ข้ามมิติ~

กลางเมืองใหญ่มีผู้คนมากมายผ่านไปมาตลอดวัน รวมไปถึงชาลอตเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะได้เข้ามหาลัยปีหนึ่ง ตอนนี้เป็นช่วงใกล้จะเปิดเทอม เขาต้องย้ายมาอยู่หอเพียงคนเดียว เพื่อความสะดวกในการไปเรียนที่มหาลัย และการตื่นสายของเขาด้วย... ชาลอตตื่นเต้นมากเพราะในวันพรุ่งนี้นี่เอง... ที่เขาจะได้เข้าเรียนมหาลัยอย่างเต็มตัว....

หอพักของชาลอต

ชาลอต : เห้ออออ~ พรุ่งนี้แล้วสินะที่เราจะได้พบกับเพื่อนใหม่ๆ ตื่นเต้นจัง🤭🤭เพื่อนใหม่จะเป็นไงนะ เรียนแล้วจะเป็นไงนะ...

ชาลอตรีบเข้านอนไวๆ เพื่อให้ตอนเช้าจะได้ตื่นมาอย่างสดชื่นและขอบตาของเขาจะได้ไม่คล้ำดำ ชาลอตเป็นเด็กหนุ่มร่างเล็ก ผิวพรรณ​ดี ขาว เนียนนุ่ม เส้นผมเล็กตรงพริ้วไสว ทั้งคิ้วเข้ม น่าตาน่ารัก ปากเป็นกระจับสีชมพูอ่อนประกอบกับลักยิ้มบนแก้มอ้วนๆของเขาถือว่าสมบูรณ์​แบบเอามากๆ...

...เวลา 6:00 น. เช้า...

ชาลอต : หาววว~เช้าแล้วหรือนี่... นอนหลับสบายเหมือนกันนะเนี้ยที่นี่... 😪

ชาลอตเดินไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วอาบน้ำ จากนั้นเขาก็รีบแต่งตัวแล้วรีบไปมหาลัยทันที แต่ระหว่างทางเจอพ่อค้าแก่ๆคนหนึ่งกำลังวางของขายอยู่... เขาจึงเข้าไปอุดหนุนพ่อค้าคนนั้น...

ชาลอต : ขายอะไรครับคุณ​ตา... ☺️☺️

พ่อค้า : ขายหนังสือ... เอาซักเล่มมั้ยพ่อหนุ่ม

ชาลอต : มีเรื่องไหนแนะนำบ้างครับ... 😅

พ่อค้า : มีสิ เรื่องนี้มั้ย... ราชาสีเลือด...

ชาลอต : มันเกี่ยวกับอะไรครับคุณ​ตา...

พ่อค้า : มันเกี่ยวกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง...

ชาลอต : อ... เอ่อ งั้นหรอครับ😅😅มันสนุกมั้ยครับ...

พ่อค้า : มันสนุกสิ... มันสนุกมาก... มันสนุกจริงๆ...

ชาลอต : อ... อ่าา... ครับ😥😥

พ่อค้า : เอาไปสิไอหนุ่ม.....

ชาลอต : ราคาเท่าไหร่ครับคุณ​ลุง....

พ่อค้า : เอาไปเถอะ ดูเหมือนว่าหนังสือมันอยากไปอยู่กับพ่อหนุ่มนะ...

ชาลอต : ง... งั้นหรอครับ...? 😰😰

พ่อค้า : ใช่สิ... ของทุกอย่างมันมักจะเลือกเจ้าของให้มันทั้งนั้น...

ชาลอต : ถึงอย่างไรก็ตาม​ แต่คุณ​ลุงก็จำเป็นต้องรับเงินนะครับ... ไม่งั้นผมคงนอนไม่หลับแน่เลย😄😄

พ่อค้า : .....

ชาลอต : นี่ครับเงิน... ขอบคุณ​ที่แนะนำนะครับ... 😊😊

ชาลอตวางเงินให้พ่อค้าบนโต๊ะ แล้วจากนั้นเขาก็เดินไปมหา​ลัยอย่างสบายใจ เขาเดินไปเรื่อยๆไม่นานนะ เมื่อเขาหันกลับมาที่พ่อค้าคนแก่ๆคนนั้นก็หายไป รวมถึงร้านขายของตรงนั้นด้วย.... เขาขยี้ตาเพื่อให้ตนเองแน่ใจว่าไม่ได้ตาฟาด.... หรือว่าเขากำลังฝันอยู่เขาหยิกตัวเองเพื่อไล่สติ...

ชาลอต : โอ๊ยยย~มันก็เจ็บนี่... แล้วคุณ​ลุงหายไปไหนกัน? หรือว่าคุณลุงจะไปแล้ว... 😱นี่เรานอนไม่พอหรือชาลอต?

ชาลอตเดินไปแล้วคุยกับตัวเองไป เขากำลังฝันหรือว่าอะไรกันนะ ทำไมจู่ๆลุงคนนั้นหายไป เมื่อชาลอตมองไปในมือก็เห็นหนังสือปกหนังสีดำเก่าๆในมือ หน้าปกเขียนว่าราชาสีเลือดด้วยหมึกสีทอง เขาเปิดกระเป๋าเพื่อที่จะเอาหนังสือเก็บแต่เขาต้องตกใจอย่างมาก เพราะในกระเป๋ามีเงินจำนวนที่ให้คุณ​ตาไปเมื่อกี้อยู่ในกระเป๋า.... นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ ชาลอตเก็บหนังสือแล้วรีบไปมหาลัย....

....... ห้องเรียน... ...

อาจารย์​ : สวัสดี​ค่ะนักศึกษา วันนี้เราจะมาเรียนภูมิศาสตร์​กันนะคะ ภูมิศาสตร์​ คือวิชาที่ว่าด้วย..... (บลาๆๆๆ)​

ชาลอต : อาาา~น่าเบื่ออออออ😒😒เพื่อนก็ตั้งใจเรียนกันหมดเลย แอบหลับดีกว่า... ง่วงงงง

ชาลอตหลับในคราสเรียน เขาหลับสนิทมากจนพอที่ฝันกลางวันได้ ในฝันเขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างสง่างาม ใส่ชุดสีดำและนั่งบัลลังก์​ของราชา ผู้ชายคนนั้นมีดวงตาสีน้ำตาลอมแดง ที่ชวนน่าขนลุกและน่าหลงไหลในดวงเดียวกัน รอบดูคล้ายพระราชวังแต่เครื่องตกแต่งกลับชวนสยอง ในฝันมีคนรับใช้มากมายกำลังวุ่นวายทำงานในพระราชวังนั้นอยู่... จู่ๆเมื่อเขาหันไปที่ผู้ชายคนนั้นอีกที ผู้ชายนั้นดันกลายเป็นค้างคาวและบินกระโจนเข้าหน้าของเขา ทำชาลอตสะดุ้งตื่นขึ้น... ก็พบว่าเลิกคราสเรียนแล้ว....

ชาลอต : เชี่ยยย~ เลิกคราสแล้วหรอเนี้ย ยังไม่ได้เรียนเล๊ยยยย😑😑ไม่น่าหลับเลยไม่รู้อาจารย์​สั่งอะไรบ้าง เพื่อนก็ไม่มีซักคน... ชีวิตน้อชีวิต...

ชาลอตเก็บของบนโต๊ะ​แล้วรีบออกจาห้องนั้นทันที วันนี้เขามีเรียนแค่ครึ่งวัน เรียนที่มหาลัยมันดีอย่างนี้นี่เองสินะ สบายจะตาย อาจารย์​ก็ไม่มาบังคับให้เรียนด้วย... ชาลอตเดินกลับหอพักทันทีที่ออกจากห้องมา ผ่านที่ๆเจอพ่อค้าเมื่อเช้าเขาหยุดยืนดู เขาเจอแหวนวงหนึ่ง เป็นแหวนเงินดำ เขาหยิบขึ้นมาเพื่อจะไปแจ้งหาเจ้าของ แค่เพียงพริบตาแหวนวงนั้นก็ถูกสวมไปที่นิ้วของชาลอตแล้ว....

ชาลอต : เฮ้ยยย~ไม่ได้นะเราต้องเอาไปหาเจ้าของ เดี๋ยว​เจ้าของเขาจะคิดว่าเราขโมยมาแน่ๆเลย...

ชาลอตพยายามดึงแหวนให้ออกจากนิ้ว แต่ดันไม่ออกซักที เขาใช้แรงสุดแรงในการดึง เขาเลยคิดว่ามันคงจะคับ เขาเลยรีบกลับบ้าน เผื่อว่าตอนอาบน้ำเขาจะสามารถเอาออกได้....

....... หอพักของชาลอต.... ...

ชาลอต : ทำไมไม่ออกวะ ออกดิวะ...😤😤มันจะติดอะไรนักหนาวะ ออกสิวะ!!!

ชาลอตลองหมุนแหวนรอบๆนิ้ว เมื่อเขาเห็นมันหมุนได้เขาจึงดึงออก แต่ไม่เป็นไปอย่างที่คิด เพราะมันไม่สามารถดึงออกได้...

ชาลอต : นี่เจ้าคงอยากจะอยู่กับชั้นสินะ คงเหมือนที่คุณตาบอกว่าสิ่งของมักจะเลือกเจ้าของงั้นไม่เกรงใจแล้วนะ ต่อแต่นี้ก็อยู่ด้วยกันเถอะ

ชาลอตอาบน้ำเสร็จจึงมาแต่งตัว ตอนนี้เป็นช่วงเวลาบ่าย เขาจึงลงไปนอนกลิ้งบนที่นอนอย่างสบายใจ เขาคิดขึ้นได้ว่าเขาพึ่งจะได้นิยายมาใหม่ ชาลอตรีบไปหยิบหนังสือที่ได้มาจากพ่อค้าแก่ๆคนนั้นมาเริ่มอ่าน....

ชาลอต : เรื่องเกี่ยวกับราชาแวมไพร์​ผู้รอคอยความรักเป็นพันปี.... เนื่องจากคนรักของเขาถูกทวายชีวิตให้พระเจ้า เขาจึงทำได้เพียงรอคอยคนที่เขารักกลับมาเกิดใหม่แล้วจึงกลับมาพบกันอีก... แวมไพร์​คนนี้คงบ้าไปแล้ว คนเราจะบูชาความรักได้ขนาดนั้นเลยหรอ... ตลกแล้ว😒😒

ชาลอตอ่านต่อไปไม่ถึงไหน เขาก็หลับลง ช่างเป็นคนที่หลับง่ายอะไรเช่นนี้... ชาลอตฝันถึงผู้ชายคนเดิมในฝัน สถานที่​เดิม คนรับใช้คนเดิมๆในฝัน และตอนท้ายก็คือผู้ชายคนนั้นกลายเป็นค้างคาวแล้วก็พุ่งใส่หน้า..ชาลอต ตื่นขึ้นอีกครั้งก็ตอนเย็น... เขาหยิบกระเป๋าตังค์​แล้วไปหาอะไรกินที่ตลาด....

...... ร้านข้าวตามสั่ง... ...

แม่ค้า : รับอะไรดีจ้ะพ่อหนุ่ม...

ชาลอต : ขอเป็นกระเพาะ​หมูกรอบที่นึงครับ

แม่ค้า : ได้เลยจ้า ไปนั่งก่อนนะคะ...

ชาลอต : ได้ครับได้...

ชาลอตเดินไปนั่งที่โต๊ะเพื่อรอข้าวที่สั่ง เมื่อแม่ค้าทำเสร็จก็เดินมาเสริฟ แม่ค้าบังเอิญ​ไปเห็นแหวนที่นิ้วของชาลอต...

แม่ค้า : นี่จ้ะข้าว... แหวนสวยมากเลยนะพ่อหนุ่ม...

ชาลอต : อ... เอิ่มมม

แม่ค้า : ได้มาจากไหนจ้ะ ดูท่าจะหายาก นะเนี้ย

ชาลอต : ผมเจออะครับป้า ผมจะเอาไปคืนเจ้าของแต่ดันถอดไม่ออก... ใช้สบู่ก็แล้ว มันไม่ออกอะ....

แม่ค้า : ถ้าเอาไม่ออกจริงๆ ก็ใส่ไปเถอะมันคงอยากจะอยู่กับพ่อหนุ่มแหละจ้ะ.... 😊😊

ชาลอต : ผมก็คิดอย่างนั้นครับ... เท่าไหร่ครับค่าข้าว...

แม่ค้า : ไม่ต้องจ่ายหรอก เมื่อกี้มีคนมาจ่ายให้แล้วล่ะ...

ชาลอต : ห๊ะ!! ใครหรือครับ...

แม่ค้า : อ๋อ... เป็นคุณ​ลุงแก่ๆอะจ้า...

ชาลอต : แน่ใจหรอครับว่าเขาจ่ายให้ผม ไม่ได้จ่ายให้คนอื่น...

แม่ค้า : แน่ใจสิจ้ะ... 😊😊

ชาลอต : อ... เอ่อออ งั้นหรอครับ? 😅😅

แม่ค้า : ใช่จ้ะ... ☺️

ชาลอตรีบกินข้าวให้เสร็จ แล้วเขาก็เดินกลับไปที่หอพัก ระหว่างทางเขาก็ผ่านที่เดิมที่ๆพ่อค้าคนแก่ๆคนนั้นขายหนังสือให้กับเขาชาลอตกลับเห็นแค่พื้นที่โล่งๆแต่รอบนี้เขาพบแมวสีดำ นั่งนิ่งๆบนซากอิฐที่ผุพัง​ เขาเดินผ่านไปไม่ได้สนใจ แต่ก่อนจะผ่านไปเขาเห็นผู้ชายสองคนใส่หมวกคลุมปิดหน้ามิดชิด.... กำลังนอนอยู่ที่พื้น ใกล้ๆกับแมวตัวนั้น... แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรจึงรีบเดินกลับหอทันที....

...... หอพักของชาลอต... ...

ชาลอต : เอาหนังสือมาอ่านต่อดีกว่า... เมื่อตอนบ่ายอ่านไม่รู้เรื่องเลย... เฮ้ยยยย~ หน้าต่อไปทำไมไม่มีเนื้อเรื่องวะ? 🤨 นี่... อย่าบอกนะว่าชั้นโดนคุณตาคนนั้นหลอก... ไม่น่าล่ะ ท่าทางแปลกๆหลอกขายแล้วหนีไปนี่เอง... หืมมมม😤

ชาลอตรู้สึดหงุดหงิดมาก เขารีบเข้านอนเผื่อว่าเขาจะได้ตื่นตอนเช้าอย่างสดชื่นเหมือนวันนี้... คืนนี้เป็นคืนอากาศ​หนาว สายลมพัดอ่อนๆผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง ดวงจันทร์​เต็มดวง สว่างพอที่จะเห็นทุกสิ่งอย่างในความมืดได้... ตอนเช้าชาลอตตื่นขึ้น เขาตกใจอย่างมาก... เมื่อเขากำลังอยู่ในพระราชวังเมื่อวานในฝัน เขารีบลุกขึ้นจากเตียงนอน ที่ภายในห้องดูเหมือนจะถูกปล่อยร้างมานาน... เขาคิดว่าตัวเองอยู่ในฝัน จึงลองหยิกตัวเอง...

ชาลอต : นี่!!! โอ๊ยยยย~เจ็บ นี่เราไม่ได้ฝันหรอเนี้ย... ที่นี่มันที่ไหนกันนะ

ชาลอตเห็นว่าภายในห้องมีกระจกอยู่บานหนึ่ง... เขาจึงรีบไปส่องดู สิ่งที่เขาเห็นในกระจกคือตัวของเขา แต่เสื้อผ้ากลับดูแปลกพิลึกพิลั่น​ ชาลอตพบว่าตรงลำคอเขามีตราคล้ายกับนก และตรงข้อมือเป็นตัวอักษรพิเศษ​ที่เขียนว่า...เซน...

ชาลอต : เซนคือใคร...? ทำไมถึงมาอยู่บนข้อมือเราได้เนี้ย? 🤨

ชาลอตมองไปรอบๆห้อง เขาเห็นหนังสือเล่มที่ได้ซื้อจากพ่อค้ามา เขาถึงวิ่งไปหยิบหนังสือและเปิดดู... กลับพบว่าหนังสือมีตัวอักษร​เพิ่มมาอีกหนึ่งหน้า...

ชาลอต : เห้ยยย~มันมีมาได้ไงวะ... ตอนนั้นเราเปิดอ่านดีแล้วนี่... มันเขียนว่าการกลับมาของคนรักของเซน มีเพิ่มมาเเค่เนี้ย อะไรวะเนี้ยยย?

ชาลอตปิดหนังสือ แล้วเดินมาที่ประตูไม้ใหญ่ หรือว่านี่คือทางออกนะ เขาทุบประตูอย่างแรงหลายๆครั้ง เผื่อว่าจะมีคนมาช่วยเขาตะโกนโวยวายอยู่ภายในห้อง อูจี(คนรับใช้ของเซน)​เดินผ่านมาก็ตกใจวิ่งไปบอกเซนทันที...

อูจี : นายท่านขอรับๆ ในห้องของคุณลัตชามีเสียงเคาะประูแล้วขอรับ...

เซน : หรือว่าจะมาแล้ว เป็นนายจริงๆใช่มั้ยลัตชา... 😟😟

อูจี : รีบไปดูเถอะขอรับ...

เซนหายวาบไปที่หน้าประตูไม้ใหญ่​ แล้วรอให้อูจีเอากุญแจ​มาเปิด เซนเป็นแวมไพร์​ที่มีอายุมากกว่าพันปี แต่งดงามมาก เขามีรูปร่างเหมือนชายหนุ่มทั่วไป สูง ขาว คิ้วเข็ม และดูเย็นชา มีเสน่ห์​ช่วยหลงไหล... หลังจากที่อูจีมา อูจีก็เปิดประตูให้เซนทันที... ประตูเปิด เซนและชาลอตสบตากัน... เซนโลดเข้าไปกอดชาลอตทันที...

เซน : เป็นนายจริงๆด้วยลัตชา ใช่นายจริงๆ

ชาลอต : เดี๋ยว​ๆๆๆ ผมไม่ใช่ลัตชา...

เซน : เจ้าจะไม่ใช่ได้ไง เจ้าคงจำข้าไม่ได้ แต่ข้าจำเจ้าได้ดี ข้าดีใจ้หลือเกินที่เจ้ากลับ...

ชาลอต : เฮ้!! ใจเย็นก่อนพี่ชาย ผมไม่รู้ว่าพี่เป็นใครนะ ผมมีอะไรจะคุยกับพี่แค่สองคำ คือผมไม่ใช่ลัตชา และผมชื่อชาลอตฟังดีๆ ชาลอต

เซน : นายคงจะจำไม่ได้ อูจีเรียกคนมาทำความสะอาดห้องนี้ และตามคนใช้คนอื่นมาพาตัวเขาไปอาบน้ำ....

อูจี : ได้ขอรับ... 😇

ชาลอต : เดี๋ยว​นะลุง ชื่ออูจีหรอ นี่ลุงขายหนังสืออะไรให้ผมเนี้ย... ไม่มีเนื้อหา แถมเนื้อหาก็ขึ้นมาเอง หนังสือผีสิงรึเปล่าเนี้ย... 🤬

อูจี : กระผม ขอโทษขอรับ... ผมจำเป็นต้องทำ เพื่อให้นายท่านกลับมา...

ชาลอต : กลับไปมาอะไร ผมจะกลับหอ พรุ่งนี้ผมมีเรียน

เซน : ไม่ได้... ชั้นไม่ยอมให้นายไปไหนอีกแล้ว ชั้นจะไม่ยอมเสียนายไปอีกแล้ว... อูจีพาเขาไปอาบน้ำ และบอกทุกคนจัดงานฉลองคืนนี้...

คนรับใช้หลายคนเข้ามาในห้องต่างแยกย้ายมาทำความสะอาดห้องและทำการอุ้ม ชาลอตไปอาบน้ำ ชาลอตดิ้นจนสุดชีวิตแต่สู้แรงคนรับใช้ไม่ไหว ทั้งที่เขาเป็นผู้ชายแต่กลับสู้แรงผู้หญิง​คนเดียว​ไม่ได้เลย หรือว่าคนรับใช้คนนี้จะไม่ใช่คนกันนะ....

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ฝากกดติดตาม และกดไลค์​ และคอมเมนท์​เพื่อเป็นแนวทางในการปรับปรุง เข้ามาอ่านกันบ่อยๆน้าา🙏🙏

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***