป็นไรลิน เดี่ยวอลินตาไปคนเดียวก็ได้ลินไม่ต้องคิดมากนะ"   ลินจึงมองตาของอลินตาแล้วพยักหน้า  เจตรินทร์เห็นดังนั้นก็แอบดีใจแล้วบอกให้ทั้งสองคนไปนั่งเรียนน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***