ธาตุแท้เจ้าบ่าว

กระเช้าสาวสวยหน้าหวาน ตัวเล็กผิวขาว ผมยาวสลวยถูกรวบเกล้าขึ้นสูง ตกแต่งไว้ด้วยดอกไม้สีขาว เธอสวมชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธ์ ด้านบนเป็นเกาะอกอวดเนิ่นอิ่มที่ล้นทะลักออกมาสู่สายตาผู้พบเห็น ชายกระโปรงยาวลากพื้น

"กระเช้า ทำหน้าให้มันดีๆ สิลูก"

"แม่ค่ะหนู......"

"หยุดพูดแกคิดจะทำให้พ่อกับแม่ขายหน้าหรือไง"พ่อของเธอเอ่ยขึ้น

เธอรู้ว่าไม่อาจหนีจากการครุมถุงชนไปได้ เพราะบริษัทของพ่อเธอกำลังแย่ เธอจำต้องยอมแต่งงานกับเขาทั้งที่ไม่ได้รักกัน

"จูบเลย จูบเลย"เสียงผู้คนในงานตะโกนให้เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาว ขณะที่น้ำตาของเธอมันเอ่อในดวงตา

"อย่าร้อง ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย วันนี้งานมงคลไม่ได้มีใครตายสักหน่อย" นทีกระซิบเสียงเข้ม

กระเช้ากระพริบตาถี่ๆ เพื่อไล่ไม่ให้น้ำตาไหลออกมาก่อนจะฉีกยิ้มออกมา หลังจากเสร็จพิธีแขกเหลื่อเริ่มทะยอยกลับกันไปเกือบหมดแล้ว ก่อนถึงเวลาส่งตัวเข้าห้องหอ

"แม่ฝากน้องด้วยนะนที ส่วนกระเช้าก็อย่าดื้อกับพี่เขานะลูก"แม่ของเธอพูดพรางจับมือของเขามาประกบกับมือของเธอ

"ครับ/ค่ะแม่"

"กระเช้ารีบมีหลานให้แม่อุ้มเร็วๆนะ พ่อกับแม่อยากอุ้มหลานใจจะขาดแล้ว"แม่ของนทีเอ่ย ขณะที่เธอยิ้มแห้งๆ ออกมา

"พวกเรากลับกันเถอะ พวกเขาจะได้พักผ่อน"

พ่อของนทีเอ่ยก่อนที่พวกเขาจะกลับออกไป

หลังจากที่ทุกคนกลับกันไปหมดแล้วก็เหลือแค่เธอกับเขาอยู่เรือนหอกันเพียงสองคนเท่านั้น

ตุ้บ!!!

นทีจับเธอเหวี่ยงลงบนเตียงกว้างก่อนจะขึ้นครอมร่างบางอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาบึ้งตึง แววตาเกลียดช่าง เขาก้มหน้าลงมาซุกไซ้ลำคอระหงแรงๆ จนเป็นรอย

"พี่นที...ปล่อยกระเช้านะคะ"เธอดิ้นรนขัดขืน มือเล็กทุบที่อกแกร่ง ก่อนที่เขาจะรวบข้อเมือเล็กทั้งสองข้างยึดไว้เหนือศรีษะ

"เธอจะขัดขืนฉันทำไมในเมื่อเราแต่งงานกันแล้ว"

"แต่เราไม่ได้รักกัน"

"จะรักหรือไม่รักเธอก็ต้องเป็นเมียฉันอยู่ดี" เขาพูดพรางสอดมือไปรูดซิปด้านหลังชุดของเธอ กระเช้าได้โอกาสกัดเข้าที่ท่อนแขนของเขาข้างที่จับแขนเธอยึดไว้

" โอ๊ย "

เขาร้องเสียงดังลั่น รีบดึงมือออกมา

เธอผลักเขาให้ออกห่างก่อนจะโดดลงจากเตียง แล้ววิ่งไปยังประตูก่อนขาเธอจะสะดุดกับชายกระโปรง ล้มลงไปกับพื้น นทีเข้ามาคว้าตัวเธอแล้วเหวี้ยงเธอกลับไปบนเตียงอีกครั้ง ก่อนคนตัวโตจะเข้าถาโถมทับร่างบางเอาไว้ เขาก้มลงประกบจูบริมฝีปากบาง อย่างหนักหน่วง รุนแรง อย่างคนบ้าคลั่ง จนเธอรู้สึกเจ็บ ส่งเสียงสะอื้นออกมา

"ทำไม...ในเมื่อเธอก็ไม่ได้บริสุทธ์ผุดผ่องอะไร พ่อของเธอคงจับเธอใส่ตระกล้าล้างน้ำก่อนจะยกเธอให้กับฉัน"

เขาผละออกจากเธออย่างโมโหพรางยืนชี้หน้าต่อว่าเธอ ก่อนหน้าที่เธอจะมาแต่งงานกับเขาเธอกำลังคบหาอยู่กับภานุ แต่เพราะครอบครัวของเธอกำลังลำบากเขาจึงยื่นข้อเสนอการแต่งงานในครั้งนี้เพื่อช่วยครอบครัวของเธอเอาไว้

"ถ้ารู้ว่ากระเช้าไม่ได้บริสุทธ์ แล้วพี่นทีมาแต่งงานกับกระเช้าทำไม"

"เพราะฉันไม่อยากเห็นเธอมีความสุขไง "เขาถอดเสื้อฟาดลงข้างๆ ตัวของเธอ จนเธอสะดุ้งตัวโหย่งก่อนเดินเข้าห้องน้ำปิดประตูเสียงดัง ปัง! อย่าไม่พอใจ

กระเช้าเธอไม่เข้าใจว่าเธอเคยทำอะไรให้เขาไม่พอใจอย่างนั้นหรอ เธอคิดยังไงก็คิดไม่ออก ในขณะที่นทีเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ เขามองเธอด้วยแววตาเกลียดชัง ขณะที่กระเช้ารีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที สักพักเธอก็เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ แต่เขายังไม่นอนเขายังคงนั้งอยู่ที่ปลายเตียง และจ้องมองมายังเธอ

"พี่นทีคะ กระเช้าเคยทำอะไรให้พี่ไม่พอใจหรอคะ"เธอตัดสินใจถามเขาออกไปตรงๆ

"เธอไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งทำเป็นไขสือ"เขาเดินเข้ามาใกล้เธอ เอามือจับปลายคางของเธอเอาไว้ก่อนออกแรงบีบ จนเธอรู้สึกเจ็บ

"ถ้าไม่ใช่เพราะเธออุ้ย (น้องสาวของนที) ก็คงไม่ต้องคิดสั้นจนต้องฆ่าตัวตาย"

"อุ้ย...เขาเป็นใครกระเช้ายังไม่รู้จักเลย แล้วกระเช้าจะไปทำให้เขาตายได้ยังไง" คิ้วเรียวขมวดพรางคิด

นทีโมโหจนเหวี่ยงเธอลงไปที่พื้นอย่างแรง หัวเข่าของเธอกระแทกกับพื้นเป็นแผลถลอก

"ถ้าเธอไม่แย่งไอ้ภานุไป อุ้ยก็คงไม่คิดสั้น ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ"นทีชี้นิ้วตะคอกเสียงใสเธอดังลั่น

"ไม่จริง กระเช้าไม่ได้แย่งของใคร"เธอเถียง

"งั้นหรอ...จริงหรือไม่จริงฉันจะเป็นคนตัดสินเอง"เขาคุกเข่าลงจับปลายคางของเธอก่อนกระซิบว่า..

"ฉันจะให้เธอชดใช้อย่างสาสม"เขาสะบัดข้อมือจนหน้าเธอหันไปตามแรง

นี่มันอะไรกัน เธอไปแย่งภานุมาจากอุ้ยอย่างนั้นหรอ ตั้งแต่เมื่อไรกันทำไมเธอถึงไม่เคยรู้มาก่อนว่าภานุเคยคบใครมาก่อนเธอ กระเช้ามองแผลที่หัวเข่าก่อนยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา พยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ เธอมองไปยังนทีที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง แล้วน้ำตาไหลออกมา เธอควรทำอย่างไรดี ถึงจะอธิบายอย่างไรเขาก็คงไม่ฟังในสิ่งที่เธอพูด กระเช้าสะอื้น เธอรีบยกมือขึ้นมาปิดปากเอาไว้กลัวว่าเขาจะได้ยิน ก่อนรีบลุกขึ้นแล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อทำแผล...

รุ่งเช้านทีตื่นขึ้นมาเขาเดินลงจากเตียง ก่อนเดินตรงไปยังโซฟาที่เธอนอนอยู่ เขาจับต้นแขนของเธอกระชากให้ลุกขึ้นอย่างแรง จนร่างบางตกลงจากโซฟา แล้วยืนจ้องเธอตาเขียว

"ต่อไปนี้งานบ้าน ทั้งหมดฉันจะให้เธอเป็นคนทำคนเดียว แล้วอย่างคิดที่จะฟ้องใคร อ่อ..แล้วเธอก็ย้ายลงไปอยู่ที่ห้องเล็กข้างล่างตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป"

สั่งเสร็จ เขาก็เดินเข้าไปอาบน้ำทันที.......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***