ตอนความรู้สึกของคานาโตะ

"ตึก ตึก ตึก"

[สถานจัดโฆษณา]

?:ยุยซัง มาแล้วหรอครับ

ยุย:ก็น่ะ คานาโตะคุง

คานาโตะ:ไปทำอะไรหรอครับ

ยุย:ก็ทำธุระน่ะ

คานาโตะ:ธุระอะไรของคุณครับ

ยุย:(อย่าถามมากจะได้ไหม)

คานาโตะ:แล้วสรุป คุณไปไหนคุยอะไรหรอครับ

?เอาล่ะถ่ายละครได้แล้ว

ยุย:หืม ดูท่าทาง เราต้องไปแล้วคุยทีหลังน่ะ

ยยุ:หมับ เอ๋ "คานาโตะได้จับยุย"

คานาโตะ:คุณยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลยน่ะครับ

ยุย:เดี๋ยวซิ เราต้องทำงานน่ะ (อย่ามาขัดขวางงานจะได้ไหม ไอ้เปี๊ยกแปรปรวน)

คานาโตะ:ไม่ครับ ตอบมาสิครับ!!!

ยุย:โอ้ย ออ ก็เราคุยกับผู้จัดการว่าระวังคำพูดคุยกับคานาโตะคุง แค่นั้นเอง

คานาโตะ:โกหก โกหก!!!

ยุย:(รู้งี้แล้วไม่น่าเอาแกมาเลย ไอ้ขยะ)

คานาโตะ:คุณต้องมาคุยกับผม!!!

ยุย:แต่ว่า

คานาโตะ:ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นครับ!!!

"ตึก ตึก ตึก ตึก "

?:หืม ดูท่าทางจะมีปัญหาครับ

?:งั้นหรอ

?:เอาไงดิครับ

[ทางเดิน]

ตึก ตึก ตึก

ยุย:เดี๋ยวสิ!! อะ

ตึก ตึก ทุบ "คานาโตะได้ผลักยุยเข้ากับกำแพง"

คานาโตะ:พูดมาตามความจริงน่ะครับ!!!

เมื่อกี้นี้คุณพูดกับผู้ชายคนนั้นว่าอะไรครับ!!

ยุย:ก็บอกแล้วนี่ว่า ไปเตือนผู้จัดการเค้าว่าเรื่องเดี่ยวกับส่วนสูง หรือเรื่องอายุ

คานาโตะ:โกหกคุณพูดกับผู้ชายนั้น

ยุย:เค้าไม่ใช่ เค้าเป็นสาวประเภท2

คานาโตะ:โกหก ผมเห็นคุณพูดคุยอย่างสนุกสนาน

ยุย: โอ้ย~ เลิกบ้าสักทีได้ไหม!!!!

คานาโตะ:นี่คุณ หาว่าผมบ้าหรอครับ!!!

ยุย:ออ บ้า ผีบ้าเข้าสิง!!

คานาโตะ:นี่เธอ!!! "คานาโตะได้กำมัดใส่เธอ"

?:เฮ้ย! เจ้าเตี้ยแห่งซาคามากิ

ยุย:เดี๋ยวน่ะ เสียงนี้มัน!!

"ยุยกับคานาโตะได้มองที่เจ้าของเสียง"

ยุย:ยะ...ยูมะคุงหรอ

ยุย:มาทำอะไรที่นี้น่ะ!!!

ยูมะ:ก็มากับเจ้าบ้าโควนะ รูกิบอกให้มาน่ะ ว่าแต่ว่า นี่เจ้าเตี้ย!!

คานาโนะ:อึก เมื่อกี้นี้คุณพูดว่าผมเป็นเจ้าเตี้ยหรอครับ

ยูมะ:อ้าวถ้าไม่เจ้าเตี้ยแล้วคืออะไรล่ะ ก็เห็นแกเตี้ยแค่นั้นน่ะ

ยุย:จะ...เจ้าเตี้ยหรอ

#เดี๋ยวก่อนน่ะค่ะ ยูมะซัง มีคนเตี้ยพอกับคานาโตะอีกคนน่ะค่ะ#

คานาโตะ:หน่อยแน่!!

ยุย:หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ คานาโตะคุง

คานาโตะ:หุบปากเถอะครับเป็นแค่มนุษย์ อย่าบังอาจมาสั่งผมน่ะ!!!

ยุย:แกน่ะแหละหุบปากไป!! นอกจากจะผีบ้าเข้าสิง!! ยังทำตัวหมาบ้าอำนาจอีกหรอ ห๊ะ!!

ยูมะ:ยะ...ยัยหมูตัวเมีย

คานาโตะ:เธอ!!!.

ดูท่าทางอยากตายมากสิน่ะครับ "คานาโตะกำลังจะฆ่ายุยอีกครั้งแต่ก็"

คานาโตะ:อึก

"ยูมะได้สะบคอคานาโตะ"

คานาโตะ:(อะไรกัน ทำไมถึงขยับไม่ได้ล่ะ ทั้งๆที่ผมร่างกายแข็งแรงกว่าหมอนั้นอยู่แล้วนี่ ทำไม!! ทำไมเธอถึงได้ โกหกผมล่ะ)

คานาโต๊ะได้สลบไปแต่ก็ได้พูดและนึกสิ่งที่อยู่ในใจ

[ความรู้สึกของคานาโตะ]

ตั้งแต่เธอกลับมาผม ผมได้เห้นเธอเป็นผู้หญิงผมสีเหมือนกับครุ้งแรกแต่ส่วนที่เปลี่ยนไปคือ ทำไมเธอถึงเลือกที่จะอยู่กับอายาโตะ ทำไมเธอถึงได้เลือกที่จะโกหกผมทั้งๆที่ผมเกลียดคนโกหกที่สุดของที่สุดเลยครับ ทำไมอายาโตะถึงเป็นคนสำคัญล่ะครับ เธอก็เหมือนกับท่านแม่เลย ท่านแม่บอกว่าผมคือนกที่สำคัญ แต่ทำไมถึงได้อยู่กับริชเตอร์ล่ะครับ ทำไม

ยูมะ:ชิให้ตายสิเจ้าหมอนี่ ชอบสร้างปัญหาจริง

ยุย:เฮ้ย~ขอบคุณยูมะคุงมากเลยน่ะ

ยูมะ:ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกนะยัยหมูตัวเมีย

ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงเดิน"

ยูมะ:เพราะยังไงก็เธอนะ

ตึก ตึก ตึก

ยุย;หืม

ตึก "ยูมะได้หยุดเดินต่อหน้ายุย"

ยูมะ:ต้องตอบแทนฉัน เธอเป็นแค่อาหารของแวมไพร์เท่านั้นแหละ

ยุย:งั้นหรอ ยูมะคุงที่ เราไว้ก็ต้องการของตอบแทนสิน่ะ แล้วยูมะคุงอยากได้อะไรล่ะ

ยูมะ:ก็เลือดเธอไงล่ะ ถามได้

ยุย:อึหึ ขอโทษทีน่ะ~ แต่เราคงให้เลือดไม่ได้หน่ะ "ยุยได้ยิ้มออกมาทางยูมะ"

ยุย:งั้นเราไปทำงานก่อนล่ะ ตึก ตึก

ยูมะ:คิดหรอว่าจะให้ไปน่ะ

หมับ ตึก ตูบ"ยูมะได้จับยุยเข้าหากำแพง"

ยุย:ยูมะคุง ปล่อยน่ะ "ยุยได้พูดน้ำเสียงแบบปกติ"

ยูมะ:ไม่จนกว่าฉันจะได้เลือดเธอ ยัยหมูตัวเมีย ถึงจะปล่อย

ยุย: ไม่ปล่อยใช่ไหม

ยูมะ:หึ คิดหรอว่าตัวเองจะทำอะไรฉันได้น่ะ

ยุย:งั้นหรอ งั้นมาต้องเจ็บตัวกันสักหน่อยดีกว่า

ยูมะ:ห๊ะ

ตึ้ง

ยูมะ:โอ้ย!!

ตึก ตึก ตึก

ยูมะ:นี่เธอ!!!

"ยุยได้เหยียบเท้ายูมะแบบแรงๆใส่"

ยุย:ขอโทษน่ะที่ทำให้เจ็บตัวน่ะ~

ยูมะ:เฮ้ย เดียวสิ!!

ยุย:งั้นเราไปล่ะ~ ฝากเฝ้าคานาโตะด้วยน่ะ

ตึก ตึก ตึก

ยูมะ:หน่อยแน่ ตึก อึก

"ยุยได้เหยียบยูมะแบบนั้นไปแล้วได้ทิ้งให้อยู่กับคานาโตะที่สลบด้วย"

[ทางเดิน]

ตึก ตึก ตึก ตึก

ยุย:ให้ตายสิ

"ยุยได้เดินกลับไปที่ทำงาน"

ตึกตึกตึกตึก

?:โคโมริซัง!!!

ตึกตึกตึกตึก เสียงวิ่งที่พร้อมคำเรียก

ยุย:หืม

?:โคโมริซัง!!!

ตึกตึกตึก

ยุย:ค่ะ มีอะไรค่ะ

?:ตามหาซะให้ทั่วเลยครับ 'เฮ่อ'ผู้จัดการให้ผมาตามหาคนครับ 'เฮ่อ' เสียงที่ออกมาอย่างหอบเหนื่อย

ยุย:ออ ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ "ยุยได้ก้มหัวให้กับชายที่ตามหายุย"

?:ไม่เป็น 'เฮ่อ'ไรครับ 'เฮ่อ' งั้นรีบไปเถอะครับ

ยุย:ค่ะ!!

[ที่ถ่ายโฆษณา]

ยุย:ขอโทษน่ะค่ะ

ผู้กำกับโฆษณา:ไม่เป็นไร แต่อย่าทำอีกก็พอ

ยุย:คะ...ค่ะ(ดูท่าทางเราไปเหยียบกับระเบิดอีกแล้วสิ)

ผู้กำกับโฆษณา:อ้าว งั้นเริ่มถ่ายโฆษณาได้แล้ว

"หลังจากที่โดนตำนิจากผู้กำกับโฆษณาได้เริ่มถ่ายโฆษณาของยุย ที่โฆษณาะพื้นหลังสีฟ้าอ่อน"

"การทำงานก็ผ่านไปอย่างลาบลื่น"

****หลังทำงาน****

ยุย:ขอบคุณน่ะค่ะ

ผู้กำกับโฆษณา:ไม่เป็นไร วันหลังจะเข้างานอีก(แม่หนูนี่ เก่งไม่ใช่เล่น แต่จะว่าไปเหมือนเคยเห็นที่ไหนน่ะ)

ยุย:งั้นฉันขอตัวก่อนล่ะน่ะค่ะ

ตึก ตึก ยุยเดินไม่หาผู้จัดการ

ยุย:เจ้ หนูไปก่อนน่ะค่ะ "พูดภาษาไทย"

ผู้จัดการ:จ๊ะ~

[ทางเดิน]

ตึก ตึก ตึก

ยุย:เอ อยู่แล้วนี้นี่

ยุย:ยูมะคุงกับคานาโตะคุง

ตึก ตึก ตึก

ยุย:อะ

ตึก ตึก ตูบ

?:โอ้ว นี่เธอทำอะไรน่ะ

?:เป็นอะไรไหม

ยุย:(อึก)

"ยุยได้ที่ชนกับผู้ชายตัวใหญ่และผู้หญิงที่เดินคู่ พร้อมกับตกใจ"

?:นี่เธอน่ะ!? รีบๆขอโทษ ฉันซะเดี๋ยวนี้น่ะ

?:ใช่ เร็วเข้า!! ฉันไม่อยากเสียเวลากับคนอย่างเธอ

ยุย:ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ ยุยได้ก้มหัวเพื่อเป็นการกล่าวโทษ

?:เดี๋ยวสิ คิดว่าขอโทษแค้นี้น่ะหรอ

ยุย:(ฮึก)

ยุย:แล้วจะให้ฉันทำอะไรค่ะ

?:ก้มกราบซะ และพูดว่าขอประทานอภัย

?:ก้มกราบแฟนฉันซะ เร็วสิ!!!

ยุย:(อึก ก็ขอโทษแล้วยังไม่พอรึไง ช่างเถอะรีบทำซะ)

?:นี่ๆ มันไม่เกินไปหน่อยหรอ เค้าก็ขอโทษแล้วนี่~

"คนเดินคู่ทั้งสองเค้าบอกให้ยุยกราบและกำลังจะทำแต่มีคนมาช่วย"

ยุย:(เสียงนี้มัน)

?:อะไร!! อยากมีปัญหารึไง

โคว:เปล่าหรอกน่ะ แต่การกราบมันเกินไปน่ะ แล้ว ที่สำคัญนายน่ะ ต้องเป็นฝ่ายขอโทษเค้าซะมากกว่าเพราะนายเป็นฝ่ายตั้งใจนี่

?:เฮ้ย!!เป็นแค่ดารา อย่ามายุ่งจะได้ไหม

ไม่รู้รึไงว่าฉันเป็นใคร

โคว:หรอ เป็นใคร? ฉันเองก็ไม่สนหรอกน่ะ

แต่ข่มที่อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงแล้วตัวเองเป็นผู้ชายน่ะมันไม่น่าอายหรอ

?:ว่าไงน่ะแก!!!

ยุย:นี่โควคุง

โคว:หืมมีอะไรหรอยุยจัง

ยุย:พอเถอะโควคุง ช่างมันเถอะ อึหึ "ยุยยิ้ม"

โคว:งั้นหรอ

ยุย:ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ แต่พอดีฉันขอตัวก่อนน่ะค่ะ คุณอาสึกิ ตึก ตึก โคทาโร่ อึหึ

?:ฮึก

ยุย:งั้นก็ไปกับเถอะโควคุง ไปรับ ยูมะคุง กันเถอะ

โคว:อื้ม

[ทางเดิน]

โคว:นี่ๆ เอ็มเนโกะจังรู้จักด้วยหรอ

ยุย:หืม อ้อ คนนั้นเรารู้สิ รู้จักยิ่งกว่านี้อีก "ยุยได้หมุนตัวแล้วยิ้ม"

โคว:แล้วทำไมถึงยอมล่ะ

ยุย:อืม~ แค่ไม่อยากให้เค้ามายุ้งเกี่ยวอีกแล้วน่ะ

ยุย:แต่เอาเถอะรีบไปดีว่าน่ะ~ เดี๋ยวสองคนนั้นได้ตีกันแน่ๆ

โคว:สองคนนั้น

[ทางด้านยูมะ]

ยูมะ:อึก (อะไรเนี่ยทำไมถึงขยับไม่ได้ล่ะ)

"มีพลังบางอย่างคอยกันไว้"

คานาโตะ:ฮึก อะไรกันครับ!!! นี่คุณไว้ทำหรอครับ

ยูมะ:ห๊ะ พูดอะไรของแกเนี่ย ฉันเนี่ยน่ะจะทำอะไรน่ะ ห๊ะ

คานาโตะ:อย่ามาพูดปัดพ้นความผิดน่ะครับนอกจากทำผมสลบแล้วยังมาทำอะไรกับผมอีกหรอครับ

ยูมะ:ห๊ะ นี่แกรู้รึเปล่าฉันเป็นแวมไพร์ไม่บริสุทธินี่หว่า แล้วจะมีพลังใช้ได้ยังไง แถมแกดูดีๆสิเฟ้ย ฉันเองก็ลุกไปไหนไม่ได้เนี่ย ตั้งแต่โดนยัยนั้นเหยียบเท้าฉันก็ลุกไปไหนไม่ได้เลยเนี่ย

ยูมะ/คานาโตะ:ฮึก ลุกไม่ได้ตั้งแต่เธอ/ยัยนั้นหรอ

งั้นก็หมายความว่า อึก ไม่จริงน่า!!!

ยูมะ:เพราะยัยนั้น

คานาโตะ:เพราะเธอคนนั้น

ทั้ง2คน:เป็นมนุษย์นี่

"คานาโตะกับยูมะได้นึกคิดและสงสัยต่อยุยแต่"

ตึก ตึก ตึก

ทั้ง2คน:อะไรนี่ จิตสัมผัสนี่มัน

?:หึๆ ฮาให้ตายสิ 2 คนนี้สิน่ะ ที่เป็นของเจ้าหมอนั้นหรอเนี่ย

ยูมะ:อะไรเนี่ย นี่แกเป็นใครน่ะ!!!

?:ไม่จำเป็นต้องตอบเพราะยังไงก็ต้องตายอยู่แล้ว

ยูมะ:ห๊ะ

?:ก็ไม่ทำไมหรอกน่ะ

ฟึ่บ!! "เสียงที่กำลังหยิบอาวุออกมา"

[ทางด้านของยุย]

โคว:(เอ็มเนโกะจังเนี่ยเหมือนกับมีอะไรอยู่แน่)

หืม มีอะไรหรอ (แย่ละสิไอ้หมอนนี้ประสาทสัมผัส เซน์ พอๆกับแวมไพร์บริสุทธิ์ด้วยสิ)

โคว/ยุย:ก็ไม่มี...อึก/อึก (จิตสัมผัส) "ทั้งคู่ได้สัมผัสและพูดพร้อมกัน"

โคว'นี่เอ็มเนโกะจัง

ยุย:หืม อะไรหรอ(บอกให้รีบสิน่ะ)

โคว:รีบไปดีกว่า ตึก ตึก ตึก ตึก "โคววิ่ง"

ยุย:เอ๋ เดี๋ยว!! รอด้วยสิ(รีบๆไปนั้นแหละดีแล้ว) "ยุยกับโควได้สัมผัสวามีอะไรที่แถวพวกยูมะ แต่ยุยได้แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง"

"ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก โควได้วิ่งนำก่อนแต่ยุยก็ได้วิ่งตามเพื่อมามุ่งหน้าทางยูมะ"

โคว:ยูมะคุง!!! ยูมะคุง!! "โควได้ตะกอนเรียกยูมะ"

ยุย:โควคุงรอเราหน่อยได้ไหมตึก ตึก ตึก ตึก

โคว:ไม่ได้หรอก!! ยูมะคุงกำลงัตกอันตราย!!

โคว:ก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ เหมือนมีจิตมุ่งร้ายล่ะทางเดินที่ยูมะคุงน่ะ!!

ยุย:แล้วอะไรล่ะ!!(อะไรล่ะ )

ตึก ตึก ตึก ตึก

โคว:รู้สึกว่ามีกลิ่นปีศาจ

ยุย:เอ๋ กลิ่นปีศาจหรอ

โคว:ใช่แต่ เป็นกลิ่นแปลกๆ เป็นปีศาจแต่เหมือนจะไม่ใช่ แล้วยังมีอะไรบางอย่างอีก

ยุย:(แต่กลิ่นหรอ จะว่าไปเป็นกลิ่นเหมือนพวก อึก กลิ่นนี้มัน!!)

[ทางยูมะ]

คานาโตะ:จะมาฆ่าพวกผมสิน่ะครับ

?:ก็แหงอยู่แล้ว

?:และอีกอย่าง หืม สีผมสีม่วงนั้น ดูเหมือนมีลูกชายคนรองด้วยสิน่ะ

?:แต่ก็ช่างตายซะเถอะ!! "คนปริศนาได้กำลังจะฆ่าแต่!!" ตึก ตึก ตึก

?:ให้ตายสิ!! ดูเหมือนจะมาทันสิน่ะ

?:ฮึก นี้แก!!

"ดูเหมือนมีคนปริศนาอีกมาคน"

?:เอาไอ้นั้นออกด้วย ไอ้ที่ตรึงการเคลื่อนไหวที่ทำให้ขยับไม่ได้ ไม่งั้น

?:ชิ ฝากไว้ก่อน ฟึ่ว คลาย "คนปริศนาที่จะฆ่าทั้งสองได้คลาย และได้จากไป"

ทั้ง2คน:ขยับแล้ว

?:ไม่ต้อง เพราะข้าขี้เกียจฝากไหว

ยูมะ::นี่นายเป็นใคร!!

?:ก็ไม่จำเป็นต้องบอก

?:ยูมะคุง!! ยูมะคุง!! ตึกตึกตึก

?:ดูเหมือนเพื่อนมาด้วย งั้นข้าก็ได้ไปล่ะ "จากนั้นคนที่ช่วยก็ได้จากไปเช่นกัน"

โคว:ยูมะคุง!! ตึกตึกตึกตึก

โคว:เป็นอะไรไหม!!

ยูมะ:ไม่เป็นไร

ยุย:ไง ยูมะคุง

"คานาโตะกับยูมะได้ลุก"

คานาโตะ:นี่เธอกล้ามากเลยน่ะครับที่ทิ้งผมน่ะ!!

ยุย:อะไรหรอ

คานาโตะ:อย่ามาทำเป็นไขสือน่ะครับ ปล่อยให้ผมเจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้น่ะ

ยุย:เรื่องอะไรหรอ(อ้อเรื่องนั้นสิน่ะ)"ยุยแกล้งทำเป็นไม่รู้"

โคว:ว่าแต่ ไม่เป็นไรจริงๆ น่ะยูมะคุง

ยูมะ:ไม่นิ่ง เว้นแต่เรื่องยัยหมูตัวเมียทำเรื่องแสบๆไว้ มันยังเจ็บอยู่เลยเนี่ย

ยุย:อะไรหรอ อ้อ เรื่องที่เราดหยียบเท้าหรอ

ยูมะ:ก็แหง!!

ยุย:ก็ใครบอกขวางงานกันล่ะ เราบอกว่าเรื่องไม่ได้ก็คือไม่ได้ แต่ยูมะคุงยังขวางและบังคับอีกน่ะ

มันก็แหงอยู่แล้วสิ คิดว่าจะช่วยฟรีรึไง

โคว:เรื่องอะไรหรอ "โควได้ถามเรื่องอย่าเสียงสงสัย"

ยุย:ก็เรื่องที่เราโดนคานาโตะคุงลากไปในระหว่างจะทำงาน แล้วเผอิญยูมะคุงช่วยเราไว้ทัน แต่ก็หวังเลือดเรายังไงล่ะหลังจากช่วย แถมเราต้องรีบอีกยูมะคุงก็ยังขวางอยู่ เพราะงั้นเลยเหยียบเท้าแบบๆแรงใส่น่ะ เพื่อที่จะทำงานและฝากเฝ้าคานาโตะคุงอีก อ้อ ลืมขอบคุณพอดีเลย ขอบคุณมากน่ะ~(ที่ช่วยค่อยกันหมาอีก)

ยูมะ:นี่เธอ!!

โคว:ยูมะคุงขี้โกงอ่ะ!! ครั้งก่อนตอนมีเรื่องกับสึกินามิ มารับเอ็มเนโกะจังยังดูเลือดคนเดียวเลย แล้วตอนนี้ยังจะทำอะไรกับเอ็มเนโกะกับสองต่อสองหรอ

ยูมะ:ห๊ะ แล้วไง

คานาโตะ:มันหมายความว่าไงครับที่ตอนสึกนามิ

ยุย:อ้อ งั้นเราขอเล่า น่ะคือว่า

ยูมะ: หยุดเดี๋ยวนี้เลยน่ะเฮ้ย

ยุย:ทำไมล่ะ?

ยูมะ:เธอไม่อายรึไงเรื่องนั้น

ยุย:เรื่องนั้นหรอ เราไม่อายหรอกเพราะเราไม่ได้เป็นฝ่ายยินยอม ยูมะคุงต่างหากเป็นฝายทำเรานี้ เพราะงั้นมันก็ไม่ใช่ความผิดเราอยู่แล้ว

ยูมะ:ออ ขอโทษ เพราะงั้นหยุดได้แล้ว

ยุย:เอ้าทำไมล่ะ(กำลังสนุกอยู่เลย)

เอางั้นก็ได้ "ยุยได้หมุนตัว"

ยุย:งั้นคานาโตะคุงกลับเถอะ อึหึ "ยุยได้ยิ้มออกมา"

—————————————————————

ผู้เขียน

ออกมาแล้วสำหรับตอนความรู้สึกของคานาโตะน่ะ และต้องขอโทษด้วยที่อัปเดตช้า เพราะช่วงนี้แอดไม่ค่อยมีเวลา+กับไม่มีไอเดียในการเขียน แต่ยังไงจะขอเขียนเนื้อเรื่องให้สนุกๆ แม้ว่าจะไม่ได้ลงทุกวันเพราะงั้นฝากติดตามตอนต่อไปด้วย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***