วิญญาณหลอนสื่อรัก
วิญญาณหลอนสื่อรัก ตอนที่ 1
“มืดจัง...”
“ทำไมรถสองแถวต้องมาเสียตรงนี้ด้วยนะ”
วีดา...
หญิงสาวคนหนึ่งบ่นขึ้นเมื่อรถสองแถวที่เธอนั่งมาเกิดเสียกระทันหันระหว่างทาง
“ละดูดิแถวนี้เป็นป่าทั้งนั้นเลย แถมยังมืดอีก”
เธอเดินด้วยความระแวงทั้งจากโจรผู้ร้าย สัตว์มีพิษ และ...ผี
แต่ระหว่างที่กำลังเดินทางไปเรื่อยๆ เพื่อที่จะรอรถใครสักคนผ่านมา
จู่ๆ ก็ได้มีหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ตรงด้านหน้า และมองจ้องมาที่เธออยู่
วีดารับรู้ได้ทันทีว่าหญิงสาวคนนั้นจะต้องไม่ใช่คนแน่ๆ เธอจึงแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นแล้วรีบเดินผ่านไป
แต่ระหว่างที่วีดากำลังจะเดินผ่าน หญิงสาวก็ได้เอามือขึ้นมาจับไหล่ของวีดาเอาไว้
“ทะ-เธอต้องการอะไร”
วีดาพูดเสียงสั่นเครือถามกับสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ
ไหล่ของวีดาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำจากมือของหญิงสาวคนนั้น
“บอกมาเร็วสิ แล้วก็รีบไปซะ”
วิญญาณหญิงสาวผมยาวหน้าตาซีดเซียวยืนปรากฏที่อยู่ตรงหน้าของ
“วีดา” หญิงสาวผู้ซึ่งสามารถสื่อสารกับวิญญาณได้
“หนาว...”
วิญญาณหญิงสาวบอกกับวีดา
“งะ-งั้นจะเอาผ้าห่มมั้ย”
เธอถามวิญญาณหญิงสาวตนนั้น
“ช่วยฉันด้วยยย..”
วิญญาณหญิงสาวบอก พร้อมกับชี้มือไปทางถนนที่มืดเปลี่ยวรกร้างที่อยู่ทางด้านหน้า
“ชะ-ช่วยรึ ทะ-เธอจะให้ชั้นช่วยอะไรล่ะ”
วีดาถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“ชั้นอยู่ตรงนั้น...”
“ชั้นหนาว...ช่วยชั้นที”
วิญญาณหญิงสาวพูดเสียงสั่นเครือ ใบหน้าของเธอดูเศร้าจนวีดารู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก
และเมื่อไม่สามารถที่จะหลีกหนีไปไหนได้ วีดาจึงตัดสินใจเดินไปที่ตามที่วิญญาณสาวบอกด้วยท่าทีหวาดกลัว
“ถะ-ถึงรึยัง”
วีดาถามขึ้นมา เนื่องจากเธอเดินมาค่อนข้างที่จะไกล และเส้นทางที่เดินก็ชักจะเปลี่ยวขึ้นไปทุกที
วิญญาณสาวไม่ตอบ เธอยังคงนำทางวีดาไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงบ่อน้ำแห่งหนึ่ง
บริเวณรอบๆ บ่อมีหญ้ารกร้างขึ้นสูง วิญญาณหญิงสาวหยุดและชี้ลงไปในบ่อน้ำ
“เธอจมอยู่ด้านล่างบ่อนี้เหรอ”
“เพราะอะไรล่ะ”
วีดาถามด้วยความสงสัย
วิญญาณหญิงสาวจึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้วีดาฟัง
-
-
-
“ราดียา”
หญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง เธอทำงานเป็นเลขาของ “คุณชาวี” เจ้าของบริษัทที่ดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับการพัฒนาที่ดิน
ราดียาเป็นคนหน้าตาสะสวย ขยัน ทำงานเก่ง จึงได้เป็นเลขามือหนึ่งของคุณชาวี
“ชั้นทำงานอยู่ที่นี่มา 3 ปี”
“และพอกำลังจะเข้าสู่ปีที่
4 คุณชาวีก็ขอชั้นเป็นแฟน”
ราดียาบอกกับวีดาด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
เธอยังเล่าต่อไปอีกว่า...
“ชั้นยังจำวันนั้นได้ดีไม่มีวันลืม”
ราดียาเริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นต่อ
“ชั้นทำงานเป็นเลขาของคุณชาวี”
“ซึ่งโต๊ะทำงานของชั้นจะตั้งอยู่ในห้องทำงานของเค้า”
“วันนั้นชั้นกำลังทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเองเหมือนอย่างเคย”
“แล้วจู่ๆ คุณชาวีเค้าก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าชั้น”
เธอยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้น
“ราดียา ผมเห็นคุณทำงานที่นี่อย่างขยันขันแข็งมานาน”
“ตอนนี้ผมคิดว่ามันคงถึงเวลาแล้ว”
ชาวีพูดขึ้น
“เวลาอะไรคะ”
หญิงสาวสงสัย
“เวลาของผมกับคุณ...”
“ผมกลัวที่จะต้องเสียคนดีๆ อย่างคุณไปให้กับคนอื่น”
ทันทีที่ชาวีพูดจบ เขาก็คุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับหยิบกล่องแหวนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
ชาวีเปิดฝากล่องขึ้นและยื่นให้กับราดียา
“นี่ผมกำลังขอคุณเป็นแฟนอยู่”
“ถ้าคุณยินดี ผมอยากให้คุณช่วยรับแหวนวงนี้ไปสวมด้วยนะครับ”
ชาวีพูดด้วยน้ำเสียงเว้าวอน
ราดียาตกใจปนดีใจจนทำอะไรไม่ถูก เธอได้แต่ยืนนิ่ง
แต่ช่วงขณะที่เธอกำลังยืนงง ชาวีก็รีบสวมเหวนไปที่นิ้วของเธอแบบไม่ทันได้ตั้งตัวทันที
ชาวี : “คุณยินดีใช่มั้ยครับ”
ราดียา : “คะ...? ค่ะ”
ราดียาตอบรับ หลังจากนั้นชาวีก็ดึงเธอมาสวมกอด
“สุดท้ายแล้วชั้นก็ตอบตกลงเค้าไป”
“ชั้นทำงานที่นี่มาหลายปี”
“มีหลายบริษัทมาทาบทามให้ชั้นไปทำงานด้วย แต่ชั้นก็ไม่ไป”
“เพราะจริงๆ ชั้นรักคุณชาวีตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น”
“เค้าเป็นนักธุรกิจที่เก่ง ฉลาด รูปร่างหน้าตาดี ไม่มีจุดไหนเลยที่จะทำให้คนที่พบเห็นไม่หลงรักเค้า”
ราดียายิ้ม แต่แววตาของเธอกลับดูเศร้า
“มันก็ฟังดูน่าจะราบรื่นดีนี่”
“แล้วหลังจากนั้นล่ะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอเหรอ”
วีดาถามด้วยความอยากรู้
วิญญาณสาวเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะเล่าต่อ...
“หลังจากที่ตกลงคบหากัน เราทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน”
“ทั้งที่ทำงาน และคอนโดที่คุณชาวีเช่าไว้ให้ชั้นพัก”
“แต่เค้าไม่ได้นอนที่คอนโดกับชั้นหรอกนะ”
เธอถอนหายใจ
-
-
-
ราดียา : “วันนี้คุณจะไม่อยู่กับชั้นอีกแล้วเหรอคะ”
ราดียาถามเมื่อเห็นชาวีว่ากำลังจะกลับเหมือนอย่าเคย
ชาวี : “ผมเคยบอกคุณแล้วไงว่าแม่ผมอายุเยอะแล้ว ผมปล่อยท่านอยู่กับเด็กที่บ้านตามลำพังไม่ได้น่ะ”
ราดียา : “ถ้างั้นให้ชั้นไปดูแลแม่คุณที่บ้านดีมั้ยคะ”
เธอเสนอความคิด
“ผมยังไม่พร้อมที่จะบอกแม่เรื่องคุณตอนนี้น่ะ”
“คุณก็รู้ว่าแม่ผมเป็นโรคหัวใจ”
“แต่ว่าผมจะรีบบอกท่านเร็วๆ นี้นะ”
เขาพูดพร้อมกับหันมากอดเธอ
“ถ้างั้นชั้นขอกลับไปอยู่ที่บ้านของชั้นได้มั้ยคะ เพราะชั้นเองก็มีแม่ที่อายุมากจะต้องดูแลเหมือนกัน”
ราดียาย้อนนึกไปถึงแม่ของตัวเอง
“นี่คุณไม่รักผมแล้วเหรอ”
“ผมรู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่มาที่นี่แล้วมีคุณรอผมอยู่นะ”
พูดจบชาวีก็จูบไปที่หน้าผากราดียาเบาๆ ก่อนที่จะจากไป
-
-
-
“ชั้นเชื่อใจเค้ามาตลอด”
“ชั้นทำงานที่บริษัท และเมื่อเลิกงานก็จะมารอเค้าที่คอนโดทุกวัน”
“ชั้นทิ้งให้แม่ที่อายุมากเหมือนกับแม่ของเค้าต้องอยู่บ้านเหงาคนเดียว”
“สุดท้าย...”
“อยู่ๆ เค้าก็บอกกับชั้นว่าให้ลาออกจากงานซะ”
ราดียาตาแดงน้ำตาคลอเบ้า
-
-
-
ชาวี : “ตั้งแต่พรุ่งนี้เธอไม่ต้องไปทำงานแล้วนะ”
“ทำไมล่ะคะ”
เธอทำหน้าสงสัย
“พอดีแม่ผมจะเข้ามาดูแลกิจการที่บริษัทน่ะ”
“แล้วท่านก็จะเข้ามาทุกวัน ผมห่วงว่าเรื่องของเราจะถูกเปิดเผย”
ชาวีพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“แล้วทำไมเราถึงต้องหลบซ่อนด้วยคะ”
ราดียายังคงไม่เข้าใจความหมาย
“ไว้เดี๋ยวผมจะบอกทีหลังนะ วันนี้ผมขอตัวก่อน”
พูดจบชาวีก็รีบเดินออกจากห้องไปทันที
-
-
-
เมื่อเล่าถึงตรงนี้ราดียาก็น้ำตาไหลอาบแก้ม
“เค้าทิ้งเธอไปมีคนอื่นใช่มั้ย”
วีดาทำหน้าเศร้าน้ำตาคลอไปกับราดียาด้วย
“เปล่าหรอก...”
“...เค้ามีคนอื่นอยู่ก่อนแล้วต่างหาก”
วิญญาณหญิงสาวเช็ดน้ำตา แล้วเล่าเรื่องราวต่อจากนั้น
-
-
“มีอยู่วันนึง ชั้นไปที่บริษัทเพื่อที่จะไปเอาเอกสารสำคัญที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน”
“พอชั้นหยิบเอกสารเสร็จกำลังจะเปิดประตูออกไป ชั้นก็ได้ยินเสียงคุณชาวีกำลังเดินคุยกับใครซักคนนึงอยู่”
“และเหมือนว่าเค้ากำลังจะเปิดประตูเข้ามา”
(แกร็ก)
“ชั้นกลัวว่าจะเป็นคุณแม่ของคุณชาวี ก็เลยรีบหลบลงไปที่ใต้โต๊ะทำงานของชั้น”
“เลยเหนื่อยคุณต้องเอามาให้ผมถึงที่นี่เลย”
ชาวีทำเสียงออดอ้อน
“ใครใช้ให้คุณขี้ลืมล่ะ”
หญิงสาวหน้าตะสะสวยคนหนึ่งมองค้อนชาวี
“ผมไม่ได้ลืมหรอก ผมตั้งใจต่างหาก”
“เพราะว่าผมกะจะหลอกให้ภรรยาสุดที่รักของผมเอาแก้มมาให้ผมหอมถึงที่ทำงานนี่ไง”
พูดจบชาวีก็หอมแก้ม “มีนา” ภรรยาสาวคนสวยของเขาฟอดใหญ่
“ตอนนั้นชั้นตกใจสุดขีดจนทำอะไรไม่ถูกเลย”
“ชั้นนั่งแอบอยู่ตรงนั้นจนภรรยาของคุณชาวีออกจากห้องไป”
“...แล้วจากนั้นชั้นก็ลุกขึ้นเดินไปหาเค้า”
ราดียาเล่าด้วยสีหน้าเจ็บปวด
“ยา...!!! คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
“ผมบอกให้คุณอยู่แต่คอนโดไม่ใช่เหรอไง”
ชาวีตกใจที่เห็นราดียาอยู่ในห้องทำงานของเขา
ราดียา : “ถ้าชั้นไม่มาที่นี่แล้วชั้นจะรู้ความจริงเหรอคะ”
เธอพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดที่ถูกหักหลัง
ชาวี : “ยะ-ยา ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกคุณก่อน”
ชาวีพยายามที่จะอธิบาย
ราดียา : “ถ้าคุณบอกชั้นก่อนมันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงใช่มั้ยคะ...?”
ชาวี : “มะ-ไม่มี”
ชาวีก้มหน้า
ราดียา : “ถ้าจะเป็นแบบนี้แล้วทำไมคุณไม่เลิกกับชั้นก่อนที่จะคบกับผู้หญิงคนเมื่อกี้”
ชาวี : “ผมมีเค้าก่อนที่จะมีคุณ”
ราดียา : “ตอบแบบนี้คุณคงไม่เลือกชั้นแน่ๆ เพราะไม่งั้นคุณคงจะไม่ซ่อนชั้นไว้”
ชาวี : “ถ้างั้นตอนนี้คุณก็รู้แล้ว คุณจะจบกับผมใช่มั้ย...?”
ชาวีถามอย่างคนเห็นแก่ตัว
“ค่ะ ชั้นจะจบกับคุณแบบไม่เรียกร้องอะไรเลย”
ราดียาพูดทั้งน้ำตา
“ผมขอบคุณนะยา”
“ผมรู้ว่าคุณเป็นคนดี”
ชาวีรีบพูดขอบคุณ
“แต่ชั้นจะไปบอกกับผู้หญิงคนเมื่อกี้ให้เค้ารู้จักชั้น”
“เค้าจะได้รู้ว่าควรที่จะอยู่กับคนอย่างคุณต่อรึเปล่า”
ทันทีที่พูดจบ ราดียาก็กำลังจะรีบเดินออกไปทันที
แต่เธอถูกชาวีดึงแขนเธอไว้เสียก่อน
“ยา...ผมขอโทษ”
“มีนาเค้าเป็นภรรยาที่แม่ผมจัดการให้ด้วยผลประโยชณ์ทางธุรกิจ”
“แต่ผมก็รักคุณจริงๆ นะ”
“คุณใจเย็นลงก่อน”
ชาวีพยายามที่จะอธิบาย
ราดียาได้แต่นิ่งเงียบฟังที่ชาวีพูด
“ผมว่าเราไปหาที่คุยกันดีกว่า”
“คุยกันที่นี่อาจจะทำให้คุณเดือนร้อน นี่ผมเป็นห่วงคุณนะ”
ชาวีพูดพร้อมนัดให้เธอไปรอเขาที่รถ เพื่อที่จะหาที่คุยกัน
-
-
-
“แล้วเค้าพาชั้นมาที่นี่”
ราดียาชี้ให้ดูตรงจุดที่วีดายืนอยู่
“ที่เปลี่ยวๆ มืดๆ แบบนี้เนี่ยนะ”
“อย่าบอกนะว่าเค้าตั้งใจที่จะหลอกเธอมาฆ่าน่ะ”
“นี่มันคดีฆาตกรรมเลยนะ...!!!”
วีดาพูดด้วยความโมโห
ราดียาส่ายหน้า
“เค้าบอกจะรับผิดชอบชั้นทุกอย่าง”
“ขอแค่ชั้นห้ามไปวุ่นวายกับภรรยาเค้า และห้ามไปที่บริษัทเด็ดขาด”
“ให้ชั้นรอเค้าอยู่ที่คอนโดอย่างเดียว”
“แต่ชั้นไม่ยอมน่ะ”
“เราเลยทะเลาะกันใหญ่โต”
“ชั้นเอามือทุบเค้าไปหลายทีจนเค้าเผลอมือผลักชั้น”
“เลยทำให้ตัวชั้นกระเด็นไปกระแทกกับหินตรงนั้น และเซตกลงน้ำไป”
“พอเห็นแบบนั้นเค้าก็เดินหนีไป แล้วก็ขับรถออกไปเลย”
“...โดยที่ทิ้งชั้นไว้แบบนั้น”
เธอน้ำตาไหล
“เค้าจงใจปล่อยให้เธอจมน้ำตายเหรอ”
วีดาถามด้วยความสงสัย
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“ชั้นบาดเจ็บ อาจจะเพราะหัวแตกและใต้น้ำมีแต่โคลนตม”
“ขาชั้นก็เลยติดจนดันตัวเองขึ้นมาไม่ได้”
“เวลาตอนนั้นมันมืด และตัวคุณชาวีเองก็ไม่รู้ว่าชั้นว่ายน้ำไม่เป็นด้วยน่ะ”
“คิดว่าเค้าคงรำคาญชั้นเลยจะทิ้งชั้นไว้แบบนั้น และคิดว่าชั้นคงจะขึ้นมาจากบ่อเองได้”
“ตอนนั้นชั้นร้องตะโกนขอความช่วยเหลือจนสุดเสียง”
เธอหยุดพูดไป
“แล้วมีคนมาช่วยเธอทันมั้ย...?”
วีดาตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ
ราดียาหันมามองหน้าวีดาอย่างช้าๆ
“ถ้าทันชั้นจะตายแล้วมานั่งคุยกับเธอตรงนี้ได้มั้ย...?”
วีดายิ้มแห้งๆ
“ละ-ลืมไปเลย”
“งั้นเธอจะให้ชั้นช่วยอะไรล่ะ”
วีดายิ้มอย่างเต็มใจที่จะช่วยเหลือ
ราดียามองหน้าวีดา
“ชั้นต้องการให้เธอไปบอกคุณชาวี ว่าวิญญาณของชั้นยังติดอยู่ที่นี่”
“ให้เค้าไปขอขมาแม่ชั้น และดูแลจนกว่าท่านจะสิ้นอายุขัย”
วีดาฟังแบบนั้นแล้วก็ถอนหายใจ
“ได้ เธอรอชั้นแล้วกันนะ”
พูดจบวีดาก็รีบลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินทางไปหาชาวีทันที
แต่ระหว่างที่ลุก เธอได้ชนเข้ากับชายคนหนึ่งอย่างจัง
“เฮ้ยยยยยยย...ใครอีกละเนี่ย”
“ขอเคลียร์เป็นคดีๆ ไปได้มั้ย...!!!”
วีดาตะโกนกรีดร้องด้วยความตกใจ
เธอเจอเข้ากับอะไรกันแน่ถึงได้กรีดร้องเสียงหลงขนาดนั้น และเธอจะสามารถช่วยราดียาให้ไปสู่สุคติได้หรือไม่
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 58
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
ข้าวหอม พิผ่วนนอก
ไม่ค่ะ
2022-08-16
1
y@y@
.
2021-10-29
1
Jan Khamhangpol
น่ากลัวว
2021-10-24
1