ตอนที่ 1

"...ฉ.ฉันชอบเธอนะ เรามาเป็นแฟนกันเถอะ!" ชายหนุ่มหน้าหล่อกำลังสารภาพรักหญิงสาวหน้าตาสวยแต่ดูเย็นชาต่อหน้าสาธารณะพร้อมกับยื่นดอกไม้ให้หญิงสาวตรงหน้าด้วยใบหน้าที่เขินอาย

"ขอโทษนะแต่ฉันรับมันไว้ไม่ได้หรอก ขอตัวนะ" หญิงสาวเดินจากชายหนุ่มอย่างเฉยชา

ชายหนุ่มนิ่งค้างอยู่กับที่ราวกับช็อค เมื่อโดนปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยจากหญิงสาวที่ตนแอปชอบมานานนับปี แต่กลับโดนปฏิเสธไม่ถึงสิบวินาที...

...ถึงจะเสียใจ แต่ก็ได้เตรียมใจก่อนที่จะมาสารภาพรักอยู่แล้ว

เวยหนาน หญิงสาวที่เพิ่งโดนสารภาพรักเมื่อครู่ ได้เดินมาบริษัทเพื่อที่จะมาทำงานต่อ...

เวยหนานเป็นถึงผู้ช่วยของประธานบริษัทที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆของประเทศ และยังเป็นน้องสาวของประธานบริษัท แต่เวยหนานไม่เคยใช้เส้นสาย เธอตั้งใจทำงานและสร้างผลงานไว้มากมายจนผู้เป็นพี่ให้มาเป็นผู้ช่วยของตน

วันแล้ววันเล่าเวยหนานไม่เคยทำอะไรเลยนอกจากทำงาน กิน และนอนพักผ่อน ในแต่ละวันของเธอมีแต่เรื่องเดิมซ้ำๆ

ส่วนเรื่องความรัก เวยหนานไม่เคยคิดที่จะมีใครเพราะเวยหนานรู้สึกว่ามันไม่ค่อยจำเป็นสำหรับเธอเพราะเธอไม่มีความปรารถนาอยากได้อะไรอยู่แล้ว เธอคิดแค่ว่าต้องช่วยทำงานครอบครัว เท่าที่ตนจะช่วยได้

ด้วยรูปร่างหน้าตาที่งดงามราวกับสวรรค์ส่งมาเกิดกิริยามารยาทนั้นงดงามสมกับเป็นกุลสตรี และเป็นอัจฉริยะตั้งแต่เกิดเธอจึงมีนิสัยที่เย็นชา และเฉยเมยต่อทุกสิ่ง

...เธอไม่มีความปรารถนา ไม่มีความหวัง และไม่มีอารมณ์ ไม่ร้องไห้ ไม่ยิ้มแย้ม เหมือนหุ่นยนต์ที่รู้จักแค่คำว่างาน

"อาหนานวันหยุดนี้ไปเที่ยวกันไหม" เวยจื่อถิงเอ๋ยปากชวนเวยหนานที่นั่งทำงานอยู่ ไปเที่ยวเล่นเพื่อพักผ่อนบ้าง

เพราะตนนั้นอยากเห็นน้องสาวยิ้มอย่างมีความสุข ไม่ใช่เป็นคนเย็นชาไร้อารมณ์แบบนี้

"หนานอยากอยู่บ้านอ่านหนังสือมากกว่าค่ะ"เวยหนานพูดโดยที่ยังทำงานอยู่

"ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเชื่อพี่"

"หนานอยากอยู่บ้าน"

'แม้จะพยายามโน้มน้าวมากแค่ไหน คนดื้อเงียบอย่างเวยหนานนะหรือจะยอมง่ายๆ ต้องหาข้ออ้างแล้วสิ...เฮ้ออ'เวยจื่อถิงพูดในใจพลางถอนหายใจไปพลาง

"...อาหนานไปคุยงานกับประธานเสี่ยวที่จะไปทริปกับเรา โอเครไหม"

และตามคาดเวยหนานหยุดมือและเงยหน้ามองพี่ชายก่อนที่จะพูดว่า

"งั้นรบกวนพี่ใหญ่ช่วยเตรียมเอกสารเพื่อใช้ในการคุยธุระกับประธานเสี่ยวด้วยนะค่ะ"เวยหนานพูดจบก็ก้มหน้าทำงานต่อ

"โอเครๆ เดี๋ยวพี่จะไปเตรียมให้ คิกๆ" เวยจื่อถิงหัวเราะดีใจที่น้องสาวตนติดกับง่ายๆ

เวยจื่อถิงรีบโทรหาเลขาให้ติดต่อกับประธานเสี่ยว เพื่อที่จะนัดคุยงานในทริปวันหยุดที่ใกล้จะถึงในเร็ววันนี้

"ฮัลโหลๆ เลขาหลัว ช่วยติดต่อกับประธานเสี่ยวให้ผมหน่อยสิ!"

"'ใจเย็นก่อนนะครับท่านประธาน ค่อยๆพูดนะครับ เดี๋ยวก็หัวใจวายหรอกครับ'"เลขาหลัวพูดปรามเจ้านายของตน เพราะเดาจากน้ำเสียงของเจ้านายแล้วคงมีเรื่องที่น่าดีใจมากแน่ๆ

"คืออย่างนี้นะ อาหนานยอมตกลงไปทริปกับฉันแล้ว"

"'แล้วท่านก็หลอกคุณเวยหนานว่าให้ไปคุยงานกับท่านประธานเสี่ยวสินะครับ'"เลขาหลัวพูดอย่างรู้ทัน

"ร.รู้ได้ยังไง!?"เวยจื่อถิงเลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูกเมื่อเลขารู้ทันตนถึงขนาดนี้

"'เอาเป็นว่า ผมจะรีบติดต่อให้นะครับ'"

"โอเคร ถ้าติดต่อและนัดได้สำเร็จ กลับบ้านมาฉันจะจัดรางวัลให้อย่างงามเลย รักนะครับ จุ้ปป3"

"'ตื้ด.ตื้ดดด'"เสียงตัดสายจากเลขาหลัวที่ตอนนี้กำลังเขินหน้าแดงอย่างช่วยไม่ได้

"ชิส์! ไอ้คนเซ่อซ่า!"เลขาหลัวพูดพลางยิ้มหน้าแดง

"คนบ้าอะไรถึงน่ารักขนาดนี้ คืนนี้ต้องจัดหนักให้ซะแล้วคิกๆ..."เวยจื่อถิงพูดพลางหัวเราะอย่างมีความสุข

หลังจากที่เลขาหลัวได้วางสายจากเวยจื่อถิง เลขาหลัวจึงรีบติดต่อกับประธานเสี่ยวทันที

.

.

.

"'ทางเราไม่สะดวกไปตามนัดครับ ขออภัยด้วยครับ'"เสียงของเลขาฯประธานเสี่ยวพูดเสียงเรียบ

"งั้นทางเราจะติดต่อหาวันใหม่ให้นะครับ ขออภัยที่รบกวนเวลาครับ สวัสดีครับ" เลาหลัววางสายพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ

ทางด้านเวยจื่อถิงที่ตอนนี้กำลังเตรียมเอกสารให้เวยหนานเพื่อไว้ใช้ในการคุยธุระกับประธานเสี่ยว ซึ่งตอนนี้กำลังใกล้จะเสร็จแล้ว...

ก๊อกๆ

"ประธานครับ ขออนุญาตนะครับ"เลขาหลัวเคาะประตูเสร็จก็เดินเข้ามาภายในห้องที่ประธานเสี่ยวทำงานอยู่

"เป็นไงบ้างเลขาหลัวที่รัก ทางประธานเสี่ยวตกลงมั้ย?"เวยจื่อถิงยิ้มถามอย่างมีความหวัง

"ประธานเสี่ยวไม่ว่างไปนัดครับ เพราะติดธุระครับ"เลขาหลัวพูดเสียงเรียบ

"...!"

'เอายังไงละทีนี้ ถ้าอาหนานรู้ว่าฉันหลอกเธอ เธอจะโกรธฉันไหมนะ...'เวยจื่อถิงคิดในใจพลางกุมหน้าผาก

"อย่าคิดมากอย่างนั้นสิครับ"เลขาหลัวยื่นกาแฟที่ตนถือเอาเข้ามาตั้งแต่แรกมาให้เว่ยจื่อถิง

"อาหลัว ฉันต้องทำยังไงดี? ถ้าอาหนานรู้ว่าฉันโกหก อาหนานต้องโกรธฉันมากแน่ๆ " เวยจื่อถิงกุมหน้าผาก

"เดี๋ยวผมจะไปอธิบายให้คุณเวยหนานรู้เองครับ"

"ไม่นะ! อย่านะอาหลัว! "

"ดีกว่าโกหกเขานะครับ"

'...คิดสิคิดๆ ต้องทำอย่างไง? อยากให้น้องสาวไปทริปด้วยเพราะกลัวจะเป็นหุ่นยนต์ หรือว่าโกหกว่าประธานเสี่ยว...เอ๋? คิดออกแล้ว!'

"เป็นไปได้ไหมถ้าฉันโกหกไปเรื่อยๆ จนกว่าอาหนานจะไปถึงทริปแล้วเราก็บอกอาหนานทีหลังว่าประธานเสี่ยวไม่ว่างมาตามนัดได้..."เวยจื่อถิงพูด

"แต่คุณก็ต้องโกหกให้มันเนียนๆหน่อยนะครับ และอีกอย่างผมจะไม่ยอมช่วยคุณโกหกด้วย"เลขาหลัวพูดเสียงเรียบพลางหันหลังให้เวยจื่อถิงและก้าวขาเดินออกจากห้อง

"อาหลัวอย่าเพิ่งไป! อาหลัว!!!"เวยจื่อถิงรีบลุกเดินตามเลขาหลัวแต่ไม่ทันจะได้เปิดประตู เวยหนานก็ยืนขวางเวยจื่อถิงไว้

"พี่ใหญ่ทะเลาะอะไรกับเลขาหลัวอีกแล้วค่ะ"เวยหนานถามเสียงเรียบ

"ก็อาหลัวนะสิ พูดเสร็จก็เดินหนีพี่ไปเลย พี่ก็ต้องวิ่งตามไปง้อเนี่ย ถ้าไม่รีบอาหลัวก็เปลี่ยนไปอีก พี่ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นหรอกนะ! พี่ไปละ ฝากดูแลห้องด้วยนะอาหนาน"

เวยจื่อถิงพูดเสร็จก็รีบวิ่งตามเลขาหลัวไป

"..."

เวยหนานเดินเข้าไปในห้องทำงานของเวยจื่อถิง และเอาเอกสารที่เวยจื่อถิงฝากให้ทำเอาไปวางไว้บนโต๊ะ

ในขณะที่วางเอกสารไว้บนโต๊ะ สายตาของเวยหนานก็เหลือบไปเห็นเอกสารที่เวยจื่อถิงทำเกือบจะเสร็จ และเอกสารนั้นคือเอกสารที่เวยจื่อถิงเตรียมให้ตนเอาไว้ไปคุยงานกับประธานเสี่ยว

...ทำไมเวยหนานจะไม่รู้ว่าเวยจื่อถิงนั้นโกหกตน และรู้ว่าที่เวยจื่อถิงโกหกนั้นเพราะตน

"ในเมื่อพี่ใหญ่ต้องการฉันก็จะทำ"เวยหนานพูดพึมพำกับตัวเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***