กลับมาใหม่ในแบบที่ดีกว่าเดิม

ภาพฉากต่างๆ ที่ฉันกำลังเห็นนั้นล้วนเป็นสีขาวไปซะหมด

นี่ฉันตายแล้วใช่มั้ย แต่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอันเลยนะ

ขนาดความรักดีๆ ฉันยังไม่มีเลย

“ฉันไม่ย๊อมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม”

“นี่เจ้าจะตะโกนทำไมกัน” เอ๊ะ สะ สะเสียงใครกันนะ ผีอีกตัวหรอ ไม่นะ ฉันยังไม่พร้อมเจอ

จะมาสภาพไหนก็ไม่โอเคน้า

“ข้ามิใช่ผี”

“แล้วคุณเป็นใครคะ?” ฉันถามด้วยความสงสัย แต่เอ๊ะ!! เค้ารู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไรน่ะ?

“เห้อ ข้าคือผู้กำหนดชะตากรรมของวิญญาณต่างๆ แห่งโลกใบนี้”

“โกหกน่า…” ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้หรอก โกหกเพื่อเอาวิญญาณเราไปรึป่าว เราจะโดนขายวิญญาณมั้ย อร๊ายยยย ไม่นะ!!

“ตอนเป็นมนุษย์เจ้าคงอ่านนิยายมากสินะ”

“เอ่อ ก็ใช่ เอ๊ะ ท่านรู้จักนิยายด้วยหรอ”

“ข้ารู้จักทุกความเป็นไปของมนุษย์ เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันดีกว่า ไหนดูซิเจ้าชื่อ คาเธีย เอราลา สินะ อืมมมม...” จู่ๆ ก็มีแสงวาบขึ้นมาเป็นเหมือนหน้าจอขึ้นเป็นหน้าฉันพร้อมบอกสถานะความดีและความชั่วที่เคยทำมา

“ว้าว...ไฮเทคดีจัง”

“เจ้าไม่ใช่คนแรกที่พูดแบบนี้หรอกนะ อืมมม สถานะความดีของเจ้านี่มากกว่าที่ข้าคิดเลยนะ แถมชาติที่แล้วก็ทำความดีมากซะจนล้นเลยเจ้าอยากได้อะไรรึป่าว?”

“ข้าขออะไรก็ได้ด้วยหรอคะ? ขอให้ชาติหน้าเกิดเป็นคนสวย รวย เสน่ห์ หน้าที่การงานดี มีความรักที่ดีครอบครัวดี แล้วก็...”

“พอๆ ข้าว่าข้ามีความคิดดีๆ แล้วล่ะ”

“อะไรหรือคะ”

“ข้าจะให้เจ้าเลือกระหว่างเกิดใหม่เป็นลูกเศรษฐี ร่ำหรวย หรือจะกลับไปเป็นคนเดิมไปเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แต่ต้องแลกกลับสถานะความดีที่เจ้าสะสมไว้ในชาติที่แล้ว”

“ทำไมเอาแค่ของชาติที่แล้วล่ะคะ หรือท่านปราณีข้า ><”

“ชาตินี้ความดีเจ้าไม่พอน่ะ หักลบกับความร้ายกาจที่เจ้าทำไว้แล้วก็หายไปเยอะอยู่นะ”

“ไม่จริง ข้าคนดีจะตาย”

“แล้วที่เจ้าขโยเงินแม่ไปเล่นการพนันแล้วโกหกว่าเอาเงินไปบริจาคล่ะ”

“พอๆ ข้ายอม” เห้อออ ระหว่างเกิดใหม่ กับเป็นคนเดิม ฉันก็ต้องเลือกคนเดิมน่ะสิ เพราะการเป็นฉันมันดีที่สุดแล้ว แล้วเจอกันพวกที่ทำให้ฉันต้องมาพบจุดจบแบบนี้...

“ดูเหมือนเจ้าจะเลือกได้แล้วนะ”

“ค่ะ ข้าเลือกกลับไปเกิดใหม่เป็นตัวข้าเองดีกว่า”

“เจ้าแน่ใจนะ จะไม่เสียใจทีหลังใช่หรือไม่”

“ค่ะ ข้าแน่ใจ”

“ได้เจ้าจะได้ในสิ่งที่ขอ หลับตาสิ”

“ค่ะ”

พอฉันหลับตาลงก็รู้สึกได้ถึงลมกรรโชกแรงที่พัดผ่านตัวฉัน มันแรงจนฉันทรงตัวไม่อยู่เลยล่ะ

“ด้วยพลังแห่งข้า ขอให้เจ้าโชคดี”

พรึ่บบบบบบบ

เฮือกกก ฉันยันตัวลุกขึ้นจากเตียง เอ๊ะ!! เมื่อกี้มันอะไรกันนะ ฝันหรอ ข้าตายแล้วนี่ หรือข้าจะฝันไปจริงๆ ไม่สิ! ถ้ามันคือฝันข้าก็ต้องอยู่ในวังไม่ใช่บ้านของตัวองแบบนี้

ก๊อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูที่ดังมากดังขึ้นมาจนฉันสงสัยว่าใครมันเคาะดังขนาดนี้กันนะ

“ใครน่ะ!?”

“คุณหนู ถึงเวลาเข้าวังแล้วนะคะ คุณหนูต้องตื่นได้แล้วค่ะ”

“เข้าวังงั้นหรอ” ฉันนึก นี่ฉันได้ย้อนมาตรงนี้หรอเนี่ย เลือกช่วงได้ห่วยเสียจริงนะ

“ฉันเข้าใจแล้ว เตรียมชุดได้เลย”

“คะ!? ค่ะๆ”

ทุกคนต้องตกใจแน่ๆ ที่ฉันยอมทำตามง่ายๆ แบบนี้เพราะตอนนั้นฉันอยากหนีแทบตาย แต่ก็นั่นแหละฉันรู้ว่ายังไงเรื่องราวมันก็ต้องเป็นแบบนี้ แต่ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองมีจุดจบแบบเดิมแน่ๆ

“ฉันพร้อมแล้ว” ฉันเดิมลงบรรไดมาพบกับภาพเดิมคือภาพที่พ่อและแม่ของฉันที่มีสิหน้ากังวล แน่ล่ะต่อให้ท่าจะลงโทษฉันยังไงท่านก็รักฉันและไม่อยากให้ฉันไปเท่าไหร่

“ไปก่อนนะคะ ท่านพ่อ ท่านแม่”

“ดูแลตัวเองดีๆนะ ถ้าใครทำร้ายลูกให้บอกพ่อได้เสมอนะ”

“ค่ะพ่อ”

“แม่รักลูกนะ”

“ค่ะ หนูก็รักแม่นะคะ ไปก่อนนะ” ฉันพูดพร้อมกับขึ้นไปนั่งบนรถที่องค์ชายได้ส่งคนมารับ ซึ่งถ้าพูดให้ถูกก็คือส่งมาตามมารยาทนั่นแหละนะ

“ฉันสัญญาว่าจะดูแลคุณหนูให้ดีที่สุดค่ะ” มีอาร์สาวใช้คนสนิทของฉันพูดพร้อมก้าวขึ้นรถตามมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***