หมอต้นตาลขับรถไปยังบ้านของตน ที่เป็นคฤหาสน์สุดหรู มูลค่ากว่า 250 ล้านบาท พร้อมกับบอดี้การ์ดสุดหล่อ ฮัน- พุง ( ซึ่งแปลว่า ลมหนาว ) เป็นเด็กหนุ่มจากเกาหลีใต้ ซึ้งจบจากโรงเรียนนายร้อยเกาหลีใต้มา แต่ทำไมมาทำงานให้หมอตาลได้ละเนี่ย
แล้วยังเป็นลูกน้องคนสนิทของหมอต้นตาล เรียกได้ว่า เป็นมือขวาของหมอต้นตาลเลยก็ว่าได้ แต่หมอต้นตาลจะเรียนกว่า อมยิ้ม เพราะนางชอบกินอมยิ้มมาก ทำอาหารได้แทบจะทุกอย่างเลย ไม่ว่าจะไทย - เกาหลี จีน ที่สำคัญ ฮัน - พุง พูดไทยได้นะ
ช่างเถอะเข่าเรื่องดีกว่า 555
หมอตาลได้ขับรถของเจ้าตัวมาจอดในโรงรถ แล้วก็มี ' อมยิ้ม ' มาเปิดประตูรถให้
" เชิญครับท่าน ระวังล้มนะครับ "
" เห้ย! ฉันยังไม่แก่นะ "
" ฮาๆๆ ผมล้อเล่นนะครับ วันนี้ท่านทำงานเผ็นไงบ่างครับ "
" ก็ดีครับ มีเบื่อๆ เซงๆ บ่าง "
" โถ่... นายของ ฮัน เบื่ออาชีพหมอได้ไงเนี่ย ทั้งๆที่มี เหล่าพยาบาล สาวๆ สวยๆ อยู่เต็มโรงพยาบาลไปหมด "
" เห่อ! ฟังนะ อมยิ้ม ฉันเป็นหมอเพราะ ฉันอยากช่วยคน ช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกันตางหาง ไม่ได้จะหวังสาวๆ สะหน่อย แต่ก็มีบ่าง 555 "
" แหม่ๆๆ ไม่ธรรมดานะ คุณหมอ "
" ว่าแต่ อมยิ้ม "
" วันนร้มีอะไรกินมี้งอะ หิวแย้ว "
" วันนี้มี จิมดัก กับ ข้าวหอมมะลิร้อนๆ ครับผม "
" ว่าว! อาหารเกาหลี แล้วขนมอะ มีอะไรบ่าง "
" ถ้าเป็นของหวาน ก็จะเป็น ขนมถ้วยครับ "
" อ่อ โอเค แล้วอมยิ้มกินอะไรมายัง ถ้ายังก็มากินด้วยกันนะ เรียกคนอื่นๆ กับ แม่บ้านมาด้วยนะ "
" คือ.... คนอื่นๆ ไปกินหมูกระทะกันหมดเเล้วครับ
" เดี๋ยว! อะไรนะ! ไปกินหมูกระทะเนี่ยนะ "
" ใช่ครับผม "
" ทุกคน! เลยหรอ "
" ครับผม ทั้งแก๊งเลยครับ "
" ให้มันได้ยังงี้สิ! แล้วไปกินกันเรื่องอะไร ? "
" คือ... พี่แม่บ้านเธอถูกหวยครับ 30 ล้านบาท "
" อะไรนะ! 30 ล้าน เลยหรอ "
" อาหะ ใช่ครับ "
" แล้วนายไม่ไปกับพวกนั้นหรอ ? "
" ไม่หลอกครับ ผมอยากอยู่กับท่านมากกว่าครับ
" โอ๊ย! ฟังแล้วน้ำตาจะไหล 555 "
หมอตาลกับ ฮัน-พุง ( อมยิ้ม ) เดินคุยกันไป จนถึงประตูหน้าบ้าน หมอตาลเปิดประตูบ้านเพื่อเข่าไปในบ้านเพื่อท่านอาหาร
" จ๊ะเอ๋! สวัสดีคะนายท่าน "
คานะ ซึ่ง แปลว่า ความสวยงาม ในภาษาญี่ปุ่น
ซึ่งแน่นอน คนที่กำลังหยอกล้อคุณหมอต้นตาลอีกคนก็คือ ' คานะ ' เธอเป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆ เลยจ้ามีหน้าที่เป็น แม่บ้าน คนทำขนม แล้วก็นักฆ่า ตอนอยู่ญี่ปุ่น เธอมีอาชีพเป็น หมอฟัน แต่ทำไมมาทำงานให้กับหมอตาลอีกคนละเนี่ย
" จ้าาา คานะ ไงสบายดีป่าว "
" สบายดีจ้า นายท่าน แต่จะสบายกว่านี้ถ้านายท่านให้ คานะ หมอแก้ม มามะ "
หมอต้นตาลเอามาปิดปาก ' คานะ ' ในระหว่างที่เธอยื่นหน้าเข่ามาใกล้แก้ม ของหมอต้นตาล
" หยุดๆ พอเลย เธอเนี่ยนะ จะมาทลึ่งกับผมไปถึงไหน "
" ก็ คานะ ชอบนายท่านนิ "
" เออออ "
" เอ๋... มีอะไรหรอนายท่าน "
" ป่าวๆ ผมแค่หิวข้าวนะ "
" มาเลยๆ เชิญทางนี้คะท่าน วางกระเป๋าก่อนเนาะ เดี๋ยว คานะ จะตักข้าวให้คะ "
" จ้าๆ แล้ว อมยิ้มไม่มากินด้วยหรอ ? "
" ไม่หลอกครับ ผมทานข้าวแล้วครับ งั้นผมขอตัว ไปทำงานก่อนนะครับ "
" เคๆ โชคดีนะ อมยิ้ม "
" ครับท่าน "
ฮัน-พุง ก้มหัวเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพแก่เจ้านายตัวเอง แล้วเดินออกไปจากห้องอาหาร
หมอต้นตาลได้ทานอาหารที่ คานะ เชฟประจำบ้านเรียบร้อย เลยจะลุกเอา จาน ชาม ไปล้างแล้วเข่านอนเลย เพราะเหนื่อยจากการทำงานมามาก
" อย่า! คะนายท่าน อานะ จะทำเอง "
" นิ! เธอไม่ต้องมาบริการฉันตลอดเวลาก็ได้ ไม่เหนื่อยหรอ ? ไปนอนได้แล้ว "
หมอต้นตาลเห็นว่า ' คานะ ' ทำงานมาทั้งวันแล้ว เลยเป็นห่วงเรื่องสุขภาพของเธอ เลยจะช่วยล้างจานแล้วให้ ' คานะ ' ไปอาบน้ำแล้วไปนอน เพราะนี้ก็เวลา เที่ยงคืนแล้ว
" คานะ มีหน้าที่เรื่องในครัวทุกอย่างนะ หากนายท่านยังไม่หลับ ' คานะ' ก็จะทำงานต่อไปเรื่อยๆ คะ นายท่านไปนอนเถอะ เดี๋ยวคานะจะล้างจานเอง "
" งั้นเอาไปวางไว้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปล้างเอง "
" ไม่! คะนายท่าน "
" นี่เป็นคำสั่ง ถ้าเธอไม่ทำตามผมจะไล่เธอออก "
เมื่อ คานะ ได้ยินอย่างนั้นก็ลงไปคุกเข่า ร้องให้ออ้นวอนขอเจ้านายอันเป็นที่รักให้อภัย
" อาาาา คานะ ขอโทษนะคะนายท่าน คานะเเค่ อยากทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง คานะ เห็นว่านายท่านเหนื่อย กลับดึกทุกวัน เลยอยากจะทำให้ดีที่สุดเท่านั้นเองอะ "
" โอเคๆ ก็ได้ๆ หยุดร้องได้แล้ว ลุกขึ้นๆ เดี๋ยวผมให้เธอทำให้เสร็จก็ได้ "
" เย้ๆ ฮาๆๆ นายท่านน่ารักที่สุด "
" แต่! ผมจะช่วยเธอด้วย "
" เอ๋!!!! ทำไมอะ "
" งั้นเธอล้างถ้วย ผมล้างจาน กับ ชามก็ได้ โอเคไหม "
" ทำไมอะ! นายท่านไปนอนเถอะ "
หมอต้นตาลหมดที่จะทนกับความตื้อของสาวญี่ปุ่นคนนี้ เลยคิดอุบายได้ที่จะหลอก คานะ
" คานะ เธอฟังฉันนะ ที่นี้อะ ตอนกลางคืนหากใครเสียงดัง จะมีผีมาหลอกนะ "
" บ้าหรอนายท่าน ผีอะไรนะ มะๆ ไม่มีสักหน่อย คานะ ไม่เชื่อหลอก "
" เธอไม่เคยได้ยินเรื่องผีนับจานที่ประเทศเธอหรอ ที่ประเทศผมก็มีนะ กลางคืนใครล้างจานอยู่ มันจะโผล่มาจากข้างหลัง แล้วก็.... "
" แล้วๆ ก็อะไรหรอคะ "
" หักตอไง! "
" ว๊าย! ไม่เอาๆ คานะไม่อยากฟัง ยอมก็ได้ๆ คะ "
" ฮาๆๆๆ มะ ให้ผมช่วย "
หลังจากสองคน หมอตาลกับคานะ ล้างจานเสร็จก็ต่างพากันปิดไฟภายในบ้าน แล้ว แยกย้ายขึ้นไปนอน หมอตาลได้ขึ้นไปนอนที่ห้องของตัวเองบนชั้น 3 ที่มีเตียงนุ่มๆ หอมๆ ที่สามารถเอาตัวลงไป ไม่เกิน 10 นาที หลับแน่นอน
หมอต้นตาลถอดชุดสูทของตัวเองอยู่ ก็มีเสียงวิ้งขึ้นบันได้มา แล้วก็มาหยุดตรงที่หน้าห้องของเจ้าตัว พร้อมกับมีเสียงดังขึ้น
" ก๊อกๆๆๆๆๆๆ "
" ใครอะครับ ? "
" คือ!! คานะเองคะนายท่าน "
" มีอะไรหรอ ? ดึกแล้วนะ "
" คือ... ช่วยเปิดประตูก่อนคะ "
หมอต้นตาลเดินไปเปิดประตูห้องของตัวเอง แล้วสาวใช้ " คานะ " ก็พุ่งเข่ามาอย่างรวดเร็ว เรียกได้ว่าชนกับหมอตาลจบล้มเลย
" โอ๊ย! ว๊าย! "
" เธอเล่นอะไรของเธอเนี่ย ! "
คานะ สาวใช้เมื่อกี้นี้ เมื่อได้ยินเรื่องเล่าของหมอตาลเมื่อสักครู่ เลยทำให้เจ้าตัวกลัวเป็นอย่างมาก เลยถือวิสาสะ จะมานอนกับเจ้านายของตัวเอง
" คืออออ คานะ เออออ "
" มีอะไร! "
" คือคานะของนอนกับนายท่านได้ไหมคะ "
" หาาา!! "
" คือ... คานะกลัวเรื่องเมื่อกี้นี้อะ "
" โอ๊ยยย ฮาๆๆๆ "
" นะคะนายท่าน ขอน้องละ แค่คืนเดียวเอง คานะนอนพื้นก็ได้นะ "
" โอเคๆ ก็ได้ แต่ว่าจะดีหรอ ฉัน้ป็นผู้ชายนะ "
" คานะ ไม่ถือหลอก นะๆๆ "
" ได้ๆ ตามสบายละกัน "
" เย้ๆๆ คานะ รักนายท่านที่สุดเลย "
ในระหว่างที่สาวใช้กำลัง จะเอาหมอนลงพื้น หมอต้นตาลเลยห้ามไว้ แล้วชวนสาวใช้มานอนด้วยบนเตียง
" คานะ ขึ้นมานอนบ้นเตียงกับผมสิ "
" จะดีหรอคะ นายท่าน "
" จะให้มาดีๆ หรือจะให้ใช้กำลังหะ "
ในระหว่างที่สาวใช้กำลัง ทำอ่ำๆ อึ่งๆ อยู่นั้น หมอต้นตาลเลย ลงไปอุ่มคานะ ขึ้นเตียง
" ชักช้า! มานี้มะ ! "
" ว๊าย! อย่านะนายท่าน คานะ ขึ้นเองได้ "
หมอตาลได้วางสาวใช้ลงบนเตียง แล้วกับเอาหมอนหนุนให้กับสาวใช้ พร้อมกับห่มผ้าห่มให้
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments