บทที่ 7

“กลับกันหรือยังคะ กั้งเกรงใจคุณจังคุณอุตส่าห์พามาเที่ยวทั้งวัน”

“ก็ตามใจคุณครับ” มาร์ตินตอบเสียงห้วนๆ ซึ่งน้ำเสียงเขาเหมือนไม่ค่อยพอใจเธอ ตั้งแต่ที่เธอพูดกับเขาไปเมื่อกี้ จากร้านอาหารมาเขาก็ขับรถไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ลานแสดงน้ำพุ เต้นระบำ

“คุณมาร์ตินจะลงไปดูเหรอค่ะ”

มาร์ตินหันหน้าไปมองกั้ง นิ่งๆ จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

“ผมไม่รู้ว่าการจีบผู้หญิงเป็นยังไง ผมไม่เคยที่จะพาใครไปเที่ยวหรือทำแบบที่ทำกับคุณ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม มันรวดเร็วแบบนี้ แต่ผมรู้สึกแค่ว่า ผมอยากเห็นคุณมีความสุขมีรอยยิ้มแค่นั้น ผมอาจจะทำให้คุณลำบากใจ ในการมาเที่ยวกับผมในครั้งนี้”

“ไม่ใช่นะคะคุณมาร์ติน ก็แค่กั้งไม่แน่ใจว่าคุณทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่า ขอโทษคะที่พูดจาเหมือนไปดูถูกคุณเข้า กั้งไม่ชอบให้ใครมาทำเป็นเล่นๆ หรือเจ้าชู้ใส่ก็แค่เท่านั้นคะ”

“คุณกั้งผมอายุสามสิบกว่าแล้ว ผมอยากจะบอกคุณนะว่าสิ่งที่ผมทำให้คุณ ใช่ ผมจีบคุณ ซึ่งผมไม่รู้ว่าผมจะหาโอกาสมาเที่ยวแบบนี้กับคุณได้บ่อยไหม เพราะคุณก็ทำงานในวงการ เจอคนเยอะแยะมากมาย จะมีเวลามาสนใจผมหรือเปล่า ผมก็ยังไม่รู้ เวลาของเราสองคนที่ใช้ด้วยกันมันน้อยมาก ผมอยากจะใช้เวลานี้ทำความรู้จักกับคุณและคุณก็จะได้ทำความรู้จักกับผม ซึ่งผมก็ต้องกลับสเปนในวันพรุ่งนี้ ผมก็อยากให้เราใช้เวลาร่วมกันให้มากที่สุดคุณกั้ง ผมเป็นคนตรงๆรู้สึกยังไงพูดอย่างนั้น คุณรู้สึกแบบไหนก็บอกผมมา ว่าพอจะให้โอกาสผมบ้างได้ไหมที่จะเข้าไปในชีวิตคุณ”

กั้งพึ่งเคยเจอสถานการณ์แบบนี้ ได้แต่ทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะตอบคำถามเขาไปยังไง เอาแล้วไงละที่นี้

“เออกั้ง เออกั้ง ยังไม่พร้อมคะ ทุกอย่างมันเร็วและอีกอย่างเราสองคน ต่างกัน ทั้งการทำงานชีวิตเราอยู่กันคนละที่คุณอยู่สเปนกั้งอยู่ไทย ซึ่งกั้งคิดว่ามันเป็นอะไรที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้คะ ขอโทษด้วยนะคะที่กั้งขอพูดออกมาตรงๆ แบบนี้”

“ผมเข้าใจแต่ยังไงผมก็อยากขอโอกาสคุณกั้งบ้าง อย่าพึ่งปิดหรือตั้งกำแพงอะไรได้ไหมครับ”เขาจับมือกั้งแล้วยกขึ้นมาจูบเบาๆ กั้งมองแล้วรีบชักมือกลับทันที

“เอาเป็นว่าเรารีบกลับกันเถอะคะ ไม่รู้ตะนอยจะรอหรือเปล่าเดี๋ยวมันจะดึกมากเกรงใจคุณด้วยคะ”

มาร์ตินพยักหน้าเอาว่ะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป แต่เขามั่นใจมากว่าต้องเอาเธอมาไว้ข้างกายให้ได้ จนเขาเดินมาส่งเธอถึงหน้าห้อง กั้งที่กำลังจะหันไปขอบคุณช่วงที่จะหันหลังไปกล่าวขอบคุณเขา ก็ชนเข้าพอดีกับอกกว้างๆมาร์ตินเลยเอื้อมมือไปกอดไว้กลัวเธอจะล้ม สายตาที่จ้องมองต่างคนต่างมอง ซึ่งความรู้สึกหรือารมณ์มันพาไป ทำให้เขาก้มหน้าลงไปจูบจุมพิตเบาๆ กั้งตกใจกำลังจะอ้าปากร้อง เขาก็ขอปิดปากที่กำลังจะต่อว่าเขา ด้วยการจูบซึ่งมันเนิ่นนาน เขาอยากจะเก็บความรู้สึกนี้ รอยจูบนี้ เขาไม่รู้ว่าจะได้ทำมันอีกเมื่อไหร่ ริมฝีปากหนาค่อยๆไล่ดูดกลืนความหอมหวานภายในปากเล็กๆที่ช่างสรรหาคำมาทำให้เขารู้สึกน้อยใจ กั้งที่หลงลืมเผลอตัวบดริมฝีปากเล็กๆ ลงไปบนริมฝีปากหนาตอบสนองด้วยความที่ยังอ่อนประสบการณ์ด้านนี้ จุมพิตแบบเคอะๆ เขินๆมาร์ตินค่อยๆเอามือไปโอบรอบเอวเล็ก และเลียนมือไปบีบตรงสะโพก กั้งรู้สึกหายใจไม่ทัน เลยพยายามผลักให้เขาออก

“อือ...อะ ...อืม” กั้งได้สติรีบผลักมาร์ติน แรกๆ เธอก็โมโห ไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้กับเธอ กำลังจะอ้าปากต่อว่าและเตรียมจะตบ แต่เขารวบมือเธอเอาไว้ พร้อมกับการจูบที่เธอไม่เคยได้จากใคร จากแรกๆขัดขืน สักพักเธอรู้สึกว่า เธอกำลังเคลิบเคิ้ม ไปกับการจุมพิตนี้กั้งเขิน จนหน้าแดงลามไปจนถึงต้นคอ เธอไม่เคยจูบใคร เลยถึงแม้จะเป็นดารา ก็ใช้เพียงแค่มุมกล้องในการช่วยถ่ายไม่รู้จะพูดอะไร

“ถึงแล้วคะ กั้งขออนุญาติเข้าห้องก่อนนะคะ”

“ครับ แต่สิ่งที่ผมพูดไปทั้งหมด ผมอยากจะบอกกับคุณว่าสิ่งที่ผมทำไปทุกอย่างคือความรู้สึกผมทั้งหมดที่อยากจะทำให้คุณ และคุณคือผู้หญิงคนแรกที่ผมทำแบบนี้นะคุณกั้ง”

กั้งเงยมองใบหน้าเขาและสบตา ซึ่งเธอไม่รู้จะพูดว่าอะไรมันรวดเร็ว เธอไม่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่เคยมีใครเข้ามาถึงตัวเธอได้เท่าเขา เธอก็ไม่เคยเปิดโอกาสให้ใคร แต่ความรู้สึกที่มีมันจะดีจริงเหรอ เธอพร้อมที่จะให้มันเกิดขึ้นหรือเปล่า

“ราตรีสวัสดิ์ครับ คุณกั้ง” เขาก้มลงไปหอมแก้มอีกครั้งและเดินจากไป

กั้งเองก็บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงแต่มันแปลกจนเธอเริ่มรู้สึกกลัวสิ่งที่เธอกำลังวิ่งหนีมันมาตลอดว่ามันกำลังจะเกิดขึ้น กั้งเปิดประตูเข้าไป ก็เจอเข้ากับสายตาของตะนอยที่ดูท่าทาง อยากจะรู้เหลือว่าเกินว่าเกิดอะไรขึ้น

“ไงคะเพื่อนสาวไปเดทมา สนุกไหมเห็นเงียบเลยนะวันนี้” ไม่เห็นอัพเดตอะไรเลยซึ่งผิดปกติวิสัยกั้งที่ชอบอัพ IG ไม่งั้นก็ต้องส่งLine อะไรมาให้เธอเลย

“ใครไปเดทเขาแค่พาไปเที่ยวแค่นี้เอง จะดงจะเดทอะไรบ้าหรือเปล่า”

“คะทำเป็นใสซื่อนะหล่อน นี่หล่อนโง่หรือฉลาดน้อยกันแน่ ไม่รู้ว่านี้คือการเดทแล้วทำไมถึงหน้าแดง คอแดงแบบนั้น ขนาดแค่ไปเที่ยวอย่างเดียวนะ”

“อือ...แค่ไปเที่ยวจะอะไรเล่า อยากรู้แล้วทำไมไม่ไปเที่ยวด้วยกันเลยละ”

กั้งรีบเปลี่ยนประเด็น เธอจะไม่ให้ตะนอยจับผิดเธอได้

“วันนี้ฉันไปกินข้าวกับคุณนาโช่และคุณเบ็นมานะ”

“เขาก็ได้เล่า...เออ... “ แอบสังเกตอาการของเพื่อนว่าเป็นยังไง

กั้งพยายามทำท่าทางเหมือนจะไม่สนใจ ทั้งที่เธอก็อยากจะรู้มากแต่ทำนิ่งแต่เพื่อนเธอก็ไม่ยอมเล่าสักที

“เอ๊า ว่าไงล่ะ คุณนาโช่กับคุณเบ็น ว่าไง”

ตะนอยถึงกับหัวเราะ แหม่ทำเป็นไม่สนใจที่แท้ก็อยากจะรู้เหมือนกัน ตะนอยก็นั่งเล่าการใช้ชีวิตของคุณมาร์ตินให้กั้งฟัง ซึ่งสิ่งที่ตะนอยพูดมันก็เหมือนที่เขาพูดกับเธอไปแล้วว่าสิ่งที่เขาทำ เขาไม่เคยทำกับใคร เธอคือคนแรก แต่เธอเองที่ รู้สึกกังวลถึงความสัมพันธ์ครั้งนี้ บอกตรงๆเธอก็กลัวใจตัวเองจะเจ็บ ซึ่งภาพที่เธอเห็นมาตั้งแต่เด็กมันคอยแต่สร้างกำแพงให้เธอปิดกั้น ตะนอยรู้ว่ากั้งคิดอะไร

“กั้ง ฉันเคยบอกแกแล้ว ว่าผู้ชายทุกคนไม่ได้เหมือนกับคนที่แกเคยเจอ เขาคือคนละคนกัน แกเชื่อพรหมลิขิตไหมแกมาเจอเขาที่นี่ ซึ่งการพบกันได้รู้จักกัน แสดงว่าสวรรค์คงจะพาคนที่ใช่มาให้แก ถ้าเขาไม่ได้ร้ายกาจหรือแย่อะไรขนาดนั้น จากที่ฉันได้ฟังมาแกไม่ลองเปิดใจ เปิดตามองเขาบ้างหละ”

กั้งนิ่งไปกับสายตาที่เหม่อมองออกไปตรงกระจกข้างๆ ห้อง ตะนอยไม่อาจเดาได้ว่าเพื่อนคิดอะไร

“กั้ง แกก็ลองเปิดโอกาสให้เขาหน่อยสิว๊ะ ศึกษาไว้ก็ยังดีแกได้ลองทำตามใจสักครั้ง อย่าไปตั้งกำแพงหรือปิดกั้นอะไรมาก ฉันว่าคุณมาร์ตินเขาเป็นคนดี ในระดับหนึ่งถึงแม้จะมีข่าวเขาควงคนโน้นคนนี้ แต่ไม่เคยคบใครเป็นแฟน หรือออกหน้าออกตาเลยสักคน”

กั้งกำลังจะอ้าปากพูด แต่ตะนอยชี้หน้าให้เธอหยุดพูด

“เชื่อฉันสิ กะเทยมองอะไรมักไม่พลาดว่าเขาจริงใจกับแกมากเน้นว่ามาก”

กั้งเงียบข้อนี้เธอรู้ เธอสัมผัสได้จากที่ได้ใช้เวลากับเขาวันนี้ ซึ่งมันอาจจะไม่นาน เขามีหลายข้อที่นิสัยคล้ายๆกับเธอ แต่ความสัมพันธ์ที่มีตัวแปรเป็นระยะทางเป็นตัวกำหนด ภาษา เชื้อชาติ วัฒนธรรม มันจะไหวเหรอ กั้งหันหน้ามาตอบ

“พอเถอะ เดี๋ยวเขาก็กลับสเปนไปแล้ว ก็คงจะไม่มีโอกาสมาเจอกันสักเท่าไหร่ ต่างคนต่างอยู่กันคนละที่ เขาก็คงจะยุ่งกับงานของเขา ซึ่งมีธุรกิจมากมาย วันนี้เขาอาจจะเจอฉัน แล้วเห็นเป็นของแปลกสำหรับเขาก็เป็นไปได้”

“เฮ้อ ชะนี ทำไมแก ถึงได้ใจแข็งจังวะ”

“อย่างนี้ก็ดีแล้ว จะได้อยู่กับแกไปนานๆ ไม่ดีหรือไง”

“กั้ง แกจะเดินหนีแบบนี้ไม่ได้เว้ย!!! มาคุยกันก่อน ยัยกั้ง”

กั้งเดินไปหยิบชุดคลุมเดินเข้าห้องน้ำไปบอกตรงๆ เธอก็กลัว กลัวใจตัวเอง กลัวความสัมพันธ์ ถ้ามันเกิดขึ้นจริง อะไร อะไร มันจะดีเหรอระยะทาง เขาหล่อรวย ไม่ใช่ว่าพวกหนุ่มไฮโซจะไม่มีใครมาจีบเธอ เธอเห็นพวกนี้คบๆเลิกๆ เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น ซึ่งเธอไม่อยากตกไปเป็นของเล่นของคนพวกนี้ อยู่ดีๆ กั้งได้ยินเสียงตะนอยที่ตะโกน ร้องเพลง ( เจ้าสาวที่กลัวฝน ) ออกมา

“เหตุอันใด พอความรักเธอเริ่มต้น

ชายทุกคนหลีกไกล เหตุอันใด

เธอเคยคิดดูหรือไม่...”

กั้งทนไม่ไหวเลยคว้าเอาแปรงหวีผม เขวี้ยงไปยังตรงที่กะเทยยืนอยู่

“ว้าย! ชะนีกั้งแกโหดร้าย มาทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆ ได้ยังไง”

“ดี โดนจะได้หยุดพูด พูดมากจริงๆ”

ส่วนมาร์ติน ตั้งแต่เขาเดินไปส่งกั้งถึงห้อง และเดินเลยมายังห้องพักของโรงแรมในชั้นส่วนตัว ตลอดทางที่เดินกลับมาเขาพยายามครุ่นคิด ว่าเขาจะทำยังไง กับความรู้สึกนี้ ยิ่งได้จูบเธอไป มันก็ยิ่งชัดเจนขึ้นในใจ ว่าความรู้สึกครั้งนี้ เขาไม่ได้เห็นเธอเป็นของเล่นอย่างที่เธอเข้าใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดจะลองเปิดใจ ให้ใคร เพราะลูกๆ เพื่อนสนิทแม่เขา ก็พยายามนำลูกมาเสนอมายัดเยียด ให้ลองคบกับเขา ซึ่งเขาไม่คิดจะถูกใจใครและอยากจะมีใครมาผูกมัดแต่กับคนนี้เขาเอามือมาลูบที่ริมฝีปาก

อืม!!!สิ่งที่เขาได้รับเขารู้เลยว่า เธอยังไม่เคยจูบใคร หน้าตาที่ตื่นตระหนก  อาการสั่น สะท้าน เหมือนเด็กน้อยที่กำลังหาทางหลุดพ้นจากสถานการณ์นั้น ยิ่งได้จูบเข้าไป ก็เขายิ่งรู้สึกหวงแหนเธอมากขึ้น “ผมจะเอาคุณ มาอยู่ข้างกายให้ได้”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***