ความลับของยัยติ่ง ฉันหลงรักยัยติ่งนี้แล้ว

ตอนที่3

ฉันหันมามองตามที่แพทบอก ฉันบอกเค้าด้วยความอึ้ง..ฉันมองเขานานเกินไปป่าวนะ ฉันว่าเขารู้แล้วแหละว่าฉันมองเค้าอยู่ ตอนนี้เค้าหันมาจองฉัน..ตอนนี้ฉันรู้สึกเกร็งมาก..

ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามีคนกำลังบอกผมอยู่..ผมหันไปมองคนที่กำลังมองผมอยู่ เธอมองผมอยู่นานพอสมควร... ผมเลยเลือกที่จะเดินไปถามเค้าว่ามีอะไรรึป่าวเห็นมองหน้าผมนานแล้ว.. ผมเดินไปหาเค้าอล้วหยุดอยู่ตรงหน้าเขา

เออ..คุณ

ฉันเนเน่ค่ะ

อ๋อ..ครับ เออ..ผมเห็นมองผมนานแล้วมีอะไรป่าวครับ

เนเน่

: อ๋อ..ป่าวค่ะไม่มีอ่ะไร

ตอนนี้ฉันเกร็งมากๆ..คุยกับเค้า ใครจะไม่เกร็งบ้างล่ะ

คุณ..คงจะรู้จักผมแล้ว..ใช่ไหม

ถ้าคุณรู้จักผม..ผมขอเเนะนำตัวอีกรอบนะครับ

ผม คิม ยองจุน หรือ คิม...วิศวะ ปี3

เนเน่

: ฉัน..เนเน่ บริหาร ปี2 ค่ะ

นี่เพื่อนของฉันค่ะ

พอฉันแนะนำตัวเสร็จก็ แนะนำเพื่อนของฉัน

แพท

: ดีค่ะ..แพท บริหาร ปี2

แนน

: ฉัน แนน

คิม ยองจุน

: พวกคุณดูเป็นผู้ใหญ่น่ะครับ

แพท

: ใครบอก..ต้องรอดูเอาว่าพวกฉันจะเป็นยังไง

เเนน

: ป่ะกลับเหอะ..พวกมึง

เนเน่

: อือ..

นั้นพวกเราขอตัวก่อนนะค่ะ..

ครับ..

ตอนนี้พวกฉันกลับมาถึงคอนโด

เนเน่

: ฉันคิดถึงพวกแกจังเลย~

ฉันเดินเค้าไปกอดแพทกับแนนฉันคิดถึงพวกมันมากๆ

แนน

: เหมือนกัน..อยู่กับไอแพทสองคนจนเบื่อมันแหละ มันมัวแต่บ้าผู้ชาย..

แพท

: หึๆ แกอยู่กับฉันกับยัยเน่..พวกฉันสองคนจะทำให้แก่ไม่เบื่อ

แพท

: หึๆๆ

เนเน่

: หึๆ

แนน

: ฉันต้องปวดหัวตายกับยัยสองคนนี้แน่ เฮ้อ...

เนเน่

: เฮ้อ..ตอนนี้ก็เย็นแล้วอ่ะ..หิวข้าวมาก..

แพท

: อือ..นั้นฉันทำอาหารให้พวกเเกกิน...เอาป่ะ

แนน

: เอา..

เนเน่

: เอา..

เเพท

: รอแปปหนึ่งนะ...

ไอแพทมันเค้าไปทำอาหารได้พักนึงแล้ว..ฉันเดานะมันน่าจะทำข้าวต้มเพราะมันทำข้าวต้มอร่อย..มันเดินออกมาจากห้องครัวถือหม้อมาหนึ่งใบ ในนั้นต้องเป็นข้าวต้มเเน่นอน...

แพท

: อาหารมาแล้วจ้าา...

แนน

: ข้าวต้ม..

แพท

: แนน..แกรรู้ได้ไง..

แนน

: ฉันอยู่กับแก..เวลาแกทำอาหารให้กินก็ทำแต่ข้ามต้ม..ไม่เหมือน

เน่..เน่ทำให้กินตั้งหลายอย่าง..

แพท

: นั้นแก่ก็ไม่ต้องกิน!!

แนน