ตอนถามเรื่องราว

หลังจากที่ตอนที่แล้วที่ยุยได้เปิดเผยตัวเองแล้วตอนจากนั้น

ยุย:ใช่ค่ะ ฉันคือ โคโมริ ยุย ที่เคยอาศัยที่นี้ เป็นไงบ้างค่ะ เปลี่ยนไปเยอะมาเลยไหมค่ะ

ไรโตะ:อืม บิทช์จัง~ จงใจแกล้งพวกผมใช่ไหม

ยุย:ก็ไม่นี่ไรโตะคุง~

เรย์จิ:นั้นสิน่ะครับ ทั้งที่คุณรู้แต่กลับทำเป็นไม่รู้ คุณกำลังคิดว่าตัวเองเป็นใครอย่างงั้นหรอครับ

ยุย:ไม่หรอก เพราะฉันจะ "อืมหือ ลอยยิ้มไปทางอายาโตะ" ลองใจคนบางคนแถวนี้ว่า จะจำได้รึเปล่า แค่นั้นค่ะ เรย์จิซัง

คานาโตะ:ลองใจที่ว่าใครหรอครับ? คานาโต๊ะถามแบบออกเก็บนิดๆ

ยุย:คนแถวนี้ ที่ว่าคนแถวนีเคือ คนที่พาฉันมาอ่ะน่ะ

ชู:คนที่พามา หึ คนที่เธอจูบปากสิน่ะ

ยุย:ก็คนตามนั้นค่ะ ชูซัง

ชู:เธอนี่ช่างใจกล้า น่าดูเลยนี้

ยุย:แหะถ้าไม่กล้า จะรอให้อีกฝ่ายมาอย่างเดียว

คงไม่ได้หรอกค่ะ โดยเฉพาะคนปากแข็ง ใจแข็ง ปากไม่ตรงกับใจ คนซึนเดเระ อย่างนั้นหรอค่ะ

ชู:หึ แล้วคนปากแข็ง ใจแข็งที่ว่าใคร

ชูพยามหาคำช่องใส่เลย(อะน่อพี่ชูค่ะ จะดีหรอค่ะ ตีกับยุยจังอะ)

ยุย:ก็ตามที่ฉันบอกไปเมื่อกี้นี้ค่ะ คนที่ พาฉัน มาค่ะ

ชู:อึก เดินไปหาชูแล้วยื่นหน้ายิ้มให้

ยุย:ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันจะขอกลับห้องน่าค่ะ~งั้น ขอตัวก่อนน่ะ อา ยา โตะ

อายาโตะ: ชิชินาชิ ยุยได้เดินผ่านอายาโตะและอายาโตะได้มองตาม

[ตัดมาที่ห้อง]

ยุย: ฮิม เฮ้ย (เหนื่อยจัง อย่างที่คิดไว้เลยน่ะ)

ฟู เหมือนเดิมไม่มีผิด งั้นเอาล่ะ มีเรื่องต้องทำอีก

[หน้าห้องนอนเรย์จิ]

ยุย:ฟู~(ตั้งสติ)

"ก็อก ก็อก เสียงเคาะประตู"

ยุย:ออ คือ เรย์จิซัง เข้าไปได้ไหมค่ะ

เรย์จิ:เชิญครับ

"แอ๊ก เปิดประตู"

ยุย:ขอรบกวนน่ะค่ะ~

เรย์จิ:เชิญนั่งก่อนครับ

ยุย:ขอบคุณมากค่ะ

"ฟึ่บ เสียงนั่งลง"

ยุย:ออ ชาไม่เอาน่ะค่ะ

เรย์จิ:มีอะไรอย่างนั้นหรอครับ ถึงมาได้มาถึงที่นี้ครับ

ยุย:ก็ อย่างจะถามเกี่ยวกับน้องชายคุณ ค่ะ โดยเฉพาะอายาโตะ เค้าน่ะค่ะ

เรย์จิ:ทำไมถึงถามเรื่องพวกนี้ครับ

ยุย:ก็คุณเป็นคนที่รู้จักพี่น้องคุณดีที่สุดแล้วค่า~ ( ยุยจังอย่าถามเค้าอย่างนี้สิ-_-)

เรย์จิ:ถ้าจะมาถามกะอิเรื่องแค่นี้ ก็เชิญออกจากห้องของผมด้วยครับ

ยุย:แหะๆ ล้อเล่นค่ะ จริงๆแล้วถามเกี่ยวกับ ความสัมพันธ์เกี่ยวกับคนในครอบครัวคุณกับพ่อของฉัน"ก่อนที่จะได้เอยชื่อ ได้เปลี่ยนเป็นจากหน้าทะเร่น กลายเป็นหน้าที่จริงจัง" โค โม ริ เซย์จิ ค่ะ

เรย์จิ:ทำไมถึงอยากถามเรื่องพวกนั้นล่ะครับ

ยุย:ก็เพราะว่าฉันอยากรู้

เรย์จิ:ให้ตายซิ~คุณเนี่ยไม่เปลี่ยนไปเลยน่ะครับ คำถามที่งี่เง่านั้น

ยุย:แหมๆ ก็ไม่ถึงขนาดงี้เง่าหรอกค่ะ และอีกอย่างฉันก็ไม่ได้งี่เง่ามากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

เรย์จิ:ถ้างั้นก็...

ตัดภาพ(ตัดฉากเหมือนละคร)

ยุย:ขอบคุณสำหรับคำตอบน่ะค่ะ งั้นขอไม่รบกวนคุณแล้วค่ะ ไว้ค่อยเจอกันวันหลังน่ะค่ะ~

"แอ๊ดเสียงปิดประตู"

[ทางเดิน]

ยุย:ฟู อย่างที่คิดไว้เลยแหะว่า ก็น่ะเค้าเองก็มีความลับที่ไม่อยากจะบอกกับเรานี้เนอะ งั้นเรียบเรียงเลยดีกว่า

หลังจากที่คิดไปด้วยเดินไปด้วยจนถึงห้องนอน จึงเปลี่ยนเสื้อผ้าและนอน

——————————————————————————

ผู้เขียน

ตอนนี้สำหรับตอนที่2 ถามเรื่องราว ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีโมเม้นท์นางเอกกับอายาโตะ และเนื้อหาตอนที่สั้นและยังเป็นปริศนาว่ายุยได้ถามเรื่องเรย์จิยังไง งั้นตอนต่อไปแอดจะพิมพ์ ให้ยาวขึ้น รอตอนต่อไปของแอดด้วยน่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***