[It'S Good To Love Someone Like You.] คิดดีแล้วหล่ะที่ไปรักคนอย่างนาย

ตอนที่1

07:45น.

“แพรวพราวตื่นได้แล้วนะลูกสายแล้วนะ”เมื่อฉันได้ยินเสียงแม่ที่กำลังเรียกปลุกฉันอยู่ฉันก็ได้แต่นั่งงัวเงียอยู่บนเตียงนอน แต่เมื่อสายตาของฉันเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงก็ทำให้ฉันตกใจทันทีเพราะฉันกำลังจะไปโรงเรียนสายฉันรีบลุกออกจากที่นอนทันทีแล้วรีบไปอาบน้ำแต่งตัวและรีบเดินไปโรงเรียนทันทีเพราะโรงเรียนอยู่ใกล้บ้านฉันมากทำให้สามารถเดินไปโรงเรียนได้

ฉันเป็นนักเรียนที่ย้ายมาจากโรงเรียนแถวชนบทฉันได้รับทุนให้มาเรียนที่โรงเรียนHigh Schoolแห่งนี้ซึ่งเป็นโรงเรียนที่มีแต่พวกลูกคุณหนูและคนรวยๆเท่านั้นแหละที่ได้มาเรียนในโรงเรียนHigh School แห่งนี้ ส่วนนักเรียนทุนอย่างฉันก็เป็นส่วนน้อยในโรงเรียนนี้ จะมีใครที่จะเป็นเพื่อนกับฉันมั้ยนะ ตอนนี้ฉันอยู่เกรดสิบเอ็ดแล้วล่ะ

เมื่อฉันเดินทางมาสักพักก็ถึงโรงเรียนแล้ว ฉันต้องไปรายงานตัวที่ห้องพักครูแต่ตอนนี้ฉันกลับหลงทางซะได้T\~T แต่สายตาฉันก็เหลือบไปเห็นนักเรียนชายคนหนึ่งที่กำลังเดินผ่านหน้าฉันไป ฉันต้องใช้โอกาสนี้แหละเพื่อถามทางไปห้องพักครู“เอ่อ...ขอโทษนะคะ พอดีฉันเป็นนักเรียนที่ย้ายมาใหม่น่ะค่ะ ฉันขอถามทางไปห้องพักครูหน่อยได้มั้ยค่ะ”ฉันถามออกไปอย่างกล้ากล้ากลัวกลัวทำให้นักเรียนชายคนนั้นหยุดเดินและหันกลับมาทางฉัน นักเรียนชายคนนั้นมีหน้าตาที่หล่อมาก ทำให้ฉันเหม่อมองนักเรียนคนนั้นนานไปหน่อย“จะมองฉันอีกนานมั้ย ห้องพักครูน่ะจะไปมั้ยตามมาได้เเล้ว”นักเรียนชายคนนั้นตอบออกมาด้วยความหงุดหงิดและเย็นชา ฉันครุ่นคิดอยู่ครู่นึงแล้วก็รีบตามนักเรียนชายคนนั้นไปเมื่อถึงห้องพักครู

ฉันก็ไม่ทันได้กล่าวขอบคุณนักเรียนชายคนนั้นก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ฉันจึงต้องเก็บคำขอบคุณนั้นไปหลังจากนั้นฉันก็เดินไปรายงานตัวในห้องพักครูจนเสร็จครูประจำชั้นก็นำทางชั้นไปที่ห้องเรียน ซึ้งฉันอยู่เกรดสิบเอ็ดห้องเอ เมื่อถึงหน้าห้องแล้วครูก็บอกให้ฉันยืนรอหน้าห้องก่อน แล้วครูก็เดินเข้าไปในห้องแล้วชี้แจง

“นักเรียนวันนี้มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาเรียนตั้งแต่วันนี้ค่ะ ขอให้นักเรียนทุกคนช่วยกันดูแลเพื่อนใหม่กันด้วยนะคะ นักเรียนใหม่เข้ามาแนะนำตัวได้แล้วค่ะ” ฉันเดินเข้าห้องเรียนด้วยความเขินอายทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน ฉันจึงค่อยๆแนะนำตัวเอง“เอ่อ...สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ แพรวพราว พึ่งย้ายมาวันแรก ฝ..ฝากเนื้อฝากตัว ด...ด้วยนะคะ>o<”ฉันแนะนำตัวด้วยความเขินอาย “มีคำถามอะไรมั้ยคะนักเรียน ถ้าไม่มีแล้วครูจะได้เริ่มสอนนะ แพรวพราวเชิญไปนั่งที่ว่างตรงนั้นจ้ะ”ครูประจำชั้นชี้ไปทางที่นั่งด้านหลังสุดข้างนักเรียนชายคนหนึ่งที่กำลังหลับอยู่ ฉันเข้าไปนั่งอย่างเงียบๆเพราะกลัวว่าจะไปรบกวนนักเรียนชายที่กำลังหลับอยู่เมื่อคาบเรียนช่วงเช้าจบลงก็เป็นช่วงเวลาพักเที่ยง แต่ช่วงคาบเรียนนักเรียนชายที่อยู่ข้างฉันก็หลับตลอด

พักเที่ยง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ตอนที่2

