บทที่1

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

นี่คงเป็นการกลับมาเมืองไทยอีกครั้งหลังจากที่ภาคินไปเรียนต่อที่ต่างประเทศนานหลายปี เมื่อเรียนจบการศึกษาได้ย่างภาคภูมิบิดาจึงให้เขากลับมาดูแลบริษัทที่บ้านเกิดและหาฤกษ์แต่งงานกับมาริษาลูกสาวของเพื่อนรักบิดาเมื่อเธอเรียนจบ เพราะก่อนหน้านี้บิดาได้หมั้นหมายมาริษากับเขาตั้งแต่เยาว์

"เฮ้อ...ถึงสักทีไม่ได้กลับมานานเท่าไรเเล้วนะ"ภาคินพูดเมื่อเขาเดินทางมาถึงบ้าน บรรยากาศภายในบ้านยังคงเหมือนเดิมไม่แปลเปลี่ยน

"เย้...พี่คินกลับมาแล้ว คิดถึงจังเลยค่ะ"นรินน้องสาวของเขาโผเข้ามากอดด้วยความดีใจ

"อืม..พี่ก็คิดถึงเราเหมือนกัน"เขาพูดพร้อมกับยกมือลูบศรีษะเธออย่างเอ็นดู

สองพี่น้องคุยกันสักพักก่อนเดินขึ้นไปชั้นสองของบ้าน ภาคินหยุดอยู่หน้าประตูก่อนถามนรินเมื่อเห็นแม่บ้านเข้าไปทำความสะอาดห้องที่เคยว่างมานาน...

"นริน พี่จำได้ว่าห้องนี้มันเคยเป็นห้องว่าง"เขาถามเพราะบ้านหลังนี้ก็ไม่มีใครนอกจากนริน ส่วนแม่บ้าน คนสวน3-4คนจะอยู่ชั้นล่างพ่อกับแม่ก็ไปดูงานต่างประเทศนานๆถึงจะกลับมาสักที

"อ๋อ...ริษาค่ะเธอเข้ามหาลัยเดียวกันกับนรินคุณพ่อเลยให้เธอมาพักบ้านเราค่ะ" ภาคินเงียบก่อนทำหน้านิ่ง

"แต่ตอนนี้ริษาไม่อยู่หรอกนะคะ กลับเชียงใหม่เปิดเทอมถึงกลับขึ้นมาเรียนตามเดิม"

"ใครสนกันล่ะ จะมารึไม่มา"ภาคินพูดใบหน้าเรียบเฉย

"เฮ้อ...พี่จะเกลียดอะไรริษานักหนา ลืมๆไปบ้าง"นรินพูดพร้อมถอนหายใจ

"พี่ไม่มีทางลืมคนที่ทำให้พี่เกือบตายหรอกนะ"เขาพูดเสียงเข้มแววตาเยือกเย็น

"แต่ริษาเป็นคู่หมั้นของพี่นะ อีกหน่อยก็ต้องแต่งงานกัน"นรินพูดอย่างเหนื่อยใจ

"หึ!.คู่หมั้นหรอจะทำให้ไม่มองหน้ากันไปติดเลยคอยดู"ภาคินพูดแล้วมองหน้านรินที่เอาแต่จ้องเขา

"เรามีอะไรจะทำก็ไปทำเถอะ พี่เหนื่อยอยากพักผ่อน"เขารีบพูดตัดบทสนทนาก่อนเดินเข้าห้องไป

"นรินจะคอยดู พี่คินอย่าหลงรักริษาล่ะกัน"

ณ เชียงใหม่ในไร่ส้มแห่งหนึ่ง

ในช่วงเวลาสั้นๆที่มาริษากลับมาเยี่ยมบ้านในช่วงปิดเทอม ขณะที่เธอนั้งเล่นที่ศาลาท่าน้ำหลังบ้าน มีสายลมเย็นๆพัดโชยมาอากาศบริสุทธิ์ ธรรมชาติในชนบทรู้สึกปรอดโปร่ง  นึกถึงความหลังเมื่อ14ปีก่อนตอนเธอ5ขวบ

"พี่คินค่ะ เรามาเล่นด้วยกันเถอะค่ะ"

ภาคินนั่งหลับตากอดอกเอาหลังพิงต้นไม้ริมธาร เขาหลี่ตามองเสียงเจื่อยแจ้วของเธอก่อนหลับตาลงทำเป็นไม่สนใจ

"พี่คินค่ะคุณแม่ทำขนมเยอะแยะเลยริษาเลยเอามาให้พี่คินกับนรินทานดูสิค่ะ"ริษาตัวน้อยพูดพร้อมยื่นจานขนมให้เขา

"ชิ!.อย่ามายุ่งกับฉัน ไปไกลๆเลยยายขี้เหร่"ภาคินพูดอย่างลำคาญก่อนเดินหนีสองสาวไปทันที

ภาคินเดินเลี่ยงมานั่งที่ริมลำน้ำอีกฝัง มาริษากับนรินพากันเดินหาเขาจนทั่ว ก่อนจะเจอเขานั่งอยู่คนเดียวเงียบๆ..

"อ๊ะ...เจอพี่คินแล้ว"นรินชี้บอกมาริษา สองสาวน้อยรีบเดินตรงไปหาภาคินทันที

"พี่คินทำอะไรอยู่ค่ะ"มาริษาเอ๋ยถาม ภาคินที่นั้งอยู่ข้างลำธารลุกขึ้นแล้วหันกลับมาทางสาวน้อยสองคนใบหน้าบึ้งตึง

"ยายคนน่ารำคาญจะตามมาทำไม"เขาพูดพร้อมกับผลักมาริษาเซจนล้มก้นกระแทรกพื้น

"ฮื้อ...พี่คินใจร้ายผลักริษาทำไม"มาริษาร้องไห้ก่อนลุกขึ้นผลักภาคินกลับ ภาคินที่ยืนหันหลังไปทางคลองน้ำก็เซหงายหลังตกลงน้ำทันที

"ตู้มมม"

แต่โชคดีที่มีผู้ใหญ่อยู่แถวนั้นและช่วยไว้ทันเขาจึงไม่เป็นไรมาก หลังจากวันนั้นมาริษาก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย

"กริ๊ง...กริ๊ง.."

เสียงมือถืงดังนรินส่งไลน์มาบอกว่าภาคินพี่ชายของเธอกลับมาถึงแล้ว เมื่อมาริษาอ่านข้อความ ก้อนเนื้อตรงอกข้างซ้ายของเธอ เต้นกระหน่ำรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อนึกถึงใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา

"ตัวจริงพี่คินจะหล่อเหมือนในรูปไหมน่ะ"เธอพูดขณะมองดูรูปในมือถือที่นรินเคยส่งให้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***