The Game " ปริศนา(ไม่)ลับ ฉบับ ใบโพแดง "
.
.
.
..." เฮ้ย! วันนี้ไปไหนดีวะ? " เสียงดังลั่นมาจากในโรงเรียน...
.
.
..."ไม่เอาอ่ะ กูต้องรีบไปโรงพยาบาล " เสียงเล็กกล่าวน้อย ๆ...
.
.
..." ทำไมวะ ? พี่สาวเอ็งเป็นไร ? "...
.
.
..." อืม . . . น่าจะเพราะอะไรซักอย่าง.. ไปกับกูนะ ! " เสียงเล็กกล่าว...
.
.
..."เออ ๆ กูไปด้วยก็ได้ " เสียงใหญ่ตอบ...
.
.
' ณ โรงพยบาลแห่งหนึ่ง '
.
.
..." พี่ครับ !!! " เสียงเล็กรีบวิ่งเข้าไปในห้องของพี่สาวตนที่ล้มป่วยอยู่ทันที...
.
.
..." เสี่ยวเซีย. . " ทันใดนั้นกำไลข้อมือของพี่สาว ก็ส่งเสียงออกมา...
.
.
..."มึงได้ยินอะไรป้ะ ? " เสียงเล็กถาม...
.
.
..." ได้ยินนะ เสียงใครเรียกมึงอ่ะ? " เสียงใหญ่มองไปที่เสียงเล็กแบบสงสัย...
.
.
..."เสี่ยวเซี่ย. . เฉิงฮว่า.. เจ้าพร้อมมั้ย" เสียงดังมาจากกำไล...
.
.
..." พร้อมป้ะมึง? " เสียงเล็กและเสียงใหญ่พูดออกไปพร้อมกัน...
.
.
...ทั้งสองคนพยักหน้าพร้อมกัน ก่อนจะมองไปที่แสงสีเหลืองแสบตาข้างหน้าของทั้งสองฝ่าย. . . นี่มันอะไรเนี่ย !...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...ขอโทษที่แนะนำตัวช้าไปหน่อยผมชื่อ " เซี่ยเฉิง " เฉิง เสี่ยวเซี่ย" " ตอนนี้เหมือนผมวาร์ปมาที่โลกในเกมส์พร้อมกับเพื่อนของผมซะแล้ว เพื่อนคนนี้ของผมชื่อ " ฮว่า" เสี่ยว เฉิงฮว่า"...
.
.
..." เฮ้ย... แล้วนี่.. กุวาร์ปมาที่ไหนเนี่ย " ผมมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เจออะไรเลยยกเว้นคนข้าง ๆ ผม...
.
.
..." ขอโทษนะ. . พี่มึงใครเนี่ย " เสียงชายข้าง ๆ ผมถามผมแบบ... หื้มม อีฮว่าชัวรฺ์...
.
.
..."กูเองครับเพื่อน " ผมตอบกลัวไป...
.
.
..." เอ้า ! พวกเจ้ามาพอดีเลย ! " เสียงกรมทหารเรียกทั้งสองคนมาหาตน...
.
.
..." สวัสดี ! " เสียงกำไลโผล่ในคลื่นสมองของทั้งสองคน...
.
.
..."ที่นี่คือโลกของการฆาตกรรม พวกคุณทั้งสองคือผู้ร่วมชะตากรรมกัน ตายได้เพียง 10 ครั้งเท่านั้น " เสียงกำไลหยุดพูดซักพัก...
.
.
..." คดีของวันนี้คือ หญิงสาวในหอนางโลมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง หายไปตัวอย่างลึกลับทีละคน เหล่าทหารหาเบาะแสไม่ได้ จึงขอให้ท่านทั้งสองช่วย "...
.
.
.
..."ขอให้มีความสุขกับการเล่นเกม ลาก่อน" เสียงกำไลพูดก็จางหายไปปล่อยให้ผมกับฮว่างงเป็นไก่ตาแตกอยู่อย่างนั้น...
.
.
..." เอ้า ! พวกเจ้ามาพอดีเลย ! " เสียงกรมทหารเรียกทั้งสองคนมาหาตน...
.
.
..." เอิ่ม... มีอันใดงั้นหรือ ? " ผมรีบปรับตัวกับสถานการณ์แล้วถามออกไป...
.
.
..."พวกท่านคือบุคคลลึกลับที่ไขปริศนาได้อย่างชาญฉลาดสินะ ! "...
.......
.......
.......
..."ถูกต้องแล้วขอรับ ! พวกข้าเอง " ฮว่าก็มาสวมบทบาทพร้อมกับผมด้วย...
.
.
..." คดีของวันนี้คือ หญิงสาวในหอนางโลมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง หายไปตัวอย่างลึกลับทีละคน เหล่าทหารหาเบาะแสไม่ได้ จึงขอให้ท่านทั้งสองช่วย " เสียงกรมทหารพูดออกมาอย่างเห็นได้ชัด...
.............
.......
.......
.......
.......
.......
...ณ หอนางโลมที่เมืองหลวง...
..."ท่านนักไขปริศนามาแล้วหรือ " เสียงใหญ่ของชายผู้เป็นเจ้าของหอนางโลมเดินมาหาผมหน้าหอ...
.......
.......
..." (หน้าเหมือนพี่เสว่เลย)"...
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
...[ เกร็ดความรู้นิดนึง ]...
...[ "เสว่" คือลูกพี่ลูกน้องของฮว่า ชื่อ"เสี่ยว เฉิงเสว่ " เป็นคนที่คาสโนว่ามาก ถือว่าวัน ๆ อุ้มหรือพา ผู้หญิงเข้าห้องอย่างเดียวนะ ให้ตายสิ ]...
.............
.
.......
.
.......
.
..." ช่วงนี้หญิงสาวในหอของข้าหายไป ข้าควรทำเช่นไรดี !! " ต่อจากนี้ผมของเรียกคนคนนี้ว่าพี่เยว่ละกันนะ...
.
.
..." ข้าจะช่วยพวกท่านเอง ว่าแต่.. ผู้หญิงทีาเหลืออยู่มีใครต่อสู้ได้หรือไม่ ?" เหมือนกับว่าพี่เยว่จะดูลน ๆ...
.
.
..." ไม่มีอ่า . . . . " พี่เยว่ตอบเสียงห้อย...
.
.
..."เจ้าหาคนแต่งหญิงสิ ! " เสียงนางฮว่าพูดต่อหน้าทุกคน...
.
.
..."ใช่ ๆๆๆ ว่าแต่จะหาใครละ ? "...
.
.
..."ท่านไง! " ผมชี้ไปทางพี่เยว่...
.
.
..."ข้าทำไม่ได้!? ข้าสูงเกินไป " ก็ใช่อ่ะนะ สูงจริง...
.
.
..."งั้น.. เจ้าล่ะ ! " ผมชี้ไปทางไอ่พัธณ์...
.
.
..." ข้าทำไม่ได้หรอก ข้าขี้ร้อนน่ะ "...
.
.
..." งั้นจะเหลือใครอีกล่ะ? "...
.
.
...ทุกคนต่างจ้องมองมาที่สายตาเดียวกัน . . . ผมเอง!!!!...
.
.
..."มองอะไรกันอ่ะ? "...
.
.
..."ข้าเจอแล้ว... " พี่เยว่เดินเข้ามาหาผมแล้วรีบตีคอผมจนผมสลบไป...
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
..." ข้าว่าสวยดีนะ "...
..."ข้าก็เหมือนกัน"...
..."สวยดีอ๊อก!"...
.
.
.
..." อืม... พวกท่านมีอะไรกัน? " ผมหันไปดูที่กระจกก่อนจะพูดว่า...
.
.
..."ใครกันเนี่ย ทำไมถึงงามเลิดเช่นนี้ "...
.
.
..." เจ้านั่นแหละ " ฮว่านั่งหัวเราะอยู่...
.
.
..."เจ้าดูสารรูปตนเองก่อน" ยื่นกระจกให้...
.
.
.
.
..."ใครกันเนี่ยนี่หน้าของข้าหรือ?" ผมตกใจใหญ่...
.
.
..."แต่เจ้าก็สวยเหมือนกันน้า~`"พี่เยว่เดินเข้ามาใกล้ๆ "เส้นผม" ของผม ก่อนจะใช้มือลูบมัน...
.
.
...'ณ งานขายผู้หญิง'...
.
.
..."ข้าเลือกคนนี้"ผมหรอ?...
..."แต่ข้าก็เลือกคนผู้นี้เหมือนกัน"ผม?...
.
.
..."พอได้แล้วเจ้าค่ะ" ดัดเสียง...
.
..." ข้าว่า.. ข้าเลือกชายผู้นี้" หน้าเหมือนพี่เยว่เลยวุ้ย!...
.
.
..."เจ้าจะให้ข้าเริ่มที่ใดก่อนดีล่ะ หื้ม?" สายตาแบบนั้นหมายความว่าอะไร?...
.
.
..."รินเหล้าก่อนเถิดท่าน"ดัดเสียง+อดกลั้น"...
.
.
..."แต่ข้าอยากทำตอนนี้"มือใหญ่ของใครไม่รู้ก็จับไปที่สะโพกของผม...
.
.
..."เรามาเริ่มกันเถอะ!" เสียงใหญ่เริ่มจับมีดขึ้นมาจากข้างหลัง...
.
.
..."ใช่เจ้าจริง ๆ "ผมถีบหน้าไอ่นี่ไปทีนึง แล้วมัน..... มันแปลกมาก ๆ...
.
.
.
...เมื่อก่อนผมที่เป็นคนระแวงหนักมาก ๆ ก็ค่อนข้างจะเหมือนเป็นกระต่ายตื่นตูมในเวลาแต่ละครั้ง ถามว่ามันทรมานหรือไม่ ? ก็ไม่ แต่หากข้าลองสังเกตุดูดี ๆ มือของชายที่จะลวนลามข้าไม่ได้ถือมีด... แต่มันเป็นแค่ก้อนหินสกปรกก้อนหนึ่งเพียงเท่านั้น...
.
.
..."เจ้าเป็นอะหรือไม่" พี่เยว่รีบวิ่งมาหาข้า พร้อมกับฮว่าและนางโลมคนอื่น ๆ...
.
.
..." ดีใจจังเมื่อก่อนผมที่เป็นคนระแวงหนักมาก ๆ" ค่อยๆอธิบาย...
.......
.......
..." ก็ค่อนข้างจะเหมือนเป็นกระต่ายตื่นตูมในเวลาแต่ละครั้ง " พูดช้า ๆ...
.......
.......
..."ถามว่ามันทรมานหรือไม่ ? ก็ไม่ แต่หากข้าลองสังเกตุดูดี ๆ มือของชายที่จะลวนลามข้าไม่ได้ถือมีด... แต่มันเป็นแค่ก้อนหินสกปรกก้อนหนึ่งเพียงเท่านั้น " กำลังคิดวิเคราะห์...
.
.
..."อ๋อ! ข้าคิดออกแล้ว ! "นางโลมผู้หนึ่งตอบ...
.
.
..."เนื่องที่ ที่นี่เป็นหอนางโลม ทำให้มีคนมาแอบดูกันบ่อย ๆ " งั้นหรอ?...
.
.
..."โดยส่วนใหญ่แล้วเมื่อก่อนจะมีแต่พวกที่ลอบจอบดูอย่างเดียว" นั้นสินะ...
.
.
..." ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!! " เสียงอันใดน่ะ!...
.
.
..." ฝ่าบาทเรียกพบ!! ด่วน! "...
.
.
...'ณ วังศ์'...
.
.
..."มีอะไรงั้นหรือฝ่าบาท?"...
.
.
..."เจ้าเป็นผู้หญิงรึ?" ห้ะ?? ไม่รู้จริงดิ...
.
.
..."เจ้าค่ะ กระหม่อมคือหญิงนางโลม จากหอเทียวเจียวหยาง"...
.
.
..." อื้อ งามนั— " นั่นมัน.. กระสุนปืน!...
.
.
...โปรดติดตามชม ตอนต่อไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
นั่งเขียนนิยายบนดาวหาง
สรุปคือสนุก556
2021-04-21
2