บทที่3

หลายวันผ่านไป

มาริษากำลังเดินลงบันไดมาสายตาของเธอแลเห็นใครบ้างกำลังคนนั่งจิบกาแฟอยู่ที่ห้องรับแขกและสายตาของเขาก็กำลังมองเธออยู่เช่นกัน

วงหน้าของเขานั้นช่างสมส่วน สันกรามได้รูป คิ้วเข้มสีดำสนิด ดวงตาคมเจ้าเสน่ห์ สันจมูกโด่ง ริมฝีปากสีชมพูกุหลาบ หล่อเหล่าดั่งเทพบุตร

มาริษาเดินผ่านห้องรับแขกไปโดยไม่สนใจคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น เธอคิดว่าในเมื่อเค้าไม่ได้สนใจในตัวเธอสักนิด เธอก็จะไม่สนใจเขาแล้วเหมือนกัน

ภาคินนั่งจิบกาแฟอยู่สายตาของเขาจ้องมองหญิงสาวที่กำลังเดินผ่านไป ใบหน้าของเธอช่างหวานละมุน ผมยาวสลวยยาวถึงกลางหลัง ตัวเล็กผิวขาวผ่อง เอวคอดกิ่ว สะโพกผายงอนงาม ดึงดูดสายตาชายหนุ่มไม่น้อยเลยทีเดียว

"นั้นเธอจะออกไปไหน"ภาคินถามเพราะเห็นในมือของเธอถือกระเป๋าอยู่

"ไปข้างนอกค่ะ  ริษานัดเพื่อนเอาไว้"

"นัดเพื่อนหรือว่านัดผู้ชายกันแน่"

มาริษาหันกลับมาเจอใบหน้าคมก่อนตอบคนช่างหาเรื่องเสียงเรียบว่า... "แล้วแต่คุณจะคิดเถอะค่ะ" 

21.00น.

รถเก๋งคันงามแล่นมาจอดตรงประตูรั่วบ้าน ภาคินเห็นชายหญิงคู่หนึ่งออกมาจากรถ ท่าทางสนิดสนม หยอกล้อกันกระนุงกระหนิ่ง มาริษาหารู้ไม่ว่ามีสายตาของใครบางคนกำลังจ้องมองเธออยู่

"ขอบคุณทุกคนนะที่ชวนริษาไปเที่ยวแล้วยังลำบากพามาส่งที่บ้านอีก"

"ไม่เป็นไรหรอก พวกเราเต็มใจ แล้วอีกอย่างวันนี้นรินก็ไม่ว่างไปเที่ยวกับพวกด้วยจะให้ริษากับบ้านเองได้ไงล่ะ" วี ชายหนุ่มหน้าหล่อแต่ใจหญิงพูด แล้วเอามือยิกแก้มนวลเบาๆ

"ใช่แล้วริษา ก็พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่" แสงดาว ที่นั่งอยู่ในรถพูด

"นี่ไอ้วี..ขึ้นรถได้แล้ว ริษาจะได้เข้าบ้านสักที"รภีมที่นั่งอยู่ตรงคนขับพูดพรางส่งยิ้มให้เธอ

"เออ..รู้แล้วๆ"วีหันไปทำหน้าเซ็งใส่รภีมก่อนหันกลับมา "แล้วเจอกันที่มหาลัยนะ ฝันดีนะริษา"

"จ๊ะ ฝันดีนะ กลับดีๆล่ะ"

หลังจากรถแล่นออกไปมาริษาเดินเข้ามาให้บ้านก็เห็นใครบางคนยืนกอดอกที่ตรงประตูทางเข้าบ้าน

"กลับมาแล้วสินะ ไปเที่ยวกับผู้ชายสนุกไหม"

มาริษาเงียบก่อนเดินเลี่ยงไปเพราะไม่อยากมีปัญหา..แต่ดูเหมือนคนตัวโตจะไม่ยอม ก่อนเดินตรงเข้าไปกระชากต้นแขนเรียวก่อนพูดเสียงเข้มว่า...

"คงสนุกมากสินะถึงได้กับมาเอาป่านนี้" แววตาของเขามองเธอเยียดๆ  

"แล้วยังยืนอี๋อ๋อกันตรงรั่วหน้าบ้านอย่างไม่แคร์สายตาผู้คนแบบนั่นน่ะ "

"คุณพูดเรื่องอะไร ริษาไม่เข้าใจ"เธอมองหน้าคนตรงหน้า เธอไม่เข้าใจว่าหลายวันมานี้เขาเป็นอะไรทำไมต้องคอยพูดแขวะหาเรื่องเธอตลอดเวลา

"คิดจะทำอะไรก็หัดไว้หน้าฉันที่เป็นคู่หมั้นของเธอบ้าง อย่างให้มันประเจิดประเจ้อมากนัก หรือถ้าเธอทนไม่ไหวจริงๆก็ไปทำกันที่โรงแรมนู้น"เขาพูดด้วยโทสะ

"ขอคุณที่แนะนำที่ดีๆให้นะค่ะ ขอตัว"มาริษาฉีกยิ้มยั่วโทสะพรางแกะมือหนาออกจากต้นแขน แล้วก้าวเท้าเดินออกมาอย่างอวดดี

และนั้นมันก็ทำให้เขาโมโหสุดๆ ภาคินผลักเธอเซจนหลังไปชนกับผนัง เขาใช้มือทุบผนังข้างๆตัวเธอตามมาติดๆ

"ปัง"

มาริษาสะดุงตัวโหย่ง ก่อนมองหน้าเขาอย่างหวาดๆ เมื่อมือหน้าจับข้อมือเล็กยัดไว้ เขาปัดปลายจมูกโด่งบนแก้มใส ซุกไซ้ลำคอระหงก่อนขบแรๆ 

"หยุ....หยุดนะ..ยะ..อย่าทำแบบนี้นะ"เธอร้องเสียงหลง

"หึ..ผู้หญิงไวไฟอย่างเธอ จะทำสะดีดสะดิ้งทำไม"

"คุณเอาอะไรมาพูดริษาไม่ได้เป็นอย่างที่คุณพูดสักนิด"

"แล้วที่ฉันเห็นอยู่มันคืออะไร"

"สิ่งที่คุณเห็นมันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดหรอกนะ"

"ฉันเชื่อในสิ่งที่ตาฉันเห็นมากกว่าคำแก้ตัวของเธอ"

เขาก้มหน้าลงมาพรมจูบตามลำคองามอีกครั้ง 

"คุณภาคิน ปล่อยริษานะ"

มาริษาพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่ดูเหมือนเธอยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งจับแน่นกว่าเดิม บีบข้อมือเล็กแรงขึ้นจนหน้าเธอเบ้ด้วยความเจ็บปวด

"โอ๊ย...ริษาเจ็บนะ ปล่อยนะคุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับริษาแบบนี้นะ"

"ลืมแล้วรึไง..ว่าฉันเป็นคู่หมั้นของเธอ มาริษา"ภาคินยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่างไม่ใช่คนอื่น"

"หยาบ  คุณมันไม่ใช่สุภาพบุรุษ"

"มันก็เหมาะสมกับผู้หญิงไวไฟอย่างเธอดีไม่ใช่รึไง"

ภาคินยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเกือบชิดหน้าของมาริษา   จนเธอได้รู้ถึงลมหายใจร้อนแผ่วที่เป่ารดแก้มบางจนร้อนวูบวาบทั้งหน้า

ขณะที่ภาคินมองริมฝีปากจิ้มลิ้มของเธออย่างเผลอไผล แต่ช่วงวินาทีสั้นๆ ริมฝีปากได้รูปก็ประกบกับริมฝีปากอิ่มอย่างรวดเร็ว จนมาริษาเบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึง

"อื้อ...อื้อ.."เธอพยายามขัดขืน เขาใช้มือหนาอีกข้างจับคางมนของเธอเอาไว้

จูบหวานล้ำ ลิ้นอุ่นร้อนสอดแทรกเข้าสำรวจในโพรงปากของเธอ ซาบซ่า หวามไหว มือใหญ่เลื่อนลงมาโอบรัดเอวเล็ก บดคลึงเคล้ากลีบปากนุ่ม ป้อนความรัญจวนให้เธอครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้เบื่อ จนขาเรียวอ่อนแรงเกินกว่าจะฝืนยืนต่อไปไหว เธอค่อยๆรูดลงไปกองที่พื้น แต่เขารั้งร่างบางไว้ทัน ดวงตาคมเข้มจ้องสบดวงตาของเธอก่อนยิ้มหยัน

"จับนิดจูบหน่อย ก็อ่อนระทวยไปหมด ทำอย่างกับไม่เคย"เขาพูดเยียดๆ

มาริษาผลักอกแกร่งให้ออกห่างพรางใช้หลังมือเช็ดที่ปากโดยไม่พูดอะไร เธอจ้องหน้าเขาอย่างฉุนเฉียว

"อ้าว..ริษา พี่คินทำอะไรกันอยู่คะ มีอะไรกันรึเปล่า"นรินถามอย่างสงสัยและมองหน้าพวกเขาสลับกันไปมา

"ไม่มีอะไรพี่แค่ถามริษาว่าวันนี้นรินไปไหน"มาริษาเงียบทำให้นรินจ้องหน้าพี่ชายของเธอหนักเข้าไปอีก

"ไม่มีแน่นะค่ะ"

"ริษาขอตัวก่อนนะ"พูดจบเธอก็เดินกลับห้องทันที และมันยิ่งทำให้นรินอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

"พี่คินได้แกล้งอะไรริษานึเปล่าค่ะ"สายตาคาดคั้นหาคำตอบ

"พี่บอกว่าไม่มีอะไร ก็คือไม่มีเข้าใจไหม"ภาคินพูอพร้อมยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนกลับเข้าห้องไป

"มันต้องมีอะไรแน่ๆ ดูจากสีหน้าริษาแล้วมันไม่ปรกติ เราต้องรู้ให้ได้ว่ามันมีอะไร" นรินบ่นพึมพรำกับตัวเองกลับเข้าห้องไปอีกคน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***