Totzuzen Betsu No Sekai Ni Itta

การสูรเสีย

ณ ญี่ปุ่น เมืองโตเกียว

เด็กชายคนหนึ่งได้ตื่นเเละลุกออกจากเตียงเมื่อเขาเเปรงฟัน อาบน้ำเสร็จ ก็ได้ลงไปกินข้าว ทันใดนั้นเสียงเรียกของเเม่เขาได้ดังขึ้น “เคนยะลูก เเม่เอาข้าววางไว้ตรงนี้น่ะ” เคนยะได้ลงมากินข้าวที่เเม่เตรียมไว้ให้

วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของเค็นยะเเละเค็นยะได้เดินขึ้นรถโรงเรียน

ณ อวาเร็นทรี่

ชายปริศนาสวมผ้าคลุมสีดำ ได้เข้าไปในพื้นที่ของเทพเเห่งมิติชายปริศนาได้เขาโจมตีเทพมิติ เทพเเห่งมิติเเละชายปริศนา ได้เข้าต่อสู้กันผ่านไป 7 วัน เเละเทพเเห่งมิติได้เสียท่าจนตัวเองต้องตาย เเละเศษพลังได้กระจายออกไป 6 ชิ้นหลุดไปในมิติต่างๆ คนที่โดนเศษพลังเข้าไปในร่างกายจะทำให้ได้รับพลังของเทพมา ทั้ง 6 ชิ้นมีพลังต่างกัน ชิ้นที่ 1 จะมีพลังที่เยอะที่สุด

ตอนนี้มิติเริ่มพังทะลายเพราะเทพที่คุมมิติได้ตายไป ตอนนี้องค์เทพสูงสุดได้รู้เเล้วว่าเทพมิติได้ตายลง เเต่ยังไม่รู้สาเหตุ

ชายปริศนา ได้วาปหายไปในมิติเเละชายปริศนา ได้รับ เศษพลังลูกที่ 1 ไปด้วย

ณ โรงเรียนฟุไคโนะจิ

PM 15:00

“นี่ๆ เคนยะ สอบวันนี้เป็นไงบ้าง”

“ก็ยากอยู่เเหละ”

“งั้นเจอกันตอนเปิดเทอมน่ะ”

เคนยะ ได้เดินกลับไปที่บ้านระหว่างกลับบ้าน เคนยะได้คิดถึงเรื่องข้อสอบวันนี้ว่าทำไมมันยากกว่าปกติถึงเคนยะ

จะอ่านมาเเล้วเเต่ก็ทำได้บางข้อ

ทันใดนั้น มีรอยเเยกมิติโผล่มาข้างหน้าของเคนยะ

เมื่อเทพเเห่งมิติได้ตายลงไปโดย ไม่ทราบสาเหตุทำให้สมดุลของของมิติได้เสียหายลง

เด็กหนุ่มชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งที่กำลังจะกลับไปที่บ้านเขาเหม่อลอยมองโทรศัะท์จนเขาได้เดินเข้าไปในมิติที่บิดเบี่ยวเเรงดันที่อยู่ในมิติทำให้เขาถูกเเรงดันจนร่างกายเเหลกสลายทำให้ดวงวิญญาณของเขาได้หลุดเเละล่องลอยไปจนเข้าไปในมิติที่รอยเเยกของมิติเเห่งหนึ่ง

วิญญาณของเขาได้เข้าไปสิงในตัวของเด็กชายคนหนึ่งซึ่งได้ตายจาโลกไปเเล้วเขาได้ฟื้นคืนชีพอีกครั้งในอีกโลกที่ไม่รู้จัก

"อ...เอ๊!!! นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย" เด็กหนุ่มได้พูดขึ้น

เขาได้ลุกเดินออกไปปรากฏว่าเขาอยู่ที่สุสานของคนตายมากมายเขาได้เดินออกไปจนไปเจอลำธาร

‘ผ..ผมชื่อ อามาเนะ เคนยะ’

เค็นยะได้ข้ามลำธารพอเดินไปได้สักพักดันไปเจอนกยูง 7 สี ทำให้เกิดการต่อสู้ขึ้น

เค็นยะได้เข้าสู้กับนกยูงเเต่สู้อะไรไม่ได้เลย เค็นยะได้วิ่งหนีจนมาถึงทางตันนกยูงได้กระโดดเตะ เคนยะได้คิดว่าตัวเองกำลังจะตายอีกเเล้วหรอทันไดนั้น มีเสียงอะไรเข้ามาในหัว

"ปลดล็อค สกิล ลูกเเก้วเเสง" เค็นยะได้งงกับเสียงที่ได้ยิน

'นี่มันเสียงอะไรกันน่ะ!!!'

เค็นยะได้นึกภาพในหัวที่คิดว่าเป็นดาบทันใดนั้น!! ดาบเเสดงได้ปรากฎบนมือ เคนยะได้กลิ้งตัวหลบทำให้นกยูงเตะไม่โดน เคนยะ ได้เอาดาบเเสงปักไปตรงหน้าอกของนกยูงจนทำให้นกยูงได้ตายไป

เคนยะได้ได้เดินไปสักพัก ได้ไปเจอผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเค็นยะได้เข้าไปหาเเต่คาดสายตาเพียงเเปปเดียวผู้ชายคนนั้นได หายตัวไป ทันได้นั้น!!!ชายวัยกลางคนก็ได้โผล่มาจากข้างหลัง

"เจ้าเป็นใคร" ชายวัยกลางคนได้ถามเค็นยะ

"ผ..ผมไม่รู้ครับ" เค็นยะได้ตอบชายวัยกลางคน ชายวัยกลางคนได้เริ่มคุยกับเค็นยะ

"นี่นายน่ะมานั่งตรงนี้ก่อน"่

"ค...ครับ"

"ข้าได้เห็นการต่อสู้ของเจ้าเมื่อกี้เเล้ว” ชายวัยกลางคนได้ลุกขึ้นเเล้วพูดว่า

“ข้าตัดสินใจเเล้ว จงมาเป็นลูกศิษย์ชั้นซ่ะ!!!”

"ห...ห๊าา!!!" เค็นยะงงอย่างมากเพราะถูกคนแปลกหน้ามาชวนเป็นศิษย์

ก่อนเค็นยะจะพูดชายคนนั้นก็ได้พูด

“เจ้าชื่อว่าอะไรล่ะ”

"ผ..ผมชื่อ อามาเนะ เคนยะ" เค็นยะพูดด้วยความตกใจ

“ชั้นชื่อ…”

ทันใดนั้น!!! สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ก็ได้ลอยมา

*มันคือเต่า 1ใน4สัตว์เทพ เป็นเทพผู้ปกครองนภา ซึ่งได้พรจากพระเจ้าสูงสุดเพื่อให้มาดูเเลโลกให้สงบสุขเเละเป็นเทพที่เเข็งเเกร่งที่สุดใน 4สัตว์เทพ*

“น..นี้เคนยะรีบไปกันเถอะ”

ทันได้นั้นชายวัยกลางคนก็ได้รีบจับมือของเค็นยะเเล้วรีบวิ่งไปที่บ้านหลังเล็กภายในบ้านนั้นข้อนข้างรกเเละเต็มไปด้วยกองหนังสือเวทย์เต็มไปหมด ทันใดนั้น เคนยะ ได้หลับไป พอตื่นเช้ามา

"นี่เจ้าหนูมากินซุปร้อนๆก่อนไหม"

"ค..ครับ"

“คุณเป็นใคร”

"นั้นสินะ..ชื่อ..งั้นหรอ" ชายคนนั้นได้ทำหน้าเศร้า ชั้วขณะ

“งั้นนายตั้งชื่อให้ชั้นเป็นไงล่ะ”

"ด..ได้ครับ" เคนยะทำหน้าคุ้นคิดอยู่พักใหญ่

"อืมมมงั้นเซนโอะล่ะว่าไง"

“เซนโอะงั้นหรอมีความใหมว่าอะไรงั้นหรอ”

‘ยะ...เเย่ล่ะเราบอกไม่ได้ว่าเราไม่ใช้คนของโลกนี้นิ' เคนยะรีบพูดด้วยความรนรานว่า

"ม..ไม่มีความหมายอะไรเป็นพิเศษหรอกมันเป็นภาษาถิ่นที่บ้านเกิดผมน่ะ"

"ห..หืม ชั่งมันเถอะ เจ้ารีบกินเถอะเดี่ยวซุปจะเย็นเอา"

"งั้นเรามาเริ่มฝึกกันเถอะ"