ใช้ชีวิตเป็นเทพเรื่อยเปื่อยในต่างโลก
ที่บ้านแห่งหนึ่ง
"มีมี่!! ลงมากินข้าวได้แล้วลูก!!"
"ค่าาาาา ลงไปเดี๋ยวนี้แหละค่า!!"
ตึง!! ตึง!! ตึง!! โครม!! ขรุก!! ขรุก!! แอ๊บ!!
อืม คงไม่ต้องเดากันหรอกใช่ไหมเสียงข้างบนอ่ะเป็นเสียงวิ่งของชั้นเองและเสียงข้างหลังก็คือชั้นตกบันได!! และทุกอย่างก็มืดลง
สวัสดีตอนนี้ชั้นมาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้สว่างไปหมดเลย
"ตื่นแล้วเหรอมนุษย์ตัวน้อย"
หา?
"ไม่ต้องมาหาเลย เราเรียกเจ้านั้นแหละ"
ชั้นเหรอ? ว้าวเค้าหล่อจังเลยอะไม่ใช่แหละๆ อย่าหลงประเด็นสิตัวเรา ว่าแต่เราอยู่ที่ไหนกันเนี่ยแหละมีแต่สีขาวเต็มไปหมด
"อะแฮ่ม!! เราเป็นพระผู้สร้างที่นี่คือช่องว่างระหว่างมิติ แล้วก็เราได้ยินเสียงความคิดของเจ้านะ และก็ขอบใจที่ชมว่าหล่อแล้วกันนะ"
พระผู้สร้างพูดขึ้น
"ได้ยินความคิดฉันด้วยหรอคะ?"
"ใช่แล้วล่ะ เราได้ยินความคิดของเจ้า"
หลังจากนั้นพระเจ้าก็ได้อธิบายเหตุผลว่าตัวฉันทำไมถึงตาย และสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องตายก็เพราะว่า พระเจ้าตัดเส้นด้ายชีวิตผิดฉันก็เลยสซวยต้องมาตายแทนเขา เพื่อเป็นการขอโทษพระเจ้าจึงให้ฉันขอพรโดยไม่จำกัดไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม
"งั้นฉันขอให้มีระบบสเตตัสมีพลังทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็น เวทมนต์ ลมปราณ พลังวิญญาณหรือพลังจิต "
"ได้ข้าให้เจ้า"
"ค่าพลังทุกอย่างไร้ขีดจำกัด รวมถึงอายุขัยด้วย มีเงินและแต้มไว้สำหรับซื้อของในร้านค้าและขีดจำกัด "
"ได้เราให้เจ้า จ้ามีอะไรอยากจะขออีกไหม"
"ขอให้ใช้เวทมนตร์ลมปราณและพลังจิตได้ทุกรูปแบบ เป็นที่รักของธรรมชาติและเหล่าสรรพสัตว์"
"เป็นที่รักของทุกคน มีคนรู้จักเป็นคนใหญ่คนโต โดยเฉพาะผู้ชาย สามารถฟังพูดอ่านเขียนได้ทุกภาษา เพียงแค่เปิดอ่านก็สามารถจำได้"
"รูปร่างหน้าตาหยุดอยู่ที่อายุ 8 ขวบ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม เส้นผมและสีผิวขาวราวหิมะ ดวงตาข้างซ้ายเป็นสีม่วงและดวงตาข้างขวาเป็นสีแดง"
"จะพอแค่นี้แล้วใช่ไหม"
"ยังค่ะ ฉันขอมิติส่วนตัวที่เข้าออกได้เฉพาะคนที่ฉันอนุญาตเท่านั้น"
"OK คงหมดแล้วสินะ"
"ค่ะ"
"งั้นเราจะส่งเจ้าไปเกิดอยู่ที่โลกจีนโบราณ อยู่ที่นั่นจะได้ใช้ชีวิตอย่างที่เจ้าต้องการ ขอให้โชคดีเจ้ามนุษย์ตัวน้อย"
หลังจากที่พระเจ้าพูดเสร็จ พระเจ้าก็ได้ที่ฉันตกลงมา ไอ้พระเจ้า!! ส่งลงมาดีๆก็ได้ทำไมต้องถีบกันด้วยเนี่ยยยยยย
พระผู้สร้างปรากฎตัว!!!!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments