รักของเราเท่าเม็ดทราย
วันแรกที่เดินทางมาถึงบ้านใหม่ (แบบไม่เต็มใจ) เคยคิดว่า อยู่ที่ไหนก็เหมือน ๆ กันแหละ มีบ้าน มีข้าว มีที่เรียน มีเงินให้ใช้ จบ! แต่ชั้นคิดผิด นี่มันโค-ตะ-ระ บ้านนอกชัด ๆ นั่น ๆ !! ควายตัวเบ้อเร่อ กำลังเล็มหญ้าอยู่ริมทาง ถ้าชั้นเปิดกระจกรถให้มันเห็นหัวแดงเพลิงของชั้น มันจะร้องว้าวหรือวิ่งไล่รถพ่อตามขวิดชั้นกันล่ะเนี่ย
มาริน หรือมินนี่ คือชื่อของชั้นเอง แม่ตั้งชื่อชั้นแบบนี้เพราะคิดว่าพี่ชื่อมิคกี้แล้ว ให้น้องตั้งชื่อคล้องกันไปเลย เหมือนตัวการ์ตูนอินเตอร์เรื่องนึงที่แม่ชอบดูตั้งแต่เด็ก แต่ตัวจริงของชั้น ช่างตรงข้ามกับคาแรคเตอร์ตัวการ์ตูนตัวนี้ชะมัด
ชั้นไม่ชอบกระโปรง ไม่ชอบสีชมพู ไม่ชอบรองเท้าคัชชู และที่สำคัญ ชั้นกัดกับไอ้พี่มิคบ่อยมากกกก.... จนคิดว่า ใช่พี่น้องกับมันแน่เหรอวะ ขัดทุกเรื่อง แย่งทุกอย่าง ใครดีใครได้ แม่บอกว่ามีลูกหัวปีท้ายปี เลยให้เรียนชั้นเดียวกัน เพราะขี้เกียจไปประชุมครูหลายรอบ แจ็คพ็อตว่าได้อยู่ห้องเดียวกันซะด้วย
ครูชอบเอาไอ้พี่มิคมาเปรียบกับชั้น ว่าชั้นเหมือนผู้ชายมากกว่ามัน เพราะต่อหน้าครูหรือผู้ใหญ่ มันจะพูดแนวตัวเองเป็นพระเอกและชั้นเป็นนางร้ายหรือไม่ก็เป็นคนใช้ในละคร แถมมันยังเรียนดีซะจนนึกว่ามันไม่น่าจะเรียน ม.ปลายเล้ย น่าจะจบ มหาลัยฯ ไปได้แล้ว ความน้อยเนื้อต่ำใจจากสภาพสังคมรอบ ๆ ตัวจึงบังเกิดข้างในจิตใจลึก ๆ ของชั้น จนแสดงออกมาเป็นคำพูดและการกระทำกับมัน เวลาครูให้แข่งขัน มันจะเสนอตัวคนแรก แข่งเองน่ะไม่เป็นไร มันดันใส่ชื่อชั้นในทีมตลอด โดยที่ชั้นยังไม่ทันอ้าปากปฏิเสธ ครูก็ตอบตกลง เออออห่อหมกกับมันด้วย งานเข้าชั้นสิทีนี้ เอาควายออกนอกโรงเรียนไปโชว์ตัวให้โรงเรียนอื่นดูชัด ๆ
สามปีของ ม.ปลาย ผ่านไป ไวเหมือนหนังหน้านังโบกี้ หมาพันธุ์ปั๊กที่บ้าน จากหมาเด็กแล้วแก่เลย เพราะเกิดมาย่นยังไงก็ย่นแบบนั้น ไม่เคยเห็นมันหน้าตึงซักที.. -_- !
หลังจากที่ทนมานาน ชั้นก็เป็นอิสระทางกายและความคิด ชั้นเลือกเข้ามหาลัยคนละแห่งกับไอ้พี่มิค ออกมาอยู่หอและเลือกคณะที่ตัวเองชอบ พ่อกับแม่ก็ห้ามแหละ แต่ชั้นชักแม่น้ำทั้งร้อยสาย หว่านล้อมพวกท่านจนได้ ส่วนพี่ชาย (คู่แข่ง) ตัวฉกาจน่ะเหรอ เมินซะเถอะ ถ้าผ่านพ่อแม่ได้ ชั้นก็ไม่สนใจเค้าแล้ว
บ้านกับมหาลัยห่างกันพอสมควร แต่ถ้าพ่อกับแม่จะขับรถมาดูก็ไม่ลำบากเท่าไหร่ เริ่มต้นก่อนเข้าหอชั้นเตรียมทุกอย่างพร้อม เหมือนเด็กที่กำลังจะออกค่ายพักแรมครั้งแรก สนุกและตื่นเต้น ชั้นกินง่าย อยู่ง่าย ไม่เรื่องมาก
ดังนั้น ของที่เตรียมมาก็เลยไม่เยอะ ชั้นไม่ติดตุ๊กตา ไม่ฉาบหน้าเยอะ ไม่เห็นแก่กิน (ซะเมื่อไหร่) มีปัจจัย 5 อยู่ ก็โอเคแล้ว ยุคนี้คงไม่มีใครสงสัยนะ ว่าปัจจัยที่ 5 คืออะไร ก็มือถือไง ทีวีไม่มี วิทยุ คอมฯ จบในเครื่องเดียว
ว้ากกกก..!! โลกใบใหม่ของชั้น สดชื่นสุด ๆ เลย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments