ใกล้แค่นี้ก็ดีต่อใจแล้ว

ซอนมุลเดินออกไปได้ไม่นาน โซวอนก็เดินมานั่งที่เตียงที่ซอยอนหลับอยู่ โซวอนมองหน้าซอยอนด้วยความเอ็นดูและก้ไม่ยอมละสายตาจากคนตรงหน้า ซอยอนละเมอพลิกตัวมากอดโซวอนไว้ โซวอนอึ้งไปพักนึงแล้วก็อยู่ในท่านั้นจนเช้า ซอยอนลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า ก้ต้องตกใจที่โซวอนมานอนอยู่ข้างๆ

"เห้ย ทำไมโซวอนมานอนข้างเรา"

ฉันพยายามลุกออกจากเตียงแต่โซวอนดันเอามือมาดึงฉันให้นอนลงต่อ

"นายทำไร"

"นอนเป็นเพื่อนก่อนไม่ได้หรอ"

"จะบ้ารึไง นายมาทำไรที่บ้านฉันเนี่ย"

"เป็นห่วงเธออะเลยมาหา"

ฉันเงียบไปกับคำพูดของโซวอนแล้วตาก้เหลือบไปเห็นปฏิทินที่ฉันบันทึกวันแข่งไว้

"เห้ย วันนี้วันแข่งบาสหนิ"

"ใช่วันนี้วันแข่งบาส"

"แล้วนายไม่รีบลุกรึไง"

"ขอกำลังใจก่อนดิ เดี๋ยววันนี้จะเอาชนะให้"

"พอเลยฉันไปอาบน้ำก่อนดีกว่า"

ฉันเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมตัวจะไปแข่งแต่โซวอนยังไม่ลุกจากเตียงฉันเลย

"นี้โซวอนลุกได้แล้วไม่รีบไปรึไง"

ฉันเดินไปสกิดโซวอน โซวอนผู้ไม่ยอมลุกก็เอามือมาดึงร่างฉันลงไป ฉันสบตากับโซวอนสักพัก ทำให้ใจเต้นแรงเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะ

ตะลิ่ง ตะลิ่ง ตะลิ่ง~~

ฉันสะดุ้งเฮือกแล้วลุกขึ้นจากตัวเขากดรับสายทันที

"มึงมายังเนีย ทำไรอยู่"

"เอ่อกู..กู..กำลังจะไป"

"เออเร็วๆนะเขาใกล้แข่งแล้ว"

ฉันกดวางสายไปแล้วกำลังจะหันไปพูดกับโซวอนแต่หมอนนั้นลุกไปตอนไหนก็ไม่รู้ ฉันเลยออกจากบ้านไปที่สนามแข่งของมหาลัยทันที

ที่มหาลัย

"มาแล้วออมึงอะช้ามากนะ"

"โทดนี้กูก้มาเร็วสุดละ เห้ยซอยูนนายหายแล้วออ"

"ช่ายแต่ก็ยังลงแข่งไม่ได้อยู่ดี"

"ทำไมไม่เห็นใครบอกกูเลยว่าโซวอนออกจากรพ."

"กูก็พึ่งรู้เมื่อคืน เพราะโซวอนพึ่งบอกกู"

"ว่าแต่ทำไมเมื่อคืนมึงไม่อยู่กับกู ทำไมเป็นโซวอนที่อยู่"

"ก็เขาขอว่าขออยู่กับมึง"

"มึงก็ยอมให้เขาอยู่เนียนะ"

"มึงก็คิดมากทำไมวะ โซวอนก็ไม่ได้ทำไรมึงหนิ"

ฉันเถียงไม่ออกเพราะว่าโซวอนไม่ได้ทำอะไรฉันจริงๆแค่กอดเฉยๆเอง ฉันยืนคิดอยู่นานก็มีเสียงกรี๊ดดัง เพราะโซวอนเดินมา โซวอนตรงเข้ามาหาฉันและจับมือฉันพาไปที่เตรียมตัวของนักกีฬา

"ไม่ต้องจับมือฉันก็ได้มั้ง"

"ฉันอยากจับอะ ทำไม"

"ฉันไม่อยากมีปัญหากับแฟนคลับนายที่ชอบมายุ่งมาถามเรื่องฉันกับนาย"

ได้เวลาแข่งแล้วฉันกับโซวอนเดินลงไปที่สนาม

"ดูฉันไว้นะถ้าบอกอะไรให้ทำโอเคปะ"

"เครได้"

ปรี๊ด เสียงนกหวีดบอกว่าเริ่มแข่งได้ ฉันรับลูกแล้วมองไปที่โซวอนก่อนจะเอาให้เขาเพื่อไปลงห่วง ฉันทำแบบนี้จนใกล้จบเกม จะว่าไปโซวอนก็เก่งใช่ย่อยนะเพราะเจาสามารถบอกฉันได้ทุกเรื่อง

"เย้ๆๆ มึงทำได้จริงๆซอยอน"

"เราดีใจมากเลยนะที่เธอทำได้"

"เราก็ไม่คิดว่าจะทำได้เหมือนกัน"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ขอบคุณที่ช่วย

บทต่อไป

ชอบเราบ้างก็ได้นะ

