อยู่ๆไปเดียวก็ชอบเอง

ย้ายบ้าน

สวัสดีครับผมชื่อเจนนะครับผมเป็นคนเงียบเงียยไม่สนใครมากหนั้กแต่มีวันหนึ่งผมต้องย้ายบ้านและต้องย้ายโรงเรียนตอนกลางเทอมซึ่งผมมีเพื่อนสนิดอยู่สองคน

ชื่อแบมกับมิ้กเป็นเพื่อนที่ดีมากๆเลยครับผมเลยไม่อยากย้ายโรงเรียน

"เจมลูกเก็บของยัง เราจะได้ย้ายบ้านไปบ้านใหม่แล้วนะ" เสียงแม่เรียกและถามผม

"เก็บแล้วครับ" ผมตอบกลับด้วยความไม่เต็มใจที่จะย้ายบ้าน "ลงมาเร็วๆสิเจมคิมเขามารอแล้ว " เสียงแม่ที่เร็งผมให้ลงจากห้อง

" ครับจะลงไปแล้วครับ " ผมได้เดินลงไปพร้อมกับความไม่อยากจากบ้านหลังนี้ไปเลยครับ ผมเดินเอาของไปเก็บที่รถของคุณคิมซึ่งก็คือผัวใหม่แม่ผมเอง เขามีลูกชายสุดที่รักที่เขาเทิดทูนมากเลยครับ ลูกชายของเขาชื่อเคนครับ ผมไม่เคยเห็นเขาเลยครับเคยได้ยินคุณคิมเล่าเรื่องของเขาให้ฟังครับ

เขาเป็นคนเงียบเงียบเหมือนกันผมเขาเป็นคนใจดีชอบสัตว์น่ารักๆมีสัตว์เลี้ยงเยอะ แต่ผมไม่รู้หรอกนะว่าจริงหรือที่ว่าเป็นคนใจดีเพราะผมไม่เคยเจอตัวจริงเขาเลยครับ

"ขึ้นรถได้แล้วเจมเราจะได้ถึงเร็วๆ"

"ครับ" ผมหันกลับไปมองบ้านเป็รครั้งสุดท้ายแล้วเดิรขึ้นรถไป ผมได้นอนจนถึงบ้านคุณคิม "เจมลูกตื่นได้แล้วถึงและนะ"

"ครับ" ผมตื่นพร้อมกับความงัวเงียที่พึ่งตื่น

ผมเดินลงรถแล้วเดินไปเอากระเป๋าของผม

"ยินดีต้อนรับค่ะ "เสียงของแม่บ้าน

"พ่อครับกลับมาแล้วหรอครับ" เสียงลูกชายคนเล็กของคุณคิมซึ่งเขาไม่เคยพูดให้ผมฟังเพราะลูกชายคนเล็กไปเรียนเมืองนอก

"กลับมาตอนใหนคาทำไมไม่บอกพ่อว่าจะกลับบ้านเลยละ"

"ก็ผใอยากเซอร์ไพรส์พ่อแต่พ่อกลับมีเรียงที่เซอร์ไพรส์ผมมากกว่า สวัสดีครับคุณน้าผมคาลูกคนเล็กครับ

"สวัสดีจ้ะ เรียกแม่ก็ได้ สวนนี้ลูกแม่นะจ้ะชื่อเจม" ผมยกมือได้ไหว้พี่คา

"คาลูกไม่ต้องเรียงน้าต่อไปนี้เรียกแม่นะ"

"ครับผใจะเรียกแม่ครับ"

"เจมลูกก็ต้องเรียกคุณคิมเขาว่าพ่อนะ"