• EPISODE 6 •

บอกเลยว่าการที่พี่โฟนหมดสตินอนทับร่างของฉันแบบนั้น มันทำฉันเกือบตายเพราะว่าหายใจไม่ออก แล้วคิดดูนะ!

ตัวเล็ก ๆ แบบฉันเนี่ย! กว่าจะดันร่างหนาอย่างอีตาพี่โฟนออกจากร่างได้ก็แทบแย่!!

“แล้วแยมจะทำยังไงกับพี่ดีล่ะ!!” ฉันยืนกอดอกมองคนที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง เมาก็เมาแถมตัวก็หนัก จะให้ยกไปที่ห้องเขาก็คงไม่ไหว

เหอะ!! เรียกแม่บ้านก็คงจะถูกมองว่าใจแตกอ่อยพี่โฟนเป็นแน่

แม่บ้านยิ่งอย่างกับอะไรดี!

สรุปฉันเลยตัดสินใจแก้ปัญหาโดยการที่ไปนอนห้องพี่โฟนแทน ประตูห้องพี่โฟนน่ะล็อกเอาไว้ซะแน่น เลยต้องลำบากฉันปีนระเบียงไปห้องเขา โชคดีมาหน่อยที่มันไม่ได้ล็อกประตูระเบียง

เอาว่ะ! ยังไงก็ไม่ต้องนอนห้องเดียวกับเขา ถึงแม้ว่าจะต้องเสียสละห้องนอนของตัวเองให้เขาก็ตาม

ห้องพี่โฟนก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นหรอก มันก็สะอาดเป็นระเบียบดี (ให้เดาแม่บ้านก็คงมาทำความสะอาด) ฉันก็นอนได้

เตียงก็กว้าง ห้องก็กว้างกว่าฉันอีกขนาดฉันคิดว่าห้องของฉันว่างแล้วนะ

“เฮ้อออออ!”

ฟุบบ!!

อือหือออ! เตียงพี่โฟนอย่างนุ่ม! ทันทีที่ฉันกระโดดลงบนเตียวขนาดใหญ่ของพี่โฟน ฉันก็สัมผัสได้ถึงความนุ่มเลยล่ะค่ะ

เรียกว่าเตียงห้องฉันถือว่าเทียบไม่ติดเลย..

ข้อดีของการมานอนห้องพี่โฟนคือ มันสุดยอดมากเตียงนุ่มนิ่มแถมยังขนาดใหญ่อีก นอนสบายไม่เหมือนห้องตัวเองเลนแฮะ

คือห้องตัวเองที่ว่าสบายแล้ว ห้องของพี่โฟนถือว่าสบายกว่าเยอะ!

เจอห้องที่ฟินขนาดนี้แล้วจะให้ทำอะไรต่อล่ะ นอกซะจากหลับตาลงพร้อมรอยยิ้ม แม้ผ้าห่มและหมอนของเขาจะมีกลิ่นตัวของเขาติดอยู่ก็เถอะ มันไม่ได้เลวร้ายอะไร

มันหอม...

กล่อมให้ฉันเผลอนอนไปเลย...

‘เรียกดี ๆ ไม่ตื่น? ต้องให้ดูดปากให้ตื่นเหรอว่ะ!?’ เสียงพี่โฟนแทรกเข้ามาในโซนหัวของฉัน นี่ตามมาหลอกหลอนกันถึงในฝันเลยเหรอเนี่ย!

‘ยัยนี่!’

ความมืดเพราะว่าฉันหลับตา ในความฝันมันไม่มีภาพเลย ฉันได้ยินแต่เสียง.. และความรู้สึกที่เหมือนมีคนเข้ามาใกล้ฉันเรื่อย ๆ ความรู้สึก... ความรู้สึกเหรอ!?

เดี๋ยวนะ!!

“พะ พี่!” ฉันสะดุ้งโหย่งเมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นว่าใบหน้าของฉันกับพี่โฟนห่างกันไม่ถึงคืบ!

“อยู่นิ่ง ๆ !” ฝ่ามือของเขารีบกดหัวไหล่ของฉันไว้แนบกับเตียง เมื่อฉันทำท่าจะลุกออกจากเตียงตอนนี้ความรู้สึกเจ็บตรงหัวไหล่ฉันก็รู้สึก..

งั้นตั้งแต่เมื่อกี้ฉันก็ไม่ได้ฝันไปงั้นสิ!

“พี่จะทำอะไร!?” ฉันดันใบหน้าของพี่โฟนออกห่างเมื่อมันเคลื่อนมาใกล้ฉันเกินกว่าที่มันควรจะเป็น

“ปลุกเด็ก”

“แยมตื่นแล้ว! เอาหน้าพี่ออกไป” ปากว่ามือดันแต่รู้สึกแก้มตัวเองแดงชอบกลแฮะ! มันร้อน ๆ แปลก ๆ

“ไม่ออก”

“พะ พี่!”

“มาถึงถ้ำเสือคิดจะออกง่าย ๆ เหรอแยม?” ใบหน้าคมเปื้อนยิ้มร้ายกาจออกมา แรงมากมายของพี่โฟนโหมทับลงบนตัวของฉัน

มันหนักมาก หนักจริง ๆ นี่เขาเป็นคนหรือเป็นยักษ์กันแน่เนี่ย!

“เราเป็นพี่น้องกันนะ!” ฉันรีบห้ามปรามเมื่อเห็นสายตาของพี่โฟนสำรวจตามเรือนร่างของฉันอย่างหื่นกาม

“พี่น้องไม่แท้ ท้องชนกันไม่เห็นจะแปลก? ฟ่อด!” คนหื่นกามพูดออกมาหน้าตาเฉย แถมยังหอมแก้มฉันแรง ๆ โดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัวอีกด้วย

“อย่า...” ฉันส่ายหัวไปมา น้ำตาก็จะไหลอยู่แล้ว! ฉันไม่อยากเสียซิงตัวเองตอนนี้นะ แถมยังเสียให้กับคนใจร้ายแบบเขาอีกด้วย

“แยมน่ารักนะ.. พี่ขอได้ไหม?”

พี่โฟนกระซิบข้างหูของฉันแผ่วเบา แต่สามารถทำม้าอย่างฉันหยุดพยศได้ในเวลาไม่นาน

ทั้งที่รู้ว่าคำพูดของพี่โฟนอาจจะเป็นแค่คำหลอกหลวงเท่านั้น แต่ฉันกลับไม่แสดงท่าทางขัดขืนอะไรออกไป

ทำอย่างกับว่าตัวเองยอมอย่างนั้นแหละ

“อย่า.. อย่าค่ะ” ทั้งที่ฉันพูดไป น้ำตาฉันก็จะไหลอยู่รอมร่อ นี่ฉันกำลังจะโดนเขารังแกเหรอ! ไม่ได้นะ! เช้าอยู่เลย!!

“ชู่ววว~” นิ้วเรียวยาวแตะริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา ก่อนคนตัวหนาจะเลื่อนใบหน้ามาใกล้ฉันเรื่อย ๆ แล้วประจบริมฝีปากลงมา

Kisssssssssssss!

จูบแรกของฉันมันเกิดขึ้นแล้ว! เกิดขึ้นกับพี่โฟน คนที่ฉันพึ่งเห็นหน้ามาเมื่อไม่กี่วัน เรายังรู้จักกันไม่นานเลยนะ!

ทำไมฉันถึงใจง่ายแบบนี้ล่ะ!

“ปล่อยแยม.. ถ้าพ่อแม่มาเห็นมัน มัน ไม่ดีนะคะ” ฉันพูดเสียงตะกุกตะกักหลังจากที่พี่โฟนผละใบหน้าออกอย่างอ้อยอิ่ง

“แค่ชั่วโมงเดียว.. เท่านั้น” พี่โฟนยังคงหว่านรอบฉันด้วยคำพูดของเขา น้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนกำลังหลอกให้ฉันตายใจ ซึ่งฉันเองก็รู้ว่ามันเป็นแบบไหน

ทว่ายังเคลิ้มตามเขาอยู่ได้!

“พี่..” นี่เขาจะเอาให้ได้เลยใช่ไหม? ฉันควรจะปฏิเสธทางไหนบ้าง

“แลกกับกูจะไม่บอกพ่อของกูว่าแม่มึงขโมยทองของพ่อไป” พี่โฟนดันร่างออกจากฉันแล้วแยกไปนั่งมองฉันแทน

“ ! ”

ส่วนฉันที่ได้ยินแบบนั้น แน่นอนอย่างแรกคือความตกใจทันทีที่เข้ามาครอบงำ!

แม่ฉันไปขโมยทองพ่อเขาทำไม! แล้วทำไมถึงไปขโมยได้ล่ะ แม่มีนิสัยแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!

“ถ้าเรื่องนี้ถึงหูพ่อ แม่มึงจะเสียใจแค่ไหนกันเชียวยามที่โดนพ่อกูไล่ออกจากบ้านทั้งที่มาอยู่ด้วยกันไม่นาน” เขาขู่

“พี่โฟนรู้ได้ยังไงว่าแม่แยมขโมยทองของพ่อพี่! แยมจะไปถามแม่!”

“อยากติดคุกทั้งแม่ทั้งลูกก็ไปดิ”

“ ! ”

ฉันหยุดชะงักความคิดทันที จากที่ตั้งใจว่าจะวิ่งออกไปออกไปถามแม่ให้ได้ความจริง แต่พอได้ยินแบบนี่ขากลับก้าวไม่ออก

พี่โฟนเขาน่ากลัวนะ.. ฉันไม่กล้าหืออือกับเขาเท่าไหร่.. หนัก..

“ทางที่ดีเป็นของกู.. แลกกับเรื่องนี่เงียบจะเอาไง?”

“แต่แยมไม่ได้รักพี่!”

“ของแบบนี้มันไม่ได้อยู่กันที่ความรักอย่างเดียว รักมันก็แค่ลมปาก นี่สิที่จะแสดงให้รู้ว่ารักเป็นยังไง” คนตรงหน้ายิ้มร้ายแล้วเชิ่ดคางของฉันขึ้นเพื่อให้สบตากับเขา

“.............” ยังไงอ่ะ.. ฉันเริ่มจะกลัวแล้วนะ

“รักมาก ก็จะกระแทกให้แรงเลย”

“พี่.. พี่โฟน...”

“ถ้ามึงจะเป็นเมียที่น่ารักของกู กูก็จะเป็นผัวที่น่ารักกับมึง แฟร์ ๆ ” พี่โฟนยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่ ฉันเหมือนตัวเองกำลังเป็นเด็กใจง่าย ใจแตกที่กำลังจะสมยอมเลยล่ะ

ฉันเองไม่เคยแม้แต่จะช่วยตัวเอง ถึงจะเคยมีอารมณ์มากแค่ไหน ก็ไม่สามารถช่วยตัวเองได้

“พ่อกับแม่”

“เลิกคิดถึงคนอื่นได้แล้ว ตอนนี้ตีสี่ไม่มีใครตื่นหรอก แค่ชั่วโมงเดียวเรื่องนี้เรารู้แค่สองคน”

“ฮึก..”

“ไม่ต้องร้องจะทำเบา ๆ นี่นอกจากจะช่วยแม่แล้ว ยังช่วยพี่โปรดปล่อยอีกนะที่รัก” ที่รักอย่างนั้นเหรอ?

แบบนี้มันไม่มีความจริงใจเลยสักนิด..

แต่ฉัน.. กลับชอบที่เขาอ่อนโยนกับฉันแบบนี้ และในอนาคตฉันก็หวังว่าเขาจะเป็นแบบนี้เรื่อย ๆ

“อึก... ค่ะ.... แล้วต่อจากนี้.. พี่ห้ามเกลียดแยมกับแม่นะคะ”

ถ้าฉันยอมเขา..

“.............”

“นะคะ”

“ได้.. จะไม่เกลียดแยมอีกต่อไป” เขาตอบกลับหน้านิ่ง

นี่เป็นความฝันใช่หรือเปล่า.. ทำไมในความรู้สึกที่แสนเศร้าของฉันมันถึงมีความสุขแอบแฝงอยู่ด้วยล่ะ

ฉันมีความสุขที่ได้ใกล้กับพี่โฟนอย่างนั้นเหรอ... ทั้งที่เขาออกจะเกลียดเรานะ..

แบบนี้.. มันหมายความว่ายังไงกัน...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***