ลมมรสุม #2

*เสียงนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ของมิโกะ* มิโกะสะดุ้งเล็กน้อยเพราะว่าเธอจำได้ว่าโทรศัพท์เธอถูกขโมยไป เธอไม่รอช้ารีบคว้ามือถือในกระเป๋าออกมา มิโกะครุ่นคิดอยู่นานสองนาน สุดท้ายมิโกะก็นึกขึ้นได้ว่า เธอได้นำโทรศัพท์ปลอมมาเพื่อไว้ไปให้เด็กไปที่โรงเรียนเล่นกัน ไม่รอช้า มิโกะได้ส่งข้อความหาอาจังว่า 'อาจัง ไม่ต้องตามแล้วนะ พอดีมิโกะเอาโทรศัพท์ปลอมมา โดยคนนั้นเขานำโทรศัพท์ปลอมไปน่ะ เดี๋ยวอาจังไปที่ทำงานก่อนเลยแล้วกันนะ ' ... 2-3นาทีผ่านไป ระหว่างที่มิโกะกำลังหาทางออก อาจังก็ได้อ่านข้อความที่มิโกะส่งไป อาจังได้ตอบกลับมิโกะว่า ' โอเคจ้า เดินทางปลอดภัยดีๆนะจ้ะอาจัง " อ่านจบ มิโกะได้เอะใจเล็กน้อย เพราะเธอชื่อมิโกะ ไม่ใช่อาจัง แต่อาจังดันเรียกมิโกะว่า อาจัง.. (ปล.อ่านไม่เข้าใจก็ขออภัยนะคะ) แต่ว่ามิโกะก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากนัก มิโกะเลยตอบกลับไปว่า ' จ้า บาย ' .... จากนั้นมิโกะก็ได้เดินเลาะทางไปตามทางเพื่อหาทางออก แต่ทว่าเธอได้เห็นเลือดไหลออกมาจากทางหนึ่ง มิโกะตกใจว่านั่นเลือดของใคร เธอรวบรวมความกล้าและเข้าไปดู ...

*ภาพชายน่าสงสัยสมองแตก...*

" กรี๊ดด!! " มิโกะกรี๊ดด้วยความตกใจ มิโกะแทบขาดสติด้วยภาพอันน่าสลดนี้ มิโกะเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ของอาจังในมือของชายน่าสงสัย แต่มิโกะนั้นกลัวเกินไป เลยไม่กล้าที่จะเข้าไปดูชัดๆ และมิโกะก็วิ่งออกมาจากซอยนั้นได้สำเร็จ โดยที่เธอไมรู้เลยว่าเพื่อนของเธอได้จมกองเลือดอยู่ในซอยถัดไปจากชายน่าสงสัยเพียงเบ็กน้อยเท่านั้น...

*ภาพย้อนกลับมาตอนที่อาจังยังมีชีวิต* "แฮ่กๆ " เสียงอาจังหอบด้วยความเหนื่อย อาจังได้คิดในใจว่า 'ทำไมที่นี้มีซอยแตกออกมาเยอะเสียจริง! แล้วป่านนี้มิโกะเป็นยังไงบ้างเนี้ย! ' *เสียงคนย่องมาจากด้านหลัง* " ใครน่ะ!! ... มิโกะ? " อาจังเรียกชื่อมิโกะด้วยความงงว่าทำไมจึงถือปืนมาด้วย เลยถามไปว่า " ทำไมถึงถือปืนอย่างนั้นหละ! วางลงเถอะ ถ้ามันลั่นขึ้นมาเราจะบาดเจ็บ! " พูดจบ มิโกะทำหน้าสงสัย พร้อมเล็งปืนขึ้นฟ้าและยิง อาจังตกใจมาก เธอแทบร้องกรี๊ด เสียงชายน่าสงสัยพูดว่า " มิกง มิโกะ บ้าบออะไรของเธอ หลอนไปแล้วรึไง! " พูดจบอาจังเห็นภาพลางๆของชายน่าสงสัยที่ตอนนี้เบ็งปืนมาหาเธอ อาจังพูดขึ้นว่า " ... !! นี่มันอะไรกัน! กริ๊ด!! " เธอกรี๊ดแทบสุดเสียง แต่ก็ไม่มีใครได้ยินเธอสักคน... เสียงชายน่าสงสัยตะคอกขึ้นมาว่า " หนวกหูเว้ย!! " ... *ปัง!* เสียงปืนลั่นขึ้นมา เลือดไหลออกจากท้องกระเด็ดไปใส่หน้าชายน่าสงสัย จากนั้นอาจังก็ได้นึกถึงมิโกะขึ้นมา พร้อมคิดในใจว่า 'แม้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตอนตาย.. แต่ฉันชอบและรักเธอมากนะมิโกะ.. ขอให้เธอมีความสุขนะ.. ฮือออ ' *ปัง* เสียงปืนลั่นอีกครั้ง พร้อมภาพชายน่าสงสัยทำท่าตกใจ เพราะว่ากลัวความผิดว่ามีเจตนาฆ่า เพราะความจริงนัดแรกเขาแค่ยิงมัวๆแต่ดันมาโดนอาจัง เขารีบยิงซ้ำเพื่อไม่ให้ใครรู้ หลังเขาตั้งสติได้ก็รีบวิ่งหนีเข้าไปในซอยที่มิโกะกำลังเดินมา จากนั้นเขาได้เห็นภาพหลอนของอาจังเขาตกใจมาก และสดุดล้มลง ไม่นานมิโกะใกล้มาถึง ชายคนนั้นอยู่ๆก็สมองแตกอย่างน่าสลดตามภาพที่มิโกะเห็น...

'.. เจอ... ตัวเป้าหมาย..แล้ว.... ' ... ณ ห้องที่มีคนอยู่มากมาย รอบๆข้างมีเครื่องจักรอุปกรณ์ที่ดูทันสมัยหรืออาจจะล้ำสมัยไปแล้วด้วยซ้ำ ห้องสี่เหลี่ยมดูแน่นนานี้คือห้องของรัฐบาลที่กล่าวไว้ว่าจะทำยานั่นเอง... อะไรกัน นี่คืออะไร ติดตามต่อไปใน ลมมรสุม #3

... จบตอนที่ 2

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***