00:บทนำ

00:บทนำ

By:peemjang

เมื่อลืมตาตื่นภาพตรงหน้ากลับแปลกไปไม่ใช่ห้องนอนเก่าๆโทรมๆของเขาที่พักอาศัยอยู่มานานนับหลายปีแต่กลับเป็นห้องแบบตำหนักจีนโบราณที่เคยเห็นตานหนังหรือซีรี่จีนบ่อยๆแต่กับกันเขากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆไป

เมื่อใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งความทรงจำก็กลับมาบางส่วนแต่นั้นกับไม่ใช้ความทรงจำของเขาแต่ดูเหมือนจะเป็นความทรงจำของเจ้าของร่างนี้

“นายน้อยเหมยหลันขอรับท่าน...ท่านฟื้นแล้ว!!!”เขาหันไปตามเสียงเรียกของคนด้านนอกที่วิ่งเข้ามาพร้อมตะโกนเมื่อเห็นเจ้าของร่างฟื้นขึ้น

“?เจ้าคือ..จางเยว่เฉินใช่หรือไม่?”คนตรงหน้าคือข้ารับใช้ของเจ้าร่างนี้แล้วดูเหมือนจะโตมาด้วยกันแหะ

“ขอรับ นายน้อยลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาก่อนขอรับ”เขาลุกขึ้นมาตามที่คนตรงหน้าได้กล่าว

“เจ้าพอบอกข้าได้หรือไม่เหตุใดข้าจึงสลบไป”

“บ่าวเองก็ไม่รู้พอเข้ามาในห้องของท่านเหมือนปกติก็เห็นท่านนอนสลบอยู่ที่พื้น”หรือว่าเหมยหลันคนนี้คิดฆ่าตัวตายหรือมีโรคหลายกันแน่

“ข้าเคยป่วยหรืออะไรหรือไม่”

“ไม่นะขอรับร่างกายของนายน้อยแข็งแรงมาตลอด”เมื่อคนตรงหน้าบอกเช่นนั้นจึงพยักหน้าลง

“เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ท่านพ่อหรือคนในครอบครัวสั่งให้ข้าทำอะไรหรอไม่”คนตรงหน้าทำหน้านึกสักครู่ก่อนเอ่ยตอบ

“นายใหญ่มีรับสั่งให้นายน้อยเดินทางไปสมรสกับปู้เฉิงฮวาที่เมืองฮ่งตงขอรับ”นั้นไง!เหตุผลที่เหมยหลันคนนี้คิดฆ่าตัวตายนี้เอง

“กำหนดแต่งคือเมื่อใด”

“กำหนดคือวันมะรืนขอรับเพราะฉะนั้นนายน้อยต้องเตรียมตัวได้แล้ว”เมื่อกล่าวจบบ่าวรับใช้ของเหมยหลันลุกและดันหลังของเหมยหลัน

เขาได้แต่ตามน้ำเมื่อเยว่เฉินจับเขาอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะนำอาหารมาให้เขา

เขานั่งกิน

“ท่านต้องออกเรือนแล้วสินะ แต่ไม่เป็นไรขอรับเยว่เฉินจะอยู่ข้างท่านเอง!”

“ฮ่า ฮ่า ขอบใจเข้ามากแล้วกัน”เขาได้แต่หลับตาและภาวนาหวังว่าพระเจ้าจะรับฟังคำขอของนะ

เวลาล่วงเลยมาถึงเวลาที่เขาต้องออกเรือนเตรียมเดินทางไปเมืองฮ่งตงเพื่อสมรสกับปู้เฉินฮวา

“ลูกชายข้าถึงการแต่งงานครั้งนี้เป็นการแต่งงานทางการเมืองแต่เจ้าจงจำไว้ว่าอย่าทำให้เฉินฮวาโกรธม่งั้นความสัมพันธ์ทางการค้าขายจบแน่ ชีวิตเข้าก็ด้วย!”สรุปเขาห่วงลูกจริงรึป่าววะเนี้ย

“ขอรับ”ก่อนจะก้าวขาขึ้นเกี้ยนเจ้าสาวเพื่อเดินทาง

เสียงผู้คนครื้นเครงในวันมงคลแต่ไม่ใช่กับเขา!!!

เมื่อเดินทางมาเข้ามาทางป่ามากับเกิดเรื่องไม่คลาดฝันเข้านั้นก็คือโจรป่านั้นเอง!

“หยุดขบวนรถของเจ้าซ่ะแล้วส่งตัวเจ้าสาวมาให้ข้า!”เสียงของผู้เป็นหัวหน้าโจร(?)รึป่าวไม่รู้ดังขึ้น

เป็นไงเป็นกันวะดีกว่าต้องไปแต่งงานกับใครก็ไม่รู้สู้โดนฆ่าตายได้อาจจะได้กลับไปเข้าร่างตัวเองก็ได้วะ

เมื่อคิดเข่นนั้นจึงตัดสินใจเปิดม่านของเกวี้ยนแล้วโผล่หน้ากับก้าวขาออกมา

“นายน้อย!ท่านกลับเข้าไปเดี๋ยวนี้เลยขอรับ”

“ว้าว เป็นบุรุษงั้นรึ!แต่หน้าตาเข้ากลับงดงามราวสตรีเช่นนี้ข้าพึ่งเคยพบเจอ”หัวหน้าโจรที่ตอนยังไม่เห็นหน้าเขากลับคิดว่าเป็นคนอ้วนพุ่งพุ่ยหน้าตาน่าเกลียดแต่เมื่อมาเห็นเข้าจริงกลับเป็นบุรุษรูปร่างโปร่งสูงหน้าตาหล่อเหลาสตรีที่ไหนเห็นก็คงเป็นลมจับ

“เจ้าเป็นโจรจริงๆรึ”

“เห็นขนาดนี้เจ้าคิดว่าเป็นอะไรล่ะ ชาวประมง?พ่อค้า? อย่าถามอะไรที่เจ้ารู้อยู่แล้ว”อ้าวพูดงี้ก็สวยดิ

“ข้าก็แค่ถามไยเจ้าต้องกวนข้าด้วยเล่า ข้าเพียงสงสัยที่หน้าตาเข้ากับไม่ดูเหมือนโจรป่าสักเท่าไร”

“โจรป่าที่เจ้าจินตนาการไว้เป็นแบบไหน”

“มันก็ต้องตัวใหญ่ๆบึกบึนมีหนวดมีเครากลิ่นตัวเน่าๆทุเรศๆแต่เข้ากับสะอาดวาบวับหน้าตาเหมือนคนมีชาติตละกูล:-:”

“นายน้อยขอรับถอยห่างจากเจ้าโจรชั่วเดี๋ยวนี้นะ”ยังไม่ได้เอ่ยถามตอบกันต่อเยว่เฉินก็เสนอหน้าออกมาจับเขายัดกับเข้าเกวียนไป

“ข้าน้อยจะปกป้อฃท่านเอง!! ออกไปนะเจ้าโจรชั่ว”เขานั่งมนรถได้แต่กั้นขำภาพตรงหน้าคือโจรป่าที่สูงเกือยร้อยเก้าสิบกับบ่าวรับใช้ตัวน้อยที่สูงเพียงร้อยหกสิบเก้า

“ถอยนายน้อยเจ้าต้องไปกับข้า”เสียงของโจรป่าว่าของจะผลักข้ารับใช้ตัวน้อยของเขาออกไปปต่เอื้อมมือมากระชากตัวเขาออกมาแล้วกักไว้ในอ้อมแขน ถึงชาติก่อนจะเป็นไบก็เหอะแต่เจอแบบนี้ก็แอบเขินเหมือนกันแหะ

“ปล่อยข้าได้แล้ว!จะจับตัวไปเป็นตัวประกันก็จับไปจะฆ่าก็ฆ่าเลยขออย่างเดียวอย่าทำอะไรบ่าวข้าเขาพึ่งจะสิบหก!!”เขาตะโกนอัดหน้าโจร(หล่อ)

“หึ!เจ้าไม่มีสิทมาต่อรองกับข้าด้วยซ้ำ!แน่ไหนๆเจ้าเสนอมาเองก็ได้ตามนั้น”เมื่อโจรตรงหน้าพูดจบก็จับตัวของเขาอุ้มพาดบ่าแล้วกระโดดขึ้นมาแล้วควบออกไป

“เจ้า!ให้ข้านั่งดีๆได้หรือไม่”โจรที่จับตัวเขามาไม่ตอบแต่จับเขานั่งข้างหน้าตนแล้วไม่พูดอะไรออกมาสักคำจนถึงแหล่งกลดานของพวกมัน

“นายใหญ่กับมาแล้ว!!นั้นใครน่ะนายใหญ่หน้าตางดงามยิ่ง”

“อย่าแตะ!”โจรที่จับตัวเขามาเหมือนจะเป็นนายใหญ่ของที่นี่ตะคอกใส่ลูกน้องตัวเองที่พยายามจะเอามือมาแตะตัวเขา

ลูกน้องคนนั้นรีบดาษดื่นวิ่งออกไป

“ตามข้ามา”ว่าจบก็กระชากข้อมือของเขาแล้วลากไปที่ๆหนึ่ง

นั้นก็คือ...

....คือ!!!!!

ห้องนอน!!!

บ้าบอพาเขาหงเขาห้องเขิน//อะแห่ม//

“เจ้าคืออะไร”โจรถาม

“ไยต้องบอกทีเจ้ายังไม่บอกข้า”

“ต่อปากต่อคำ ข้าชื่อหยางเซียนเยว่”

“ลู่เหมยหลัน”

“เป็นบุรุษแท้ๆกับมีชื่อเหมือนผู้หญิง”

“มันไปหนักส่วนไหนของเจ้าข้าถามหน่อย”

“หึ!หนักสิ หนักส่วนล่าง”หยางเซียนเยว่เลื่อนหน้ามากระซิบใกล้ๆหูของเขา

“อุบาศ!!ข้าเป็นบุรุษเจ้าก็เป็นบุรุษเรามามีความสัมแบบมิตรสหายกันเถอะ”

“มิตรสหายงั้นรึ!ไม่เป็น!เจ้าใส่ชุดเจ้าสาวขนาดนี้แต่งงานกันข้าเลยเป็นไง”

——————————————————————

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***