1,550 วัน ฉันรักคุณ

ตอนที่1- พักผ่อน

"เซ็นซะ" ฉันก้มลงมองกระดาษใบสีขาว ที่เขียนขอมูลต่างๆ ของ ฉันเเละของสามี ข้างบนกระดาษเขียนว่า ใบหย่า มันทำให้ฉันรู้สึกจุก ผู้ชายที่ฉันชอบมาตั้งเเต่สมัยเด็กๆ มาทำอย่างนี้กับฉัน เเต่ก็นะ การเเต่งงานมันไม่ได้เกิดจากความรักหนิ เขารักเธอคนนั้นไม่ใช่ฉัน "ทำไมล่ะ เธอคนนั้นท้องรึไง"

"......"

"ว่าไงล่ะ เธอท้องหรอ"

"ใช่......."

ใช่อย่างที่ฉันคิดจริงๆด้วย เธอท้อง เธอคนนั้นที่ได้รับความรักจากเขา รักเเท้ เธอช่างน่าอิจฉาจริงๆ ฉันวิ่งตามขอความรักจากเขา ยังไม่ได้อะไรกลับมาเลย เเต่เธอไม่ต้องทำอะไร เเค่นอนนิ่งๆ ก็ได้รักเเท้จากเขาไปเเล้ว ยิ่งคิดยิ่งเจ็บหัวใจ ฉันคิดว่า ฉันต้องปล่อยเขาจริงๆเเล้ว เเต่งกับคนที่ไม่ได้รักฉันมา8ปี หึ!! เป็นชีวิตที่งี่เง่าที่สุด ถ้าตอนนั้น ฉันฉลาดกว่านี้ ฉันจะไม่เลือกเขาเลย เเต่ยังไงก็ช่วยไม่ได้ ตอนนั้นฉันหลงเขาหัวปักหัวปำเองหนิ ยังไงก็เถอะ ฉันคงต้องปล่อยให้พวกเขาไปรักกันจริงๆ

" โอเค ได้ ขอให้พวกคุณรักกันนานๆนะคะ"

หลังจากฉันพูดจบ ฉันก็เซ็นลงที่ใบหย่าทันที พอฉันเซ็นเสร็จ มันเหมือนหัวใจฉันเเตกสลายจริงๆเเล้ว ความรู้สึกมันไม่ใช่เเค่จุกอย่างเดียวเเล้ว ทั้งเจ็บ ฉันไม่ได้เห็นหน้าเขามา8เดือน ฉันว่าฉันตัดขาดเขาได้เเล้ว เเต่ไม่ใช่ เธอคนนั้นช่างน่าอิจฉาจริงๆ

" ฉันไปก่อนนะ คนที่ไม่ได้เป็นอะไรกันเเล้ว โชคดี"

" ขอบคุณนะ ที่เข้าใจฉัน "

"หึ ขอให้คุณโชคดีเเล้วกัน "

ฉันเดินขึ้นมานั่งบนรถ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลพรากออกมาอย่งไม่ได้ตั้งใจ ฉันร้องไห้อีกเเล้ว ตอนนี้ติดไฟเเดงอยู่ ฉันสามารถร้องไห้ได้เต็มที่ ไอ่คนใจร้าย คนไร้ความรู้สึก ฉันได้เเต่คิดในใจ เขามันปีศาจร้ายชัดๆ ปีศาจที่หักหัวใจของฉันเป็นชิ้นๆ " ปี๊บบบ! ปี๊บ"

"อ...ฮึก ไฟเขียวเเล้วหรอ......"

ตู้ม..............

(รายการข่าว)

สวัสดีค่ะท่านผู้ชม ตอนนี้ ที่สี่เเยก ณภัทร รถชนกัน ผู้คนได้รับบาทเจ็บได้เเก่ได้เเก่

นางสาว ลลิสา จันทรามะโนนิล

ค่ะ ขอจบข่าวเพียงเท่านี้ ขอบคุณค่ะ

" ลิสา!! "

"ล....ลิสา เกิดอุบัติเหตุ ม.....ไม่จริง"

หญิงสาววัยกลางคนกล่าวขึ้น อย่างตกใจเเละกลัว

" อะไรกันคุณ เป็นอะไร ทำไม่ตัวสั่น"

"ลิสา.. เกิด..."

"ห้ะ ลิสา เป็นอะไร รีบพูดมาสิคุณ........."

ชายหนุ่มวัยกลางคนพูดอย่างดุดัน เเละ กังวล

"ลิสา เกิดอุบัติเหตุค่ะ...."

"ห้ะ"

" ลิสา เกิดอุบัติเหตุ"

"..........."

" ป....ไปหาลูกที่โรงพยาบาลกันมั้ยคะ"

" ก็ไปสิ คุณจะนั่งรอลูกสิ้นใจรึไง"

(ติ้ดๆๆๆ ติ้ดๆๆๆๆ)

"คุณหมอ คนไข้หัวใจหยุดเต้นเเล้ว"

"เอาเครื่องปั๊มหัวใจมาให้ผม"

"ต..เเต่"

"เอามา"

(ติ้ดๆๆๆ ติ้ดๆๆๆ ติ้ดๆๆๆ)

" ฮึก ..... ผมช่วยคุณได้เเค่นี้เเหละครับ ขอโทษนะครับ ที่ยื้อชีวิตคุณไว้ไม่ได้"

" ว้ายคุณหมอ......"

" เอาพัดมาเร็ว คุณหมอเป็นลม"

" คุณหมอ คุณหมอ...."

" อึก........ ฉันตายจริงๆเเล้วใช่มั้ย..."

ฉันลืมตาตื่นมาในห้องที่มีเเสงไฟสลัวๆ เเละ ฉันก็รู้สึกปวดหัวยังไงก็ไม่รู้

"ใช่ เธอตายเเล้ว"

" เดี๋ยวๆ คุณเป็นใครน่ะ"

ฉันตกใจกับเสียงที่เเสนสูงของผู้หญิงคนนี้มาก เธอเป็นใคร

" ฉันเป็นบรรพบุรุษของเธอไง นิริน จันทรามะโนนิล"

" คุณอ่านความคิดได้......."

"ใช่ ฉันอาจความคิดได้ "

"เอ่อ....."

"เธออยากกลับไปเเก้ไขในอดีตมั้ยล่ะ"

ฉันกำลังจะพูดถามอพไรบางอย่างกับคนที่ไม่รู้จักเเต่ เธอก็พูดตัดบท ทำให้ฉันงงมาก

" เเก้ไขอดีต?"

"ใช่ไง"

"คุณ...พูดอะไรของคุณน่ะ"

"ย้อนกลับไปเกิดใหม่ในตอนที่เธออายุ15 ไง ตอนที่เธอเเต่งงานกับเขา เธอรู้ไหม ในช่วงอายุ15-20 ของเธอมีเนื้อคู่ของเธออยู่ เเต่เธอไม่สนใจเขา ทำให้ชีวิตของเธอสั้นลง....."

"จ..จริงหรอ"

ฉันอึ้งในคำพูดของเธอคนไม่รู้จักซักพัก

"ใช่ เเต่ฉันมีขอตกลง ในฐานะที่เธอเป็นเหลนของฉัน ฉันมีเวลาให้เธออยู่ 1,550 วัน เธอจะต้องเเต่งงานกับเนื้อคู่ของเธอให้ได้ เเต่ถ้าเธอทำไม่ได้ เธอคงได้ตายจริงๆเเล้วเเหละ เหลนรักของฉัน"

"คุณคือทวดของฉันหรอ"

"ใช่จ่ะ เอาล่ะ ฉันจะส่งเธอกลับไปในอดีตเเล้วนะ เดินเข้าไปในวงกลมสีม่วงสะ"

" โอเคค่ะคุณทว.......ว้ายย"

"ขอให้เธอมีความสุขกับความรักที่สมหวังของเธอนะ ยัยหนู"

พ.ศ2559

"ฮัลโหล"

"อ่า ฮัลโหล"

"เธออยู่ไหนน่ะ ลิสา "

" อือ เธอเป็นใครอ่ะ"

"ฉันเพื่อนรักเธอไง ยัยบ้า"

"อ่า อ๋อ ยัยวี"

"เเล้วตอนนี้เธอ....."

"ช่วยดูวันที่ให้ฉันหน่อยได้มั้ยว่านี่พ.ศอะไร"

"เฮ้อ ยัยเพื่อนคนนร้ จริงๆเล๊ยยย ก็ได้"

"ฮิๆ ขอบคุณนะ"

"ปีนี้ปี2559 วันที่12 เดือน พฤศจิกายน จ้า"

โอ้เชรดดดด ฉันย้อนกลับมาจริงๆหรอเนี่ยยย ฉันรักคุณทวดจริง

"อ่ะ เเล้วอยู่ไหนล่ะตอนนี้"

"อือเเปปนะ อ๊ะ!!"

"ป....เป็นไร"

(ติ้ด------)

"โอ้ย ยันลิสานี่ ชอบตัดสายจริง"

___________

ตึงง!!

"โอ้ย..... นี่ฉันเสียความบริสุทธิ์เเล้วหรอ อึก เหมือนตอนเดิมสินะ ได้ฉันเเล้วก็ไปอยู่กับ ยัยผู้หญิงคนนั้น"

ฉันได้เเต่คิด ว่าฉันต้องรับความเจ็บปวดเเบบนี้คนเดียวอีกเเล้ว เห้อ เเต่ ทริปการฮานีมูนของฉันจะไม่จบลงพรุ่งนี้หรอก ฉันจะเคาน์ดาวที่นี่เเหละ มีเวลาตั้งเยอะ ฉันไม่สนใจคนพันธุ์นั้นเเล้ว นอนต่อดีกว่า

07:00.โมงเช้า

"อื้อ ฉันเบื่อเเสงเเดดเเยงตาจริงๆเล๊ยยย"

ที่นี่วิวดีมาก ฉันไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นฉันถึงรีบกลับ คงเป็นเพราะ คนใจร้ายเเน่ๆเลย ไปอาบน้ำดีกว่า

07:40 .โมงเช้า

"อ่า เปื้อนเลือดพรมจรรย์ฉันอีกเเล้วสินะ คงต้องเปลี่ยนใหม่ โทรบอกคุณป้าคนนั้นดีกว่า"

ฉันพูดเเล้วก็ยิ้มขึ้นมา คุณป้าใจดีคนนั้น.....

"ฮัลโหลค่ะ คือว่ามีผ้าอนามัยขายมั้ยคะเเถวนี้"

" อ๋อ ไม่มีหรอกครับ เเถวนี้อยู่นอกเมือง ถ้าอยากได้ เดี๋ยวผมไปซื้อให้ก็ได้ครับ"

เอ๊ะ!! เสียงผู้ชาย สามีคุณป้าใจดีหรอ ดูอบอุ่นกันจัง

"ค...คือ ว่า ประจำเดือนหนูเปื้อนที่นอนนะค่ะ มีผ้าปูที่นอนใหม่มั้ยคะ"

"อ๋อ เดี๋ยวลุงจะให้ภรรยาไปเปลี่ยนให้นะครับ"

"ขอบคุณค่ะ ของคุณมากๆ"

จะได้เจอคุณป้าใจดีคนที่ให้คำปลอบใจเเล้ว ย้อนกลับมา 5ปี ก่อน คิดถึงคุณป้าจริงๆ พอหลังจากกลับเมือง ก็ได้มาหาครั้งเดียวเเล้วก็ไม่ได้มาอีกเลย จะได้เจอจริงๆเเล้วสินะ ฮิๆ

(ก็อกๆๆ)

"ขออนุญาตนะคะ"

"อ๊ะ คุณป้าใจดี"

"เอ๊ะ คุณเจ้าสาวเคยเจอป้าด้วยหรอคะ"

"เอ่อ ม...ไม่ค่ะ เห็นคุณป้าหน้าเหมือนคนใจดีมากๆ เลยเรียกอย่างนี้ค่ะ เเฮะๆ"

ให้ตายสิ ฉันเกือบทำความลับเเตกเเล้ว

"อ๋อ อย่างนี้นี้เอง อ้อ!! นี่ค่ะคุณเจ้าสาว"

"อ๊ะ !! ผ..ผ้าอนามัย "

"ใช่ค่ะ เอาของป้าไปใช้ก่อนนะคะ กว่าสามีป้าจะมา ตัวเมืองอยู่ไกลมากเลยล่ะค่ะ"

"ขอบคุณนะคะ"

"เเล้วปวดท้องมั้ยคะ"

"อ...อะไรนะคะ"

"ปวดท้องประจำเดือนมั้ยคะ ป้าจะได้ต้มสมุนไพรให้ทาน"

" อ๋อ ไม่ค่ะ หนูเป็นคนไม่เคยปวดท้องประจำเดือนเลยค่ะ"

ไม่ว่าฉันจะย้อนเวลามา หรือยังไง คุณป้าก็ยังใจดีเหมือนเดิม ฮิๆ

"เเล้ว.....คุณเจ้าบ่าวล่ะคะ"

คุณป้าอ้ำๆอึ้งๆสักพักก่อนจะถามคำถามฉัน

"อ๋อ..... เขาไปตั้งเเต่เมื่อคืนเเล้วค่ะ การเเต่งงานของหนูกับเขาไม่ใช่ความรักหรอกค่ะ เเค่หนูหลงเขา พอมาคิดได้ก็สายไปเเล้ว" ฉันพูดปนเศร้าๆไป ทำให้สีหน้าคุณป้าเปลี่ยนไปเป็นคิวขมวด

" เห้อ คุณเจ้าสาว เราไม่จำเป็นต้องวิ่งตามเวลาอย่างเดียวหรอกนะคะ ในการเวลา เราควรเเก้ไขบางสิ่งบางอย่างที่ทำผิดด้วยค่ะ" คุณป้าพูดพร้อมเอามือมาลูปหัวฉัน

"อ๊ะ... ป้าขอโทษนะคะ เผลอตัวไปหน่อย"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้คำปรึกษา"

คุณป้าเป็นหมันเลยทำให้มีลูกไม่ได้ เเต่คุณลุงก็ยังอยู่กับคุณป้าตลอดมา น่ารักมากๆ

"คุณเจ้าสาวไปใส่ผ้าอนามัยเเล้วก็ลงไปกินข้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะเอา"

"ค่ะ ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"

ระหว่างที่ฉันนั่งกินข้าว ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าที่นี้วิวสวยเอามากๆ น่าจะไปถ่ายรูปเล่นสักหน่อย เเต่เดี๋ยวกินข้าวให้เสร็จก่อนดีกว่า ได้มาพักผ่อนสักที ฉันจะถ่ายรูปให้ได้เยอะๆเลย โทรศัพท์รุ่นใหม่ของฉัน ฉันจะใช้ให้คุ้มไปเลยล่ะ

"คุณป้าคะ เดี๋ยวหนูออกไปเดินย่อยอาหารก่อนนะคะ"

"ค่ะ ระวังตัวด้วยนะคะ"

"ค่ะ คุณป้า"

ทำไมฉันคิดว่าคุณป้าเป็นเเม่คนที่2ของฉันนะ เธอน่ารักจริงๆ เเต่ ยิ่งฉันเดินไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งคิดถึงเเต่ไอ่คนที่มาพรากความบริสุทธิ์ของฉันเเล้วไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น หัวใจเขาทำด้วยอะไรอ่ะ ชิ ยิ่งคิดยิ่งเเค้น เเต่ยังไงฉันก็รู้เเหละ ว่าเขาไม่ใช่เนื้อคู่ของฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องสนใจเขานี่นา ต่อไปนี้ฉันจะดำเนินการตามหาเนื้อคู่ของฉัน เเละถ้าฉันเจอ ฉันจะอย่ากับไอ่คนใจร้ายทันทีเลย!! ชิ ไม่คิดไรเเล้ว ถ่ายรูปดีกว่านะ

"โอเค เอารูปนี้ลงไอจีดีกว่า ฉันจำได้ว่า ตอนฉันอายุ18ผู้ติดตาม ตั้งเยอะ "

ไม่ต้องมองวิวหรอก มองเราดีกว่า🌳🏞️( มาเที่ยวคนเดียวอีกเเล้ว)

...คนกดไลค์ 10,789 คน...

คอมเมนท์ (9)

คิม: ฉันอยากไปเป็นเพื่อนจริงๆ

น้ำนิ่ง: เซ็กซี่!!

วีรภัทร: ตัดสายฉันเพราะจะหนีเที่ยวนี่เอง

xxxx: ว้าว เธอลงรูปเเล้วสินะ

xxxx:สวยจริงๆ

xxxx:เธอสวยมากกก

xxxx:ฉันอิจฉาเธอจัง

xxxx:เธอโสดจริงด้วย

xxxx:ฉันอยากจะจีบเธอออออ🎉

ถ้าฉันรู้ว่าคนกดไลต์เยอะขนาดนร้ ฉันยอมลงรูปตั้งนานเเล้วล่ะ เห้อ บรรยากาศดีจริงๆ ไม่เหมือนกรุงเทพเลย ฉันอยากอยู่ที่นี่นานๆจัง อ่า ฉันก้มมองนาฬิกา นี่ต้องกลับบ้านเเล้วสินะ เดี๋ยวคุณป้าเป็นห่วง

13:00

"กลับมาเเล้วค่าาาาา"

" ว้ายยย เพล้ง!!"

"เเฮะๆ ขอโทษค่ะคุณป้า"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เข้ามาในบ้านเถอะ"

"ค่ะ เเฮะๆ"

"เเล้วคุณเจ้าสาวไปเดินย่อยอาหารอะไร นานมากเลยล่ะคะ ตั้ง4-5ชั่วโมง คะ ป้าเป็นห้วงเเทบเเย่"

"อ้อ วิวที่นร่สวยมากเลยค่ะ หนูเดินเพลิน เเล้วก็ไปเช็คอิน ถ่ายรูปด้วยค่ะ ขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"

"คุณป้าคะ เมื่อตอนที่หนูออกไปเดินย่อย หนูเห็นหมตัวใหญ่ๆอยู่ด้านนอก ตอนนี้มันไปไหนอะคะ"

"อ๋อ มันนอนอยู่ตรงสนามหญ้าน่ะค่ะ คุณเจ้าสาวอยากเล่นกับมันหรอคะ"

"ใช่ค่ะ"

ตอนฉันมาที่นี้เป็นครั้งที่สอง ฉันโดนเจ้าโบ้เเกล้ง ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมโดนเเกล้งครั้งที่2เเล้ววว ฮิๆ

"มาค่ะ เดียวป้าพาไป"

คุณป้ายิ้ม พร้อม จับมือไป

"ค่ะ"

"ระวังด้วยนะคะ เจ้าโบ้มันขี้เเกล้ง"

"ค่ะ ขอบคุณนะคะที่พามา"

"เดี๋ยวป้าเรีกเจ้าโบ้ให้นะคะ"

"ค่ะ"

ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมาก ฉันอยากรู้ว่าเจ้าโบ้จะเหมือนเดิมมั้ย

"นั่นไง เจ็าวิ่งมาเเล้วค่ะ"

"ว้ายยย"

เจ้าโบ้วิ่งใส่ฉันเหมือนผูกพันธุ์ เเละ เลยหน้าฉัน มันจำฉันได้หรอ หรือยังไง ฉันอยู่ในความสับสน

"เจ้าโบ้"

"โฮ่งงง"

"เจ้าโบ้กล่าวทักทายน่ะค่ะ"

"อ๋อ ค่ะ "

"เดี๋ยวป้าไปทำงานก่อนนะคะ"

"ค่ะ"

คุณป้าก็ได้เเต่สงสัย ถ้าเป็นคนอื่นเจ้าโบ้จะกัด หรือเเกล้ง เเต่ทำไม กับคุณเจ้าสาว เจ้าโบ้ถึงวิ่งเข้าไปเหมือนผูกพันธ์

"เเกจำฉันได้หรอโบ้"

"โฮ่งงงงง"

"ถ้าจำฉันได้ งั้นขอมือหน่อยสิ"

ฉันเเบมือออก เพื่อให้โบ้เอามือมาเเตะมือของฉัน ฉันตื่นเต้นมาก

"โฮ่งงง"

"ไอ่โบ้ เเกเคยเเกล้งฉันนี่เเกจำได้ด้วยหรอ ฮึก...."

ฉันดีใจจนร้องให้ออกมา เหมือนเจ้าโบ้รู้งาน มันเอาคางมาเกยไหล่อฉันเหมือนปลอบ ฉันก็เลยกอดเจ้าโบ้

"ครั้งนี้ห้ามเเกล้งฉันนะ "

เจ้าโบ้ก็ทำหน้าไม่เข้าใจ เห้อ หมาตัวนี้นี่ ทะเล้นจริง

หลังจากที่ฉันเล่นกับเจ้าโบ้เสร็จ ก็พึ่งรู้ว่านี่เวลาเวลา18:00น.เเล้ว เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ พอคิดไปคิดมา ฉันก็ยิ้มอย่างไม่รู้ตัว

"คุณเจ้าสาวคะ พอได้เเล้วค่ะ มาอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ นี่ก็ค่ำเเล้ว"

"ค่ะ กำลังไปค่ะ"

อย่างที่ฉันเป็นบอกคุณป้าก็เหมือนเเม่คนที่2ของฉัน บางทีน่าจะเป็นห่วงฉันมากกว่าเเม่ซะอีกนะ 55555

ฉันอาบน้ำเสร็จเเล้ว เเละลงมาทานข้าว กลิ่นหอมโชยมาเเต่ไกล ทำฉันหิวจริง ฉันเลยเเอบย่องๆเข้าไปชิมอาหาร

"เเหนะ คุณเจ้าสาวป้าเห็นนะคะ"

"ฮิๆ ชอบบล็อกคอลลี่ชุบเเบ้งทอดสุดๆเลยค่ะ"

"ค่ะ คุณเจ้าสาวคนสวย"

"หนูขออัพลงไอจีได้มั้ยคะ"

"ได้ค่ะ ถ่ายให้น่ากินนะคะ"

คุณป้ายิ้มตาหยี

"โอเคค่ะ"

โอเค อาหารญี่ปุ่น อร่อยมากกกกกก🎉✨(กินคนเดียวอีกเเล้ว😔😂)

...คนกดไลค์ 20,895...

คอมเมนท์

วีรภัทร :ฉันต้องต้มมาม่ากินเเล้ว

อาร์ม: โอ้ยยย หิวววว

น้ำนิ่ง: ยั่วๆจ้า😂

คิม: กินด้วยยยย

xxxx:ระวังอ้วนนะครับ

xxxx:โอ้ยยย คุณคนสวยใจร้ายจริง

xxxx:น่ากินม๊วกกก🎉✨

xxxx: อยากกินมากก🥺

ฉันไม่คิดเลยว่าลงรูปเเค่2รูป ก็มีคนกดไลค์เยอะมากขนาดนี้ เเล้วก็ผู้ติดตามอีก ถ้าสมัยนี้มีติ๊กต๊อกน้าาาาา

ฉันคงเป็นไอดอลเลยล่ะ

นี่ก็ปาไป3ทุ่มเเล้ว ฉันกินข้าวเสร็จ เเปรงฝัน ดีนะ ฉันยังเอาที่มาร์คหน้ามาด้วย ไม่งั้นเเย่เเน่ เดี๋ยวฉันก็จะนอนเเล้ว บรรยากาศในห้องนี้ช่าง เงียบเหงาจริงๆ เห้อ เนื้อคู่ของฉันคือใครกันนะ ใครกันที่ฉันไม่สนใจ เอาจริงๆฉันโง่เองที่มองเเต่ไอคนใจร้าย เลยไม่ได้สังเกตุเนื้อคู่ ฉันอยากหย่าเร็วๆจัง พอคิดไปคิดมา ก็เผลอหลับจนได้

08:00โมงเช้า

(ปี๊บบบบบ! ปี๊บ!! ปี๊บๆๆๆ!!)

เสียงเเตรดังอยู่เป็นช่วง ฉันก็ไม่รู้ว่าใคร ถ้าเป็นคิงก็คงทึ่งอยู่ เพราะเขาไม่เคยสนใจฉันเลย พอเสียงเเตรหายเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

(ก๊อกๆ)

"คุณเจ้าสาว มีคนมาหาค่ะ "

"อ่า ค่ะ คุณป้าช่วยบอกเค้าก่อนนะคะ ว่าหนูขออาบน้ำก่อน"

"โอเคค่ะ"

ใครกันนะ เห้อ มาตั้งเเต่8โมง เพื่อนฉันหรอ ชิ อุตส่าห์จะอยู่ถึงเคาท์ดาวน์ นี่คงอยู่ไม่ถึงเเล้วมั้ง

09:00

"มาเเล้วค่าาาา"

ฉันเดินลงบรรไดมาก็ต้องตกใจ นนท์เพื่อนสนิทคิงมาอยู่ที่นี่ได้ไงนะ หรอเค้ามาหาฉัน งง สับสน omg

"นายมาทำไรที่นี้อ่ะนนท์"