์N.3 ฉลาดดีนิ ...

******   ต่อจากตอนที่แล้วว***** " รีบๆตอบเข้าสิ "เจตรินทร์เค้นให้อลินตาตอบคำถามของเขา  " อลินตายอมอาจารย์เขาเถอะทำรายงานมาส่งดีกว่านะเดี่ยวลินช่วย" ลินกระซิบข้างๆอลินตาแล้วดึงแขนเธอ  " ไม่  ฉันจะตอบ  ฉํนรู้คำตอบแล้วลิน  งั้นหนูตอบนะคะ"     เมื่อ อลินตาตอบคำถามจนครบทำให้เจตรินทร์อึ้งแล้วคิดในใจว่า  "  หึ...  ฉลาดดีนี่  ชื่ออลินตาสินะ " ถึงแม้ว่าเขาเองก็อยากจะแกล้งอลินตาอีกแต่หมดเวลาซะก่อนจึงทำให้ไม่ได้แกล้งอลินตาอีก      "เอาล่ะทุกคนเก็บของได้แล้วหมดเวลาแล้วนะ ไปได้แล้ว" ทุกคนทำความเคารพแล้วออกจากห้องเรียนทันที  หลังจากที่อลินตาเรียนเสร็จเธอจึงถามลินเพื่อนรักของเธอว่า  " ลินอยากกินอะไรเหรอ  เดี่ยวอลินตาจะทำให้กิน "    ลินจึงตอบไปว่า "  อยากกินอะไรก็ได้ที่อลินตาทำ ลินกินได้หมดแหละ" " จริงเหรอ???"  อลินตาก็ทำหน้างงๆใส่ลิน   " ช่างเถอะเราไปซื้ออุปกรณ์ทำกับข้าวแล้วก็ของใช้เข้าหอกันเถอะ เดี่ยวต้องไปทำงานพาร์ทไทม์อีก"   ลินมองหน้าอลินตาแล้วพยักหน้าเบาๆแล้วเดินไปตลาดกัน    เมื่อกลับมาถึงห้อพักนักศึกษาอลินตาและลินซื้อของกันมาเยอะมากเลยต้องขนของเข้าห้องกันหลายรอบหลังจากนีั้นอลินตาจึงเดินเข้าห้องครัวเพื่อทำกับข้าวจนกลิ่นหอมลอยมาแตะจมูกของลินที่กำลังนั่งจัดของอยู่  "  หอม จังเลยย   อลินตาทำไรกินบ้างอะ" ลินพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องครัว  "มี เนื้อผัดพริก  ข้าวผัดไข่ มากินสิ" อลินตาพูดและเรียกลินเข้ามากินข้าวด้วย   " ของโปรดทั้งนั้นเลย  กินแล้วนะค่ะ" เมื่อกินเสร็จทั้งสองคนจึงไปออกไปทำงานพาร์ทไทม์ด้วยกันที่ คาเฟ่ใกล้ๆกับมหาลัย ทั้งสองคนมีหน้าที่เป็นพนักงานเสริฟ ในขณะนั้นเอง เจตรินทร์และเนย์ก็ออกมานั่งกินกาแฟอยู่ที่ร้านนั้นพอดี  " น้องๆมานี่สิ" เนย์เรียกเด็กเสริฟคนนึงที่กำลังเช็ดโต๊ะข้างๆอยู่  "จะรับอะไรดีคะ??" เสียงนั้นเป็นเสียงที่เจตรินทร์เหมือนเคยได้ยินที่ไหนจึงหันหน้าไปดูพนักงานเสริฟคนนั้นใช่แล้วพนักงานเสริฟคนนั้นก็คืออลินตานั้นเอง  " นี่คุณ\,เธอ"ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน แล้วอลินตาก็คิดในใจว่า  ทำไมเป็นเขาอีกแล้วล่ะน่ารำคาญชะมัดทำไมไปที่ไหนก็ต้องเจอแต่เขาด้วย  "แล้วตกลงจะรับอะไรดีคะ?"   อลินตาถามด้วยน้ำเสียงที่รำคาญสุดๆ    " เอาคาปูชิโน่ไม่หวานหนึ่งแก้ว แล้วแกจะกินอะไรว่ะไอเจตน์" เนย์หันหน้าไปถามเจตรินทร์พร้อมกับกลั้นยิ้ม  เจตรินทร์จึงตอบไปว่า " เอาอะไรก็ได้ที่อร่อยที่สุดในร้านนี้"   อลินตาโกรธมากแต่ต้องกลั้นไว้เลยพยายามพูดดีๆว่า"แล้วคุณจะสั่งอะไรดีล่ะคะ? คุณผู้ชาย"   เจตรินทร์พอใจมากที่อลินตาดูเหมือนกำลังพยายามกลั้นความโกรธเอาไว้จึงแกล้งเธอต่อ "ก็ฉันตอบไปแล้วไงเธอจะเอาอะไรอีก " อลินตาจึงพยายามทำใจเย็นๆแล้วถามอีกว่า"ของหวานล่ะคะ?  จะรับเป็นอะไรดี" เจตรินทร์ตอบกลับไปว่า" มีอะไรบ้างล่ะบอกเมนูมาสิ" อลินตาเริ่มโกรธจัดจึงปัดเขาแล้วพูดว่า"นี่คุณจะเอาอะไรล่ะ จะกินอะไรก็สั่งดีๆอย่ามัวแต่เล่นสิฉันไม่ได้มารับออเดอร์แค่โต๊ะคุณโต๊ะเดียวนะ"   \~\~\~oh\~\~\~ สาวน้อยเริ่มโกรธซะแล้วสิเธอเป็นใครนะทำให้เจ้าชายขี้เก็กของเราอยากคุยกับเธอแบบนี้ เนย์คิดในใจแล้วพูดออกไปว่า " ใช่ๆ แกรีบสั่งเข้าสิอย่ามัวแต่แกล้งพนักงานอยู่ได้ "    เจตรินทร์มองหน้าอลินตาอยู่ครู่หนึ่งแล้วสั่งว่า"เอาเหมือนไอเนย์เลย โอเคนะ "  อลินตาสะบัดหน้าเดินไปที่เคาท์เตอร์แล้วพูดว่า" แค่นั้นก็จบแล้วป่ะ  จะยื้อเวลาทำไม  น่ารำคาญจริงๆเลย"  หลังจากที่กาแฟเสร็จแล้วอลินตาก็บอกพี่พนักงานเสริฟคนนึงอันที่จริงเขาคือผู้จัดการที่ชื่อว่า ก้อง ให้เอาไปเสริฟโต๊ะที่อยู่ข้างๆกับหน้าต่างตรงนั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***