Page 1 การพบเจอ

-*เผ่าสวรรค์ คือ 'เหล่าภูตที่ทำความดีมากกว่าความชั่วครั้นยังเป็นมนุษย์เมื่อสิ้นชีพแล้วจึงได้มาอาศัยอยู่ในเผ่าสวรรค์'*-

-*เผ่านรก คือ 'เหล่าภูตที่ทำความชั่วร้ายมากกว่าความดีครั้นยังเป็นมนุษย์เมื่อสิ้นชีพจึงได้ได้มาอาศัยอยู่ในเผ่านรก'*-

-*เผ่าANTI คือ 'เหล่าภูตที่ถูกขับไล่ออกจากเผ่าทั้ง2เพราะผิดกฎ แล้วคิดทำการก่อกบฏจึงได้รวมตัวกันขึ้น'*-

______________________

✨-Page 1 การพบเจอ-✨

...เผ่าสวรรค์...

"ด้วยนามของข้า คานาตะ อะซึโกะ ผู้เป็นผู้ปกครองของเผ่าสวรรค์ "

"ขอส่งตัวแทน คานาตะ ฮิเมะ และ คานาตะ ฮิมาริ ซึ่งทั้ง2เป็นบุตรของข้า ขอส่งตัวของทั้ง2ไปทำภารกิจเพื่่อพี่น้องของเรา ที่คาดว่าเผ่าANTIเป็นผู้ที่นำตัวพวกเขาไป"

"ขอให้โชคดีนะลูกแม่ทั้งสอง"

"ค่ะ"

...เผ่านรก...

"ข้า อายาริ เคนิจิ ผู้ปกครองเผ่านรกขอส่งตัวแทน คือ อายาริ ไดกิ และ อายาริ ฮิคารุ เจ้าทั้งสองจงไปรวมกลุ่มกับเผ่าสวรรค์ และจัดการกับเรื่องนี้ซะ"

"ระวังตัวด้วยล่ะพวกเจ้า"

"อา..รู้แล้วล่ะน่าท่านพ่อ"

_________________

"นี่ฮิเมะที่นี่คือทางเข้าของเผ่าantiหรอ" ฮิมาริผู้เป็นพี่หันไปถามกับคนน้อง

"ข้าจะรู้มั้ยล่ะพี่ข้าก็พึ่งจะมาเป็นครั้งแรกเหมือนกันนะ" ฮิเมะผู้เป็นคนน้องหันไปตอบ ซึ่งหลังจากบอกลาจากเผ่า ทั้งสองก็ถูกส่งมายัง สถานที่ไม่คุ้นเคย

...ตุ้บ!...

"โอะ!...โอ้ยย" จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของทั้งสอง "โอ้ยเจ็บบท่านพ่อจะส่งมาแบบดีๆก็ไม่ได้เห้ออ"  "จากใจเลยนะฮิคารุช่วยลงไปจากหลังข้าทีมันหนัก" ทั้งสองคือคนจากเผ่านรกงั้นหรอฮิมาริคิดในใจและหันไปหาฮิเมะที่มองทั้ง2ด้วยควาประหลาดใจไม่ต่างจากตน 

"เอ่ออคือพวกเจ้าทั้ง2คือคนจากเผ่าสวรรค์ใช่มั้ย"ชายคนนึงพูดขึ้นถามพวกเราทั้งสอง "อาใช่ค่ะ" "ฉันชื่อฮิเมะ และนี่พี่ฉันฮิมาริ" ฮิเมะตอบคำถามนั้นและแนะนำตัวอย่างสุภาพ "แล้วพวกเจ้าคืออ..."ฮิมาริถามขึ้นด้วยความสงสัย

...ฮิมาริ Part...

"ข้าไดกิและน้องข้าฮิคารุจากเผ่านรก" ไดกิพูดขึ้น ไดกิดูเป็นคนที่ดูเป็มิตรมากเลยนะแต่ผิดจากฮิคารุ ที่จ้องหน้าเราทั้ง2อย่างไม่วางตา แต่ก็โดนฮิเมะจ้องกลับไปเหมือนกันจนตอนนี้ทั้ง2 เหมือนเล่นสงครามประสาทตากันเลยล่ะค่ะ "เอ่อคือฮิเมะพอเถอะ" ฉันดุฮิเมะไปซึ่งนั่นทำให้เธอไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร 

...วี้ดด!...

จู่ๆก็มีเสียงอะไรไม่รู้ดังขึ้นมามาในหัวพวกเราทั้งสี่ "อะไรเนี่ยโทรจิตหรอ!" ฮิคารุพูดขึ้นมาซึ่งดูจากลักษณะแล้วน่าจะเป็นคลื่นโทรจิตอย่าที่ว่าจริงๆ แล้วจู่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาในโทรจิต "ไงสหายเก่ามาที่นี่มีเหตุอันใดกัน"เสียงผู้ชายคนนี้ดังก้องไปทั้งหัว ซึ่งแน่นอนมันเป็นเสียงที่ดูไม่เป็นมิตรเลยด้วย "แกก็รู้อยู่แก่ใจที่ลักพาตัวเพื่อนๆของพวกเราไปน่ะ!" ฮิเมะตะโกนขึ้นพร้อมหน้าตาที่ดูจะโกรธเอามากๆ "เอ๋~คนจากเผ่าสวรรค์มาตะโกนใส่กันแบบนี้มันไม่น่ารักเอาซะเลยนะ" อา...ตั้งใจจะยั่วประสาทกันรึไงห้ะ!  "แต่ยังไงก็แล้วแต่นะข้าก็ไม่สนหรอก" พูดกันได้หน้าเฉยขนาดนี้เลยหรอ เจ้านั่นเฝ้าดูเราจากที่ไหนกันนะ "ไงสวัสดีนะพวกเผ่านรก5555" เสียงเปลี่ยนไป มีอีกคนนึงงั้นหรอ

"แกเป็นใครกันแน่!แล้วเพื่อนๆของเราอยู่ที่ไหน!" ฮิคารุตวาดเสียงใส่เจ้าของเสียงนั่น ดูท่าจะโกรธเอามากๆเลยล่ะ "อยากรู้หรอ~ถ้าอยากรู้ก็มาเล่นเกมกับพวกเราให้ชนะสิ~" เกมหรอ? "เกม?หมายความว่ายังไง?" ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย

"เราจะมีเกมทั้งหมด10ด่าน ถ้าพวกเธอทั้งหมดมีชีวิตรอดจากเกมทั้งหมดได้ ฉันก็จะปล่อยเพื่อนๆของพวกแกไป ถ้าไม่สำเร็จทั้ง10ด่านล่ะก็....ตาย!555555"  "คงจะรู้สินะพวกเราที่ตายไปแล้วถ้าขืนตายอีกรอบจะไม่มีโอกาสได้เกิดใหม่อีกเลย" เกมบ้าอะไรเนี่ย พวกเราทั้ง4มองหน้ากันแล้วคงคิดว่านี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วจึงได้ตอบตกลงที่จะเล่นเกมนี้ไป "ได้พวกเราจะเล่นเกมบ้านี่อย่าผิดสัญญาล่ะ!" ไดกิพูดขึ้น "น่าสนุกจังเลย~อย่าตายละกันน้า~" เมื่อเสียงนั้นหายไปจู่ๆทุกอยากก็มืดลงเรื่อยๆจนฉันสลบไปในที่สุด....

...ฮิเมะ Part...

"นี่ๆเจ้าน่ะตื่นได้แล้วนะ!" จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงของผู้ชายคนนึงดังขึ้นจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมา "เกิดอะไรขึ้นกัน" ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วถามก็คนตรงหน้าที่ปลุกฉันให้ตื่นขึ้น "ข้าก็ไม่รู้ตื่นขึ้นมาก็อยู่ในห้องนี้แล้วก็เห็นเจ้านอนสลบอยู่ใกล้ๆเนี่ย"เขาตอบฉันเเล้วทำหน้าเหมือนจะรำคาญใจอะไรสักอย่าง "แล้วคนอื่นล่ะ"ที่ถามไปก็เพราะเห็นว่าในห้องมีกันอยู่แค่2คน "ไม่รู้อะข้าเห็นแค่เจ้าคนเดียว" ถ้าจำไม่ผิดนายนี่น่าจะชื่อ....ฮิคารุ! ใช่ป่าววะ? "นี่เจ้าคือฮิเมะใช่มั้ย"นายนั่นถาม"อาใช่ นายคือฮิคารุหรอ?" นายนั่นพยักหน้า "ไปตามหาคนอื่นกันเถอะ"ฉันลุกขึ้นยืนพร้อมกับฮิคารุ "แล้วจะเริ่มจากที่ไหนล่ะ"ฮิคารุหันมาถามพร้อมกับจ้องฉันปานจะกลืนกินพ่อคุ้นน "ไม่รู้อะแล้วนายจะจ้องฉันอีกนานมั้ย?" ฉันถามไปฮิคารุเลยเบือนหน้าหนี "ไปตามหาคนอื่นเหอะ ยืนคุยกันมันเสียเวลา" ฮิคารุพูดพร้อมเปิดประตูออกไป พอเปิดประตูออกไปที่นี่เหมือนกับเป็นปราสาทเลยล่ะ มีห้องเยอะแยะเต็มไปหมด ทางเดินกว้างขวางแต่ที่นี่ดูเก่ามากเลย "เวรละเริ่มจากซ้ายรึขวาก่อนอะ"ฮิคารุหันมาถามฉันซึ่ง...ฉันจะรู้มั้ยล่ะเห้อออ "ขวาร้ายซ้ายดีงั้นซ้ายล่ะกัน"ฉันตอบออกไปพร้อมมองไปทั้งสองข้าง "แต่ข้าว่าขวานะ" เอ้า...แล้วถามทำไมวะงง "...แล้วถามฉันทำไม?"ฉันถามคนตรงหน้าพร้อมถอนหายใจ "ไม่รู้อะไปเหอะ"แปลกคนเนาะไม่เคยพบไม่เคยเจอ...

"นี่ฮิคารุเราเดินกันมานานแล้วนะ"ใช่ตอนนี้เราเดินกันมานานพอสมควรแล้วล่ะถ้ากะเวลาฉันคิดว่าประมาณ30นาทีได้แล้วล่ะ "เจ้ามีทางเลือกอื่นรึไงนอกจากเดินหาน่ะ ห้ะ!" จะตะคอกทำไมเลวร้ายที่สุดเห้ออ จู่ๆฉันก็รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา ทันใดนั้นฮิคารุก็ดึงมือฉันเข้าไปในห้องๆนึง "เกิดอะไรขึ้น!" ฉันตกใจและหันไปถามคนข้างๆที่สีหน้าไม่ค่อยมั่นใจ "ข้าก็ไม่รู้แต่ไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้าพวกเรายังยืนอยู่ตรงนั้น"  "หมายความว่ายังไ--" ฉันกำลังจะพูดขึ้นแต่ฮิคารุก็ปิดปากฉันเอาไว้เเล้วพามาซ่อนในมุมๆนึง จู่ๆประตูห้องที่เรามาซ่อนตัวก็เปิดขึ้น พร้อมกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน!

..."แกร็ก แกร็ก"...

___________________

สวัสดีคนอ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมแขนของทุกคนด้วยนะคะ อาจจะสั้นไปบ้างยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ แล้ะถ้ามีคำผิดก็ขอโทษอีกครั้งนะคะ ไรท์จะพยายามเช็คเนาะ การอัพก็ยังไม่แน่ใจวันเวลาที่แน่นอนนะคะ ใครอ่านเรื่องนี้ขอให้เจริญๆนะค้าาา😺🌷💗

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***