บทที่ 2

คนที่กำลังนั่งภาวนา ท่องคาถา ยุบหนอ ยุบลงสิ อย่าผงาดลุกขึ้นมา และพรรธน์ยศต้องหยุดท่องคาถากะทันหัน เมื่อรอยยิ้มหวานของลูกค้าบาร์โฮสของตัวเองกำลังจะทลายกฎต่างๆ ที่เขาได้ตั้งเอาไว้จนหมดสิ้น ผู้หญิงคนนี้ทำไมช่างดูบอบบางไร้เดียงสา

“ผะ...ผมว่า” จากคนที่พูดจาหนักแน่นกลายเป็นคนพูดจาติดอ่าง แค่พูดก็ลำบากยังไม่พอต้องพยายามหักห้ามใจ ไม่ให้กระโจนเข้าใส่ร่างที่งดงามตรงหน้า

“น้องทำงานนี้มานานหรือยัง แล้วเคยเจอลูกค้าแบบพี่ไหม นมก็เล็ก ไม่มีอะไรน่าดึงดูด...”คำพูดของเมา ที่กำลังไล่สำรวจสัดส่วนของตัวเอง

“ผมว่า คุณไปนอนดีกว่าไหม ท่าทางจะเมามากแล้ว” พรรธน์ยศพูด เข้าไปพยุงร่างที่พยายามลุกจากโซฟา ร่างของหญิงสาวที่กำลังประครองสติ ลุกยืนได้ไม่นานก็ล้มลงไป “ผมขอโทษคุณก็แล้วกัน”

“ขอบคุณสุดหล่อมากๆ นะครับ ที่ดูแลดีจริงๆ” รอยยิ้มหวานที่ส่งมาให้ เหมือนพรรธน์ยศถูกชกจนมึน สายตามองค้าง ก่อนจะสะบัดศีรษะ ช้อนอุ้มร่างของคนเมาเข้าไปส่งถึงห้องนอน

“กรุณาเป็นสุภาพบุรุษจนถึงวินาทีสุดท้ายด้วยเถอะ”

“พี่ลืมถามน้องชื่อ...อะไร”

“ยศ” พรรธน์ยศแรกๆ ก็ไม่ต้องการอยากจะเอ่ยชื่อ แต่เมื่อคนเมากล้าถามก็เลยคิดว่า พรุ่งนี้เช้าก็คงจะลืม

“ยศ ชื่อ เพราะจังเลย ชื่อแมนมาก คงจะไม่ใช่เสือใบ เก้งกวาง หรือว่าเป็น แต่ก็อย่างว่า ทำงานแบบนี้น้องก็ต้องเป็นทุกอย่างที่ลูกค้าต้องการใช่ไหม”

“ผมว่า คุณนอนเถอะ ผมจะกลับแล้ว”

พรรธน์ยศเตรียมจะหันหลังกลับออกไปจากห้อง เมื่อเห็นว่า ส่งอีกฝ่ายถึงห้องนอนแล้ว เขาจะได้หายจากอาการอึดอัดที่มันทรมานอยู่ตอนนี้

แต่แล้วร่างของเขาต้องเซไปข้างหน้า อยู่คนเมาก็ลุกจากที่นอน มาเกาะตรงแผ่นหลัง ยึดลำคอของเขาเอาไว้

เขารีบหันหน้ากลับไปมองใบหน้าหวาน การกระทำที่พรรธน์ยศไม่ทันได้ ตั้งตัว ร่างของเขาต้องหงายหลังลงไปบนที่นอน ตามแรงโน้มของต้นคอ

“คุณ...ทำอะไร”

“ก็พี่ยังไม่ได้รับสิทธิพิเศษ หรือบริการอะไรจากน้องชายเลยสักอย่าง พี่อยากจะลองสักครั้งว่า มันจะวี๊ดวิ้วมากแค่ไหน”

ผู้หญิงคนนี้เมาแล้วช่างน่ากลัว ดูแล้วหื่นมากๆ สายตาที่กำลังมองอย่างยั่วยวน ไม่พอจะพยายามปีนขึ้นมาบนร่างของเขาทันที

“คุณพอเถอะนะครับ ผมขอร้อง” พรรธน์ยศหลับตาแน่น เพราะภูเขา  สองลูกขาวเนียนมันกำลังล่อสายตาเขาเต็มๆ “สุภาพบุรุษอย่านะ ห้ามใจเอาไว้”

“ทำไมน่ารักอย่างนี้ หรือว่าน้องชายก็ไม่เคย ไม่ต้องอาย พี่ก็ไม่เคยเช่นกัน” เสียงกระซิบชิดใบหู ริมฝีปากบางเม้มไปตรงซอกคอ ตามที่เคยเห็นในละครฉากเข้าพระเข้านาง

พรรธน์ยศใช้มือยัน แต่ฝ่ามือดันไปจับตรงภูเขานุ่มๆ ก่อนจะผลักให้ร่างของคนหื่น ลงไปนอนหงายบนที่นอนแทน พ่นลมหายใจออกมาเสียงดัง       ความอดทนของเขาใกล้จะขาดสะบั้นแล้ว

“ผมขอร้องอย่าทำแบบนี้”

“หรือว่า น้องชายเป็นเพื่อนสาวของพี่” น้ำเสียงที่ตื่นตกใจ คนเมาหรี่ตามองจ้อง เหมือนกำลังจับพิรุธ จะว่าไปก็ไม่น่าแปลกที่ส่วนใหญ่จะเป็นแบบเดียวกันเพื่อนของเธอ ถ้าเป็นเราก็คงจะลองทำอะไรได้มากกว่านี้ ริมฝีปากบางยกใบหน้าขึ้นไปแตะประทับปิดริมฝีปากที่กำลังจะอ้าปาก

เส้นด้ายขาดสะบั้น ในที่สุดริมฝีปากทั้งสองที่กำลังจูบอย่างรุ่มร้อน        ชายหนุ่มแทรกลิ้นร้อนๆ เข้าไปเกี่ยวรัดพันกันอยู่กับลิ้นของอีกฝ่าย ความหวานที่ติดอยู่ปลายลิ้น มันทำให้หลงเคลิ้ม ยิ่งริมฝีปากหนาดูดดึงริมฝีปากบาง เสียงลมหายใจของทั้งสองดังฮึดฮัด

ความอดกลั้นที่มีมันได้ถูกทำลาย จากฝีมือของลูกค้าบาร์โฮสของเขา พรรธน์ยศเคลื่อนใบหน้าลงไปตรงซอกคอ ขบเม้มไปตามผิวกายที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ความละมุนผสมกับความร้อนรุ่ม ร่างของทั้งสองต่างบดเบียดกันแนบแน่น เสียงครางที่ดังมาเป็นระยะ และทุกอย่างก็เกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย น้ำมันเมื่ออยู่ใกล้ไฟมันก็เป็นเชื้อเพลิงชั้นดี

ทั้งสองจูบกันอย่างหนักหน่วง คนหนึ่งที่ไม่มีประสบการณ์ถูกอาจารย์หนุ่มกำลังลงมือติว วิชารัก บทเรียนแรก

“อ๊ะ...” ธัญยาวีส่งเสียงครางเบาๆ แอ่นร่างกายรับการสัมผัส ทั้งริมฝีปากและฝ่ามือร้อนเหมือนไฟ มันช่างกระตุ้นอารมณ์ที่ถูกกลบอยู่ข้างในจิตใจสำนึกของธัญยาวี

พรรธน์ยศตอนนี้เขาสัมผัสอย่างช้ำชอง ฝ่ามือกอบกุมบีบเคล้นภูเขาที่มันนุ่มนิ่มสู้ฝ่ามือ ส่วนมือข้างที่เหลือ กำลังจะเปิดประการณ์ที่เขารู้ว่า นี่คือครั้งแรกเขาได้เคลื่อนไปบดขยี้ ร่างของหญิงสาวถึงกับสั่นไปทั้งร่าง ยิ่งเวลาที่เขาขยับนิ้วเข้าออกเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ สะโพกกลมกลึงก็ยกขึ้นตามแรงการขยับ เมื่อความรู้สึกของธัญยาวีที่กำลังต้องการอะไรสักอย่างที่มันเหมือนจะใกล้ๆ และสักพักความอึดอัดที่มันได้ถูกปลดปล่อย ความสุขที่ไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต มันช่างมีความสุขจริงๆ

เมื่อความรู้สึกที่เกิดขึ้น ยังไม่ทันจะได้สัมผัสอารมณ์นั้นได้ไม่นาน และแล้วผู้ชายที่เธอเรียกใช้บริการ กำลังบดเบียดร่างกาย และแทรกเอาความปรารถนาเข้าสู่ภายในที่มันพึ่งจะมีน้ำหวานเยิ้ม

“น้อง...” ความเจ็บ ที่เกิดขึ้น ทำเอาคนที่ไม่เคยอย่างธัญยาวีถึงกับสะดุ้ง เมื่อทุกอย่างมันเข้าไปอยู่ภายในร่างของเธอจนหมด หนุ่มบาร์โฮสกำลังขยับกายเข้าใส่ภายในของเธอ

“ผมขอจัดการก่อนนะ หลังจากนี้เราค่อยพูดตกลงกันทีหลัง”

“ช่วงล่างของพี่จะพังไหม”

พรรธน์ยศได้ฟัง เกือบจะหลุดขำ นี่คือคำถามของคนที่เสียพรหมจรรย์ในครั้งแรก แต่เขาไม่สามารถหยุดความคับแน่น ที่มันกำลังตอดรัดเขา ทุกจังหวะที่เขาเคลื่อนขยับเข้าใส่ร่าง ประสิทธิภาพของการกระแทกมันช่างหนักแน่นและสุดท้ายเขาต้องปลดปล่อยมันเข้าไปจนลึกสุดข้างใน นี่คือครั้งแรกที่เขาทำอะไร      โดยไม่มีเครื่องป้องกัน เขากระตุกเพื่อให้ทุกหยดมันเข้าไปจนหมด

พรรธน์ยศมองคนที่นอนนิ่ง มีเม็ดเหงื่อให้เห็นตรงไรผม “ช่วงล่างของคุณไม่พังแน่”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***