บทที่ 3

กั้งเดินมาที่โต๊ะด้วยอารมณ์แบบแปลกๆ ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ามันรู้สึกหงุดหงิด ไม่ชอบใจ มันรู้สึกขว้างหูขว้างตาแบบแปลกๆ ยิ่งเห็นสายตาของนางแบบนั้นแล้ว ยิ่งพาลให้รู้สึกหงุดหงิด

ตะนอยสังเกตสีหน้าท่าทางของเพื่อนซึ่งปกติเพื่อนเธอ มันไม่ค่อยจะทำตัวแบบนี้ แต่สิ่งที่เธอเห็นเมื่อกี้มันไม่ใช่ หลังจากเดินออกจากห้องนั้นมา ก็เป็นสภาพนี้ทำหน้าเหมือนไม่พอใจอะไรใคร กั้งเดินมาที่โต๊ะ เธอได้สั่งเครื่องดื่มไว้ก็ยกขึ้นดื่มไม่ยั้ง

“ ชนแก้ว!!! มาๆ เพื่อนรัก”ตะนอยที่มองกินแบบนี้เดี๋ยวก็คงได้ล่วงกันพอดี

“เดี๋ยว เดี๋ยว ชะนีแกจะดื่มแบบนี้ไม่ได้นะ พอดีฉันได้แบกแกกลับแน่ๆ”

“มา มา อย่าพูดมาก มาสนุกกันเถอะ อย่าเสียเวลา”

กั้งฟังเพลงก็โยกไปเบาๆ ตามทำนอง พร้อมกับยกเครื่องดื่มไปด้วยภาพที่ผู้หญิงคนนั้นเกาะแขนของเขาก็ยังติดตา

มาร์ตินที่ตอนนี้เริ่มจะนั่งไม่ติด เอาไงดีเอาไงดี ซวยแล้ว เขาจะไปจีบยังไงตั้งแต่กั้งเดินออกไป เขาก็ไม่มีกะจิตกะใจที่จะนั่งดื่มต่อ รสชาตมันฝืดขมคอไปหมด มันรู้สึกร้อนๆ พิลึกเหมือนโดนเมียจับได้ว่าหนีเที่ยว

ลูอิสมองเพื่อนแล้วถึงกับหัวเราะ อาการของมันเขาพึ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกับมันมา

“ทำไม!! ก็แค่คนรู้จักกัน ทำไมต้องทำตัวเหมือนโดนเมียจับได้ว่าหนีเที่ยว”

“นายเงียบไปเลยลูอิส ฉันเครียด โว้ย!!!”

“จะเครียดอะไร นายก็สั่งเครื่องดื่มไปให้เขาสิ นายเป็นเจ้าของที่นี้ก็ให้ลูกน้องนายไปจัดการ ดิว๊ะ”

“คนอื่นฉันไม่รู้เขาอาจจะยินดี แต่คนนี้ฉันว่ายากยิ่งเขามาเจอฉันอยู่กับผู้หญิง แบบนี้อีกคิดว่าเขาจะไว้ใจฉันเหรอ”

พอลล่าก็พยายามจะเข้ามากอดซบเขาตรงไหล่ เขาก็ได้แต่เอามือผลักให้เธอออกไป

“คุณพอลล่า!!! ผมว่าคุณควรจะนั่งเฉยๆ เถอะนะครับ ถ้ายังอยากจะนั่งดื่มต่อ หรือว่าคุณจะออกไปนั่งฟังเพลงด้านนอกก็ได้นะครับ”

พอลล่าถึงกับไม่พอใจ ที่จู่ๆ เขากล้าไล่เธอดื้อๆ แบบนี้ไม่ได้นะ แค่นังนั่นมันเดินเข้ามา เขาก็ทำตัวลุกลี้ลุกลนเหมือนกับแคร์มัน ทั้งที่ก่อนมาที่นี้เธอก็ได้เช็คแล้ว ว่าเขาโสดไม่มีใคร รู้แต่ว่ามีควงชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ได้คบใครจริงจังสักคน แต่ทำไมกับนังนั่น ดูเขาแคร์แบบนี้ แค่สาวเอเชียหน้าจืดๆ ไม่เห็นจะมีอะไรสู้เธอ ไม่ได้เลยสักอย่าง ทั้งชื่อเสียงหรือแม้กระทั่งรูปร่าง

ลูอิสเห็นท่าจะไม่ดีหากเซ้าซี้เพื่อนเขามากๆ มันจะได้ลุกขึ้นมาโวยวายแน่ๆ

“เออ...ผมว่าคุณสองคนออกไปนั่งดื่มด้านนอกก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวงานนี้ผมเลี้ยงไม่อั้นลงชื่อผมไว้ได้เลย”

สองสาวมองหน้ากัน 2 หนุ่มที่ออกปากไล่เธอกันแบบนี้ แต่ลิเลียน่านั่นเคยได้ยินกิตติศัพท์คุณมาร์ตินมาอยู่บ้างเธอเลยสะกิดพอลล่า

“พอลล่า เราไปด้านนอกเถอะนะ”ลิเลียน่าที่แอบกระซิบ

“ถ้าเธอยังอยากจะได้อะไรกลับติดมือไปบ้างก็ออกไปด้วยกัน ถ้ายังเซ้าซี้แบบนี้มันจะอดทุกอย่าง”

พอลล่ามองแบบ ทำไม เธอไม่เข้าใจ what?

“ไปเถอะน๊ะ!!! พอลล่า เมื่อกี้ฉันเห็นเพื่อนนางแบบคนอื่นก็มาเที่ยว”

เธอรีบลากพอลล่าออกไปตามสายตาลูอิสที่ส่งมาให้เธอจัดการ

“ทำไม!!! ลิเลียน่าเธอจะลากฉันออกมาทำไม เนี่ย”

“เห๊อะน่า!!! ออกมานะดีแล้วไว้คราวหน้า ค่อยหาโอกาสใหม่ถ้าหากเขายังเลือกเราอยู่ งานนี้ฉันว่าปล่อยไปก่อนคุณมาร์ตินที่รู้ๆมา เขาไม่ชอบให้ใครมาทำตัวเป็นเจ้าของ แล้วเธอดันไปทำแบบนั้นต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น คิดว่าคุณมาร์ตินเขาจะรู้สึกโอเคไหม เขาไม่ชอบคนขัดใจถ้าแกยังอยากได้ใกล้ชิดกับเขาอยู่ก็ฟังฉัน!!!”

พอลล่าที่ฟังและสะบัดหน้าหนีแบบอารมณ์เสียสุดๆ

“เออ เออ ไหนอ๊ะ พวกนั้นอยู่ไหนเธอก็พาไปสิ”

“เห็นว่าอยู่ตรงโน้นนำเถอะ” ลิเลียน่า เดินนำไป

กั้งที่ดื่มหนักจนตอนนี้รู้สึกว่าหน้าเริ่มตึงๆ ตาเริ่มหวานเยิ้มเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์

“ขอโทษครับคุณผู้หญิง พอดีเจ้าของที่นี่ท่านสั่งมาว่า ให้คุณผู้หญิงสั่งอาหารและเครื่องดื่มได้ตามใจชอบเลยนะครับเดี๋ยวท่านรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้เองครับ”

“หึ หึ รวยมากว่างั้น ได้ฉันจะสั่งให้เละเลย” กั้งที่มีอาการตึงๆ เริ่มมึนด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์

“ใจเย็นๆ ชะนีไหวไหมจะกลับก่อนหรือเปล่าแก”ตะนอยที่รับรู้ว่าเพื่อนเธอเริ่มจะเมา

“ยัง ยังไม่กลับ นานๆได้ปลดปล่อยสะที มาๆ ชน”

ตะนอยคิดแล้วว่างานนี้เละ ไม่ได้นอนแน่ๆ เพื่อนของเธอคนนี้มันดื่มอะไรที่ผสมน้ำหวานไม่ได้กิน 3-4 แก้วมันก็ไปแล้ว แต่นี่ดันดื่มไปเกือบ10แก้ว ตายแน่ๆคืนนี้

“โยกสิแก โย๊ก เพลงก็เพราะ มานั่งเป็นแม่ชีจำศีลไปได้”

“จ้ะโยก โยกจ้ะแกเห็นไหมฉันโยกแล้ว หยุดเสียงดังได้แล้ว” ตะนอยคิดองค์แม่เริ่มประทับร่างแล้วนางเอกของฉัน ตะนอยเริ่มรู้สึกคิดหนักหมดสนุกเลยตอนแรกเธอจะเมาเอง แต่ดูตอนนี้เพื่อนซี้ดันตัดหน้าชิงตัดหน้าเมาไปก่อนเวรกรรม

มาร์ตินมองตรงไปตรงที่กั้งนั่งโยกไปมาตามเสียงเพลง เพื่อนสนิทเห็นก็อดที่จะแซวไม่ได้

“มองแบบนี้คงจะได้กินหรอก อยากจะรู้จักเขาจีบเขาก็เดินเข้าไปหาเขาสิว๊ะ มัวรออะไร ไปสิ ที่นี่ของนายนะเว้ยเพื่อนสู้ๆหน่อยสิวะ”

ลูอิสตบไปบนไหล่ของเพื่อนเบาๆ เชิงให้ลุกไปหาคนที่ทำให้เพื่อนของเขานั่งไม่ติด

“ไปๆ เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน ไอ้อ่อนเอ๋ย”มาร์ตินได้ยิน สิ่งที่เพื่อนเรียกก็รู้สึกไม่พอใจทันที

“ใครอ่อนนายว่าใครลูอิส”

“ไม่รู้เว้ย !!! ไป จะไปไหม ถ้าไม่ไปฉันไปเองก็ได้เผื่อ เขาติดใจฉันขึ้นมา แกอย่ามาแย่งละกัน หน้าตา ฐานะ ฉันก็ไม่ได้น้อยกว่าแกสักเท่าไหร่”

“เดี๋ยว เดี๋ยว ลูอิสรอก่อน สิว๊ะ เฮ้ย!!!” ลูอิสที่เดินตรงไปที่โต๊ะของสาวคนสวยที่เพื่อนของเขาชอบและสนใจ

“คุณกั้งครับ ผมขออนุญาตนั่งด้วยคนได้ไหมครับ”

“ได้สิคะ ทำไมจะไม่ได้” แต่เลียบไปเห็นอีกคนที่เดินตามมายังด้านหลังถึงกับพ่นลมหายใจ ตะนอยที่สังเกตอาการ โอ๊ย!!! รู้สึกอิจฉาชะนีเพื่อนของเธอจริง

“เชิญคะ เชิญคะ คุณลูอิส”

ส่วนมาร์ตินที่เดินมาถึง พร้อมกับพยักหน้าส่งยิ้มไปให้แต่สาวเจ้าดันเมินมองไปทางอื่น ทำให้มาร์ตินรู้สึกเสียความมั่นใจไปทันที

“ผมนั่งด้วยคนนะครับ”

“เชิญ คะ เชิญ คะ” ตะนอยรีบ เคลียพื้นที่ให้

“เออ...คุณมาร์ตินนั่งข้างๆ กั้งก็ได้คะ”

“ส่วนคุณลูอิสนั่งตรงนี้คะ เดี๋ยวตะนอยจะบริการให้เองคะ”

กั้งมองหน้าเพื่อน แต่สิ่งที่เพื่อนเธอทำคือยักคิ้วให้ กั้งได้แต่ทำเสียงฮึดฮัด

“เอาน่า คุณมาร์ตินอุตส่าห์ขอมานั่งด้วย แถมไม่พอเลี้ยงเครื่องดื่มพวกนี้อีก แกอย่าเสียมารยาท”

“คุณมาร์ติน คุณลูอิส สั่งอะไรมาหรือยังคะ”ตะนอยหันไปถาม

“พอดี ผมสองคนสั่งมาแล้วครับ เดี๋ยวเด็กคงจะจัดการยกมาให้ เชิญตามสบายครับไม่ต้องเกรงใจ สนุกให้เต็มที่เลยครับ”

ลูอิสกับตะนอย คุยกันอย่างสนุกแต่ 2 คนที่นั่งตรงข้ามๆ เอาแต่เงียบ เฮ้อ!!!เพื่อนเขาอยากจะจีบสาว แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงมันเก่งทุกอย่าง แต่เรื่องนี้ถึงกับเป็นศูนย์

ตะนอยสังเกตเพื่อนของเธอ ที่ได้แต่หันหน้าไปมองทางอื่นเอางานนี้คงจะไม่รอดทั้งสองคนพอกัน

“คุณกั้ง ทำงานในวงการมานานแล้วเหรอครับ”

“คะก็สักพักแล้ว”กั้งที่หันหน้าไปตอบลูอิส แต่ก็ทำเมินใส่คนด้านข้างๆอยู่ดี

“แล้วคิดจะทำงานนี้ไปตลอดหรือเปล่าครับ”

“กั้งคิดว่าคงอีกสักพัก พอถึงจุดอิ่มตัวเรา 2 คนคงอยากจะหาธุรกิจอะไรทำสักอย่างคะบางทีอาจจะเปิดร้านเสื้อผ้า”

“แต่บางคนอาจจะไปทำสวน ทิ้งคาบนางเอกก็ได้นะคะ”

“ทำไมครับ ทำไมต้องไปทำสวน” มาร์ตินทำหน้าสงสัยหนักมาก

“บ้านของกั้งเขามีไร่กุหลาบที่ใหญ่ที่สุดของเมืองไทย กั้งเขาคงจะไปอยู่ที่นั่นคะ พวกคุณเคยไปเที่ยวเมืองไทยกันไหมคะ” ตะนอยถาม

“ผมไปบ่อยครับ ไม่นานมานี้ผมก็พึ่งไปมาครับ แต่ผมยังไม่เคยไปเชียงใหม่เลยสักครั้ง ถ้าผมขออนุญาตไปเที่ยวเชียงใหม่ไร่คุณกั้งบ้างจะได้ไหมครับ”

มาร์ตินถึงกับเซ็ง!!! เขามาจีบกั้ง ตั้งแต่นั่งเขายังไม่ได้พูดอะไรเลยมีแต่ลูอิส ที่แย่งเขาพูดตลอดเวลา ลูอิสหันหน้าไปถามเพื่อน ซึ่งมันก็นั่งนิ่งไม่พูด

“มาร์ตินนายเคยบอกว่านายอยากจะไปเปิดโรงแรมที่เมืองไทยนายก็ลองให้คุณกั้งกับคุณตะนอยแนะนำสถานที่สวยๆ ในเมืองไทยดูสิ”มาร์ตินอยากจะขอบใจมันมากที่เปิดช่องให้เขาได้พูดกับกั้งบ้าง

“แล้วนี่คุณกั้งกับคุณตะนอยจะอยู่ดูไบอีกกี่วันครับ”

“ก็ประมาณ 2 วัน เดี๋ยวก็จะกลับแล้วคะพวกเรายังมีงานรออยู่กั้งเขาขอมาพักผ่อนแค่ 3-4 วันเท่านั่นคะ”

คุยกันไปได้สักพักเพื่อนของเขา ก็ยังเข้าโหมดเงียบอีกตามเคย

“เฮ้ย หลับหรือไงวะ มาร์ตินนั่งเงียบเชี่ยว”

“เปล่า” มาร์ตินที่ตอนนี้ภายในมันสั่นไปหมด ไม่รู้จะเริ่มคุยยังไง เขาเป็นพวกที่คุยไม่ค่อยเก่ง ลูอิสที่รู้จักเพื่อนมานานมองแล้วส่ายหน้าเชื่อเลยเพื่อนกรู อุตส่าห์ปูทาง จนจะสุดแล้วเนี่ยซื่อบื้อจริงๆ

“แล้วพรุ่งนี้คุณกั้งกับคุณตะนอยจะไปเที่ยวที่ไหนครับ”

“กั้งก็ยังไม่รู้คะแล้วแต่ตะนอยว่าจะพาไปไหน” กั้งที่ตอนนี้เริ่มที่จะมึนๆ ก็สามารถคุยได้เยอะขึ้นมียิ้มเล่นให้เห็นเป็นบางครั้ง

“ถ้าคุณไม่รังเกียจ ให้ผมพาคุณไปเที่ยวได้นะครับ”

กั้งหันหน้าไปมองคนข้างๆ ซึ่งเป็นการมองระยะที่ใกล้ที่สุด สายตาที่ใช้จ้องกันเหมือนมันมีอะไรมากมายในนั้นซึ่งเธอก็รู้สึกไม่เข้าใจในความรู้สึกรู้แต่ว่ามันรู้สึกปั่นป่วนตรงท้องน้อย รู้สึกตื่นเต้น มันร้อนๆ ตรงแก้ม

ส่วนมาร์ตินที่ได้เห็นใบหน้ากั้งชัดก็ครั้งนี้ ครั้งแรกมันบอกไม่ถูกแต่พอมาได้เห็นแบบนี้มันรู้สึกชัดเจนในใจมาก ทั้งสองที่ตกอยู่ในภวังค์ความรู้สึกต่างสะดุ้งกับเสียงของตะนอยที่ตอบตกลง

“ได้คะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ เราสองคนจะรอนะคะ ดีจังมีไกด์พาเราเที่ยวด้วยกั้ง”

ทั้ง 4 คนต่างพากันดื่มและฟังเพลงต่อไปสักพัก กั้งก็เริ่มจะหลุดมาดนางเอกให้เห็น ตะนอยสังเกตอาการของเพื่อนเธอตอนนี้น่าจะเริ่มเมาแล้ว

“เป็นไงละเผาหัวของแกตอนนี้ไหวไหม”

“good morning teacher, how are you today I’m fine I’m ok พอดีมันเลยจุดที่เผาหัวไปนี๊ดนึง”

“ไปให้สุดจ้ะ คุณเพื่อน เยี่ยมแสดงว่ายังมีสติ”

กั้งที่อยู่ดีๆ ก็เหมือนกับนึกอะไรขึ้นมาได้ถึงกับตะโกนและลุกขึ้นยืน

“ฉันอยากจะเล่นเกม ตะนอยกลับเหอะไปเล่นเกมกัน”

“ยัยกั้ง แกนึกอะไรได้วะ อยู่ดีก็ชวนกลับไปเล่นเกม แกเห็นไหมว่ามีคนอยู่ด้วยอีก 2 คนจะบ้าเหรอชะนี”

มาร์ตินลูอิสได้ยินถึงกับสะตั้น ผู้หญิงอะไรเมาแล้วชวนกลับไปเล่นเกม

กั้งที่เริ่มรู้สึกว่าจะไม่ไหว หัวเริ่มพิงไปซบตรงไหล่ของมาร์ตินจริงๆ แล้วเขาก็รู้สึกดี แต่ก็ไม่อยากจะแสดงอะไรออกไปมากถือว่าไม่ให้เกียรติคนเมา

“ผมว่าพาคุณตะนอยพาคุณกั้งกลับห้องพักเถอะครับ ดูท่าจะไม่ไหวแล้ว”

ตะนอยที่หันไปมองเพื่อนของเธอ ที่ตอนนี้คอพับไปแล้ว

“งั้นตะนอยขออนุญาตพากั้งกลับห้องก่อนนะคะ”ตะนอยที่กำลังลุกจะยกตัวของเพื่อน มาร์ตินเห็นแล้วรู้สึกไม่ดี ถึงแม้จะรู้ตะนอยเป็นเพศไหนก็ตาม

“ผมว่าผมอุ้มคุณกั้งไปส่งให้ดีไหมครับ ท่าทางคุณจะพาไปไม่ไหวหรอก”

“อย่างนั้นก็ได้คะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนคุณมาร์ตินมากจนเกินไป”

มาร์ตินจัดการอุ้มกั้งขึ้นมา กั้งได้แต่เอาใบหน้าซุกไว้ตรงอก หอมจังงึมงำพูดมาร์ตินถึงขนลุก พร้อมทั้งส่วนล่างมันก็ลุกตามขึ้นมาด้วย ตายละวะอุ้มแค่เนี่ย มรึงก็สั่นไปหมดแล้วใจเย็นๆไว้ ไอ้ลูกชาย ครั้งแรกสุภาพบุรุษหน่อยเถอะลูกพ่อ เขาหันไปบอกลูอิส

“ลูอิสฝากเคลียด้วยนะ เดี๋ยวฉันกลับมา”

ตะนอยเดินนำ คุณมาร์ตินลงไปที่ห้องพัก เปิดประตูและรีบพากั้งไปส่งที่เตียงนอน กั้งคลานไปตรงหมอนและลุกขึ้นมา

“ขอบคุณค่ะที่มาส่ง แล้วฟุบหลับไป”

ตะนอยมอง กั้งมันจะรู้ตัวเปล่าเนี่ยว่าใครมาส่ง

มาร์ตินหัวเราะ เหมือนเด็กน้อยจริงๆ เขาก้มไปกระซิบ

“พรุ่งนี้เจอกันตอนเช้านะครับ”

“คะ สุดจัด จัดไป” แล้วก็หลับไป ตะนอยมองแล้วเขิน อิจฉาเพื่อนจังเลย

“ยังไงผมขออนุญาตกลับก่อนนะครับ มีอะไรให้ช่วยก็ให้เขากดเรียกผมได้นะครับ ฝากเช็ดตัวให้กั้งด้วยท่าทางคงจะไม่ค่อยสบายตัว”

แต่สักพัก เขาก็คิดได้ เดี๋ยวผู้จัดการคุณกั้งเป็นกะเทย แต่ร่างกายก็ยังเป็นผู้ชายเฮ้ย!!! ไม่ได้

ตะนอยกำลังจะก้มถอดเสื้อก็ต้องตกใจที่คุณมาร์ติน ก็ยังยืนอยู่ที่เดิม

“เออ คุณมาร์ตินยังไม่กลับเหรอคะ”

“ผมว่าเดี๋ยวผมให้ แม่บ้านมาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กั้งดีกว่านะครับ”

ตะนอยได้ยินก็สงสัยทำไม ปกติเธอก็เป็นคนเปลี่ยนเสื้อให้กั้งอยู่แล้ว

“เออ...คุณยังเป็นผู้ชายนะครับ ผมว่าไม่ค่อยเหมาะสม”

อะไรนะ เธอเหมือนผู้ชายตรงไหนคะ ตะนอยคิดในใจคุณมาร์ตินเขาดูเธอไม่ออกเลยเหรอ เห็นเขาทำท่าทางหวงชะนีกั้ง

“เดี๋ยวผม โทรเรียกแม่บ้านมาครับ”

“คะก็ได้คะ ตามสบาย” เอาที่ชายหนุ่มสบายใจเลยคะ

รอสักพัก ก็มีเสียงเคาะประตู และมีแม่บ้านวัยกลางคนเดินเข้ามา

“คุณมาร์ตินมีอะไรให้รับใช้คะ”

“ผมฝากให้คุณเช็ดตัวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า ให้ผู้หญิงของผมด้วยนะครับ”

ตะนอยถึงกับตาโต อึ้ง!!!ผู้หญิงของผม ตายแล้วยัยกั้ง นางจะรู้ตัวไหมว่า เธอโดนจับจองเรียบร้อยแล้ว อิจฉาคะ อิจฉาจริงๆ งานนี้ ดูแล้วว่าคุณมาร์ติน ท่าทางจะเอาจริง มาร์ตินยืนรอสักพัก จนแม่บ้านได้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้กั้งเสร็จเรียบร้อย

“เสร็จแล้วคะ คุณมาร์ติน”มาร์ตินได้แต่พยักหน้า

“งั้นผมขออนุญาต กลับก่อนนะครับ”

“คะ ยังไงเดี๋ยวบอกกั้งให้เรื่องพรุ่งนี้นะคะ ไม่แน่ใจตื่นมาจะจำอะไรได้บ้างหรือเปล่าคะ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***