Goodbye my empress
ร่างบอบบางที่กำลังหลับใหลอยู่ภายใต้ผ้าห่มอันหนาสีเหลืองนวลตา เสียงดังโวกเวกโวยวายกำลังรบกวนการหลับใหลของร่างบาง
"ไม่ได้นะคะ จะเข้าไปไม่ได้เด็ดขาดเลยค่ะ"
"พวกเราไม่สน ทุกคนเข้าไป"
เสียงดังโวกเวกโวยวายพากันบุกรุกเข้ามาในห้องบรรทมของร่างบาง
"องค์หญิงได้โปรดขึ้นเป็นจักรพรรดินีเถิดพะยะค่ะ"
"หือ? อะไรน้า !!!"
"พระองค์ฟังไม่ผิดหรอกพะยะค่ะ"
"ฮ่าๆ จะบ้ารึเสด็จพี่ของเรายังนั่งอยู่บนบัลลังก์อยู่เลยนะ"
"กระหม่อมทราบพะยะค่ะ เพียงแต่ฝ่าบาทได้กระทำการอันไม่เหมาะสมกับการเป็นผู้ปกครองประเทศพะยะค่ะ"
"อย่างไร?"
"ฝ่าบาทได้กระทำการใช้เงินในกองคลังไปกับสตรีมากมาย ไม่ว่าราชกิจ เมินเฉยต่อราษฎร เกิดปัญหาภัยแล้งก็ไม่แก้ไขพะยะค่ะ"
"นี่เราไม่อยู่ปราสาทเพียงแค่ 2 เดือน แต่กับเกิดเรื่องกับประเทศของเรามากมายถึงเพียงนี้เชียวรึ"
"พะยะค่ะ"
"แต่เราคงขึ้นเป็นจักรพรรดินีไม่ได้หรอกนะ"
"ทำไมพะยะค่ะ?"
"เพราะท่านพี่ยังไม่สิ้นพระชนม์และอีกอย่างหากจะปลดตำแหน่งจักพรรดิจำเป็นต้องให้เหล่าขุนนางลงชื่อปลดท่านพี่ เกิน 50 คน"
"กระหม่อมคิดไว้แล้วว่าพระองค์ต้องพูดเช่นนี้ พวกกระหม่อมจึงได้ตามล่ารายชื่อเหล่าขุนนางทุกท่านให้ลงนามปลดฝ่าบาท เป็นจำนวน 167 รายนามพะยะค่ะ"
"ก็ได้ เอาล่ะเราจะแต่งตัวกลับไปกับพวกเจ้าเดี๋ยวนี้ พวกเจ้าก็ออกไปก่อนเถอะ"
"พะยะค่ะ"
"เชดดร้าส่งแขกที"
"เพคะองค์หญิง"
หลังจากเชดดร้าพาพวกขุนนางออกจากห้องบรรทมไป เชดดร้าก็เดินกลับเข้ามา
"องค์หญิงเพคะ"
"ว่าไงเชดดร้า"
"หม่อมฉันสงสัยเพคะ"
"เรื่องอะไรล่ะ?"
"เรื่องของฝ่าบาทพะยะค่ะ"
"เสด็จพี่นะรึแต่ไหนแต่ไรเสด็จพี่ไม่เคยทำตัวเหลวไหลจนกระทั่งขุนนางหน้าใหม่ ที่ชื่อ เดลลัล ได้มาทำงานรับใช้อยู่ข้างกายเสด็จพี่ ดูเหมือนเจ้านั่นจะเป่าหูให้ท่านพี่ทำตัวเหลวไหล"
"แล้วจะจัดการกับเขาไหมเพคะ?"
"หลังจากได้หลักฐานมากพอที่จะปลดเขาออกจากตำแหน่งล่ะนะ"
"เสร็จแล้วเพคะ"
"เก็บของเรียบร้อยรึยัง?"
"เรียบร้อยแล้วเพคะ"
"ดีมาก ไปกันเถอะ"
เชดดร้าพยักหน้าตอบแล้วเดินตามหลังองค์หญิงไป ใบหน้าที่งดงามถูกปิดบังด้วยผ้าที่ปิดใบหน้า มันเผยให้เห็นเพียงดวงตาเท่านั้น ผ้าปิดหน้าสีขาวไม่ได้ช่วยป้องกันจากลม องค์หญิงร่างบางจึงนำพัดตรงหน้ามากางปิดใบหน้าเอาไว้
"องค์หญิงยื่นมือมาเถิดพะยะค่ะ"
"ขอบใจดยุคเมอร์ดิ"
"ด้วยความยินดีพะยะค่ะ"
"อืม"
หลังจากนั้นองค์หญิงร่างบางก็นั่งลงพร้อมกับวางพัดลง การเดินทางที่เงียบสงั่นพาให้ใจของดยุคเมอร์ดิสั่นกลัวกับใบหน้าที่สงบและอ่อนโยนนั้น
"การเดินทางนี้ใช้เวลาเดินทาง 2 วัน หากพระองค์เหนื่อยก็ทรงพักผ่อนเสียก่อนนะพะยะค่ะ"
"ไม่จำเป็นพึ่งเดินทางออกมาเองและเราก็พึ่งหลับไป"
"พะ...พะยะค่ะ"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments