Chapter 5

​

​

​

FiFa Talk:

จริงๆแล้วผมรู้สึกตัวตั้งแต่นิชาเข้ามาในห้องแล้วแหละ ผมแค่แกล้งหลับเท่านั้นเอง แต่นิชาทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิด เธอขอบคุณผมแล้วยังขโมยจูบผมอีก แบบที่ผมทำกับเธอเมื่อคืน หึๆ และที่ผมดึงเธอลงมาก็ไม่มีอะไรมากแค่อยากกอดเท่านั้นเอง ผมได้ยินเสียงหัวใจของนิชาเต้นแรงมาก 55555555555 ไม่คิดว่าคนแบบนิชาจะกลัวการโดนกอดแบบนี้ ผมกอดนิชาอยู่ประมาณ 10 นาทีได้ ผมก็รีบปล่อยเธอออกให้เป็นอิสระโดนวิธีชั่วๆที่ผมชอบทำกับเธอ ที่ผมทำแบบนั้นผมแค่กลัว กลัวใจตัวเอง ถึงผมจะพูดออกมายังได้ไม่เต็มปาก แต่ผมก็รู้แล้วว่าใจผมกำลังเปลี่ยนไป ผมยังไม่อยากให้เธอรู้สึกเจ็บแบบที่ผมเคยโดน ผมกลัวว่าผมจะทำร้ายนิชา ด้วยการกระทำของผมไปมากกว่านี้ แต่อีกใจหนึ่งในส่วนลึกของผม กลับบอกว่าให้นิชาเข้ามาในใจของผมได้ แต่...ถ้าหากวันหนึ่งที่ปรางกลับมาจริงๆผมกลัวว่าใจของผมจะกลับไปหาปรางอีกตามเคย ถึงแม้เธอจะทำให้ผมเจ็บเจียนตายก็ตามแต่ถ้าเธอกลับมาเมื่อไหร่ ผมอาจจะให้ อภัยเธอได้ทุกเมื่อ ถ้าใจผมยังไม่แปรเปลี่ยน...

หลังจากผมเอ่ยปากไล่ให้นิชาออกไป แต่นิชาอยากให้ผมเล่าเรื่องของผมกับปราง ตอนแรกผมเรื่องที่ปฏิเศษนิชาไป เพราะผมไม่อยากให้เธอรู้ และไม่อยากให้เธอมองผมว่าเป็นผู้ชายโง่งม จมปลักอยู่กับอดีต แต่ผมก็ยังเรื่องที่จะเล่าเรื่องให้นิชาฟัง

"ฉันและปรางเราเป็นเพื่อนกัน ตอนมัธยมปลาย ในกลุ่มของเรามีปรางคนเดียวที่เป็นผู้หญิง เพราะปรางเป็นคนสวย อ่อนหวาน เรียบร้อย และเป็นที่รักของใครหลายๆคน พวกเราเริ่มต้นด้วยความเป็นเพื่อน ตอนแรกฉันก็รู้สึกเฉยๆกับปรางนะ ตอนที่ปรางขอฉัน 'คบ' ตอนนั้นยังไม่มีใครเลยตกลงคบกัน จากความเป็นเพื่อนของเรากลายเป็นคนรัก ทุกคนต่างอิจฉาพวกเรา ฉันจากที่รู้สึกเฉยๆกับปราง แต่ด้วยความที่เราอยู่ด้วยกันทุกเวลา ทำอะไรๆด้วยกัน ฉันกลับเรียกได้เต็มปากว่าฉันรักปรางเข้าให้แล้ว ฉันนึกภาพไม่ออกเลยว่าวันไหนที่ปรางไม่อยู่ฉันจะอยู่ยังไง แต่แล้วมีวันหนึ่งที่ปรางเริ่มเปลี่ยนไป จากที่เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา กลับบ้านด้วยกันทุกวัน ทำอะไรพร้อมกัน ทานข้าวด้วยกัน กลับเปลี่ยนไปกะทันหัน ในวันที่พวกเราจะขึ้นมหาลัย ปรางกลับบอกเลิกฉัน ทั้งๆที่ฉันทำดีกลับเธอมาโดยตลอด เธอรู้ไหมว่าก่อนที่ปรางจะจากฉันไปปรางบอกกับฉันว่ายังไง 'ปรางขอโทษนะ' 'ปรางขอให้ฟ่าเจอคนที่รักฟ่าจริงๆนะ'  'ฟ่าอย่ารอปรางเลยนะ' แต่ฉันยังโง่ที่จะรอปราง โดยที่ไม่รู้ว่าปรางจะกลับมาไหม ฉันโง่เนาะว่าไหม??" ผมพูดกับทุกสิ่งที่ผมรู้สึกออกไป เฮ้อออทำไมมันโล่งๆนะ ตั้งแต่ปรางทิ้งผมไปผมก็ไม่เจอเธอเลยตลอดระยะเวลา 3 ปี

"ความรักมันไม่เรียกว่าโง่หรอกฟีฟ่า นายแค่อยู่กับอดีตที่ตามหลอกหลอนก็เท่านั้นเอง และนายจะจมปลักอยู่กลับอดีตตลอดแบบนี้ไม่ได้" นิชาบอกผมพร้อมลอบมองมาที่ผมนิดๆ

"ฉันไม่อยากให้นายอยู่กับอดีต นายลองเปิดใจดูสักครั้งสิฟีฟ่า ไม่ต้องเปิดใจให้ฉันหรอก เปิดใจรับทุกๆคนที่เข้ามาหานาย  ฉันเชื่อว่านายสามารถทำมันได้ ฉันไม่ได้บอกนายให้ลืมเธอคนนั้นหรอกนะ นายแค่เก็บเธอเป็นความทรงจำที่ดีก็เท่านั้น มีพบก็ต้องมาจากนะฟีฟ่า " อืม หรือผมจะลองเปิดใจดู ที่นิชาพูดมามันก็ถูกจะให้ผมอยู่กับอดีตแบบนี้ต่อไปคงไม่ได้  ตลอดระยะเวลา 3 ปีผมทรมานกับเธอมามากแล้ว ผมควรจะเปิดใจยอมรับกับสิ่งที่เป็นจริงสักที

"อืม ฉันขอบใจมากนะที่ทำให้ฉันเลิกหวังลมๆแล้งสักทีว่าเธอจะกลับมาหาฉัน ฉันว่าฉันจะลองเปิดใจดู.."

"เปิดใจให้นิคนสวยใช่ไหม 555555555555" นิชาพูดแล้วพลางหัวเราะดังลั่นห้อง

"เปิดใจให้กับคนอื่นนะ " ผมพูดแกล้งนิชา

"งั้นฉันจะกีดกันผู้หญิงทุกคนที่เข้าหานายเลยคอยดู"

"ตามใจเธอแล้วกันนะนิชาคนขี้อ่อย" หึ

"แน่ะ!! มาหาว่านิเป็นคนขี้อ่อย เดี๋ยวก็จับปล้ำซะหรอก"

"เดี๋ยวจะได้รู้กันว่าใครจะปล้ำใครนิชา" ผมพูดแล้วเอาหน้าเข้าใกล้นิชาแล้วเธอก็ย่นหน้าออกห่างผม หืม ใครกันที่บอกว่าจะจับผมปล้ำ

Nicha Talk:

หลังจากที่ฟีฟ่าพูดเรื่องราวความรักของเขากับยัยปรางให้นิชาคนนี้ฟัง หืมมม ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงจะอิจฉาผู้หญิงคนนั้นมากๆ แต่กับยัยผู้หญิงคนนี้ มันก็แค่ภาพหลอกลวง ฉันรู้จักเธอดีเลยล่ะ ทำไมรู้จักน่ะหรอ ก็เพราะครอบครัวของยัยปรางเป็นคู่แข่งที่จ้องจะเล่นงานครอบครัวของฉันยังไงล่ะ เธอร้ายใช่เล่นเลยน่ะสิ ตอนนี้ฉันรู้ว่าเธออยู่ไหน ก็กำลังหลอกอิผู้เฒ่าหัวงูอยู่ฮ่องกงไง หลังจากครอบครัวยัยปรางล้มละลาย ฉันมีโอกาสได้กลับบ้านแล้วได้ยินเรื่องของปรางจากคุณป๊าว่าครอบครัวของปรางกำลังล้มละลาย สงสารเขานะคะ แต่สาธุน้ออย่าให้นางกลับมาหาฟีฟ่าเลยนะ เพราะฉันไม่มีทางปล่อยให้ฟีฟ่ากลับไปหายัยงูพิษแน่ๆ  เอาล่ะจบเรื่องของงูพิษเถอะ

ยูฮู้วววว ฟีฟ่าจะเปิดใจแล้วเว้ยยยย แต่บอกว่าไม่เปิดให้ให้นิชาคนงาม เสียใจนะเว้ยไอ้ฟ่า แต่ไม่เป็นไรเพราะจะไม่มีผู้หญิงคนไหนได้เข้าใกล้สามีของฉันหรอก หึๆ

"ฟ่า"

"ไร" โอ้ยย เสียงแข็งไปอีกพ่อคุณ

"ถ้าฟ่าบอกว่าจะเปิดใจ สิ่งแรกที่ฟ่าต้องทำคือ เอารูปฟ่ากับเธอคนนั้นไปเก็บนะ" หึๆ ถ้าจะตัดใจก็ต้องเอาสิ่งที่ไม่สวยงามออกไป ใช่ไหมทุกโคนนน

"....."

"ถ้าอยากเริ่มอะไรใหม่ๆ ก็ต้องเอาอะไรเก่าๆออกก่อนนะคุณสามี"

"เฮ้อออออ เออก็ได้ แต่เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนนะ เธอจะกลับก็กลับเลยนะ ไม่ไปส่ง"

"ว้าวว ใจร้ายไปอีก"

"ประตูอยู่ทางไหนรู้นะ" พอฟีฟ่าพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไป ถามว่านิชาจะกลับไหม ตอบเลยว่าไม่ ใครพามาก็ต้องพากลับสิถึงจะถูก

.

.

.

.

.

30 นาทีผ่านไป

ผู้ชายไรวะอาบน้ำโครตนาน อาบนานกว่าผู้หญิงอย่างฉันอีก

"ทำไมยังไม่กลับอีก" ฟีฟ่าเดินออกมาด้วยผ้าผืนเดียวโดยข้างบนไม่ใส่อะไร จะมาอ่อยกันอย่างนี้ไม่ได้นะ

"รอฟ่าไปส่ง"

"ใครจะไปส่ง ก็บอกแล้วไง"

"เอ้า นิมากะฟ่า ฟ่าต้องไปส่งนิสิ ใครพามาก็ต้องไปส่งสิถึงจะถูกต้องตามหลักของธรรมชาติ"

."โอ้ยยยยย ปวดหัวกับเธอจังเลยนิชา " ฟีฟ่าร้องออกมาด้วยใบหน้าที่น่ารัก ติดเบื่อๆนิดๆ

"อย่าทำหน้าดีใจสิ หรืออยากให้ภรรยาอยู่ด้วย ไม่ต้องไปส่งก็ได้นะ"

"เออ ทำกับข้าวเป็นป่ะ ทำให้กินหน่อยดิ" อุ้ยยย อยากกินฝีมือภรรยาก็บอก 55

"ได้ค่ะ สามีรอสักครู่นะคะ"

หลังจากสามีสั่งให้คนงามทำอาหารแล้วนิชาก็รีบแจ้นเข้าครัวมาทำ ไข่ดาว ไข่ต้ม ไข่ตุ่น ไขเจียว เมนูไข่ 555 อย่างอื่นไม่เป็นแล้ววว

"ทำเสร็จยัง"

"เสร็จแล้วเจ้าค่ะ"

"O..o"

"ทำหน้างั้นทำไมอ่ะ"

"เมนูไข่".

"ใช่ไง มีทั้ง ไข่ดาว ไข่ต้ม ไข่..."ฉันกำลังจะแนะนำเมนูต่อไป ฟีฟ่ารีบพูดแทรกขึ้นมาแล้วทำหน้าดุๆใส่ฉันทันที

"หยุดๆ รู้แล้วว่ามีไข่ แล้วทำอย่างอื่นไม่เป็น??"

"ฮ่วย! ถ้าทำอย่างอื่นเป็นแล้วจะทำพวกนี้ป่ะ"

"กวนตีนว่ะนิชา"

"มาๆ มากินดีกว่า อิอิ"

"เหนื่อยกับเธอจริงๆเลยนิชา"

หลังจากที่เถียงเรื่องอาหารเสร็จพวกเราทั้งสองก็ลงมือทาน แล้วฉันขอร้องอ้อนวอนให้ฟีฟ่าไปส่งที่คอนโด เพราะต้องรีบไปธุระที่ไม่มีใครรู้เรื่องของฉัน รู้แค่ฉันกับคุณ.... 2 คน

.

.

.

.

**

1

**อาทิตย์ผ่านไป***

1 อาทิตย์ผ่านไปจากนั้นมาฉันก็ไปอ่อยฟีฟ่าเรื่อยๆ และฟีฟ่าไม่ไล่ฉันเหมือนเมื่อก่อนด้วยแหละ อิอิ มีหวังแล้วเว้ยยยยย ตอนนี้พวกเราอยู่มหาลัยกำลังจะไปเรียนจ้า

"แหมมมมม อินิชาทุกวันนี้อารมณ์ดีนะมึง" อิตุ๊ดมันพูดจิ๊ปากจิคอ

"ไม อิจกูอ่อ"

"อิจเรื่องไรคะ เรื่องที่ฟีฟ่าเขาไม่ไล่มึงเหมือนเมื่อก่อนอ่ะหรอ บอกเลยว่าไม่ค่ะ กูจะอิจก็ต่อเมื่อมึงเป็นแฟนกับฟีฟ่าก่อนค่ะ ชะนีน้อย"

"หึๆ อีกไม่นานอีตุ๊ด มึงคอยดูแล้วกัน"

"จะรอดูนะคะเพื่อนรัก จุ้บๆ" กรี๊ดดด อยากจะตบอิตุ๊ดหน้าคว่ำ

"เลิกเถียงกันได้แล้วพวกบ้า ไปเรียนกัน" อิแซมคนงามพูดห้ามฉันกับอิเทย

"มึงไม่น่าไปห้ามมันเลยอิแซม ให้มันเถียงกันอยู่นี่ แล้วพวกเราไปเรียนกัน 3 คนดีกว่า" อินิกกี้มึงไม่ค่อยรักพื่อนเลยนะคะ

"เออ อินิกพูดถูก" อินุชก็อีกคน

"พวกมึงคงรักกู 2 คนมากสินะ" อิตุ๊ดพูดแล้วสะบัดตูดเดินนำไปก่อน

"55555555555555555" อิสามตัวมันหัวเราะแล้วเดินออกไปขึ้นห้องเรียน

.

.

.

.

.

เลิกเรียน

"เลิกเรียนแล้วไปไหนกันดีวะชะนี"

"กูหิว/กูไปห้าง/กูไปช็อป/กูหิว"  ฉัน อินุช อินิกกี้ อิแซม พูดขึนพร้อมกัน

"เออ ไปห้างไปกิน ไปช็อป ไปกันทั้งหมดอ่ะ"

"ไปโรด!!"

.

.

.

.

ห้าง K

-Pus*

​

"กินไรดี" ฉันเป็นคนถามพวกเพื่อนๆ

"ชาบูไหม ไม่ได้กินนานแล้ว" อินุชพูดขึ้นแล้วจิ้มโทรศัพท์ต่อ

"เอาดิ"

"เดินค่ะ" กลุ่มพวกเราดีอย่างคือเสนอไรมา สนองอันนั้น

"เฮ้ยยยย ใช่กลุ่มสามีอินิป่ะพวกมึง" ขณะที่พวกเรากำลังเดินไปที่ร้านชาบู อิตุ๊ดก็พูดขึ้น

"ไหนวะ??" ฉันรีบถามมันทันที

"รีบเชียวมึง นั้นไง กำลังเดินไปร้านชาบูตรงข้ามอ่ะ"

"รีบเลยมึง ไปกินร้านนั้นกัน"

"ไม่ค่อยเลยนะ นุงนิ" อินิกกี้พูดจิกฉัน

"เอ้า ก็กูหิวอ่ะ ใช่ไหมนุช"

"เออๆ หิวรีบๆเดิน"

ว่าแล้วฉันก็รีบเดิน แกล้งอิฟ่าซักหน่อยดีกว่า อิอิ

"อุ้ยย ขอโทษค่ะ"

"ตั้งใจก็บอกเหอะนิชา" แฮะๆ รู้ทันอีกแล้ว

"เขาไม่ได้ตั้งใจนะ ใช่ไหมโซนๆ" หาตัวช่วยแปป

"เออ กูก็เห็นอยู่ว่านิชาตั้งใจ" อ้าวๆๆ ไมไม่ช่วยกันวะอิโซน

"555555555555555555555" ว่าเสร็จแล้วพวกเพื่อนๆก็พากันหัวเราะ

"มาหาไรกินหรอ" ฉันถามฟีฟ่า

"มาซักผ้ามั้ง"

"ฝากซักด้วยนะคะ"

"เอ้าๆ เลิกเถียงกันได้แล้ว แล้วพากันมาทำไรอ่ะแซม" โซนถามแซน

"มาหาไรไปซักผ้า" อิแซมตอบ

"เออนี่ก็เล่นกับเขาอีกคน "

"พวกเรามาหาไรกินกันอ่ะ " อินุชพูดขึ้นเพื่อตัดรำคาญ

"แล้วได้ร้านยัง ไปกับพวกเราไหม พวกเราก็จะไปเหมือนกัน" รามพูดขึ้น

"ไปดิ" แหมมเร็วเชียวอิตุ๊ด

หลังจากนั้นพวกเราก็เดินเข้าร้านชาบู แล้วตามด้วยสายตาพราวๆแสงของเหล่าชะนีเห็นผู้

*'*มึงง หล่อ'*

*'*กูได้ใครในแก๊งนี้กูจะไปบวช'*

*'*กูจะละลาย'*

*'*ขอบคุณบุญที่สะสมมานาน ไม่เจอ EXO อย่างน้อยๆก็เจอคนหน้าเหมือน'

*'*พ่อของลูกกูเลย'*

*'*มึงกูจองคนนิ่งๆอ่ะ สูงๆที่มึงผู้หญิงหน้าโหดเดินด้วย ของกู*' มึงว่าใครหน้าโหดมิทราบ

"หึ" ฟีฟ่าหัวเราะหลังจากที่ฉันตวัดสายตาไปให้ผู้หญิงที่ว่าฉันหน้าโหด

"สนุก"

":)" ยิ้มล่อชะนีเชียวอิฟ่า

จากนั้นพวกเราก็เดินมานั่งที่โต๊ะแล้วหาโต๊ะมาต่อ เพราะพวกเรามาเต็ม 10 คนอ่ะคิดดู

"รับอะไรดีครับ" อุ้ยยยเด็กเสริฟ์งานดี

"มีอะไรแนะนำไหมคะ" ฉันพูดแล้วส่งสายตาแพรวพราวไปให้เด็กเสริฟ์ หึๆน่ารักดี

"มีแต่เบอร์ สนใจไหมครับ :)" อ้าวๆๆ อ่อยกูอีก

ฉันแกล้งจะเอาโทรศัพท์ให้เด็ก แล้วมีเสียงแก้วดังมาจากข้างๆฉัน และรังสีอำมหิต

ปึก!!

"เออ เอาอันนี้ แล้วอันนี้ แล้วก็อันนี้ "  อิแซมเป็นคนสั่งหลังจากที่ฟีฟ่าวางแก้วลง

"ครับๆ" เด็กเสริฟ์รีบเดินออกไปทันที

"หึๆ" เสียงหัวเราะจากเพื่อนๆฟีฟ่าทำให้ฉันหันไปมอง พวกเขาทำหมือนมีเรื่องสนุก ทั้งๆที่ฉันรู้สึกหนาวๆยังไงไม่รู้

ระหว่างรออาหารมาเสริฟ์ฉันก็นั่งเล่นโทรศัพท์แล้วอัพไอจีดีกว่า รูปฉันกับฟีฟ่าตอนที่ฉันไปแกล้งแล้วโดนฟีฟ่าด่า 555555 อินุชมันเคยถ่ายให้ ว่าแล้วก็อัพเลยแล้วกัน ไม่แท็กให้เห็นเอง 5555 ฟีฟ่าไม่เห็นหรอกเพราะเขาไม่ติดตามฉัน55 เว่ามาละเศร้า

12340 Like

KNI0704  Who???

❤️❤️

Dao.09 ใครวะ?

tum  น้องนิชามีแฟนแล้วหรอครับ?

Dee07 พี่ชายหรอครับ

minnee ใช่ฟีฟ่าวิดวะป่ะมึง @wawa

wawa เออ

หลังจากนั้นเด็กเสริฟ์ก็นำอาหารมาเสริฟ์ แล้วพวกเราก็ลงมือทาน โดยคุยแหย่กันไปตามประสา หลังจากทานเสร็จพวกเราก็แยกกันกลับ ส่วนฉันก็ต้องไปธุระที่ไม่สามารถบอกใครได้

​

......................................................................................................................................................................................

นิชาของเราเป็นอะไรนะ?ทำไมเป็นธุระที่บอกใครไม่ได้?

เป็นกำลังใจให้นิชาจีบฟีฟ่าสำเร็จกัน

หลังจากตอนนี้ไปอาจจะอัพช้านะคะ

ถ้ามีคำผิดก็ขอโทษด้วยเด้อ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***