Chapter 3

​

​​

Nicha Talk:

​

หลังจากที่สามีเรียกให้ออกมาคุยสองต่อสองอินี่รีบเลยค่ะ

"มีไรคะสามี ทำไมรียกมาคุยกันสองต่อสอง" ฉันพูดพร้อมพลางยิ้มหวานๆใส่

"ก็ไม่มีไรมาก แค่จะบอกว่าสิ่งที่เธอพยายามจะทำให้หยุดทำซะ เพราะเธอทำไปก็ไม่มีความหมาย พยายามไปก็เท่านั้น เพราะฉันไม่มีวันที่จะรักคนอย่างเธอ" อินิชาเหมือนโดนตบ 10 รอบ

"ทำไมต้องทำตามด้วย" ฉันบอกออกไปพร้อมจ้องไปที่ดวงตาอันแข็งกร้าวของฟีฟ่า

"งั้นก็แล้วแต่เธอแล้วกันเพราะถือว่าฉันได้เตือนเธอแล้ว ว่า ฉัน - ไม่ - มี - วัน - รัก - เธอ" หึ รักแรกกูจะเป็นแบบนี้จริงๆหรอว่ะ ไม่เป็นไรนี่แค่วันแรกเองที่กูตามเขา วันต่อๆไปกูตามตื้อใหม่

"งั้นรอดูเลยแล้วกันว่า ฉัน - จะ-ทำ-ให้-นาย-รัก-ฉัน-ให้-ได้"

"ไม่มีวัน" ฟีฟ่าตอบพร้อมยกยิ้มมุมปาก

"งั้นวันต่อๆไปคอยเตรียมรับมือฉันได้เลย"

"งั้นเธอก็เตรียมรับมือกับให้ได้แล้วกัน" ฟีฟ่าตอบฉันแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ตลกสิ้นดี รักแรกของกูก็โดนเขาปฎิเสธแบบไม่มีเยื่อใย แต่คิดว่านิชาแคร์ไหม ตอบได้เลยค่ะว่าไม่!

"เขาเรียกมึงไปคุยเรื่องไรว่ะ" อินิกกี้กระซิบถามฉัน ฉันไม่ตอบเพียงส่ายหน้าเบาๆ

.

.

.

.

.

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

ถึงเวลาที่กลุ่มสามีจะทำการแข่งรถ แต่ละคนนี่หล่อลากมาก แต่ก็ไม่มีใครหล่อเท่าสามีเลย อิอิ หลังจากการแข่งขันจบ กูอยากจะไปเดินตบของรางวัลที่สามีกูได้มากค่ะ เป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ผู้หญิง อิดอกกกกก ทำไมฟีฟ่าต้องชนะด้วยและรอบที่ฟีฟ่าแข่งทำไมของรางวัลเป็นผู้หญิงว่ะ อินิชาบ่สบอารมณ์

"อินิชามึงดูรางวัลที่ผัวมึงได้ค่ะ" อันยองพูดขึ้น

"เออ! กูเห็น " ฉันกระแทกเสียงตอบมันไป แล้วมองจิกๆไปที่ฟีฟ่าและผู้หญิงเขาที่ควงอยู่ อ่อแบบนี้สินะที่บอกว่าแล้วเตรียมรับมือได้เลย หึ รู้จักกูน้อยไปจริงๆสินะ

ผลัก

"อย่ามายุ่งกับผู้ชายของกู" ฉันผลักอิผู้หญิงปากแดงออกจากฟีฟ่า

"เธอมายุ่งอะไรกับคนของฉัน" ฟีฟ่าพูดขึ้นแล้วมองฉันตาขวาง ฟีฟ่าพูดเสร็จแล้วยัยผู้หญิงปากแดงก็พูดขึ้นแล้วเดินออกไป

"ไปค่ะฟีฟ่าเราไปสนุกกันดีกว่า"

หึ วันนี้กูปล่อยไปละกัน แต่วันต่อไปกูไม่ยอม

"ป่ะพวกมึงกลับ ฉันกลับก่อนนะพวกนาย" ฉันบอกเพื่อนๆของฉันและเพื่อนของฟีฟ่า และเดินตรงไปขึ้นรถกลับคอนโดทันที วันนี้เหนื่อยกับการวิ่งตามมาก ขอพักเอาแรงก่อนแล้วกัน

.

.

.

FiFa Talk:

พอผมกับผู้หญิงปากแดงเดินออกมาจากยัยนิชาเสร็จ ผมก็รีบดึงแขนยัยปากแดงออก ผมไม่ไปต่อหรอกครับ ที่ผมพูดแบบนั้นกับนิชา เพื่อไม่ให้เธอเดินตามผมมา ผมง่วงครับ อยากกลับไปนอน ผมคิดถึงกลิ่นห้องของผม ที่เมื่อก่อนมีเธอคนนั้นอยู่

"เธอ จะไปไหนก็ไป ฉันจะกลับ"

"แต่...ฟีฟ่าคะ ไหนบอกว่าเราจะไปต่อกันไงคะ" พูดไม่รู้เรื่อง

"ไม่มีแต่ ฉันบอกว่าจะไปไหนก็ไป"

"เอ่ออออ ค่ะๆ"

หลังจากยัยปากแดงเดินออกไปผมก็เดินขึ้นไปที่ห้องสูงสุดเป็นห้องที่ผมทำงาน เป็นทั้งห้องทำงาน เป็นทั้งห้องนอน ผมมาตรวจดูบัญชีต่างๆ และจะรีบกลับไปนอนที่คอนโด เพราะผมคิดถึงเธอ ตั้งแต่เธอคนนั้นเธอบอกเลิกผมไป เธอก็ทิ้งทุกอย่างไว้แต่ผมก็ไม่ได้เคลื่อนหรือย้ายสิ่งที่เธอทิ้งไว้ออกไป ผมเก็บไว้ที่เดิม   ผมจะรอเธอถึงแม้ไม่รู้เลยว่าเธอจะกลับมาหรือเปล่า

"เฮ้อออออออออ"

.

.

.

.

.

.

.

3 อาทิตย์ผ่านไป

Nicha Talk:

​

นี่ก็ 3 อาทิตย์ แล้วที่ฉันตามไปหยอดฟีฟ่าฉันไปหาเขาทุกวัน แต่ฉันก็ได้แต่รับคำเดิมๆ การกระทำเดิมๆของฟีฟ่า ทั้งไล่ ทั้งด่า ถามว่าฉันเหนื่อยไหม ก็เหนื่อยนะแต่แค่อยากพยายามอีกก็แค่นั้นเอง รู้ไหมฟีฟ่าพูดอะไรกับฉันบ้าง

'มึงจะตามมาหยอดกูอีกนานไหม'

'มึงเลิกมาหากูสักที รำคาญ'

'จะไปไหนก็ไปได้ไหมว่ะ เบื่อ'

'มึงเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญเลยสัสเอ้ย'

และอีกเยอะ บอกแค่นี้แหละ เดี๋ยวสามีโดนด่าเยอะ

"นิชามึงตามเขามา 3 อาทิตย์ แล้วเขายังเฉยกับมึงอีกหรอวะ" อินุชถามฉันขึ้น วันนี้เราไม่มีเรียนและเป็นวันศุกร์พวกเราจะไปเที่ยวผับกับจ้าเลยมารวมตัวกันที่ห้องของอิแซม

"เออดิวะ" ฉันตอบมันไปพร้อมแต่งหน้าไป

"มึงก็เป็นคนสวยนะนิชา กูว่ามึงไปหาคนอื่นเหอะ" อินิกกี้บอกกับฉัน

"กูขอเวลาอีก 2 เดือนถ้าเขาไม่สนใจกู กูจะเป็นคนเดินออกมาเอง จะไม่ไปยุ่ง ไม่ไปให้เห็นหน้า แต่กูขอแค่อีก 2 เดือนเท่านั้น พวกมึงเข้าใจกูนะ" ฉันบอกพวกมันออกไป แค่ 2 เดือนฉันสัญญากับตัวเอง เพราะฉัน...

"ไปค่ะ อย่าดึงดราม่า กูจะพาไปอ่อยผู้ค่ะวันนี้ ไม่ได้ให้มานั่งอมทุกข์"  อิเทยบอกกับพวกฉัน

21.30

@PPKL   Pub

วันนี้พวกเราเลือกที่จะมานั่งโซนธรรมดา เพราะอิแซมและอิอันยองให้เหตุผลว่า 'จะได้ส่องผู้สะดวก' พอเดินเข้ามาผู้คนมากหน้าหลายตา เหล่าผีเสื้อกลางคืนก็ตีปีกบินอย่างมีความสุขในท่างกลางคนหมู่มาก หลังจากที่พวกเรานั่งดื่มกันไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ แต่ที่รู้คือฉันเริ่มโลกเอียงแล้ว หมุนไปหมุนมา แล้วท้องที่ไม่รักดีนิสิดันมาปวดฉี่

"พวกเมิงงงงงงงงงง กูไปห้องน้ำแปป"

"ไปเป็นเพื่อนป่ะ" อิแซมถามขึ้น

"ไม่ๆ"

ฉันรีบลุกขึ้นไปห้องน้ำนี่คนจะเยอะไปไหนนะ โอ้ยยไม่ไหวแล้ว

ตุบ

ใครเดินมาชนวะ ไม่มีตาหรือไง

"ขอโทษครับ คุณเป็นไรไหม" ผู้ชายที่เดินมาชนฉันพูดขึ้น แล้วเอามือมาจับแขนฉัน

"ไม่เป็นไร แล้วก็ปล่อยมือฉันได้แล้ว"

"งั้นคุณดื่มแก้วนี้ก่อนนะครับ ผมถึงจะปล่อยคุณ" หึ กูไม่ได้โง่ค่ะ กูรู้มึงใส่ไรลงไป

"ไม่ ฉันบอกให้ปล่อย"

หลังจากที่ฉันพูดเสร็จไอ้หน้าม่อก็ไม่ยอมปล่อยมือฉันแล้วยังเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อยๆ และกำลังจะลากฉันไปที่ไหนสักแห่ง  แต่ไม่ทันที่ไอ้หน้าม่อจะลากไปไหนก็มีคนกระชากแขนฉันไปกระทบกับแผลงอกแน่นๆ

ปึก

ฮือเจ็บ 😭😭��

"ผู้หญิงบอกให้ปล่อยก็ปล่อยดิวะ" หืม เสียงคุ้นๆ กลิ่นตัวหอมๆ ที่ฉันได้สัมผัสมา  3 อาทิตย์

...................................................................................................................................................................................

​

ติชมกันได้เน้อ อาจจะไม่สนุกเท่าเรื่องที่ทุกคนเคยอ่าน แต่เราทำเต็มที่สุดแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***