05

สองอาหลานต่างสายเลือดอาศัยร่วมบ้านกันอย่างราบรื่น คนภายนอกต่างรับรู้ฐานะของเถียนเยวี่ยว่าคือน้องชายผู้ที่เป็นญาติห่างๆเท่านั้น

แม้บิดาไม่อยู่เสี่ยวจูก็สามารถหาเงินได้จากการขายยาที่บิดาห่อยาไว้สำหรับขายแล้ว บวกกับเงินที่บิดาทิ้งไว้ให้ก็นับว่ามากโขอยู่

พอตกเย็นเด็กน้อยก็ไปเก็บผักผลไม้ที่ปลูกไว้ในสวนมาทำอาหาร

เสี่ยวจู : กับข้าวที่เสี่ยวจูทำหอมอร่อยใช่ไหมครับถึงเรียกคุณอามาถึงครัวได้😊

เถียนเยวี่ย : เจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นคนกินง่ายอยู่ง่ายอยู่แล้วขอแค่เจ้าไม่ใส่ยาพิษให้ข้ากินก็พอ

เด็กชายทำหน้ายู่ จะชมกันสักหน่อยก็ไม่ได้ ไม่เหมือนกับท่านพ่อเชอะ!

เสี่ยวจู : ท่านอามาก็ดีแล้ว ช่วยเสี่ยวจูยกกับข้าวไปวางไว้ที่โต๊ะด้วย

เถียนเยวี่ยได้แต่ยืนงง เขาทำอะไรให้เด็กน้อยไม่พอใจกัน? แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยกกับข้าวออกมารอที่โต๊ะอาหาร

หลังกินอาหารอิ่มแล้ว เสี่ยวจูก็จัดการเก็บกวาดครัว และทำความสะอาดตามห้องต่างๆ นางทำความสะอาดห้องบิดาเสร็จ นางจึงไปทำความสะอาดห้องของเถียนเยวี่ย นางเคาะประตูสองสามทีไม่มีการตอบรับ แสดงว่าคุณอาออกไปข้างนอกแล้วสินะ ไม่คิดจะชวนกันไปบ้าง คอยดูเถอะเขาจะแอบไปเที่ยวบ้าง คิดไปแล้วอดที่จะน้อยใจไม่ได้เขานั้นรักและชอบเถียนเยวี่ยมาก

แต่เถียนเยวี่ยนั้นกลับทำเป็นไม่รู้ และชอบที่จะพูดปัดเขาเสมอ เขาคิดว่าคุณอาคงไม่ได้รักเขาจริงๆนั่นแหละ เขาคงต้องตัดใจจากคุณอาแล้ว เฮ้อ...คิดแล้วก็อดปวดใจไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรคุณอาไม่รักก็ช่างเราแค่ตัดใจและทำตัวให้เข้มแข็ง สักวันต้องมีคนดีๆเข้ามาหาเราเองแหละ บนโลกนี้ไม่ได้มีเพียงเราสักหน่อยที่ถูกคนอื่นมองว่าประหลาด (ในสมัยนั้นก็มีผู้ชายสามารถตั้งครรภ์ได้แต่มีน้อยมาก) เฮ้อ!.เราต้องเข้มแข็งเข้าไว้เราทำได้เราตัดใจจากคุณอาได้อยู่แล้ว..

ในขณะที่เด็กหนุ่มกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่ ท้องฟ้ากลับเริ่มเปลี่ยนจากแสงจันทร์ส่องสว่างกลับเริ่มมีเมฆดำลอยมาบดบังและไม่นานก็มีเม็ดฝนตกลงมา เด็กหนุ่มรีบจัดแจงอาบน้ำแต่งตัวเข้านอนทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทต่อไป

