วิญญาณหลอนสื่อรัก ตอนที่ 17
“ที่นี่สินะ”
เช้าวันรุ่งขึ้น...
วีดาได้เดินทางมาที่บริษัทของฟอนเพื่อตามหาโอม คนที่หลอกเอาเงินของฟอนไปซื้อคอนโดและขับรถชนเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัส
“สวัสดีค่ะ ชั้นมาขอพบคุณโอมค่ะ”
“รบกวนแจ้งคุณโอมว่ามาขอพบเรื่องคุณฟอนนะคะ”
วีดาแจ้งกับพนักงานต้อนรับด้านหน้า
แต่เมื่อหัวหน้างานรู้ว่าวีดามีข่าวเกี่ยวกับฟอนมาบอก เขาจึงรีบลงมาพบวีดาด้วยตัวเองก่อนโอม
หัวหน้างาน : “สวัสดีครับ คุณวีดา”
วีดา : “สวัสดีค่ะ”
หัวหน้างาน : “ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรกับฟอนครับ”
วีดา : “เพื่อนค่ะ”
เธอยิ้มให้
หัวหน้างาน : “ฟอนหายไปหลายวันเลย ทางบริษัทก็ติดต่อไม่ได้ด้วยไม่ทราบว่าเค้าเป็นอะไรมากรึเปล่าครับ”
หัวหน้างานของฟอนถามด้วยท่าทางร้อนรน
วีดา : “ฟอนประสบอุบัติเหตุถูกรถชนอาการสาหัส ตอนนี้นอนไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ”
หัวหน้างาน : “จริงเหรอครับ...!!! แล้วนี่จับตัวคนชนได้รึเปล่าครับ”
ขณะที่หัวหน้างานของฟอนและวีดากำลังคุยกันอยู่ โอมก็เดินเข้ามาพอดี
“คุณวีดา”
โอมเดินมาขัดจังหวะขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน
“คุณโอมสินะคะ”
วีดาหันไปยิ้มให้เขา
หัวหน้างาน : “โอมมาพอดีเลยโอม คุณคนนี้เค้ามีข้อมูลของฟอนมาบอกน่ะ”
โอม : “เหรอครับ”
โอมพยายามทำตัวเป็นปกติเพราะไม่เชื่อที่วีดาพูด เนื่องจากรู้ว่าฟอนไม่มีเพื่อนหรือครอบครัวที่ไหน
วีดา : “คุณโอมดูไม่ตกใจเหมือนคุณหัวหน้างานเลยนะคะ หรือคุณรู้อยู่แล้วว่าฟอนถูกรถชน”
โอม : “ผมก็เพิ่งทราบจากคุณนี่แหละครับ ฟอนหายไปทางเราก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ ตอนนี้ก็เร่งตามหาตัวฟอนกันอยู่เหมือนกันครับ”
วีดา : “ฟอนถูกรถชนค่ะ และชั้นก็รู้ด้วยว่าคนที่ชนฟอนเป็นใคร”
วีดามองหน้าโอม
โอม : “คุณรู้ด้วยเหรอครับ เป็นใครกันครับ”
โอมสงสัย
วีดา : “คนรักของฟอนค่ะ”
หัวหน้างาน : “คนรัก...? เท่าที่ผมรู้ฟอนเค้าไม่ได้คบหากับใครนะครับ”
วีดา : “เป็นคนรักลับๆ ที่ไม่สามารถเปิดเผยได้น่ะค่ะ”
โอม : “คุณวีดารู้จักคนรักของฟอนด้วยเหรอครับ”
โอมไม่เชื่อวีดาเท่าไหร่นัก เนื่องจากเขาไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน
วีดายิ้ม...
หลังจากนั้นเธอจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทุกคนฟัง
“ฟอนรู้จักและคบหากับคนรักของเค้ามาประมาณหกเดือน”
“จากนั้นทั้งคู่ก็ได้ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตด้วยกันอยู่ที่คอนโดแห่งหนึ่ง”
”ฝ่ายคนรักบอกกับฟอนว่าจะขอดูแลและเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง ขอแค่ฟอนมาอยู่กับเค้าก็พอ”
“แต่พอก่อนถึงวันทำสัญญา คนรักของฟอนกลับบอกว่าไม่สามารถถอนเงินจากหุ้นได้ทันจึงมาขอยืมเงินของฟอนไปก่อน”
“หลังจากจองห้องเรียบร้อย คนๆ นั้นก็ได้เปิดเผยธาตุแท้ของตัวเองทันที”
“จริงๆ แล้วเค้ามีคนรักที่คบหากันมาหลายปี”
“แต่ทั้งคู่ติดการพนัน และตอนนี้กำลังจะโดนยึดบ้านจึงต้องหาที่อยู่ใหม่”
“เลยฉวยโอกาสจากความใจดีของฟอนมาหักหลังกันเอง”
“สุดท้ายพอฟอนรู้ตัวจึงคิดที่จะไปแจ้งความ แต่คนรักของฟอนกลับขับรถชนและหนีไปอย่างไม่ใยดี”
“เค้าทิ้งฟอนให้นอนเจ็บอยู่ตรงนั้น”
“แต่ฟอนคงยังพอมีโชคอยู่บ้างที่เขายังไม่ตาย และตอนนี้กำลังนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล”
วีดาเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ โดยที่ไม่ต้องถามอะไรต่อเลยแม้แต่น้อย
“เลวจริงๆ”
หัวหน้างานรู้สึกสะเทือนใจกับเรื่องที่ได้ยิน
“ข้อมูลครบแล้วใช่มั้ยครับ”
เมื่อได้ฟังที่วีดาพูดโอมก็หน้าถอดสีไปทันที
“ยังค่ะ ชั้นยังไม่ได้บอกชื่อคนรักของฟอนเลย”
เธอจ้องหน้าโอมอย่าท้าทาย เพราะอยากรู้ว่าเขาจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องไปอีกนานแค่ไหน
“เอ่อ..วันนี้คุณมาหาเพราะมีธุระผมใช่มั้ยครับ”
โอมมองหน้าวีดาเชิงให้เธออกไปคุยกับเขาสองคน โดยที่ไม่มีหัวหน้างาน
วีดาพนักหน้าแทนคำตอบ
“ถ้างั้นเชิญด้านนี้ครับ”
“ผมขอตัวไปคุยธุระกับคุณวีดาก่อนนะครับ”
“ส่วนเรื่องฟอน เดี๋ยวผมจะถามข้อมูลจากเธอแล้วจะรีบแจ้งพี่ทันทีเลยครับ”
โอมหันไปบอกกับหัวหน้างาน ก่อนที่จะเดินนำวีดาไปร้านกาแฟที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ กับบริษัท
และเมื่อได้อยู่กันสองคน
“คุณคงรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว”
เขาพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ค่ะ”
วีดาตอบเพียงสั้นๆ
“ฟอนยังไม่ตาย ถ้างั้นผมก็ไม่ได้ผิดอะไรสินะครับ”
“ขอบคุณที่เอาข่าวฟอนมาบอกผมล่ะกลัวแทบแย่”
เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งใจ
“เจตนาฆ่าคนตายนี่ยังไม่ผิดอีกเหรอคะ ไหนยังจะโกงเงินค่าซื้อคอนโดอีก”
วีดาแทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน
“เรื่องคอนโดฟอนเค้าให้ผมโดยเสน่หาเอง ส่วนฆ่าคนตายฟอนเค้าก็ยังไม่ตายนี่ครับ”
โอมยิ้ม
“แต่ตอนนี้เค้ากำลังนอนรอความตายอยู่ คุณจะมาพูดเหมือนไม่รับรู้แบบนี้ไม่ได้”
“ต้องให้ฟอนตายคุณถึงยอมรับผิดใช่มั้ยคะ”
วีดาสุดจะทนที่ต้องพูดกับคนประเภทนี้
“เรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจากคุณใช่มั้ยครับ”
โอมกระซิบถามวีดา
“คุณถามทำไมคะ”
วีดาสงสัย
“โอเคๆ ผมยอมรับผิดทุกอย่างเองก็ได้ครับ”
“เรื่องคอนโดที่ผมยักยอกเงินมาซื้อ ผมจะไปเปลี่ยนชื่อเจ้าของห้องให้เป็นชื่อฟอน”
“แต่เอกสารทั้งหมดมันอยู่ที่คอนโดน่ะสิครับ”
“ถ้ายังไงรบกวนคุณไปเอากับผมหน่อยได้มั้ย จะได้เป็นพยานให้ผมด้วย”
“แล้วหลังจากนั้นผมจะไปเยี่ยมฟอนที่โรงพยาบาล และมอบตัวกับตำรวจเรื่องขับรถชนเองครับ”
เขาก้มหน้าสำนึกผิด
วีดารู้สึกไม่เชื่อในคำพูดของโอม แต่เธอก็คิดว่าสามารถรับมือกับเรื่องนี้ได้จึงยอมทำตามที่เขาบอก
จากนั้นทั้งสองก็ได้เดินทางไปยังคอนโด เพื่อที่จะเอาเอกสารมาเปลี่ยนชื่อเจ้าของใหม่
อีกฟากหนึ่ง...
ฟอนเองก็ยังคงนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล
“สวัสดี”
ชายคนหนึ่งยิ้มและทักทายฟอน ขณะที่เขานั่งมองร่างของตัวเองนอนอยู่บนเตียง
“คุณคือ...”
“ชายคนนั้นใช่มั้ยครับ ชายผู้นำทางดวงวิญญาณ”
ฟอนนึกถึงชายคนที่วีดาเคยเล่าให้ฟัง
“นี่เธอรู้จักชั้นด้วยเหรอเนี่ย”
“อยากจะแหมมมมมมม...ไปให้ถึงดวงจันทร์เลย”
“แสดงว่าชั้นคงจะดังอยู่พอสมควรเลยสินะ”
เขายิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“ผมพร้อมแล้วครับ”
ฟอนมองร่างตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เขาจะจากไปอยู่ในที่ของเขา
“พร้อม…? พร้อมอะไร”
“แล้วนายจะไปไหน ชั้นยังไม่ได้บอกว่าจะพาตัวนายไปไหนเลยสักหน่อยนะ”
เขาหัวเราะ
“ถ้างั้นคุณมาที่นี่ทำไมครับ”
ฟอนสงสัย
“ชั้นมาธุระกับชายสูงอายุอีกห้องนึง”
“แต่พอดีมันรู้สึกได้ถึงความหดหู่แปลกๆ ของเจ้าของเตียงในห้องนี้”
“ก็เลยลองแวะเข้ามาดูหน่อยน่ะ”
เขาเดินวนไปวนมารอบห้อง
“คุณหมายความว่า...”
ฟอนทำหน้าเป็นเชิงถามความหมายกับเขา
“นายยังอยากอยู่ที่นี่ต่อมั้ย...”
ผู้นำทางดวงวิญญาณมองหน้าฟอน
“ผะ-ผม...ผมอยากไปกับคุณครับ”
ฟอนก้มหน้าพูด
เพราะเขาไม่รู้เหตุผลว่าควรจะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร เพราะตอนนี้ชีวิตของเขาได้พังไปหมดแล้ว
การจากไปตอนนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีจะได้ไม่ต้องรับรู้เรื่องของโอมอีก และยังจะจะได้หลุดพ้นจากการไปรอโอมที่คอนโดทุกวันอีกด้วย
ผู้นำทางดวงวิญญาณเห็นฟอนนิ่งเงียบไป จึงได้พูดขึ้น...
“สิ่งที่นายคิดมันก็ไม่ผิดหรอกนะ”
“แต่การที่นายถูกเลือกให้ตายโดยแม่ของนายตั้งแต่วันแรกที่เกิดมา แล้วนายผ่านมันมาได้จนอายุขนาดนี้”
“นั่นก็แสดงว่านายเองก็เป็นคนเข้มแข็ง และก็ใจสู้อยู่พอสมควรเลยนะ”
“นายจะไปกับชั้นเมื่อไหร่ก็ได้ แต่การเลือกที่จะอยู่ต่อน่ะมีโอกาสแค่ครั้งเดียวนะ”
“นายตัดสินใจให้ดี”
พูดจบเขาก็เดินไปเปิดอาหารสำหรับผู้ป่วยที่ทางโรงพยาบาลจัดให้ดู
“เอิ่ม...เมนูเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ”
เขาส่ายหัว จากนั้นจึงหันไปมองหน้าฟอนเพื่อรอคำตอบ
“เราเคยผ่านเรื่องเลวร้ายที่สุดมาแล้ว”
“และตอนนี้ก็มีโอกาสตัดสินใจ เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น...”
ในขณะฟอนกำลังคิดว่าเขาควรเลือกที่จะอยู่ต่อไป
ทางด้านของโอมและวีดา...
ก็ได้เดินทางมาถึงที่คอนโดเรียบร้อย
โอม : “เชิญเข้ามาครับ”
โอมเปิดประตูเชิญให้วีดาเข้าไปในห้อง
วีดา : “ชั้นสงสัยอย่างนึงว่า ทำไมคุณถึงยังไม่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่คะ”
โอม : “ผมรอให้เรื่องเงียบลงก่อนน่ะครับ แล้วตอนนั้นก็ยังไม่รู้ว่าฟอนเค้าเป็นยังไงด้วย”
วีดา : “แค่เอาเงินไปก็พอแล้วนี่คะ ทำไมถึงขั้นต้องขับรถชนกะจะเอาชีวิตกันด้วย”
วีดายังคงไม่เข้าใจเหตุผลที่โอมทำลงไป
โอม : “อารมณ์ชั่ววูบน่ะครับ จบที่นี่ผมจะไปมอบตัวกับตำรวจทันทีครับ”
โอมทำหน้าเศร้า
เมื่อได้เห็นสีหน้าและได้ฟังที่โอมพูด วีดาเองก็รู้สึกสงสารและเห็นใจทั้งคู่
แต่คนผิดยังไงก็ต้องได้รับโทษ
“รอผมสักครู่นะครับ เอกสารอยู่ในห้อง”
โอมเดินเข้าไปในห้องทำงานเพื่อที่จะหยิบเอกสารมาให้วีดา
แต่...
“โอ๊ย...!!!”
เขาร้องเสียงหลงดังออกมาจากในห้อง
“เป็นอะไรไปคะ”
วีดารีบวิ่งเข้าไปดู
แต่ทันทีที่วีดาวิ่งเข้าไปในห้อง...
โอมก็ล็อคแขนทั้งสองข้างของเธอไว้ วีดาดิ้นสู้พยายามเอาตัวรอดสุดชีวิต แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของผู้ชายได้
จากนั้นโอมก็ได้ใช้เชือกมัดแขนของวีดาไว้กับประตูตู้หนังสือ ก่อนที่จะตบหน้าเธอจนสุดแรงหนึ่งทีจนวีดาเลือดไหล
“คุณนี่เล่นเอาผมเหนื่อยเลยนะครับ”
“จริงๆ ผมก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าคุณได้ข้อมูลทุกอย่างมาได้ยังไง”
“แต่ผมจะขังคุณไว้ที่นี่ แล้วก็ให้คุณกินยาที่จะทำให้คุณนอนเป็นผักติดเตียงเหมือนกับฟอนนั่นแหละ”
“คุณจะได้ไม่ต้องปากโป้งไปบอกใครต่อใครอีก”
“พวกคุณไม่มีใครตายผมก็คงไม่ผิดอะไรสินะ”
“หรือถึงจะผิด แต่โทษมันก็คงเบามากคงไม่กระทบอะไรกับผมเท่าไหร่”
“อีกอย่าง...ระหว่างคนอย่างผมกับคนอย่างคุณ คิดว่าใครมันจะดูน่าเชื่อถือกว่ากันครับ”
“คุณชอบดูละครหรือฟังเพลงอะไรมั้ย ผมจะเปิดทีวีทิ้งไว้ให้ก่อนไป”
โอมถามวีดาที่กำลังมองเขาด้วยสายตาเคียดแค้นอยู่
“งั้นก็อยู่เงียบๆ สงบจิตใจไปละกันนะครับ”
“เพราะตอนนี้ท่าทางคุณดูขาดสติมากเลย”
พูดส่ายหัว จากนั้นเขาก็รีบเดินออกจากห้องไปทันที
“ระ-เรา”
“เราโง่แล้วก็บ้าเหมือนที่คนอื่นเค้าพูดกันจริงๆ ด้วย”
“นึกยังไงถึงไปเชื่อคนแบบนั้น แล้วก็มาที่นี่คนเดียวได้นะ”
เธอนั่งคอตกเพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะรอดไปจากที่นี่ได้
“ไม่สิ...!!!”
“ถ้าต้องรอความตาย มันก็ไม่ใช่ชั้นน่ะสิ”
“แกคงไม่รู้ว่าชั้นเคยโกงความตายมาแล้วสินะ”
“เราต้องทำอะไรเพื่อที่จะส่งสัญญาณให้คนข้างนอกได้รู้”
วีดาพยายามคิด
“เออใช่...เสียงรบกวนก่อความรำคาญไง”
“ถ้ามีเสียงดังรบกวน เค้าจะได้แจ้งรปภ. ให้มาตรวจสอบที่ห้องนี้”
วีดาไม่รอช้า...
เธอรีบใช้มือจับประตูตู้หนังสือ และพยายามใช้ตัวดันให้ตู้กระแทกกับผนังห้อง เพื่อส่งสัญญาณความรำคาญให้กับห้องข้างๆ ทันที
ที่โรงพยาบาล...
“ว่าไง เลือกได้รึยังน่ะเรา”
“เธอกำลังทำให้ชั้นเสียเวลางานอยู่นะรู้มั้ย”
ผู้นำทางดวงวิญญาณทำหน้าเซ็ง
“ผะ-ผม”
“ผมเลือกได้แล้วครับ”
“ผมขออยู่ต่-“
ฟอนยังพูดไม่ทันจบ แต่เขารับรู้ได้ว่าตอนนี้วีดากำลังตกอยู่ในอันตราย
“คุณผู้นำทางดวงวิญญาณครับ ผมมีเรื่องด่วนทีต้องรีบไปขอตัวก่อนนะครับ”
ฟอนรีบเปลี่ยนเรื่องกระทันหัน
“ดะ-เดี๋ยวสิ...!!!”
“นี่ชั้นไม่มีเวลามารอนานขนาดให้เธอแวะไปทำธุระก่อนหรอกนะ”
ผู้นำทางดวงวิญญาณร้องเสียงหลง
“ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอเลือกไปกับคุณ”
“หรือจะให้ไปกับผู้นำทางดวงวิญญาณท่านอื่นก็ได้ครับ”
เขาพูดด้วยแววตาที่เด็ดเดี่ยว
“นะ-นาย...”
ผู้นำทางดวงวิญญาณได้แต่ยืนอึ้ง ที่ฟอนเลือกที่จะตายมากกว่ามีชีวิตอยู่
“ขอบคุณมากที่ให้โอกาสผมนะครับ”
“แต่ตอนนี้ผมต้องรีบไปช่วยคนๆ นึงก่อน”
พูดจบฟอนก็รีบหายตัวไปช่วยวีดาทันที
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 58
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments