03

เด็กน้อยตอบกลับมาว่า ครับเสี่ยวจูจะรอคุณอามารับนะครับ เสี่ยวจูจะเป็นเจ้าสาวให้คุณอานะครับ เสี่ยวจูรักคุณอาแม้ชายหนุ่มจะไม่ค่อยได้สนใจในคำพูดของเด็กน้อยเท่าไหร่แต่เด็กน้อยก็พูดด้วยความตั้งใจและตั้งมั่นว่าจะรอคุณอามารับ วันที่จะได้อยู่ร่วมกันระหว่างเขาสองคน

เวลาผ่านไปหลายปีตอนนี้เสี่ยวจูอายุได้10ปี พ่อของเด็กน้อยได้ออกจากบ้านเดินทางไปหาสมุนไพรบ่อยๆ ด้วยบ้านเมืองไม่ค่อยสงบเท่าไหร่นัก พ่อของเสี่ยวจูจึงไม่ค่อยให้เสี่ยวจูตามไปมักให้เสี่ยวจูอยู่บ้านเสียมากกว่า เสี่ยวจูจึงต้องอาศัยอยู่คนเดียวบ่อยครั้ง พี่เลี้ยงที่เคยดูแลก็แต่งงานออกไปอยู่กับสามีที่อื่นทำให้เสี่ยวจูต้องอาศัยอยู่ลำพัง แต่บางครั้งพ่อของเสี่ยวจูต้องออกเดินไปเป็นเดือนหรือปี เขามักจะเขียนจดหมายไปหาเถียนเยวี่ย ฝากฝังลูกชายไว้กับชายหนุ่ม

บนกำแพงชายหนุ่มที่มีวรยุทธได้ยืนมองหนุ่มน้อยที่ลอดช่องกำแพง รั้วบ้านออกมาแต่ด้วยมีตัวที่อ้วนทำให้ผ่านได้ลำบาก

เถียนเยวี่ย : ฮ่ะฮ่ะฮ่าฮาฮา ข้าว่าเจ้าตัวอ้วนเกินไปแล้วกระมัง ทำไมไม่เดินเข้าทางประตูดีๆละ ข้าว่าง่ายกว่าเยอะ

เสี่ยวจู : คุณอา มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ

เถียนเยวี่ย : มาพอดีเวลาเจ้ากำลังจะมุดรั้วนั้นแหละ เอ้า!รีบออกมาได้ละ

เถียนเยวี่ยว : พ่อเจ้าไปแล้วหรอ?

เสี่ยวจู : ครับคุณพ่อต้องออกไปหาสมุนไพรมาเพิ่มและก็ไปรักษาคนที่เมืองอื่นด้วยครับ

เถียนเยวี่ย : หืมม เจ้าดูมอมแมมจังเลยนะไปอาบน้ำได้ละ เดี๋ยวข้าจะออกไปทำธุระเดี๋ยวข้ามา

เสี่ยวจู : ครับ

เด็กน้อยอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ไปทำกับข้าวรอคุณอา ถึงแม้อายุจะไม่ห่างกันมากแต่เด็กน้อยก็ชอบเรียกเถียนเยวี่ยว่าคุณอามากกว่า ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้คัดค้านอะไร กลิ่นอาหารลอยออกมาจากครัว ทำให้ชายหนุ่มที่พึ่งกลับมารู้ว่าเด็กน้อยของเขากำลังเข้าครัวทำอาหารอยู่ เขาจึงเดินไปดูบริเวณประตูห้องครัว เห็นเด็กน้อยหยิบจับของได้อย่างคล่องแคล่วถึงยังเป็นเด็กแต่การกระทำเกินเด็กทั่วไปมากเด็กน้อยคงชินกับการทำอะไรเองตั้งแต่ไม่มีพี่เลี้ยง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทต่อไป

