อิมโซวอน

“ทำไมต้องอยู่กับซอยูนด้วย”

ฉันถามด้วยความงง

“เอ้าก็พวกเธอสองคนต้องไปซ้อมบาสเพื่อแข่ง ก็ไม่มีใครเฝ้าซอยูนดิถูกปะ”

“แต่...”

“งั้นเราฝากด้วยนะซอนมุล”

ฉันยังไม่ทันได้พูดอยู่ๆ โซวอนก็ก็เดินมาจับมือฉันออกไปจากห้องนั้น

“นายจะพาฉันไปไหน”

“ก็ไปซ้อมสิเธอจะแข่งแบบไม่ซ้อมหรอ”

“เอ่อเคร”

แล้วโซวอนก็พาฉันมาถึงสนามบาสของมหาลัย

“เธอลองโยนบาสให้ลงห่วงผลที่ออกมาคือมันไม่ลงซักลูกเลย

“มันอยากอะฉันไม่ถนัดเลย”

“งั้นลองแบบนี้นะ พอเธอแย่งลูกบาสได้เธอโยนลูกมาให้ฉันและเดี๋ยวฉันเอาลงห่วงเอง”

พูดเหมือนง่ายนะ ฉันจะทำได้มั้ยเนี่ยแล้วทีมของโซวอนก็เดินเข้ามา

“เธอต้องฝึกกับทีมจริงๆ”

และแล้วเขาก็เริ่มให้ฉันลองแย่งลูกบาสจากทีมที่เป็นเพื่อนโซวอน ฉันวิ่งเข้าไปแย่งตามที่โซวอนบอกแล้วโยนบาสไปให้โซวอนจังหวะนั้นคนที่รับได้ดันเป็นจังอิมที่ยืนดูอยู่

“เก่งเหมือนกันหนิ ไม่ชวนฉันเลยนะ”

อิตานี้น่าจะชอบเข้าใกล้ผู้หญิงแบบไม่ทันตั้งตัวนะ เข้าใกล้ฉันตลอดเลย โซวอสทำหน้าไม่พอใจสุดๆ จังอิมหันหน้าไปหาโซวอนที่ยืนทำหน้าไม่พอใจอยู่

“ไม่คิดจะชวนเลยหรอ”

จากนั้นจังอิมก็เดินเข้ามากอดเอวฉัน ฉันพยายามเอามือเขาออก แต่มันไม่ออกเหนียวเหมือนปลาหมึกเลย

“มานี้ฉันจะสอนเธอเอง”

“เอ่อคือ”

โซวอนเดินเข้ามาจับมือฉัน

“คงไม่ได้หวะครูให้กูสอน”

“มึงทำเหมือนมึงหวงเลยเนาะ”

ฉันอึ้งกับคำถามของจังอิมที่ถามโซวอน.

“มาลองแข่งกันดูปะ”

อยู่ๆ จังอิมก็ท้าโซวอนแข่งซึ่งให้ฉันเป็นคนที่เล่นบาสกับโซวอนด้วยแล้วจังอิมก็พาเพื่อนอีกคนเข้ามาแข่งด้วย เมื่อเริ่มแข่งฉันก็พยายามจะเข้าไปแย่งบาสที่ตอนนี้อยู่ในมือของจังอิมฉันเดินเข้าไปใกล้จังอิมเพื่อแย่งบาส แต่จังอิมเปลี่ยนทิศทางไปอีกฝั่งซึ่งมันทำให้ฉันจับบาสไม่ได้แต่โชคดีหน่อยที่โซวอนอ่านเกมออกเลยแย่งบาสมาได้ ฉันเหมือนตัวถ่วงเขามากในตอนนี้แล้วโซวอนก็ทำบาสลูกแรกลงห่วงได้สวยมาก จังอิมเห็นว่าโซวอนทำได้ลูกนึงเลยคิดจะใช้แผนเพราะโซวอนเป็นคนสอนฉันซึ่งฉันยังทำไรไม่เป็นก็เลยจะทำให้โซวอนแพ้เพราะฉัน แต่ก่อนที่แผนจะเริ่มโซวอนเรียกฉันเข้าไปหาเขาบอกฉันทำนองว่าให้ระวังเหตุการณ์ข้างหน้าก่อนจะเล่นตาต่อไป เหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นลูกบาสกำลังลอยมาทางหัวฉัน ฉันหลับตาปี๋เพราะไม่รู้จะโดนอะไรบ้างแต่โซวอนเข้ามาดึงมือฉัน เพื่อให้พ้นจากลูกบาสฝีมือจังอิม ตอนนี้ฉันอยู่ที่อกของเขา เขากอดฉันไว้แน่นมาก มันแน่นจริงๆ นะไม่ได้มโน ตอนนี้หัวใจเต้นแรงมากหน้าแดงก่ำเลย

“เป็นไรรึป่าว”

โซวอนถามเพราะเห็นหน้าฉันแดง

“เอ่อฉันไม่ได้เป็นไรมาก”

“ฉันว่าเธอไปนั่งตรงนั้นดีกว่าเดี๋ยวฉันจัดการเอง”

ฉันเดินไปนั่งตามที่เขาบอก โซวอนก็หันไปแข่งบาสกับจังอิมต่อ ฉันนั่งได้ไม่นานโซวอนก็ทำให้จังอิมแพ้จังอิมโกรธมากแต่ทำไรไม่ได้ จังอิมเดินเข้ามาหาฉัน

“เจอกันใหม่นะที่รัก”

ฉันไม่สนใจคำพูดเขาแล้วโซวอนก็เดินเข้ามาจับมือฉัน แล้วเขาก็พาฉันไปที่บ้านเขา

“พาฉันมาที่นี้ทำไม”

“ก็ถ้าฉันไม่พาเธอมารับลองได้เลยว่าหมอนั้นต้องป่วนเธอแน่นอนแล้วเธอก็จะไม่มีสมาธิในการซ้อม”

“แล้วนายคิดว่าการที่นายพาฉันมาบ้านนายนี่มันซ้อมยังไงไม่ทราบ”

“ก็ฉันจะให้เธอฝึกแย่งบาสแล้วชูสลงห่วงไง”

เขาพาฉันไปที่สนามเล่นบาสเล็กๆ ที่บ้านเขาแล้วสอนฉันเขาสอนบาสให้ฉันอยู่นานจนฉันเหนื่อย เหมือนจะเป็นลมโซวอนเลยเข้ามาประคองตัวฉันไว้ เราสองคนจ้องตากันอยู่นาน แล้วฉันก็สลบไปตอนไหนก็ไม่รู้ โซวอนอุ้มร่างฉันขึ้นแล้วพาฉันเข้าไปนอนในห้องของเขา แล้วเขาก็ดูแลฉันอยากดีจนฉันตื่นขึ้นมาเป็นปกติ

“ไม่เป็นไรแล้วช่ายปะ”

ดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงฉันมากเลยนะสายตามันฟ้องแบบนั้น เขาดูแลฉันดีมากจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***