ep.4 ดำเนินการต่อไปเลื่อยๆ

**19:30**

"ไปปลุกเด็กเอาอาบน้ำก่อนนะ" เสียงคุณหญิงของบ้านสั่งให้แจ่มไปปลุกเด็กๆเพระนี้ได้เวลากินข้าวเย็นแล้ว

"ค่ะ" แจ่ม

**ชั้นบน**

********ห้องพีท**

/ก้อกๆ******/

"ขอเข้าไปนะค******ะ******" แจ่ม

"น้องพีทตื่นได้แล้วค่ะ /เขย่าตัวเบาๆ/" แจ่มได้ทำการปลุกเด็กชายพร้อมกับเขย่าตัวเบาให้เด็กชายตื่น

"อื้ออ~~ตื่นแล้วคร้าบบ/สลึมสลือ/" พีทค่อยขยับตัวและลุกขึ้นแบบสลึมสลือพร้อมกับบิดขี้เกียจไปในตัว พอรู้สึกตัวเต็มที่ก็ปลุกคนที่นอนข้างๆตัวเองทันที

"บีทๆตื่นๆ "พีท

"อืมมม~" บีทเริ่มรู้สึกตัว

"งั้นพี่ไปปลุกน้องพีก่อนนะคะ อย่าลืมอาบน้ำนะคะเสื้อน้องพีทกับบีทพี่เตรียมให้แล้วเสร็จแล้วก็ลงไปรอทานข้าวข้างล่างนะคะ" แจ่มได้บอกภารกิจของเด็กสองและเดินออกไป

เพราะรู้ว่าคุณหนูเธอเรียนรู้ได้ไวเลยไม่ต้องรออะไรมาก

/ก้อก/

"น้องพี~~ตื่นรึยังงคะ" แจ่ม (คุณหนูบ้านนี้ขี้เซากันจัง55💭)

"น้องพีครับตื่นได้แล้วครับ"แจ่ม

"อื้ออ~คร้าบๆตื่นแล้วๆ" คนถูกปลุกรีบลุกขึ้นนั่งและบิดขี้เกียจไปมา

"ไบท์ๆ"พีรีบปลุกคนข้างตัวเองแต่ดูเหมือนจะปลุกอยากหน่อย(ต้องใช้วิธีนี้สิ่นะ💭)

"ไบท์!!ไฟไหม้ๆ!!! " พี

"ห้ะๆไฟไหม้ๆ" คนถูกแกล้งนั้นสะดุ้งตื่นอย่างรวดเร็วแต่พอรู้ตัวว่าถูกแกล้งก็ทำหน้าบูดหน้าบึ้งทันที

"555ไปอาบกันได้แล้วค่ะพร่เตรียมชุดให้แล้วเสร็จแล้วรีบลงไปกินข้าวนะคะพี่ไปปลุกน้องพีชก่อน"

"ครับคริๆ"พี

"ยังขำอีกไปสิ่!้" ไบท์

**ห้องพีช**

/เปิดประตู/

"น้องพีช...! ทำไมตัวรุ่มๆตายแล้ว " พอเอากำลังจะอุ้มน้องพีชกลับได้รับเป็นไออุ่นจากพิษไข้แทน พอรู้อย่างงั้นรีบอุ้มตัวน้องพาสออกมาเพราะกลัวจะติดไข้กัน

"น้องพาสๆตื่นก่อนนะคะน้องพาสคะ" แจ่มรีบปลุกให้น้องพาสตื่นจะได้จัดการกับคุณหนูเธอต่อ

"อื้ออครับๆ"น้องพาสตอบกลับมาพร้อมยื่นเฉยๆ

"ไปอาบน้ำเองก่อนนะคะพอเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่มาแต่งตัวให้"แจ่ม

"ครับ"พอรู้หน้าที่ตัวเองก็วิ่งเข้าน้ำพร้อมทำความสะอาดร่างกาย

"น้องพีชตื่นๆนะคะ"แจ่มรีบเดินไปปลุกคุณหนูตัวน้อยทันทีจะได้เช็ดตัวและไปหาคุณท่าน

"อื้อออ~ไม่! พีช ไม่ตื่น!ไม่ตื่นแง้ๆๆ~ไม่เอาๆๆอย่ามายุ่งๆฮื่อออปะป๊าๆหาปะป๊าจะหาปะป๊าฮื่ออๆ😭😭" พอถูกรบกวนเริ่มมีอาการงอแงจากพิษไข้ด้วยทำให้คนตัวเล็กร้องไห้เสียงดังขึ้นมาทันที

"คุณหนูไม่ร้องนะคะ โอ๋ๆ" พอเห็นอย่างนั้นคนเป็นพี่เลี้ยงไม่รอช้ารีบอุ้มขึ้นมาและปลอบโลมพร้อมกับหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนที่อยู่ในอ้อมแขนใจเย็นลง

"*****อึกๆฮรื่อออ~~ปะป๋าอ่ะๆฮรื่ออ~ปะป๋า*****" แต่คนตัวเล็กเนี่ยสิ่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดร้องเลย

"อาบน้ำเสร็จแล้วครับ อ้าวพีช พีชร้องไห้ทามมายยหาคุณอาหรอเงียบนะๆเดี๋ยวก็หาคุณได้แล้วไง" เสียงจากเด็กผู้ชายตัวน้อยทำให้การร้องไห้ของคุณหนูเริ่มสงบบงเหลือเพียงเสียงสะอึกสะอื้นเบาๆ

เท่านั้น

"น้องพีชนั่งตรงนี้ก่อนนะคะพี่ไปใส่เสื้อผ้าให้น้องพาสก่อนเดี๋ยวน้องพาสไม่สบายโอเครไหมคะ"พอพูดเสร็จก็ว่างเด็กสาวบนที่นอนพร้อมกับเดินไปใส่เสื้อพาสให้คนที่ยื่นรออยู่ใกล้ๆ

**10 นาทีผ่านไป**

"มาค่ะ พี่อุ้มเนาะ " หลังจากการใส่ผ้าเสร็จก็จัดการอุ้มน้องพีชและพาน้องพาสมาหาทุกคนที่รออยู่ที่ห้องอาหาร

**ห้องอาหาร**

"มาแล้วค่ะมาแล้วน้องพีชน้องพาสมาแล้" แจ่ม

"มาแล้วคับ!คุณน้าอุ้มๆ /อ้าแขนพร้อมกระโดด/ "

"ค้าบๆมานั่งตรงนี้นะ /อุ้มพาส/ อ้าวพีชทำไมหน้าแดงยังนั้นล่ะ" คุณหญิงวีซ่า

"ปะป๋า~/เบะปาก/ฮึกๆ ปะป๋าอยู่หนายย~ฮรื่ออ " พีช

"ปะป๋าไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวปะป๋ามา ลูกมาโอ๋มา เอ้ะ!ตัวรุ่มๆนิ่ ไม่สบายหรอ" คุณหญิงวีซ่า

"ใช่ค่ะตื่นมาร้องหาแต่คุณท่าน "แจ่ม

"เหมือนเดิมแหละ"คุณหญิงวีซ่า

"อ้าว! ร้องไห้ทำไมลูก มาหาปะป๋านี่มา/เดินเข้าไปอุ้ม/ " ปะป๋า

"ไม่สบายน่ะคะ " คุณหญิงวีซ่า