ตอนวันแรกของการเรียนมหาลัย

หลังจากที่พ่อของเหล่าซาคามากิได้ทำการส่งของส่งไว้ เราจึงได้คำตอบแล้ว เพราะในเมื่อคนเค้าสนับสนุนแล้วก็ต้อง......

[ห้องยุย]

ยุย:เอาล่ะ~ เราแต่งตัวเสร็จแล้ว

แอ็ด~ตึ้ง เสียงปิดประตู

[หน้าประตู]

?:โห นี่คุณมาเร็วกว่าจากครั้งที่แล้วเลยน่ะครับ

ไรโตะ:จริง~ปกติบิทช์จัง จะมาเกือบคนสุดท้าย ไม่ก็จะมาเป็นคนสุดท้าย

ชู:นั้นสิ

ยุย:ก็ แหมฉันเองก็ต้องทำอะไรเร็วขึ้นแล้วละค่ะ เพราะจะได้เจอคนบางคนเร็วขึ้นค่ะ

ยุย:เอ้า อายาโตะนี่ มาแล้วหรอ

อายาโตะ:ชะ....ชิชินาชิ

ยุย:หืมมีอะไรหรอ

อายาโตะ:เปล่านี่

ยุย:งั้นหรอ อ้อ ว่าแต่เป็นไงมั้ง

ห๊ะ

ยุย:ก็เราใส่ชุดอย่างนี้ น่ารักใช่เหมะ

พะ....พูดบ้าๆ อะไร ของเธอเนี่ย ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนเลย

ยุย:"ยุยเดินเข้าไป" งั้นหรอแต่เราว่าอายาโตะใส่ชุดนี้น่ารักดีน่ะ

ห๊ะนี่เธอ!!

ยุย:งั้นไปได้รึยังเอย จะยืนอยู่ตรงนี้หรอ

[ในรถลีมูซีน]

ในขณะที่อยู่ในรถ ตำแหน่งการนั่งได้เปลี่ยนไปเพราะเนื่องจากตารางเรียนของแต่ละสายไม่ตรงกัน ซึ่งจะวันนี้จะมีเรย์จิ ชู ไรโตะ อายาโตะ และยุย

ที่ได้ไปมหาลัย จึงได้ทำการไปแค่ 5 คน

[มหาลัยชิราซะวะ]

[ในตัวอาคาร]

A:ว้าย ดูสิ คนที่มาในมหาลัยตอนนั้นไง

B:แต่มีแค่ 4 คนหรอกหรอ เนี่ยทั้งที่จำได้ว่ามีต้อง6 คน

C:แต่รู้ไหมว่าพวกเค้าคือใคร

A:เอ๋ แล้วพวกเค้าคือใครหรอ

B:อ้อ จำได้แล้ว พวกเค้าคือลูกของซาคามากิ ที่เป็นนักการเมืองใจบุญไง

C:ใช่ ถูกต้อง~

A:ว้าย~งั้นพวกเค้าก็รวยน่ะสิ

B:แต่ก็มี ผู้หญิงคนนั้นด้วยนี่

?:นี่ พวกเธอ คุยอะไรกันอยู่

A:คะ.....คุณคือ

?:ฉันถามว่าอะไร ไม่ได้ยินหรอ!!!!

B:คือว่า.........

?:! เค้าคือ"เธอได้มองทางอายาโตะ"

ภาพความทรงจำ

ตึก ตึก "ทุบเสียงชน"

อายาโตะ:นี้เธอ!! ทำอะไรอยู่น่ะ!!

?:ขอโทษน่ะ คือ........

อายาโตะ:หัดระวังบ้างซิ!!!

ตัดมาภาพปัจจุบัน

?:หืม นางนั้นนี่

มองเห็นภาพยุยกับอายาโตะที่กำลังคุยอย่างสนุกสนาน

?:กึก นอกจากจะแย่งงานแล้วยังกึก กึก

จูน ฮายี:นางโคโมริ ยุย!!!! จากนั้นได้มองแรงใส่ยุย

[ทางแยกทางซาคามากิ]

ไรโตะ:งั้นเราแยกกันตรงนี้เลยน่ะ

ชู:ตามนั้น

ยุย:แต่ว่าจะยังไงหรอ

ไรโตะ:หือ อะไรหรอ

ยุยคือจะรู้ได้ไงว่าเลิกรึยังหรือว่าเจอกันที่ไหนเวลาไหน แล้วก็จะเกิดว่ามันเลยเวลาแล้วจะบอกยังไง

ไรโตะ:อื้มจริงสิ~

ยุย:งั้นก็พวกไรโตะคุงมี เบอร์รึว่าพวกอิเมลไหม

ไรโตะ:ทำไมหรอ

ยุย:ก็จะขอจดไว้เพื่อจะได้ติดต่อได้ด้วย

ไรโตะ:อืม~ก็มีเหตุผลอยู่น่ะ เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นก็จะบอกได้ทันเลย

ไรโตะ:งั้นผมขอเบอร์ บิทช์จัง

ยุย:อื้มได้สิ

ยุยกับไรโตะได้ทำการแลกเบอร์แล้ว

อายาโตะ:เฮ้ยเดี๋ยวก่อน!!

ไรโตะหืม มีอะไรหรอ~

อายาโตะ:ทำไม ถึงพวกนายมีเจ้านั่นล่ะ

ไรโตะ:ก็เพราะเผื่อใช่ไง~ล่ะ อายาโตะคุง

ุยุย:งั้นเรย์จิซัง

เรย์จิ:ช่วยไม่ได้สิน่ะครับ

เรย์จิกับยุยได้แลกเบอร์

ยุย:ชูซังด้วยค่ะ

ชู:ให้ตายสิ งั้น เอาเบอร์มาสิ

ยุย:ค่ะ~

ยุยกับชู

ยุย:ที่เหลือ อายาโตะ

อายาโตะ:ฉันไม่ได้เอามาด้วย

ยุย:เอ๋ งั้นหรอ เสียดายจัง

ยุย:งั้นจะทำไงดีค่ะ

เรย์จิ:งั้นอายาโตะ เวลาของคุณเลิกกี่โมงหรอครับ

อายาโตะ:ฉันไม่รู้เว้ย ของแบบนั้นมาต้องจำด้วยหรอ

ไรโตะ:ก็ต้องจำสิ อายาโตะคุง~

เรย์จิ:ให้ตายสิ คุณเนี่ยเคยใส่ใจกับเรื่องพวกนี่ไหมครับ อายาโตะ

อายาโตะหนวกหูน่า!!! มันก็เรื่องของฉัน!!!

ชูแล้วเรื่องของนาย มันก็ได้ทำเรื่องน่ารำคาญด้วยอายาโตะ

อายาโตะ:ว่าไงน่ะ แก

ไรโตะ:สต๊อป!! หยุดทะเลาะก่อนเถอะน่ะ~

ยุย:งั้นเอางี้ไหมค่ะ

ทุกคน:หืม

ยุย:ถ้าฉันเลิกก่อน ฉันจะไปรับอายาโตะเองค่ะ

ไรโตะ:เห้ บิทช์จังจะไปรับอายาโตะหรอ

ยุย:อื้ม ทำไมหรอ

ไรโตะ:เปล่า หรอก

เรย์จิ:งั้นก็ตามนั้นครับ

"หลังจากนั้นทุกคนต่างก็ได้แยกย้ายไปตามสาขาที่ตัวเอง"

"หลังจากที่เรียนเสร็จ"

ตึก ตึก ตึก

ยุย:(เอาล่ะ)

ตึก ตึก ตึก ทุบ ตึ้ง เสียงชนและเสียงของตก

ยุย:โอ๊ย ขอโทษค่ะ! ให้ฉันช่วยเก็บไหม หืม!

?:ไม่เป็นไร ฉันเก็บเองได้ หืม!

ตึก ตึก เสียงเก็บของ

ยุย:รุกิคุงหรอ

รุกิ:นี่เธอนี่

ยุย:ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยน่ะ

รุกิ:คงงั้น

ยุย:ยังเป็นคนพูดน้อยเย็นชาไม่เปลี่ยนไปเลยน่ะ~

อะ ว่าแต่มาที่มหาลัยทำไมหรอ~

รุกิ::ก็วันนี้เป็นวันเรียนของฉันน่ะ

ยุย:งั้นหรอ แล้วรุกิคุงเข้าสาขาไหนหรอ

รุกิ:ธุรกิจน่ะ

ยุย:เอ๋ ธุรกิจ หรอ

รุกิ:แล้วเธอล่ะ อยู่สาขาอะไร

ยุย:เราหรอ~ สายดนตรีน่ะ

รุกิ:หืม ดนตรีหรอ

ยุย:อืม!! ทำไมหรอ

รุกิ:เปล่าแค่นึกไม่ถึงน่ะ

ยุย:งั้นหรอ ตอนที่ไรโตะคุงเองก็บอกอย่างนั้นเหมือนกัน

รุกิ:ไรโตะ อย่าบอกน่ะว่า คนที่5 ของซาคามากิหรอ

ยุย:ใช่ ทำไหมล่ะ

รุกิ:ก็เปล่า

ยุย:(เปล่าหรอ แน่น่ะ แล้วใครล่ะที่ชอบพูดว่าเปล่า แต่จนสุดท้ายก็ชอบว่าที่ผ่านมาฉันอดทน มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยน่ะ)

ยุย:แล้ว อาสึสะคุง ยูมะคุง โควคุงล่ะ

รุกิ:อาซึสะกับโควเรียน สายอาชีพน่ะ ยูมะก็เรียนสายเกษตร

ยุย: งั้นหรอ "ยุยเหลือบมองนาฬิกา"อะ แย่ล่ะ เราต้องไปหาอายาโตะนี่ งั้นเราน่ะไปล่ะน่ะ ไว้เจอกันน่ะรุกิคุง~

ตึก ตึก ตึก ตึก "ยุยวิ่ง"

รุกิ:เจ้าหมอนั้น

ตอนนึก

อะ แย่ละ เราต้องไปหาอายาโตะนี่

ตอนปัจจุบัน

รุกิ:ทำไมต้องเป็นหมอนั้นด้วยล่ะ

[มหาลัย]

ยุย:เห อยู่ทางไหนน่า~โรงยิม เนี่ย

ตึก ตึก ตึก

ยุย:งั้นเราต้องถามอยู่รึเปล่าเนี่ย

?:อ้าวนี่เธอนี่

ยุย:หืม อ้อ จูซังหรอค่ะ (อาอะไรกันหนักหนาเนี่ย)

ฮายี:เธอน่ะ ไม่ต้องเรียกฉันสุภาพมากขนาดนั้นก็ได้น่ะ เพราะฉันก็ เธอก็อยู่ปี 3เหมือนกัน

ยุย:งั้นหรอค่ะ แล้วเธอมาทำอะไรหรอค่ะ

ฉันหรอ ฉันก็มาเรียนไงล่ะ แล้วเธอล่ะ

ยุย:มาเรียนเหมือนกันค่ะ

ฮายี:มาเรียนสิน่ะ~

ยุย:หืม เมื่อกี้ว่าอะไรน่ะค่ะ(โห้ มาแรกก็เหวะเลยหรอ)

ฮายี:ก็เปล่า เพราะคิดว่าเธอน่ะมาทำงานที่นี้น่ะ

ุยุย:ทำงาน? งานอะไรหรอค่ะ

ฮายี:ก็ คิดว่าเธอทำงานแถวนี้ด้วย เพราะดูจากเสื้อผ้าที่เรียบๆใส่กระโปรงสั้นบานสีแดง สวมถุงน่อง เสื้อไหมสีดำ รองเท้าบู๊ท

ไงล่ะ

ยุย:งั้นหรอค่ะ แล้วคุณล่ะค่ะ สวมชุดสวยจัง สวมเสื้อแขนกุด กระโปรงสั้นๆ รองเท้าส้นสูง

ฮายี:นี่เธอ!!

ยุย:อ้อ ถ้าไม่ได้มีอะไรแล้วงั้นฉันของไปทำธุระก่อนน่ะค่ะ ตึก ตึก ยุยวิ่ง

[โรงยิม]

ยุย: เฮ้ย อะไรของแม่นั้นน่ะ อยู่ๆ ก็มาหาเรื่อง!!!ช่างมันละกัน ว่าแต่ว่าอายา อะเจอแล้ว!

ยุย:ดูแล้วอายาโตะกำลังเล่นบาสอยู่สิน่ะ

?:เห้ ซาคามากิ ทางนี้

ยุย:หืม

อายาโตะ:รู้แล้วน่า เจ้าผิวดำ!!!!

ยุย:(อา นิสัยเสีย)

ตุ้ม "เสียงบาสลงห่วง"

?:นี่นายนะ อย่าเรียกฉันว่า เจ้าผิวดำได้ไหม ฉันมีชื่อว่า อาคาสึ คาเงะ ต่างหาก!!!

อายาโตะ:หนวกหูน่ะ มันก็เรื่องของฉัน!!

?:อายาโตะ

อายาโตะกับอาคาสึ:หืม

?:อายาโตะ

อายาโตะ:เสียงชิชินาชินี่

อาคาสึ:หืมชิ ชินาชิ หรอ

ยุย:อายาโตะ!!!!! ทางนี้

อายาโตะ:นี่เธอ

อาคาสึ:อึก

อายาโตะชิชินาชิ

ยุย:ทางนี้

ตึก ตึก ตึก ตึก ยุยเดินเข้าหาอายาโตะ

ยุย:เราเรียกอยู่ตั้งนาน ทำไมไม่ได้ยินเนี่ย!!

อายาโตะ:หนวกหู แล้วเธอล่ะมาทำอะไรที่นี้

ยุย:โธ่ ลืมแล้วหรอเนี่ย ก็จำไม่ได้แล้วหรอว่าเราจะมารับน่ะ

อายาโตะ:ฮึก จริงด้วย

ุยุย:รีบไปเก็บของเลยน่ะ เราจะรออยู่ตรงนี้

อายาโตะ:เธอน่ะอย่ามากสั่งฉันน่ะ!!!! ชิชินาชิ

ยุย:เราไม่ได้สั่งแต่บอกอายาโตะว่ารีบแค่นั้น

อายาโตะ:หนวกหู เธอน่ะ อย่าคิดจะมาสั่งฉัน

นี่ ซาคามากิ

ห๊ะ นี่นาย

"หมับ" เสียงจับ

โอ้ยยย เจ็บน่ะเจ้าบ้า!!!

นี่นายรู้จักสาวสวยขนาดนี้ด้วยหรอ

ห๊ะ ยัยนี่เนี่ยน่ะสาวสวย แล้วที่บอกว่ารู้จักอะไร ยัยนี่เป็นของฉัน

อาคาสึ:ปึก นี่นาย!! พูดอะไรกับผู้หญิงแบบนี่ ได้ไง!!

อายาโตะห๊ะ

ตึง ทุบหัวอาญาโตะ

อายาโตะโอ้ย นี่แก!!

อาคาสึ:ต้องขอโทษ ด้วยน่ะครับที่เพื่อนผมมันทำตัวไม่มีมารยาท ผมมีชื่อว่า อาคาสึ คาเงะ ครับว่าแต่คุณชื่อว่าอะไรหรอครับ

ยุย:อุ๊บ 555 คุณเนี่ยตลกจังเลยน่ะคะ ฉันมีชื่อว่า โคโมริ ยุย ค่ะ (หมอนี่ ขี้หลีสาวแน่ๆ)

อาคาสึ:งั้นหรอครับเป็นชื่อที่ไพเราะมากๆ เลยครับ ถ้าไม่รังเกียจ

ยุย: ฉัน ขอ โทษ ปฏิ เสธค่ะ คุณ ชาย ผิวดำ(กะแล้ว)

" สึก เสียงลูกศรได้แทงออกไป"โอ้ ไม่ ทำไม ทำไม ถึงปฏิเสธฉันก่อนล่ะ ทั้งๆที่ยังพูดไม่หมดเลยแท้

ยุย: ก็เพราะเดาง่ายค่ะ

อาคาสึ:อะ...ฮึก

ยุย:งั้นเอายาโตะ กลับกันเถอะเนอะ เดี๋ยวเรยจิซังบนอีกน่ะ

อายาโตะ:อื้ม

"หลังจากที่ยุยตามอายาโตะไปที่รถ"

[หน้ามหาลัย]

มาแล้วค่า~

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

เรย์จิ:หืม มาแล้วสิน่ะครับ

ยุย:ค่ะ ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ

เรย์จิ:ไม่เป็นไรครับ

ไรโตะ:จริงด้วยเพราะพวกผมพึ่งมาเหมือนกันน่ะ~

เรย์จิ:งั้นก็ขึ้นรถ เถอะครับ

ยุย:ค่ะ~

อายาโตะ:ชิ

[ในรถลีมูซีน]

ในระหว่างมี่มุ่งหน้ากลับคฤหาสน์ซาคามากิก็ได้มีคนพูด

ไรโตะ:นี่ๆ บิทช์จัง

ยุย:หือ อะไรหรอ~

ไรโตะ:ผมถามเรื่องเมื่อวานต่อน่ะ

****ยุย****:เรื่องไรหรอ(คงเรื่องนั้น)

ไรโตะ:ก็เรื่องของส่งไงล่ะ~ บิทช์ได้อะไรหรอ

ยุย:(ว่าแล้วว่าต้องถามเรื่องนี้)

อืม ก็คงเป็นพวกกระดาษหน่ะ

ไรโตะ:เห้ แล้วกระดาษอันนั้นมันเป็นอะไรหรอ

ยุย:ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันเป็นกระดาษแปลกๆ

ไรโตะ:แล้วเอามาไหม~

ยุย:เราไม่ได้เอามา

ไรโตะ:งั้นหรอ อะถึงแล้ว

[คฤหาสน์ซาคามากิ]

ปึ้ง

ไรโตะ:กลับมาแล้วล่ะ~

อายาโตะ:กลับมาแล้วโว้ย จากมหาลัยโง่นั้น

ชู:กลับห้องดีกว่า อืม

?:กลับมาแล้วหรอ ชู เรย์จิ อายาโตะ ไรโตะ และโคโมริ

ชู/เรย์จิ/ไรโตะ/อายาโตะ/ยุย: อึก/เห๋

หลังจากพวกยุยกลับจากมหาลัย แต่ตอนคฤหาสน์ซาคามากิ ก็ได้เจอกับคุณพ่อจอมโหดนั้นเอง

โทวโกะ: .......

——————————————————————————

ผู้เขียน

เป็นไงมั้งตอนที่11 วันแรกของการเรียนเข้ามาหาลัย ตอนนี้เริ่มมีโมเม้นท์วานขึ้นมาแล้ว(นิดหนึ่ง)

และการเกิดเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นที่อยู่ๆ คุณพ่อจอมโหดได้กลับมา เรื่องราวจะเป็นยังไงก็ติดตามตอนต่อไปน่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***