รักอันตรายเจ้าชายจอมป่วน
'คนอย่างเเกจะไปมีใครเอาละอีลูกเมียน้อย'
นั้นสินะคนอย่างฉันใครจะไปเอาระ
ฉันคิดในใจขนาดเดินอยู่บนถนน
"แม้เเต่เเม่เเท้ๆยังไม่อยากเลี้ยงฉันเลย"
ฉันมันไม่มีประโยนช์....
ปิ๊ๆ
ตุบ.. ฉันตายเเล้วเหรอ...
".. คุณ... เป็น...."
ฉันตายเเล้วสินะ.. ตายเเล้วจริงๆสิน
ต่อไปนี้จะไม่มีใครทำร้ายฉันอีกเเล้วต่อให้ทำร้ายฉันจริงๆก็คงไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกเเล้ว
หลังจากนี้ฉันจะได้เป็นอิสระเเล้วไม่ต้องเสียใจคนเดียวอีกกับคำพูดที่ทิ่มเเทงฉันทุกครั้งก็จะไมได้ยินมันอีก
'เเกมันไม่มีประโยนช์'
'... ฮ่าๆพวกเเกดูสินั้ลูกเมียน้อยละ...'
'ใช่จริงๆด้วยทำครอบครัวเขาเเตกเเยกหมดฮ่าๆๆ'
'เป็นเเค่ลูกเมียน้อยยังคิดที่จะจับคุณชายตกูลใหญ่ๆอีกไม่เจียรตัวจริงๆ..'
ต่อเเต่นี้ไปจะไม่ต้องทนเจ็บคนเดียวอีกตายไปก็ดีเเล้วหยุดทุกอย่างเอาไว้เท่านี้ก็พอ...
"..... ที่ไหนกัน...."
ฉันว่าฉันตายไปเเล้วหนิเเล้วทำไมถึงมาอยู่ในที่ที่ไม่รู้จักได้นะ.....
เพร้ง.!
"นั้นใครนะ!! "
"คุณหนูฟื้นเเล้วค่ะนายท่าน..!!!"
"ไหนๆลูกข้าฟื้นเเล้ว..!!!"
อยู่ก็มีเสียงใครดังขึ้นมาอีกคน
ฉันอยู่ที่ไหนกันเเน่!! ฉันคิด
"ลูกเเม่เจ้าฟื้นเเล้ว... "
" ลูกข้าฟื้นเเล้วจริงๆ.."
คนชราเเละหญิงชราทั้งสองคนพูดออกมาอย่างกับว่าข้าเป็นนลูกที่พวกเขารักที่สุดเเละเป็นลูกคนเดี้วยอย่างนั้นเลยเหละ
"ลูกเเม่ทำไมทำให้พ่อกับเเม่เป็นห่วงขนาดนี้"
เออ.... ฉันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ
เดี้ยวนะเเล้วต้อนนี้ฉันเป็นใครกันเเน่!!!
ฉันว่าเเล้วก็รีบวิ่งไปทางกระจก
!!!... นี้มันหมายความว่ายังไงฉันตกใจกับภาพที่สท้อนออกมาทางกระจก
ต้อนนี้ฉันกำลังอยู่ในร่างของหญิงสาวที่มีหน้าตาสะสวยดวงดากลมโตสีเเดงมีเส้นผมยาวสีดำสนิด...!! นี่มันไม่ใช่ฉันเเล้วนี่นา
"... ลูกพ่อเจ้าเป็นอะไรไปนะ..."
".. ข้าไม่เป็นไรเพคะท่านพ่อ..."
เล่นละครตามนํ้าไปก่อนเเล้วกันยังไงก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีนี่นะ
"จะไม่เป็นไรก็ดีเเล้วพักฝ่อนเยอะๆเข้าใจมัยลูกเเม่"
"ค่ะท่านเเม่"
ว่าเเล้วทั้งสองคนก็ชวนพูดกันอยู่พักใหญ่เลยกว่าจะออกไปลำบากฉันจริงๆที่ต้องพูดคำที่ไม่รู้จักนะ... ต่อจากนี้ไปฉันต้องใช้ชีวิตเป็นเจ้าของร่างนี้สินะ....
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 8
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments