บทที่ 6

วันนี้ถือเป็นวันที่มาร์ตินรู้สึกว่าเป็นชายหนุ่มที่กำลังรู้จักความรัก มันก็จะงงกับตัวเองเหมือนกัน บอกไม่ถูกอะไรทำไมเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้ซึ่งปกติเวลาแบบนี้เขามักจะอยู่บนโต๊ะทำงานที่มีกองเอกสารที่ต้องให้อ่าน และพิจารณามากมายยุ่งหนักสุดคือประชุมวางแผน ที่เขาวางโครงการโปรเจคที่ต้องทำไว้มากมายไม่ค่อยจะได้ออกไปเที่ยวไหนหรือได้พักจากงาน ถ้าได้หยุดมากสุดก็แค่นัดเจอเพื่อนซี้ ออกไปนั่งดื่มสักชั่วโมงสองชั่วโมงเท่านั้น

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของการที่เขามีเวลาพาผู้หญิงมาเที่ยวสำหรับกั้ง เธอนั่นคงจะคิดว่าเขามาเป็นไกด์แต่สำหรับเขาเธอคือผู้คนแรกที่พามาเดทด้วยแบบเนียนๆ

เขาพากั้งล่องเรือในดูไบ เมื่อคืนเขาได้กดเสิร์จหาข้อมูลที่เที่ยว มันก็มีเยอะ แต่ด้วยเวลาอันจำกัดเอาที่ง่ายๆและเดาเอาว่ากั้งจะชอบแนวนี้ ดูแล้วคงจะไม่ค่อยชอบการช็อปปิ้งสักเท่าไหร่ สังเกตจากการแต่งตัว และอุปนิสัยที่เขามองถือว่าโอเค  ดูน่าจะเข้ากันกับเขาได้ในหลายๆเรื่อง เธอดูมีความสุขยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลาจนเขาแปลกใจ ว่าเธอคิดอะไรบ้างไหมมีเรื่องเครียดอะไรบ้างหรือเปล่า

ซึ่งตั้งแต่ล่องเรือจนมา ถึงพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ Dubai Aquarium เป็นพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลกกกกกก (ใส่เสียงเอคโค่) อยู่ในห้าง Dubai Mall ที่เป็นห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในโลก และได้รับการบันทึกในกินเนสบุ๊คว่าเป็นตู้กระจกอะคริลิกขนาดใหญ่ที่สุด

กั้งเอามือถือถ่ายโน่นนี่บางครั้งก็สลับกับเอากล้องถ่ายรูปมาถ่ายบ้าง เห็นแล้วก็แปลกตาดี ซึ่งเขาก็ไม่เคยเดทหรือไปเที่ยวกับผู้หญิงคนไหนไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวแบบไหนมันก็คอยแต่จะกังวลกลัวจะทำให้เธอไม่ประทับใจ

เมื่อวานเขาก็ได้ นาโช่สอนการลง IG อัพเดต การเล่นโซเซียลซึ่งเขาต้องพึ่งพามัน จะถามเบ็นก็คงจะเป็นเหมือนเขา เพราะรายนั้นทำงานอย่างเดียวจริงๆ ถามเรื่องงานอะไรได้หมด ซึ่งเป็นลูกน้องที่มีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง

“คุณกั้งครับ ผมถ่ายรูปให้เอาไหม” กั้งทำหน้างงๆ เธอก็ถ่ายรูปอยู่แล้ว มีแต่เขาที่คอยแต่มองมาที่เธอ

“เออ ก็ได้คะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนคุณมาร์ตินมากนะคะ” เขาคงอยากจะถ่ายรูปให้เธอแบบเต็มตัวมั้งซึ่งส่วนใหญ่เธอได้แต่เซลฟี่ มาร์ตินได้โอกาสหยิบมือถือของกั้งมาถ่ายให้สลับกับกล้องคู่ใจ

“พร้อมนะครับ จัดท่าได้เลยครับ”

เขาได้พากั้งไปถ่ายตรงมุมโน่นมุมนี้ มันก็สนุกดีนะ ถ่ายรูป ซึ่งปกติเขาไม่ค่อยชอบการถ่ายรูปเอาเลย เขาแอบสลับเอามือถือเขามาถ่ายบ้างเนียนๆไป เพราะลูกน้องเขาบอก เราต้องแสดงตัวให้คนอื่นเขารู้ว่าเราจีบอยู่ เพราะคิดว่าเธอคงไม่ส่งรูปพวกนี้ให้เขาแน่ๆ การมาครั้งนี้ต้องไม่เสียเปล่า กั้งเห็นเขาถ่ายรูปให้เธอเยอะมาก

“แล้วคุณมาร์ตินไม่ถ่ายเหรอคะ กั้งถ่ายให้เอาไหมสวยนะ เชื่อฝีมือกั้งได้”

ปฏิบัติการอ่อยที่ลูกน้องสอนเนียนๆ เพื่อขอถ่ายรูปคู่ ซึ่งจะขอตรงๆ ก็กลัวกั้งไม่ยอมให้ถ่ายด้วย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พอดีผมไม่ค่อยชอบถ่ายรูปอะครับ ไม่รู้ทำหน้าแบบไหน”

“เอางี้กั้งจัดให้มาๆ คะ ยืนแบบนี้นะคะ แล้วทำท่าตามกั้ง”

กั้งอธิบายไปเรื่อยๆ จนคนที่บอกไม่ชอบถ่ายรูปแอบเตรียมมือถือไว้ จนกั้งหันหน้าไปชนกับหน้าอกเขาซึ่งส่วนสูงเธอถ้าเป็นเมืองไทยเธอก็จัดว่าค่อนข้างสูงแต่สำหรับชาวต่างชาติก็ได้แค่ช่วงไหล่

“ขอโทษคะ” กั้งเงยหน้าขึ้นไปขอโทษ สายตาที่มองลงมา มันมีอะไรมากมายในนั้น กั้งก็รู้สึกเขินๆ ทำหน้าไม่ถูก แต่คนที่มือยาวกว่านั่นได้แอบกดถ่ายรูปในมุมนี้ไปเรียบร้อยแล้วถือว่าเป็นรูปคู่ ที่เขาว่าน่าจะทำให้คนอื่นเดาสถานะได้ ว่าเขากับกั้งเป็นอะไร ภารกิจนี่ถือว่าสำเร็จ

“คุณมาร์ติน คุณกดถ่ายแล้วเหรอคะ”

“ครับถ่ายแล้ว ทำไมเหรอครับ”

“รูปนั่นมันจะสวยเหรอคะ ไม่ตั้งใจถ่ายให้มันดีๆ ละคะ”

“ไม่เป็นไรครับผมชอบอะไรที่เป็นธรรมชาติไม่ต้องปรุงแต่งเหมือนคุณกั้ง”มาแล้ว งานอ่อยของผู้ชาย กั้งเขินเอาละสิไปต่อยังไงล่ะ

“ผมขอถ่ายรูปคู่คุณ จริงๆได้ไหมครับ”กั้งหันไปมองใบหน้าเขาตรงๆ แล้วได้เอ่ยถาม

“แล้วเมื่อกี้ไม่ใช่รูปคู่เหรอคะ”

“ใช่แต่ยังไม่เห็นหน้า เห็นแต่ด้านข้างเอาไว้เผื่อรูปนั้นใช้ไม่ได้ไงครับ”

กั้งเริ่มจะเขิน ทำไมก็เหมือนที่คนอื่นมาขอถ่ายรูปคู่กับเธอก็ตั้งเยอะก็ถือว่าถ่ายกับแฟนคลับไปแล้วกัน

ครั้งนี้เขายิ้มให้เธอในกล้องมือถือ ซึ่งเป็นยิ้มที่ทำให้กั้งทำหน้าเขินหน้าแดงลามไปถึงต้นคอ มันรู้สึกร้อนๆ พิลึกเหงื่อก็เริ่มจะออกบนฝ่ามือ หัวใจมันจะเต้นจนจะทะลุออกมาแล้ว

“ขอบคุณนะครับ สำหรับรูปคู่รูปแรกของผม”

“คะไม่เป็นไรคะ”กั้งรีบเดินหนีไปดูตรงส่วนอื่น มาร์ตินได้แต่หัวเราะ ในอาการเขินของกั้งและก้มมองรูปที่เขาถ่ายไว้ยิ้มๆ

“นี่ก็ใกล้จะเย็นแล้วเราไปหาอะไรทานกันไหมคะก่อนกลับโรงแรม”

“หิวแล้วละสิครับ ทานไปตั้งแต่ก่อนเราไปนั่งเรือ”

“ก็นิดหน่อยคะ แล้วคุณไม่หิวบ้างหรือเปล่าคะ”

“ผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ครับ เพราะผมอิ่มอยู่”

“อิ่ม!!! คุณเนี่ยนะอิ่ม กั้งยังไม่เห็นคุณทานอะไรเลยนะ มีแต่กั้งที่กินตลอดทางเลย”

“พอดี ผมอิ่มอกอิ่มใจครับ”พร้อมส่งสายตาหวานเยิ้ม และทำการฉีกยิ้มที่ถือว่าวันนี้เขายิ้มมากที่สุดในชีวิตหากใครมาเจอต้องพากันตกใจแน่ๆ การอ่อย ขั้นต่อมา น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อนเอาอีกแล้วหยอดอีกแล้ว นี้ถ้าเป็นคนไทย จะแซวแล้วเนี่ยว่า ที่บ้านต้องทำร้านขายขนมไทยขนมทองหยอดแน่ หยอดเก่งจริงๆ

“เดี๋ยวผมจะพาไปทานร้านอาหารที่หนึ่ง ผมอยากแนะนำให้คุณได้ทาน”

“ได้คะ คุณมาร์ตินพาไปได้เลย” ไปตอนนี้เถอะ เธอรู้สึกว่าใบหน้าเธอต้องแดงร้อนจนจะระเบิดแล้วแก้มนี้ร้อนไปหมด จนมาถึงร้านอาหาร บรรยากาศสวยงามมาก กั้งมองดูบรรยากาศรอบๆ ภายในร้าน

“ผมขอมุมส่วนตัวสักนิดนะครับ พอมีไหม”

“ได้ครับเชิญทางนี้”พนักงานได้เดินนำเขาและกั้งไปตรงโต๊ะริมหน้าต่าง

“ว้าว !!! สวยมาก ขอบคุณนะคะ” เธอส่งยิ้มให้กับพนักงานที่ขยับเก้าอี้ให้

“คุณสั่งอะไรทานได้เลยนะครับ มื้อนี้ถือว่าเป็นมื้อพิเศษสำหรับผม ที่มีคนสวยมาทานด้วย”

“คุณหยอดมาจนฉันเริ่มคิดแล้วว่าคุณ เป็นแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนใช่ไหมคะ”

“เปล่านะครับ ผมพึ่งจะเคยชวนผู้หญิงมาทานข้าวเป็นคนแรกก็คุณ เนี่ยแหละครับปกติผมไม่ทำแบบนี้อยู่แล้ว”

“แล้วปกติกับผู้หญิงคุณทำอะไรคะ อย่าบอกว่า”

“นั้นละที่คุณคิดจ่ายเงินแล้วจบ โอเคแต่นั้นคือก่อนที่ผมมาเจอคุณนะกั้ง”

กั้งเห็นสายตาของเขาแล้ว เธอก็รู้สึกอ่อนไหวแปลกๆ ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่

“นั่นคือชีวิตของคุณและกั้งก็ไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ กั้งไม่มีสิทธิ์ไปหวง หรือไม่ชอบคะ”

“แล้วคุณไม่อยากมาเป็นคนใช้สิทธิ์นั้นเหรอครับ”

กั้งเงยหน้ามองไปที่เขาเริ่มรู้สึกถึงความไม่แน่ใจว่า เขาเห็นเธอเป็นของเล่น หรืออะไรกันแน่ ที่จะหยอดแล้วผู้หญิงทุกคนต้องใจอ่อนตามเขาไป

“กั้งไม่รู้นะคะ ว่าที่ผ่านมาคุณเคยจีบใครหรืออะไรกับใครมาบ้าง สำหรับกั้ง บอกเลยว่ากั้งไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ที่คุณจะมาหยอดหรือเอาใจ พาไปโน้นนี้แล้วกั้งต้องยอมตกลงเป็นแฟนด้วย กั้งรู้นะคะว่าคุณกำลังจีบกั้งอยู่”

มาร์ตินรีบเอ่ยปากพูด ถ้าหากการกระทำของเขาทำให้ผู้หญิงตรงหน้าคิดมากและเห็นเธอเป็นของเล่น ก็เมื่อวานลูกน้องเขาบอกหยอดเข้าไว้ผู้หญิงชอบคนเอาอกเอาใจ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าการจีบผู้หญิงเป็นยังไงเพราะไม่เคยจีบใคร

“ปกติผมก็ไม่ทำแบบนี้ เพราะชีวิตผมมีแต่การทำงาน บินไปโน้นนี่ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะคุณกั้ง ว่าผมจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ ผมจีบใครไม่เป็น และไม่รู้ด้วยว่าจะทำให้ผู้หญิงที่เราชอบเขารู้ตัวยังไง ว่าเราชอบเขาอยากอยู่ใกล้เขา ซึ่งผมก็พยายามทำกับคุณแค่คนเดียว และย้ำว่าคนแรกครับไม่ใช่กับทุกคน”

กั้งมองใบหน้าของเขาซึ่งมาร์ตินส่งแววตาจริงจังไม่หลงเหลือแววตาขี้เล่นเหมือนเมื่อครู่ จนพนักงานเอาอาหารมาเสิรฟ์พร้อมกับริน wine ที่มีชื่อของที่นี้ใส่แก้ว กั้งเลยตัดบทเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศมันจะอึมครึมทั้งๆ ที่ดีมากก่อนหน้านั่น

“ทานอาหารกันเถอะคะ เดี๋ยวจะเย็นหมดทำให้เสียรสชาต”

ซึ่งมาร์ตินก็ขอปล่อยมันผ่านไปก่อน รอหลีงทานอาหารเสร็จค่อยหาโอกาสคุยเรื่องนี้กันดีๆ เขาคอยแต่จะมองหน้าว่ากั้ง รู้สึกอย่างไรบ้างกำลังจะดีอยู่แล้วเชี่ยว น่าตบไอ้คนที่มันสอนเขามาจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***