ตำนานแห่งสุสานบรรพชน
มองดวงจันทร์ยามค่ำนั้นสงัด
สัมผัสลมผืนทรายผ่านผิวหนัง
เสียงเงียบเฉียบไร้แววสัตว์น้อยใหญ่
มีเพียงทรายกรวดดินล้อมรอบกาย
พร้อมกองไฟกองหนึ่งส่องแสงจ้า
กับบุรุษรูปงามอิงขอนไม้
เพื่อพักผ่อนนอนหลับพักกายา
วันรุ่งขึ้นจักได้เตรียมอำลา
จากผืนทะเลทรายแผ่นใหญ่นี้
นามโกบีติดทางเหนือแผ่นดินใหญ่
(ไม่ได้มีสัมผัสอะไรหรอก แค่แบ่งวรรคละ8-9คำ ลองแต่งๆดูเพราะอยากเปิดแบบกลอนสไตล์ย้อนยุค55555++)
ณ ทะเลทรายนามโกบี ในยามค่ำคืนมีหนึ่งบุรุษรูปงามราวกับเทพธิดา รูปร่างสูงโปร่งสมส่วน ใบหน้าขาวซีดสงบนิ่ง ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ริมฝีปากได้รูปสีสดใส เส้นผมสีเงินยาวสรวยเปียกไปด้วยหยดน้ำ หลังจากชำระร่างกายเสร็จสิ้นแล้ว ก็สวมอาภรณ์ที่ทอขึ้นจากเนื้อผ้าชั้นดีไร้ลวดลายราบเรียบสีดำแซมแดงเล็กน้อย เดินตรงไปนั่งอิงแอบพิงหลังกับท่อนไม้ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ปูพื้นด้วยผ้าสีคราม ใต้ต้นไม้ริมแหล่งน้ำขนาดเล็กในทะเลทรายยามราตรี เพื่อพักผ่อนหย่อนใจ เตรียมตัวออกเดินทางจากทะเลทรายแห่งนี้ตอนเช้าตรู่ ในวันพรุ่งนี้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments