โอซอง"เป็นอะไรมั้ย ฉันบอกแล้วไงว่าให้ฉันช่วย"
จุนโอ"ก็ผม—"(ใกล้มาก มันใกล้เกินไปแล้ว)
โอซอง"เป็นอะไรมั้ยครับ...ให้ผมช่วยมั้ยครับ?"
จุนโอ"เอ่ออออ...ไม่เป็นไรครับ ขอโทษครับ"
จุนโอรีบเก็บของและเดินไปขึ้นลิฟท์ (เราคิดอะไรของเราเนี่ยเขาเป็นผู้ขายน่ะ)//แปะๆ//"เอาหล่ะ พรุ่งต้องต้องทำงาน นอนดีกว่า"
//ก๊อกๆ//(เสียงเคาะประตู)
จุนโอ"เฮือก..ใครมาเคาะประตูตอนนี้เนี่ย"
//เดินไปเปิดประตู//
โอซอง"เอ่ออ..คือว่า ผมขอโทษที่มากวนคุณตอนนี้น่ะ แต่ ผมนอนไม่หลับน่ะ"
จุนโอ"นี้ดึกมากเลยน่ะครับ ยังไงก็ เข้ามาก่อนสิครับ เดียวผมจะไปเอาน้ำมาให้"
//ดึงมือ//
โอซอง"คุณ.....คิดยังไงกับผมเหรอครับ?"
จุนโอ"เอ่ออออ...//ดึงมืออก//อะไรกันครับเนี่ย คุณไปนอนก่อนเถอะ"
โอซอง"แต่.."
จุนโอ"คุณคงทำงานเนอะไป จนคิดอะไรแปลกๆไปแล้วล่ะครับ คุณไปนอนบนเตียงแล้วให้ผมไปนอนบนโซฟาก็ได้น่ะครับ"
โอซอง"ครับ.."
//ปิดประตู//
จุนโอ"เห้อออ...คิดอะไรของเราน่ะ เมื่อกี้ เขาน่าจะ แกล้งเราแหละ เลิกคิดแล้วนอนดีกว่า"
//เช้าวันต่อมา//
จุนโอ"เอ๊ะ!!...คุณโอซอง..แบ้วผมมาตอนบนเตียงกับคุณได้ไงเนี่ย"
โอซอง"ขออยู่แบบนี้อีกสักพักได้มั้ยครับ ยังไม่อยาก...ให้คุณไปเลย"
จุนโอ"เอ่อ...ครับ"
(อึดอัดจัง ไม่เคยมีคนมานอนกอดแบบนี้มาก่อนเลย แถมคนที่กอดกับเรายังเป็นผู้ชายอีก)//เขิน//
โอซอง"เอ๊ะ..ทำไมคุณจุนโอหน้าแดงแล้วก็ตัวร้อนอีก ไม่สบายรึเปล่าครับ"
จุนโอ"เปล่าครับ ผมแค่ ร้อนนิดหน่อย"
โอซอง"อ่ะ ขอโทษ เพราะผมรึเปล่า"
จุนโอ"ชั่งเถอะ ไปอาบน้ำกินข้าวกันดีกว่าน่ะ"
//ทำกับข้าว//
โอซอง"มีอะไรกินบ้างครับ"
จุนโอ"ก็..อาหารเช้า ปกติไง ขนมปังทาแยมกับนมตอนเช้า"
โอซอง"ขอบคุณสำหรับอาหารครับ"
จุนโอ"ชั่งเถอะ รีบไปทำงานกันดีกว่า"
//กอด//
โอซอง"ผมรู้สึกเหมือนกับ...ผมจะอยู่ห่างคุณไม่ได้เลยครับ"
จุนโอ(มาแนวไหนอีกเนี่ย)
จุนโอ"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เราไปทำงานกันก่อนดีกว่านะครับ"
//ถึงที่ทำงาน//
จุนโอ"ปล่อยมือผมเถอะครับ เดี๋ยวทุกคนจะเอาใจผิดกันพอดี"
โอซอง"แต่..ผม.."
จุนโอ"นายไม่กลัวชื่อเสียงของนายจะพังเหรอ?"
โอซอง"ขอแค่...ผมได้อยู่กับคุณ..ผมก็ดีใจแล้วครับ"
|จากคนเขียน|เรื่องราวตอนนี้มันอาจจะหน้าเบื่อหน่อย ขอโทษทุกคนที่อ่านด้วยนะคะ ตอนที่ไปจะพยายามทำให้ดีขึ้นค่ะ|
[โปรดติดตามต่อไป]
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments