"เอาล่ะ !!! ต่อไปข้าจักมิสอนเจ้าแล้ว เอาเป็นว่า...ให้เจ้าเรียนภาคปฏิบัติแล้วกัน"
"มะ..หมายความว่ายังไง...แกจะ...ให้ฉันไปนั่งสมาธิ...แล้วสวดสัพเพสัตตาเหรอ !!!! ไม่อ๊าวววววววววว !!!!!!!"
ฉันร้องโอดโอย ให้ฉันทำอะไรก็ได้ !!!! ที่ไม่ใช่การปฏิบัติธรรมนั่น !!!!
"เจ้าสติเสียไปแล้วหรือ ขืนให้เจ้าทำแบบนั้น ชาติหน้าความรู้ก็คงไม่เข้าหัวเจ้าอยู่ดี"
เอ๊ะ !!? ฉันโดนด่าว่าโง่รึเปล่า
"แล้วแกจะให้ฉันทำอะไรเล่า"
"ไปหาพระอินทร์"
"หมายถึงให้ฉันนอนเหรอ ได้นะ !!!"
คนตรงหน้ามองมาที่ฉันด้วยแววตาเหนื่อยหน่าย อะไร ? การไปหาพระอินทร์ก็คือการนอนไม่ใช่รึไง ?
"อยากจะบ้าตาย...นี่ข้ากำลังสอนมนุษย์อยู่จริงหรือไม่"
คนตรงหน้านำมือกุมขมับ แถมยังถอนหายใจอีกแนะ !!!
"ข้าหมายถึงให้เจ้าไปหาพระอินทร์จริง ๆ ที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ต่างหากเล่า !!!!"
"ถะ...ถ้างั้นก็บอกแต่แรกสิ ฉันก็นึกว่าหมายถึงให้ฉันนอน..."
"เอ้าเงียบแล้วหลับตาเสีย อีกประเดี๋ยวเจ้าก็จักได้ไปหาพระอินทร์แล้ว"
ฉันทำตามที่เขาบอก เหมือนมีบางอย่างมาสะกิดใจให้ฉันเชื่อขึ้นมา คนตรงหน้าจับมือฉัน ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าตัวของฉันเบาหวิว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ถึงแล้ว..."
ฉันลืมตาขึ้นมองไปรอบ ๆ แสงสว่างจ้าทุกอย่างสวยและดูอ่อนนุ่ม แถมมีความละเอียดอ่อนเอามาก ๆ
"ทะ...ที่นี่น่ะเหรอสวรรค์น่ะ"
"อืม...ยิ่งขึ้นไปสูงเท่าไหร่ ความสวยงามและกว้างใหญ่ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้นล่ะนะ"
ตุบ ตุบ
"อ้าว !!! สวัสดีขอรับ"
ฉันหันไปมองและพบกับคนที่...โคตรหล่อ !!!!!
"อะแฮ่ม ๆ อืม...แล้วนี่พระอินทร์ทรงอยู่ที่วิมานหรือไม่"
"อยู่ขอรับ ^^"
คนที่อยู่กับฉัน (ซึ่งไม่บอกแม้แต่ชื่อ !!!) พยักหน้าก่อนจะพาฉันเดินเข้าสู่วิมาน
วิมาน
"นี่ ๆ คนที่อยู่บนสวรรค์นี่หล่อทุกคนรึเปล่า~"
ฉันให้ไปถามเขา
"อืมก็นะ...คนที่มาที่นี่น่ะ จะมีรูปลักษณ์ที่งดงามกันทุกคน"
"อ๋ออออ"
ฉันพยักหน้าแล้วก็เดินตามเขาไปเรื่อย ๆ
"อา...นั่นไงล่ะพระอินทร์"
ฉันหันไปมอง นั่นมัน...นั่นมัน....
"อย่ามาโกหกนี่ไม่ใช่พระอินทร์สักหน่อย !!!!!!!"ฉันตะโกนออกมา
"พระอินทร์น่ะต้องตัวเขียว ๆ สิ !!!! นี่น่ะตัวขาวอย่างกับหลอดไฟนีออน !!!!"
"หึหึ"
คนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นพระอินทร์เดินมาหาฉัน
"ถูกแล้วล่ะ เรานี่แหละคือพระอินทร์ เพียงแต่นั่นเป็นความเชื่อผิด ๆ เท่านั้นล่ะนะ"
"อะ...เอ๊ะ !!?"
ฉันได้แต่ยืนงง
"พระอินทร์น่ะมิได้มีกายสีเขียว เจ้าก็เห็นนี่ว่าเรากายสีอะไร"
"สีหลอดไฟนีออ---อุ๊บ"
ฉันถูกคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ นำมือมาปิดปาก ไอ้หมอนี่ขึ้นสวรรค์ได้ยังไงกัน
"ขะ...ขอโทษนะครับ นี่เจ้าพูดอะไรรู้ตัวรึเปล่า"
เขารีบขอโทษขอโพยพระอินทร์แล้วหันมาทางฉัน
"ฮะ ๆ ไม่เป็นไรหรอก เอาล่ะเจ้าอยากรู้อะไรล่ะ"
ฉันรีบเอามือมาแงะมือคนข้าง ๆ ออก
"คือว่า...พระอินทร์นี่มีอิทธิฤทธิ์ในการช่วยเหลือมนุษย์รึเปล่า"
เขานิ่งไปแล้วพยักหน้า"มีสิ...แต่บางคนก็ไม่อยากช่วยล่ะนะ แต่ถ้าคนที่มีบุญมากมาขอร้องล่ะก็ แท่นปัณฑุกัมพลที่ปกติจะนุ่มสบายก็จะร้อนขึ้นมา ซึ่งบางคนเราก็ช่วยได้ บางคนก็ไม่ได้ล่ะนะ"
"แล้วเทวดากับนางฟ้านี่มีอายุขัยรึเปล่า"
"มีสิแต่นานกว่ามนุษย์มากเลยล่ะ ส่วนเราก็มี และผู้ดูแลสวรรค์ก็จะทำการเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ"
เอ๋ !!! นึกว่าจะเป็นอมตะซะอีก
"คนที่ทำบุญมามากก็สามารถเลือกเกิดได้เช่นกัน"
"หมายถึงยังไง"
"เช่น จะไปเลือกเกิดเป็นมนุษย์เพื่อสั่งสมบุญ จะเกิดบนสวรรค์เหมือนเดิม หรือจะไปเกิดที่นรกก็แล้วแต่พวกเจ้า แต่เทวดาบางตนก็ต้องตายตามอายุขัยที่มี"
อะไรกัน...
"แล้วเทวดาตกนรกได้รึเปล่า"
"ได้สิ...ก็ต้องชดใช้บาปล่ะนะ"
"แล้วสวรรค์ชั้นนี้น่ะ...เป็นยังไงกันแน่"
พระอินทร์นิ่งไป จากนั้นจึงเริ่มเล่า"สวรรค์ชั้นนี้เป็นสวรรค์ชั้นที่2 มีนามว่า สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ที่เรียกว่าไตรตรึงษ์หรือดาวดึงส์ เพราะเป็นเมืองใหญ่มี ๑,๐๐๐ประตู มีพระเกศจุฬามณีเจดีย์ มีไม้ทิพย์ ชื่อ ปาริชาตกัลปพฤกษ์ ส่วนเราเป็นผู้ปกครอง สวรรค์ชั้นนี้เหล่าเทวดามีอายุขัย ๑,๐๐๐ ปีทิพย์ (๓๖ ล้านปีมนุษย์)"
"แล้ว...สวรรค์ชั้นนี้น่ะได้จากการทำบุญอะไร ถึงจะได้ขึ้นมา..."
"บุรพกรรม เมื่อเป็นมนุษย์ มีจิตบริสุทธิ์ยินดีในการบริจาคทาน และการให้ทาน เป็นผู้ไม่มีความหวังให้ทาน ไม่มีจิตผูกพันในผลแห่งทานแล้วให้ ไม่มีการสั่งสมให้ทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า “ตายแล้วเราจักได้เสวยผลทานนี้” แต่ให้ทานด้วยความคิดว่า “การให้ทานเป็นการกระทำดี” งดงามด้วยพยายามรักษาศีล ไม่ดูหมิ่นผู้ใหญ่ในตระกูล ฯลฯ*"
"งะ...งั้นเหรอ..."
"อืม งั้นไว้ถ้าเจ้าสั่งสมบุญจนสามารถขึ้นมาได้ละก็ ไว้เรามาเจอกันนะ^^"
ฉันพยักหน้า จากนั้นจึงก้มหัวแล้วกล่าวขอบคุณ เมื่อได้มาสัมผัสฉันีู้สึกเชื่อขึ้นมานิดหน่อย...
"ไปกันเถอะ..."
"อืม"
โปรดติดตามตอนต่อไป
ไรท์ : ยากค่ะ แต่งยากมาก TwT
*ขอขอบคุณแหล่งที่มา : gotoknow ไตรภูมิ สวรรค์ 6 ชั้น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments