ตอนที่3: บีตเตอร์ทั้งสอง

"...ไม่อยากเสียเพื่อนร่วมปาร์ตี้ไปแฮะ เอาเป็นว่าอย่าตายก็เเล้วกัน"

ผัวะ!

"หยาบคาย!" ซายะตีคิริโตะที่พูดออกมาแบบนั้น

"โอ๊ย! เจ็บนะซายะ!"

"สมน้ำหน้า! ใครใช้ให้นายพูดเเบบนั้นล่ะ!" เธอเอ่ยก่อนที่จะพองแก้มขึ้นซึ่งสายตาคนอื่นเธอดูเหมือนลูกเเมวน้อยเท่านั้น

"อ่าา~ น่ารักจังเลยยย"ผู้คนรอบข้างที่มองซายะ

"ฮะ ฮะ ฮะ" จู่ๆอาสึนะก็หัวเราะขึ้นมาท่ามกลางการเถียงของพวกเราสองคน

"ดูเหมือนว่าจะดีขึ้นแล้วนะ" เธอกระซิบให้ได้ยินเพียงคิริโตะ

"นั้นสินะ..."

ถ้าจะให้ย้อนไปละก็...เมื่อช่วงเย็นหลังจากแยกย้ายกันไป คนในปาร์ตี้ล่าบอสก็จัดงานเลี้ยงขึ้นแต่ยังไงเธอกับพี่ก็ไม่เข้าร่วมจึงปฏิเสธไป และกินขนมปังกับครีมที่ได้จากเควสในเเต่ละวัน

"อ๊ะ! จริงด้วย!" เธอที่กินขนมปังอยู่นึกได้ว่าฉากนี้คิริโตะที่ต้องไปหาอาสึนะดันมาอยู่กับเธอซะได้ และถ้าเธอจะบอกให้เขาไปหามันก็คงจะเเปลกๆเป็นแน่

งั้นเราไปแทนเองละกัน!

"เดี๋ยวฉันมานะ!"

"ด เดี๋ยวซายะ! จะไปไหนน่ะ!" คิริโตะมองตามน้องของตนที่อยู่ๆก็ยืนขึ้นเเละวิ่งออกไปซะอย่างนั้น ก่อนที่จะถอนหายใจเบาๆเเละแอบวิ่งตามไป

ไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นห่วงหรอกนะ!

เขาวิ่งตามซายะมาที่มุมมืดมุมหนึ่งจนกระทั่งอีกฝ่ายหยุดวิ่งและยืนอยู่ตรงหน้าคนคนหนึ่งที่กำลังนั่งกินขนมปังอยู่

นั่นมัน...คนที่ร่วมปาร์ตี้กับเรานี่นา

"เอ๊ะ"เธอหันมามองอย่างตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้าเป็นเชิงตกลง

"เจ้าขนมปังนั่นน่ะ...ลองกินกับเจ้านี่ดูมั้ย? มันอร่อยมากเลยน้า~"เธอเอ่ยพลางหยิบขวดครีมออกมา

"..." อีกฝ่ายมีท่าทีลังเลเล็กน้อยเเต่ก็หยิบมากินแต่โดยดีคงเพราะเห็นอีกฝ่ายเป็นเด็กผู้หญิงเหมือนตนด้วยแล้ว

"เห็นมั้ย~ อร่อยใช่มั้ยล่ะ~" เธอเอ่ยเมื่อเห็นอีกฝ่ายกินขนมปังหมดแทบจะทันที

"อื้อ"

ดูเหมือนว่าอาสึนะจะเริ่มเปิดใจกับเธอเเล้วสินะ

"เจ้านี่รับเควสได้วันละครั้งน่ะที่หลังหมู่บ้าน 'เควสชื่อการโต้กลับของเเม่วัว'...ถ้าอยากได้เดี๋ยวฉันจะบอกทริกซ์ให้เอามั้ย?"

"...ฉันไม่ได้มาเมืองนี้เพื่อที่จะได้กินของอร่อยๆหรอกนะ"

"...?"

"ฉันน่ะมา...เพื่อที่จะให้ฉันยังเป็นตัวฉัน ถ้าจะให้นั่งอยู่ในบ้านพักในเมืองเฉยๆจนตายน่ะฉันขอเป็นตัวของตัวเองจนวินาทีสุดท้ายจะดีกว่า ถึงเเม้ว่าจะต้องตายให้กับสัตว์ประหลาดก็ตาม..."มือทั้งสองของอาสึนะกำแน่นในขณะที่เธอเอ่ย

"..." เธอที่เห็นดังนั้นจึงขยับเข้าไปให้ใกล้ร่างบางให้มากกว่าเดิมก่อนที่จะกุมมือบางเอาไว้

"กับโลกนี้น่ะ...ไม่อยากจะแพ้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม"

ทันใดนั้น คิริโตะก็ออกมาจากมุมมืดที่แอบซ่อนอยู่ก่อนที่จะพูดประโยคที่ทำให้ผู้เป็นเพื่อนอยากจะเอาเท้าก่ายหน้าคิริโตะของตนเป็นอย่างมาก

จบการย้อนความ

"ดีจังเลยนะ...ที่มีคนร่วมสู้อยู่ข้างๆกันน่ะ" อาสึนะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

"ไม่เห็นจะดีเลย! คิริโตะน่ะชอบทำตัวบ้าๆตลอด! ฉันน่ะขออยู่กับเธอจะดีกว่า!"เธอเอ่ยก่อนที่จะหันไปแลบลิ้นใส่คิริโตะของตน

"หนอย ซายะ!"

"แบร่ๆ"

เเละมันก็กลายเป็นสงครามไล่จับระหว่างซายะกับคิริโตะโดยมีอาสึนะซึ่งนั่งหัวเราะอยู่เป็นคนกลาง ท่ามกลางบรรยากาศแห่งความสุขนั้นในท้ายที่สุดเธอก่อนโดนคิริโตะจับได้และยีหัวเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนที่พวกเราทั้งสามคนจะเเยกกันไปพักผ่อน

เช้าวันรุ่งขึ้น

พวกเรามาร่วมตัวกันที่ลานเดิมกับเมื่อวานตอนสิบโมงเช้า เมื่อเดียเบลล์เห็นว่าครบทุกคนแล้วจึงเริ่มออกเดินทาง ซึ่งพวกเราที่มีสมาชิกทีมเพียงแค่สามคนจึงได้รับหน้าที่เป็นหน่วยซัพพอร์ต

"...กลุ่มสนับสนุนอย่างพวกเราได้รับหน้าที่ให้จัดการกับลูกน้องที่อยู่รอบบอสสินะ" คิริโตะสรุป

"ใช่เเล้วล่ะ" เธอกับอาสึนะพยักหน้า

"งั้นฉันจะสกัดลูกตุ้มเอาไว้เอง หลังจากนั้นพวกเธอค่อยสวิตช์ก็แล้วกันล่ะ"

"สวิตช์?" อาสึนะเอ่ยอย่างงงๆ

"เอ๋!!! อย่าบอกนะว่าเธอพึ่งจะเคยเข้าปาร์ตี้เป็นครั้งแรกน่ะ!" คิริโตะเอ่ยออกมาอย่างตกใจต่างกับเธอที่รู้ฉากนี้อยู่เเล้วจึงเข้าไปอธิบายให้ฟัง

"สวิตช์น่ะคือการสลับกันโจมตี ถ้าให้อธิบายให้เข้าใจง่ายๆล่ะก็พอเพื่อนร่วมปาร์ตี้สกัดมอนสเตอร์ให้เราก็เข้าไปจัดการต่อเลย จบปิ๊ง!"

"อื้อ อย่างนี้นี่เอง" อาสึนะพยักหน้าเบาๆ ถึงเเม้ว่าเธอจะดูกังวลใจก็ตาม

"สู้ๆนะ เธอทำได้อยู่เเล้ว!"มือข้างหนึ่งของเธอกุมมืออาสึนะไว้ ในขณะที่อีกข้างทำท่าชูกำปั้นขึ้นมา

"ห ให้ตายสิ" คิริโตะพึมพำกับตัวเองเบาๆ

ผ่านไปสักพัก ในที่สุดพวกเราทั้งหมดก็มารวมตัวกันอยู่ที่หน้าห้องบอส

"ฟังให้ดีนะทุกๆคน! สิ่งที่ฉันจะพูดมีอย่างเดียว! มาชนะกันเถอะ!" เดียเบลล์ตะโกนปลุกใจทุกคนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหันหลังไปเปิดประตูห้องบอส

เมื่อทุกคนเดินเข้ามาครบทุกคนทันใดนั้นประตูห้องก็ปิดลงเป็นสัญญาณว่าจะไม่มีใครออกไปได้นอกเสียจากสมาชิกปาร์ตี้นี้ทุกคนจะตายหรือบอสได้ตายลง

ทุกๆคนมองไปด้านหน้าที่ปรากฏร่างของบอสประจำชั้น 1 ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ขนาดใหญ่ก่อนที่มันจะยืนขึ้นเเละกระโดดออกมาพร้อมชักอาวุธออกมา เป็นสัญญาณว่าการล่าบอสครั้งนี้ได้เริ่มขึ้นเเล้ว

"โจมตีได้!" เดียเบลล์ตะโกนสั่งการให้ทุกคนทำตามหน้าที่ของตนที่วางแผนไว้พวกเราทั้งสามคนจึงวิ่งเข้าไปจัดการลูกน้องที่อยู่รอบๆ

พวกเราที่จัดการมอนสเตอร์ได้สักพัก อยู่ๆก็ได้ยินเสียงคำรามของบอสขึ้นมาก่อนที่จะพบว่ามันเหลือเลือดเพียงเล็กน้อยเท่านั้นและมันก็เริ่มที่จะเปลี่ยนอาวุธเเล้ว

"ทุกคน! ฉันจัดการเอง!" เดียเบลล์เอ่ยก่อนที่วิ่งออกไปประจันหน้ากับบอสเพียงคนเดียวและเป็นอย่างเนื้อเรื่องเดียเบลล์ถูกโจมตีจนกระเด็นออกมาออกมาพร้อมกับคิริโตะที่วิ่งเข้าไปหา

"โธ่เว้ย!" เธอสบถออกมาเมื่อเธอพยายามจะวิ่งไปช่วยอีกฝ่ายแต่ไม่ทันการจึงรีบหยิบโพชั่นออกมาเตรียมยัดปากเจ้าคนมุทะลุนี่!

"..ถ้านาย..เป็นเบต้าเทสเตอร์...ก็น่าจะรู้นี่..." เดียเบลล์เอ่ยอย่างลำบากลำบน ในขณะที่อีกมือนั้นกั้นโพชั่นจากคิริโตะอยู่

"Last Attacting Bonus? นายเองก็เป็นเบต้าเทสเตอร์เหรอ..."

"รู้อยู่เเล้วเฟ้ย! กินไปซะไอบ้านี่!" เธอเอ่ยก่อนที่จะง้างปากคนใกล้ตายให้กินโพชั่นลงไป

"อ๊ะ"คิริโตะกับเดียเบลล์ตกใจที่อยู่ๆเธอก็พุ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้เเล้วยัดโพชั่นลงคอเดียเบลล์ไปแบบไม่เอ่ยไม่กล่าว

"นายบอกเองไม่ใช่รึไงว่าให้มาชนะด้วยกันน่ะ! ถ้ามีใครตายแบบนี้มันไม่เรียกว่าชนะหรอกนะ!"

เธอเอ่ยก่อนที่จะเข้าไปสู้กับบอสก่อน โดยไม่ลืมทิ้งท้ายว่า

"ถ้าทำอะไรโง่ๆอีกล่ะก็ ต่อให้บอสไม่ฆ่านายฉันก็จะฆ่าเอง"

"ฮะ ฮะ" เเต่ถึงอย่างนั้นอีกฝ่ายก็หาได้กลัวไม่และยังหัวเราะอีกด้วย

ท่าทางที่เหมือนลูกเเมวน้อยนั่นมันอะไรกัน?เขาว่าเขามีเหตุผลที่จะอยู่ต่อนอกจากการรวมทุกคนเป็นหนึ่งเเล้วล่ะมั้ง :)

ตัดภาพไปทางฝั่งของหญิงสาวที่พึ่งจะทำการล่อลวงมา? เธอที่เตรียมจะพุ่งเข้าไปโจมตีนั้นอยู่ๆอาสึนะกับคิริโตะก็มายืนข้างเธอ พร้อมกับบอกว่าจะไปช่วยสู้ด้วย

"รูปแบบเหมือนกับตอนจัดการลูกน้องเลย!"

"เข้าใจเเล้ว!"

พวกเธอพุ่งเข้าไปโดยมีคิริโตะสกัดดาบไว้ให้ส่วนพวกเธอคอยโจมตีทันใดนั้นบอสกลับโจมตีใส่อาสึนะถึงเเม้ว่าจะโดนสกัดโดยคิริโตะเเล้วก็ตาม

"อาสึนะ!" x2

แต่โชคดีที่เธอไม่เป็นไรอะไรมากนัก แต่ผ้าคลุมที่คลุมร่างของเธอกลับหายไปพร้อมกับปรากฏร่างของหญิงสาวผมสีน้ำตาลยาวสลวยคนหนึ่งขึ้น

พวกเราเข้าไปโจมตีกันครั้งเเล้วครั้งเล่า จนคิริโตะเกิดบ้าโจมตีกันแบบไม่ให้พวกเธอมีโอกาสสวิตช์ได้เลยเเม้แต่น้อย และในที่สุดคิริโตะก็พลาดท่าโดนโจมตีกระเด็นไปชนอาสึนะจนล้ม

"คิริโตะ! อาสึนะ!" เธอเอ่ยก่อนที่จะวิ่งไปช่วยสกัดไว้แต่ระยะทางที่วิ่งมันไกลเกินไป

เธออาจจะช่วยไม่ทัน...

แต่เป็นโชคช่วยของทั้งสองคน เอกิลวิ่งเข้ามาสกัดการโจมตีของบอสไว้ได้ทันพร้อมกับสมาชิกปาร์ตี้คนอื่นๆวิ่งเข้ามาโจมตีเช่นกัน

เธอที่โจมตีร่วมกับคนอื่นๆเมื่อเห็นทั้งสองคนที่ล้มไปก่อนหน้านี้ฟื้นพลังเสร็จก็วิ่งเข้าไปหาก่อนที่จะให้วิ่งไปโจมตีครั้งสุดท้ายด้วยกัน

ย้ากกกกกก

ทุกคนในปาร์ตี้ที่กำลังโจมตีบอสเมื่อเห็นดังนั้นก็เปิดทางให้พวกเธอทั้งสามคนวิ่งเข้าไปพวกเราจึงวิ่งเข้าไปเเละจัดการโจมตีบอสพร้อมๆกัน โดยเธอกระโดดขึ้นไปฟันมันจากข้างบนส่วนอีกสองคนไปจัดการฟันร่างด้านข้างของบอส

หลังชุดการโจมตีของพวกเราบอสก็ตายลงพร้อมกับสลายหายไปเป็นสัญญาณว่าการต่อสู้หลังนี้ได้จบลงเเล้ว

พวกเธอพบว่าพวกเธอทั้งสามคนต่างก็ได้รับไอเท็มที่เป็นโบนัสบางทีคงเป็นเพราะโจมตีพร้อมกันสินะ...

"ทำได้ดีนิทั้งสามคน" ท่ามกลางบรรยากาศโห่ร้องดีใจของทุกคน เอกิลก็เดินเข้ามาหาพวกเธอ

แปะ แปะ แปะ

ทุกคนตบมือให้กับพวกเธอทั้งสามคนที่สามารถกำจัดบอสได้รวมทั้งเดียเบลล์ที่เดินออกมาจับมือซายะเอาไว้

"เก่งมากเลยนะทั้งสามคนที่สามารถจัดการบอสได้" เดียเบลล์เอ่ยชมหากแต่สายตากลับมองเพียงเเต่ซายะเดียว

"เดียเบลล์..." ซายะเรียกชื่อเขาเบาๆเป็นเชิงบอกให้ปล่อยมือได้แล้ว เพราะว่า...

"นายเองก็เก่งมากเหมือนกันนะเพราะงั้นเชิญพักให้เต็มที่ได้เลย" คิริโตะเอ่ยออกมาพร้อมกับจับ(บีบ)ไหล่เดียเบลล์(ไม่น่า)เบา และปล่อยรังสีความโกรธออกมา

คิริโตะตอนโหมดหวงแฟนสาวในอนาคตโผล่ออกมาเเล้ว!

แต่เธอก็ลำบากใจกับคิริโตะได้ไม่นานเมื่อมีเสียงจากคนที่เธอรำคาญมากที่สุดออกมา

"ทําไม! ทำไมกัน! นายรู้สกิลที่บอสใช้สินะ! ถ้าบอกมาตั้งแต่เเรกคุณเดียเบลล์ก็ไม่ต้องบาดเจ็บ!"คิบะโอเอ่ยออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิด

ขนาดเดียเบลล์รอด พี่เธอก็ยังโดนปักธงบีตเตอร์สินะ...

"เจ้าสามคนนั่นจะต้องเป็นเบต้าเทสเตอร์แน่ๆ! เพราะงั้นถึงได้รู้รูปแบบการโจมตีของบอส! รู้แล้วเเท้ๆแต่ยังปิดเอาไว้!"คนในปาร์ตี้ของคิบะโอคนนึงชี้มาทางซายะ คิริโตะและอาสึนะ

"คนอื่นก็น่าจะมีนี่ พวกเบต้าเทสเตอร์น่ะ! โผล่หัวออกมาสิ!"แต่ถึงจะบอกแบบนั้นก็ไม่มีใครออกมาเลยสักคน

"เดี๋ยวสิพวกนาย..." เอกิลกับเดียเบลล์ออกไปคุยกับทางฝั่งคิบะโอเพื่อที่จะอธิบาย

เธอหันไปมองคิริโตะที่คิดอะไรบางอย่างได้ ฉากนี้สินะฉากที่คิริโตะถูกเรียกว่าบีตเตอร์เธอจึงพูดกับเขาเบาๆว่า

"ฉันน่ะไม่มีวันทิ้งนายหรอกนะ ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา"

'ฉันชักอยากเป็นมากกว่าเพื่อนกับเธอแล้วสิซายะ'คิริโตะเอ่นในใจ

"อื้อ" คิริโตะตอบรับ และหลังจากนั้นพวกเราก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

"เบต้าเทสเตอร์งั้นเหรอ...?"

"ถ้าเป็นไปได้ช่วยอย่าเอาพวกฉันไปเทียบกับพวกกระจอกแบบนั้นจะได้มั้ย?"

"ห๊ะ! ว่าไงนะ!"

"คน 1000 คนที่เข้ามาเล่นเบต้าเทสต์น่ะนะ เป็นเเค่มือใหม่ที่ยังไม่รู้กระทั่งวิธีอัพเลเวล...พวกนายในตอนนี้ยังดูดีกว่าเยอะ"คิริโตะเอ่ยในขณะที่พวกเราเดินไปข้างหน้าไปหยุดอยู่ข้างหน้าเจ้าคิบะโอนั่น

"แต่พวกฉันน่ะไม่เหมือนกับพวกนั้นหรอกนะ พวกฉันน่ะได้ขึ้นไปยังชั้นสูงๆที่ใครๆก็ขึ้นไปไม่ถึงและที่รู้สกิลของบอสน่ะก็เพราะว่าไปสู้กับบอสชั้นบนๆมาตลอดยังไงล่ะแถมยังไม่ต้องพึ่งพาข้อมูลเลยล่ะนะ"

"อะไรล่ะนั่น! นั่นมันเเย่กว่าเบต้าเทสเตอร์อีกนะ! นี่มันโกงชัดๆเลย! ไอขี้โกงเอ๊ย!"

หลังจากที่คิบะโอพูดจบก็มีเสียงโวยวายมาจากรอบๆพร้อมกับด่าพวกเราว่าพวกขี้โกง

"พวกแกมันบีตเตอร์ชัดๆเลย!"

"บีตเตอร์งั้นเหรอ? ไม่เลวนี่" ซายะเอ่ย

"หึ พวกฉันนี่เเหละบีตเตอร์เพราะงั้นอย่าเอาพวกฉันไม่เหมารวมกับเบต้าเทสเตอร์อีกล่ะ"

คิริโตะเอ่ยก่อนที่จะเปิดเมนูขึ้นมาเพื่อที่จะเปลี่ยนชุด

ในขณะที่เธอที่ควรจะกดเปลี่ยนชุดเช่นกันกลับเดินไปหาคิบะโอ กระชากคอเสื้ออย่างเเรงก่อนที่จะต่อยไอโง่ที่รำคาญมาตั้งนานไม่ว่าจะเป็นชาติที่เเล้วหรือชาตินี้ให้กระเด็นไปไกล

"นี่สำหรับการที่แกเรียกพวกเราว่าเบต้าเทสเตอร์"

ซายะเอ่ย(เอาจริงๆฉันเเค่หาเหตุผลมาอ้างเท่านั้นเเหละ)ก่อนที่จะกดเปลี่ยนเสื้อ

โดยชุดของคิริโตะเป็นชุดสีดำทั้งตัวกับผ้าคลุมสีดำยาว ของซายะเป็นชุดสีดํากับผ้าคลุมสีขาวยาวต่างกันเพียงแค่ชุดด้านในเป็นชุดของผู้หญิง (เพราะได้มาจากที่เดียวกันล่ะมั้ง)

หลังจากเปลี่ยนเสร็จพวกเราก็เดินออกมาเพื่อไปยังชั้นที่ 2และอาสึนะที่วิ่งตามหลังมาเพื่อถามเรื่องชื่อของตน

ตึก ตึก ตึก

"เดี๋ยวสิ พวกเธอเรียกชื่อของฉันตอนที่กำลังสู้ด้วยใช่มั้ย"

"ขอโทษนะที่เรียกห้วนๆหรือว่า...ฉันอ่านผิดล่ะ"

"ไปรู้มาจากไหนน่ะ"

"ตรงเเถวนี้จะมีเกท HP ของคนอื่นที่ไม่ใช่ของตัวเองใช่มั้ยล่ะ"คิริโตะเอ่ยพลางชี้ขึ้นไปด้านบนหัวของตน

"...คิริโตะ นี่คือชื่อของนายงั้นเหรอ" อาสึนะเพ่งมองก่อนที่จะอ่านชื่อของคิริโตะออกมาส่วนชื่อของเธออาสึนะรู้อยู่เเล้วตั้งเเต่ตอนที่โดนคิริโตะเรียก

"อา..."

"ฮึ! อยู่ตรงนี้มาตลอดเลยเหรอเนี่ย" อาสึนะขำเล็กน้อย

"...เธอน่ะยังเก่งขึ้นได้อีกนะ เพราะงั้นถ้าในอนาคตมีคนที่เชื่อใจได้ชวนมาเข้ากิลด์ อย่าปฏิเสธล่ะเพราะว่าโซโล่เพลย์เยอร์น่ะมีขีดจำกัดของมันอยู่"

"แล้วพวกนายล่ะ"

"..." คิริโตะเมินคำถามนั้นของอาสึนะไปก่อนที่จะเดินออกมาพร้อมทั้งกดยกเลิกปาร์ตี้ไปด้วย

"ไม่ต้องไปสนใจคิริโตะเขาหรอกนะอาสึจัง เราจะต้องได้เจอกันอีกแน่นอน" ซายะเอ่ยพลางโบกมือลาก่อนที่จะออกมาอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันได้เห็นสีหน้าของอาสึนะเลยแม้เเต่น้อย

"อื้อ ฉันเองก็หวังอย่างนั้น"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

จบตอนที่3

ประกาศเล็กน้อยครับ

สวัสดีครับถ้าใครอยากอ่านเรื่องนี่ก่อนคนอื่นที่ลิงค์เลยครับ

https://www.facebook.com/groups/220515269419436/?ref\=share

ไปแล้วน่ะครับ(ง่วงนอนเฉยๆ)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***