• EPISODE 14 •

“สรุปแยมอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่พี่จะพาแยมกลับ!?” ฉันถามเพื่อปัดความรู้สึกที่หัวใจเต้นแรงออกไปไกล ๆ

“อยู่โรงแรมแถวนี้แหละ” แถวนี้มันแถวไหนกันล่ะ ทำไมชอบพูดจาให้ฉันงงอยู่เรื่อยเลยนะ ฉันถึงกับกรอกตามองบนกับคำพูดที่ไม่ชัดเจนของพี่โฟน ก่อนที่จะก้าวเท้าลงมาจากเตียง

“งั้นแยมกลับก่อนนะ ถ้าพี่ไม่กลับก็เรื่องของพี่”

“พูดไม่รู้เรื่องหรือไงห๊ะ” พี่โฟนไม่พูดเปล่า แต่ยังจับหัวของฉันเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา เพื่อที่จะไม่ให้ฉันลุกขึ้นจากเตียงไปได้

“. . .!”

“บอกว่าอย่าดื้อ อย่าทำให้กูโมโหสักทีได้ไหม” ร่างหนาว่าแล้วกดฉันนอนลงกับเตียงเหมือนเดิม ก่อนจะตามมาด้วยร่างของเขาที่คร่อมฉันเอาไว้

“ออก ออกไปเลยนะ” ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก

ใบหน้าของเราสองคนอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ เมื่อกี้ฉันว่าหัวใจเต้นแรงแล้ว ตอนนี้มันแรงมากกว่าเป็นสิบเท่าตัวเลยแหละ!

และไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรออกมาต่อ พี่โฟนก็ค่อย ๆ โน้มใบหน้าของเขาลงมาใกล้ฉันเรื่อย ๆ แล้วประทับริมฝีปากแนบกับริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา ทำให้ฉันเผลอกลั้นหายใจไปโดยอัตโนมัติ

“อย่าเม้มปากแน่น ปล่อยให้สบาย ถ้าทำเป็นแล้วให้จูบกูตอบ” พี่โฟนผละใบหน้าออกเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น เป็นเพราะฉันเม้มปากแน่นเกินไปมันเลยทำให้ลิ้นที่เขาพยายามจะสอดแทรกเข้ามา มันทำได้ยาก

ครั้งนี้พี่โฟนจูบลงไปใหม่อีกครั้ง และฉันก็บ้าจี้ทำตามคำที่เขาพูด นั่นก็คือการไม่เกรงริมฝีปาไม่เม้มปากของตัวเองมากเกินไป ปล่อยให้ลิ้นร้ายของเขาสอดเข้ามาภายในโพรงปากเพื่อควานหาความหวาน ฉันตอบโต้เขาบ้างบางครั้ง แบบที่เขาบอกให้ทำ และพอพี่โฟนเขาจูบฉันนานเกินไป ฉันเลยพยายามหันหน้าหนีเพื่อหายใจเข้าไปใหม่

“ไม่เลวนิ” พี่โฟนพูดขึ้นแล้วเกลี่ยริมฝีปากของฉันไปมา ฉันแทบไม่กล้าสบตาผู้ชายบนร่างของฉันเลยสักนิด แต่ระยะที่ใกล้ขนาดนี้ มีหรือที่จะหลบสายตาของเขาไปได้

“ทำไมแยมต้องทำตามคำสั่งของ... อื้อ!” ฉันที่กำลังจะบ่นเขาต้องกลืนคำพูดพวกนั้นเข้าลำคอไป เพราะพี่โฟนจุ๊บลงมาเบา ๆ ที่ปากของฉัน

“กูจะบอกอะไรให้นะ... จูบไร้เดียงสาของมึงมันทำให้อารมณ์ในตัวผู้ชายขึ้นง่ายมาก เช่นเดียวกับกูตอนนี้”

“. . .” ฉันเงียบ... เขาคงไม่ได้คิดเรื่องพวกนั้นกับฉันอยู่ใช่ไหม.. ไม่สิ เขากำลังคิดอยู่ ฉันหลอกตัวเองไปก็เท่านั้นแหละ!

แล้วยังไงล่ะ แค่ภายนอกแบบครั้งก่อนหรือว่ามันจะมากกว่านั้น...

“ไม่ต้องห่วง.. กูมีถุง” ฉันว่ามันไม่น่าจะแค่ภายนอกแบบครั้งก่อนแล้วมั้ง ทำไมถึงต้องมีถุงด้วย ฉันไม่ได้คิดทะลึ่งไปคนเดียวใช่ไหม!?

“ไม่ แยมจะเก็บไว้ให้คนที่แยมรัก” ฉันพยายามดันร่างของพี่โฟนออกจากฉัน พยายามที่จะใจแข็งอยู่ แม้ว่าในใจจะเริ่มโลเลแล้วก็เถอะ

“เดี๋ยวมึงก็รักกูเอง” พี่โฟนพูดอย่างเอาแต่ใจแล้วเลื่อนฝ่ามือเข้ามาภายใต้ร่มผ้า ทำให้ฉันถึงกับต้องถอนหายใจกับการกระทำของเขา “อย่าฝืนไม่งั้นจะเจ็บตัวเปล่า ๆ”

“. . .” ฉันเงียบลงทันที พลางปิดตาลงเม้มปากแน่น กดดันกับคำพูดพวกนั้นของพี่โฟน

คนด้านบนที่คร่อมฉันไว้ พอเห็นว่าฉันเงียบเขาก็ซุกไซ้ลำคอของฉันทันที ฉันเบือนหน้าหนีและพยายามดิ้นใต้ร่างยักษ์ของเขา ก่อนจะถูกจับแขนขึงไว้เหนือหัวทั้งสองข้างด้วยมือข้างเดียวของเขา ส่วนอีกข้างก็ละลาบละล้วงเข้ามาบีบเค้นขาอ่อนของฉันอย่างหื่นกาม

“แค่ภายนอกใช่ไหมพี่โฟน...” ฉันถามเสียงสั่นระริก ทั้งกลัวทั้งตกใจ แต่อย่างน้อยฉันก็หวังว่ามันจะเป็นภายนอกเหมือนครั้งก่อนเท่านั้น

“เสียใจด้วย รอบนี้ภายใน” แล้วฉันก็ต้องตกใจกับคำพูดใหม่ของพี่โฟน ถ้ารอบนี้ภายใน นั่นก็หมายความว่า...

ฉันจะเสียซิงให้คนแบบพี่โฟนเหรอ!

“ไม่! ออกไป!!” ฉันตะโกนสุดเสียงแล้วพยายามดันร่างหนาออกด้วยแรงและกำลังที่มี ทว่าแรงอันน้อยนิดของฉันหรือจะสู้แรงชายแบบพี่โฟนได้

พี่โฟนกดทับร่างของฉันเอาไว้แน่นกว่าเดิม อีกทั้งยังก้มลงมากัดซอกคอของฉันด้วยความรุนแรงอีกด้วย ฉันเจ็บจนแทบจะพูดอะไรไม่ออก เสือที่หิวกระหายอย่างเขา กำลังจะขย้ำผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แบบฉันให้แหลกคามือเขาให้ได้

“เชื่อสิว่ามึงจะสนุกไปกับมัน”

“ไม่!!! อื้อออ!!” ฉันที่กำลังจะตะโกนเสียงกลับถูกมือหนาปิดปากของฉันเอาไว้เสียก่อน แขนที่ฉันถูกขึงเมื่อครู่หลุดพ้นพันธนาการของเขาปุ๊ป ฉันก็รีบที่จะดันเขาออก

มีหรือที่คนแบบฉันจะสู้แรงของพี่โฟนไหว

“โอ้ยยย!! อย่า อย่ากระชากนะ!” ฉันส่ายหน้าระรัว หลังพี่โฟนกระชากเสื้อของฉันออกจากกัน จนกระดุมหลุดออกเป็นระนาวเผยทรวงอกที่ห่อหุ้มด้วยบราเซียลายลูกไม้เอาไว้

“อย่ามาทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลย ไอ้น้อง” ว่าจบ พี่โฟนก็ก้มลงมาประกบปากของฉันเอาไว้ แม้ว่าฉันจะพยายามดันร่างของเขาออกเท่าไหร่ มันก็มีท่าทีว่าจะไร้ประโยชน์

“อื้อออ” คนตัวหนาแทรกเข้ามาอยู่กลางกายของฉันแล้วใช้ฝ่ามือลูบไล้กลีบกุหลาบกลางกายของฉันอย่างบ้ากาม

“แฉะแล้วนะแยม” เขาเอ่ยเสียงราบเรียบแล้วค่อย ๆ ดึงซับในและแพนตี้ของฉันออกมา พร้อมกับถอยออกไปยืนปลายเตียง ทำให้ฉันรีบถอยหนี จนเกือบจะตกเตียงอีกฟากหนึ่ง

แต่แล้วก็ถูกดึงขาให้กลับไปอยู่ที่เดิม พี่โฟนกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปาก พร้อมกับปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกอย่างเยือกเย็น แล้วกระโจนลงมาบนเตียงเพื่อดึงเสื้อของฉันออกบ้าง ตามด้วยบราเซีย ทำให้ฉันเกือบจะเปลือยเปล่า เหลือเพียงกระโปรงที่ปิดส่วนล่างอยู่เท่านั้น

“หุ่นอย่างกับนางเอกเอวีเลยนะมึงเนี่ย ขาวเนียนไปทั้งตัว... เสียดายที่นมแบนไปหน่อย”

“ปล่อย ปล่อย!!”

“แต่ไม่เป็นไร ให้อภัยได้” พอพี่โฟนพูดจบเขาก็งับเม็ดปทุมของฉันที่ชูชันอยู่ทันที

“ปะ! อ๊ะะ อื้อออ!!” ฉันกลืนคำพูดตัวเองลงคอไปตามเดิม แปรเปลี่ยนเป็นเสียงที่อัดอั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้แทน

สัมผัสแรกที่ริมฝีปากของพี่โฟนครอบงำเม็ดปทุมของฉัน เพียงเท่านั้นร่างกายของฉันก็สั่นไปหมดทั้งตัว ถึงกับไม่สามารถควบคุมตัวเองให้ต่อต้านเขาได้อีก

แผล่บ! แผล่บ!

“พอแล้ว... พอเถอะ” ฉันพูดเสียงเบา กัดปากตัวเองเอาไว้เป็นบางครั้ง แอ่นหน้าอกรับสัมผัสของพี่โฟนดุจกับว่าตัวเองเต็มใจ ก่อนที่จะสะดุ้งเฮือกเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมแทรกเข้าไปในจุดที่บอบบางที่สุดของร่างกาย “อ๊ะ.. เจ็บ!”

พี่โฟนแทรกนิ้วเรียวของเขาเข้าไปสำรวจกลางกายของฉัน ความเจ็บความเสียวปะปนกันไปหมดจนฉันแทบจะแยกไม่ออกว่ามันคือความรู้สึกไหนกันแน่

พี่โฟนผละตัวออกจากฉันเล็กน้อย แล้วกางขาฉันออกเป็นตัวเอ็ม มองดูนิ้วของเขาที่กำลังชักเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ

“เสียวก็ครางออกมา!” ไม่พูดเปล่าแต่พี่โฟนยังเร่งความเร็ว ให้เร็วขึ้นอีก จนเกิดเสียงดังน่าอาย

“ฮึก อื้อ! อือ!” ฉันเองก็ทนไม่ไหวที่จะเก็บกักเสียงของตัวเองเอาไว้ ฉันร้องครางออกมาสองสามครั้งแล้ว พยายามเงียบ

กระทั่งร่างกายของฉันกระตุกไหวไปทั้งตัว แล้วปลดปล่อยน้ำบางอย่างสีใสออกมา พี่โฟนชักมือของตัวเองกลับ แล้วชูนิ้วทั้งห้าของเขาให้ฉันดู

“คราวนี้กูจะเอาบ้างละ” เขาว่าพลางถอยออกไปถอดกางเกง ทำให้เห็นท่อนเอ็นสีเนื้อที่พองตัวขึ้นจนน่ากลัว พร้อมกับรอยสักของเขาที่ยังคงมีเหมือนเดิม

ขนาดของมัน.. ฉันปักใจเชื่อไม่ได้เลยว่ามันจะเข้ามาภายในร่างกายของฉันได้

“ยะ..”

“อย่าพูดทำว่า อย่า.. ไม่งั้นมึงเจ็บแน่.. และไม่ต้องพูดอะไรเลย นอกจากนอนครางอย่างเดียว”

“อึก” ฉันรอบกลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก ส่วนพี่โฟนเอื้อมไปหยิบของบางอย่างเพื่อสวมใส่ให้กับท่อนเอ็นของเขา แล้วถึงจะโหมตัวลงมาบนเตียงอีกครั้ง ไม่วายที่จะดึงกระโปรงของฉันให้หลุดออกไปอีกด้วย

“ไม่ท้องหรอกไม่ต้องกลัว และเรื่องแบบนี้ก็เป็นเรื่องธรรมชาติ ยังไงซะก็อย่าไปเสียใจ ดีซะอีกที่มึงได้เสียซิงให้คนที่หล่อแบบกู”

“อร๊างงง!?” พอพูดจบ แก่นกายยักษ์ก็ถูกดันเข้ามาในช่องทางคับแคบทันที ฉันสะดุ้งเฮือกเพราะไม่ทันตั้งตัว มันเจ็บราวกับว่าส่วนนั้นของฉันมันฉีกออกจากกัน

“แน่นฉิบหาย อ่าส์!”

ปึกก!!

“อั๊ก! อ๊ะ!” พี่โฟนกระแทกเข้ามาจนดุ้นเอ็นเข้ามาลึกมาก จนฉันสัมผัสได้ ฉันยกเรียวแขนมาปิดตาหลับตาลงแน่น อึดอัดกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาภายในโพร่งสวาทที่ไม่เคยผ่านชายใดของฉัน

“ปิดหน้าปิดตาทำไมหืม? อย่ากั๊กนะสาวน้อย เสียวแค่ไหนก็ร้องออกมาให้สุด” เขาปัดแขนของฉันที่ปิดตาเอาไว้ออก แล้วโน้มตัวลงมาจูบสอดลิ้นเข้ามา ในขณะที่ฝ่ามือหยาบกร้านของเขาก็ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของฉัน “อ่าส์”

สวบ! สวบ! สวบ!

“อ๊ะ อ่าาา อะ อืออ” ร่างของฉันสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกของพี่โฟน ฉันบีบรัดแก่นกายของเขาเอาไว้แน่นทั้งยังใช้ขาเกี่ยวเอวของเขาเอาไว้อย่างไม่รู้ตัว

ทำให้พี่โฟนถึงกับแอบยิ้มมุมปาก จ้องมองทางเชื่อมของเราสองคนและกระแทกเข้าออกแบบไม่ยั้ง

ตรั่บ ตรั่บ ตรั่บ!

“อ๊า กลิ่นกายสาวช่างหอมหวาน” เสียงแหบพร่าของพี่โฟนเอ่ยขึ้น ทำให้ฉันพยายามที่จะมองไปยังร่างของเขาที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนร่างของฉัน

ไม่อยากจะเชื่อ.. ว่าผู้ชายคนแรกของฉันคือ 'พี่โฟน'

_____________________________________________

NC+รอบนี้เป็นไงบ้างอ่ะทุกคนT^T เม้นมาติชมให้กำลังใจกันได้นะ✨

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***