นายวุ่นวายกับท่านประธานสุดหล่อ

วุ่นวายครั้งที่1: พบเจอ

การเริ่มเช้าวันใหม่ที่สดใส? สดใสก็บ้าแล้ว!! การที่ต้องตื่นเช้ามาทำธุระส่วนตัวก่อนไปทำงาน ไหนจะการจราจรที่ติดขัดมากถึงมากที่สุด! เฮ้อ~เซ็งเลย แล้วแบบนี้ผมจะไปทำงานทันมั้ยเนี่ยยย

แฮ่ม! ขอโทษที่บ่นมาเยอะนะครับ พอดีว่ามันอัดอั้นตันใจแบบสุดๆ เอ~ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่นา งั้น... ผม จีมินเรียกจีมก็ได้ค้าบ อายุ 24 ปี ตอนนี้กำลังวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์เพื่อไปทำงาน โอ๊ะ!

ปึก!

" เฮ้ย! "

ขณะนั้นผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระแทกจนผมเซไปข้างหลัง ผมหลับตาเตรียมใจล้มก้นกระแทกพื้นทันที...............เอ๊ะ! ทำไมผ่านมาทั้งนานแล้ว(แค่ 5 วิ เอง\=\=!!) ทำไมผมไม่รู้สึกเจ็บเลยอ่ะ ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ก็พบใลหน้าที่...เทพบุตร...นี่มันเทพบุตรชัดๆ!! คนอะไรจะหล่อได้ขนาดนี้ หรือว่า..ผมล้มหัวกระแทกพื้นแล้วตายแบบไม่รู้ตัว เลยได้ขึ้นสวรรค์มาเจอเทพบุตรเข้า?

"นี่นายจะมองหน้าฉันอีกนายมั้ย?" เสียงทุ้มลึกน่าฟังของคนตรงหน้าเอ่ยขึ้น ร่างโปร่งจึงรีบออกมาจากอ้อมแขนของเทพบุตรทันที

" เอ่อ...ขอโทษนะครับ ผมไม่ระวังเอง"

ร่างโปร่งเอ่ยขอโทษร่างสูง เพราะถ้าเขาไม่วิ่งมาทนอีกฝ่ายก็คงไม่ล้มลงไป นี่ยังดีที่ร่างสูงใจดีช่วยคว้าตัวเขาไว้ ไม่งั้นก้นช้ำแน่เลย

กระแทกแรงซะขนาดนั้น

" อ่า..ไม่เป็นไร"

ร่างสูงเอ่ยแค่นั้นก่อนหมุนตัวเดินกลับออกไป

ร่างโปร่งมองตามร่างสูงที่มีบอดี้การ์ดไปจน สุดสายตา หล่อชะมัด! เฮ้ย ไม่ใช่สิผมเป็นผู้ชายนะจะใจเต้นกับผู้ชายด้วยกันได้ไง

.....ซวยแล้ว..ลืมไปเลยว่าต้องไปทำงาน

เข้างานสายถูกหักเงินเดือนแน่!!

ร่างโปร่งเปลี่ยนเส้นทางจากรถเมล์ไปสถานี BTS ที่ใกล้ที่สุดทันที ก็มันไม่น่าจะทันนี่นา สุดท้ายเลยต้องพึ่งรถไฟฟ้าทั้งที่คิดจะ ประหยัดเงินไว้แล้วเชียว เฮ้อ~ ถ้าถามว่าผมยากจนขัดสนหรอ? บอกได้เต็มปากว่าผมก็พอมีกินมีใช้(?)นะ แต่อะไรที่ประหยัดได้ผมก็จะพยายามประหยัดให้ได้ บริษัทที่ผมทำงานอยู่ตอนนี้คือบริษัทเกี่ยวกับJewelery design

ผมจบดีไซน์มาจาก มหา'ลัย อยู่แล้วด้วยจึงขอแด๊ดมาสมัครงานที่นี่ เพรทะตอนแรกท่านไม่ยอมให้ผมมาทำงานที่นี่ เพราะบ้านผมก็มีบริษัทเกี่ยวกับการดีไซน์ แต่ติดตรงที่ว่าบ้านผมจะออกแบบทุกอย่างไปตั้งแต่ กระเป๋า เครื่องประดับ รถ เสื้อผ้า

บ้าน โลโก้ ฯลฯ ถามว่าทำไมทำเยอะจัง ตอบเลยว่า ไม่รู้ครับ! แต่ ถึงจะทำเยอะ แต่ทุกอย่างก็ราบรื่นดีครับ เพราะแผนกงานทุกอย่างจะกำหนดไว้ชัดเจน ตามความสามารถของทุกคน มีสวัสดิการที่จะไม่ให้พนักงานต้องกังวลใจ โฆษณาขนาดนี้มีใครสนใจไปทำงานที่บริษัทแด๊ดผมมั้ยครับ? งานดี เงินก็ดีนะครับ สนใจติดต่อมาที่ 191-xxxxxx

ผมโฆษณาให้แด๊ดขนาดนี้แด๊ดต้องเพิ่มเงินค่าขนมให้ผมแน่เลย คิคิ~

แฮ่ม!! กลับมาเรื่องเดิมก่อนๆ คือที่แด๊ดยอมให้มาทำงานที่บริษัทอื่นก็เป็นเพราะว่า..

ย้อนกลับไปตอนคุยกับแด๊ด

' จีมลูกจะไปทำงานที่บริษัทอื่นทำไมล่ะ'

' ผมอยากหาประสบการณ์ก่อนครับ' ผมตอบกลับไปเสียงหนักแน่น ก็ผมไม่อยากไปทำงานที่บริษัททั้งๆที่ยังไม่มีประสบการณ์นี่นา คนอื่นจะว่าเอาได้ว่าผมใช้เส้นสาย.นการเป็นลูกเจ้าของบริษัทเข้ามา ถึงแม้ไม่มีใครคิดผมก็ไม่สบายใจอยู่ดี

' เฮ้อ~ลูกนี่มัน...โอเคๆแด๊ดยอมจีมแล้วครับ แต่ว่าถ้ามีใครทำอะไรหรือสร้างความวุ่นวายให้ จีมต้องบอกแด๊ดนะครับ' แด๊ดยอมรับผมเสียงอ่อนเพราะรู้ว่า ยังไงผมก็ไม่ยอมอยู่ดี แด๊ดผมนี่ยังหล่อยังแน่นอยู่นะครับ ส่วนมัมก็เสียไปแล้ว...อ่า..ชั่งเรื่องนี้มันเถอะครับ

' ครับ~ถ้าใครทำอะไรจีม จีมจะมาฟ้อง

แด๊ดก่อนใครเลยยย' ผมว่าพร้อมเขย่งตัวหอมแก้มแด๊ดไปหนึ่งที แด๊ดผมตัวสูงมากครับ จะหอมทีนี่ต้องเขย่ง ผมสูงตั้ง 173 cm.

เชียวนะ ไม่เตี้ยนะครับ!! แด๊ดสูงตั้ง 187 cm.

แน่น! สูงเกินไปแล้ว แด๊ดคงงกส่วนสูงสินะถึงไม่ยอมแบ่งมาให้ผมเลย

สุดท้ายแล้วคือแด๊ดยอมให้ผมมาทำงานที่บริษัทนี้ แต่ด้วยเพราะแด๊ดไปสืบประวัติบริษัทมาแล้ว จึงให้ผมไปทำงานได้

แค่นี้ล่ะครับ