ตอนที่1

......

​

.

.

.

.

​

.

.

.

#บ้านภูวลักษณ์​

“เบลล์ลูก”

“ค่ะแม่”

“อยู่รอเปิดประตูให้คุณพีคนเดียวได้ไหมลูก แม่รู้สึกเมื่อยๆตามตัวแม่ขอไปนอนพักก่อนนะ”

“ได้ค่ะแม่ แม่ไปนอนเถอะ นี่มันก็ดึกแล้วด้วย”ร่างบางตอบเป็นแม่ด้วยรอยยิ้ม ป้าพัดหัวหน้าแม่บ้านของตระกูลภูวลักษณ์มีลูกสาวอยู่หนึ่งคนคือ เบลล์ สุพัฒตรา

Part bell

​

23:45 น.

​

หาววว~ ฉันนั่งหาวอยู่โซฟาห้องนั่งเล่นรอคุณพี่กลับบ้าน เมื่อไหร่คุณพี่จะกลับมานะ หาววว~

ปี๊นๆๆ  เสียงรถ คุณพีมาแล้ว ฉันรีบวิ่งออกไปเปิดประตูให้รถเข้ามา เมื่อรถจอดสนิทฉันก็วิ่งไปทางฝั่งตรงข้ามคนขับ

“คุณพี่เป็นอะไรค่ะพี่เจมส์”ฉันถามพี่เจมส์ลูกน้องคนสนิทคุณพี

“เมานิดหน่อยนะ”นิดหน่อยอะไร หัวจะทิ่มพื้นอยู่แล้ว ฉันได้แต่คิดในใจ

“เดี๋ยวพี่จะขึ้นไปส่งคุณพีที่ห้องพี่วานเราดูแลคุณพีต่อด้วยนะ”ฉันพยักหน้ารับ

แกร็ก...

พรึบ พี่เจมส์วางคุณพีลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว

“ฝากจัดการต่อด้วยนะ”ฉันพยักหน้ารับเหมือนเดิม แล้วพี่เจมส์ก็เดินออกจากห้องไป ฉันหันกลับมาสนใจคนที่อยู่บนเตียง ทำไมถึงเมาขนาดนี้เนี้ย เช็ดตัวให้แล้วกันจะได้สบายตัวขึ้น ฉันเดินกลับมาในห้องพร้อมกะละมังกับผ้าเช็ดตัว แล้วเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆคุณพี ฉันเริ่มปลดกระดุมเสื้อคุณพีออกจนเสร็จ ฉันบิดผ้าหมาดๆแล้วเอามาเช็ดตัวให้คุณพี โอ้ววว ซิกแพ็ค ฉันตะลึกเมื่อเห็นซิกแพ็คของคุณพี ฉันเช็ดตัวให้คุณพีไปเรื่อยๆแล้วมองซิกแพ็คคุณพีไปพลางๆ

หมับ!!!

“อ๊ะ! คุณพีจะทำอะไรค่ะ”

“เบลล์ ช่วยฉันที”ช่วยอะไร

“ชะ...ช่วยอะไรค่ะ”

“ฉันต้องการเธอ”หน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

“อ๊ะ..คุณพีปล่อยเบลล์นะค่ะ” คุณพีเริ่มไซร้คอฉัน

“ช่วยฉัน ฉันไม่ไหวแล้วเบลล์”

“อื้อ”เค้าพูดเสร็จก็ก้มลงประกบปากฉันทันที มันเป็นจูบที่ร้อนแรง ฉันพยายามดันหน้าอกเค้าออกแต่ก็ไม่เป็น ตอนนี้มือคุณพีก็เริ่มซุกซนไปตามตัวฉัน  คุณพีจูบฉันสักพักคุณพีก็เปลี่ยนมาไซร้คอฉันมือก็เลื่อนไปขย้ำหน้าอกฉันอย่างคนกระหาย

“อ๊ะ..คุณพี”ฉันครางตกใจเมื่อคุณพีเลื่อนมือลงไปจับน้องสาวของฉัน

“ฉันไม่ไหวแล้วขอนะ”

“อ๊ะ...คุณพี”

“ฮึมม...ทำไมเข้ายากจังว่ะ”

“อ๊ะ..คุณพี่เบลล์เจ็บ”เจ็บ เจ็บมากๆ เจ็บจนน้ำตาไหล

“เดียวก็หาย ซี๊ดดดส์”คุณพีไม่สนใจว่าฉันจะเจ็บขนาดไหน คุณมันเอาแต่ใจที่สุด

“อื้อ”คุณพีก้มลงมาประกบจูบฉันแล้วดันมันเข้ามาที่เดียวมิดลำ

สวบ!

“อื้ออออ”ฉันได้แต่กริ๊ดอยู่ในลำคอ เจ็บ

“อ๊าา...ซี๊ดดส์ แน่นจัง”

“อ๊ะ..อ๊ะ..อ่ะ คุณพีเบาๆ อ๊ะ..บะ..เบลล์..จะเจ็บ..อ๊ะ”

พับ!  พับ!  พับ!

เค้าไม่ฟังฉันเลยเอาแต่กระแทกเข้ามาเร็วๆจนหัวฉันสั่นคลอนไปตามแรกกระแทกของตุณพี

“อ๊ะ.อ่ะ.อ๊ะ คุณพี ”

พับ! พับ!

“ซี๊ดดดส์  ตอดแรงไปแล้ว”

“อ่ะ..อ๊ะ..คะ..คุณพี...เบลล์...ไม่ไหวแล้ว”

“ซี๊ดดดส์ พร้อมกันฉันก็ไม่ไหวเธอตอดแรงเกินไป”

“อ๊ะ..อ๊ายยยย/ซี๊ดดดส์ อ๊าาา”

ฉันกับคุณพีกระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน ฉันรู้สึกได้ถึงความอุ่นวาบในช่องท้องเมื่อคุณพีปล่อยในใส่ฉัน

พรึบ! คุณพีนอนลงข้างๆฉันคงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอเลยทำให้คุณพีหลับไป

“ฮึก ฮืออ...” ฉันได้แต่นั่งร้องไห้อยู่สักพักแล้วลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าอย่างทุลักทุเล ที่ฉันร้องไห้เพราะฉันเสียตัวให้คุณพีด้วยความเมาไม่ใช้ความรัก

“โอ๊ยย ฮึก”เจ็บ เจ็บไปหมด

​

Part Pee

​.

.

07:30น

ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกลับอาการมึนหัวนิดหน่อย สงสัยเมื่อคืนผมดื่มเยอะไปหน่อย แล้วผมกลับมาอยู่ที่บ้านได้ไง ผมสะบัดหัวสองสามทีที่ไล่อาการมึนหัวออกก่อนจะลุกออกจากที่นอน แต่ผมก็ต้องชะงัก เลือด. เลือดใครผมก็ไม่ได้เป็นไรนิ ช่างแม่ง ผมลุกออกจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องห้องเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย

.

.

20นาทีผ่านไป

​

ผมแต่งตัวเสร็จแล้วเดินมาข้างางล่างได้ยินคุณหญิงของบ้านบ่น แม่ผมเองแหละ

#ห้องอาหาร

​

......

​

“นี่ตาพียังไม่ตื่นอีกเหรอเนี้ย” เสียงคุณหญิงแม่ผมพูด ผมยังไม่ลงไปยืนฟังคุณหญิงของบ้านบ่นตรงบันได

“เมื่อคืนคงดื่มกับลูกค้าหนัก คงยังไม่ตื่น”นี่เสียงคุณพ่อของผมครับ

“ให้ดาวไปปลุกให้ไหมค่ะ”

“ไม่ต้องหรอกครับ”ผมจากที่ยืนฟังคุณหญิงแม่ของผมบ่นก็เดินลงมาพร้อมกับนั่งลง

“ป้าพัดแล้วหนูเบลล์ล่ะจ่ะ”

“เบลล์ไม่สบายค่ะ เมื่อเช้าดิฉันเข้าไปตัวจี๋เลย ดิฉันเลยให้นอนพักค่ะ”

“...”

“งั้นให้หนูเบลล์พักผ่อนไปเถอะ”

“...”ผมนั่งฟังคุณแม่กับป้าพัดพุดคุยกัน      ไม่สบายเหรอ เป็นไรมากหรือป่าว

.

.

10นาทีผ่านไป

​

“ผมอิ่มแล้วขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ”

“ตั้งใจทำงานนะตาพี”

“ครับแม่” ฟอดดด ผมเข้าไปกอดคุณแม่และหอมแก้มท่าน แล้วผมก็เดินออกมาจากห้องอาหาร

.

.

.

Part Bell

11:30 น.

​

“เบลล์ลูก ลุกมากินข้าวกินยาก่อนลูกค่อยนอนต่อ”

“ค่ะแม่”ฉันลุกขึ้นมากินข้าวกินยาตามที่แม่บอกแล้วนอนลงต่อ แต่ฉันก็นอนไม่หลับ ฉันเฃยลุกออกจากห้องแล้วเดินไปบ้านใหญ่

“พี่ดาวมีอะไรให้เบลล์ช่วยไหมค่ะ”ฉันเดินมาหาพี่ดาวพี่ที่ฉันรักเหมือนพี่สาวแท้ๆ ที่กำลังซักผ้าอยู่

“ไม่เป็นไรเบลล์ เบลล์ไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอทำไมไม่พักผ่อนออกมาทำไม”

“เบลล์ดีขึ้นแล้วให้เบลล์ช่วยนะ นะนะ ”ฉันพูดอย่างอ้อยๆฉันรุ้ว่าพี่ดาวต้องใจอ้อนเวลาโดนฉันอ้อน

“เฮ้อ...งั้นขึ้นไปเอาตะกร้าบนห้องคุณพีมาให้พี่หน่อย” ห้องคุณพีเหรอ

“เอ่อ...ค่ะ” ฉันตอบพี่ดาว แล้วเดินขึ้นมาข้างบนแล้วเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องคุณพี  คุณพีไม่อยู่หรอกหน่าจะกลัวอะไร  ฉันพูดกับตัวเองสักพักแล้วเปิดประตูเข้ามาในห้องคุณพี

แกร็ก...

“คุณพี”ฉันเปิดประตูเข้ามาฉันก็เหรอคุณพีอยู่ในห้อง

“มาเอาของเหรอ”ฉันพยักหน้าตอบแล้วรีบเดินไปหยิบตะกร้าผ้า ฉันกำลังหันหลังเดินออกก็ต้องหยุด

“เดี๋ยว”ฉันหันหลังกลับไปหาคุณพี

“มีอะไรให้เบลล์รับใช้ค่ะ”

“ไปสบายเป็นอะไรมากหรือป่าว ดีขึ้นยัง”ฉันพยักหน้ารับแล้วก้มหน้ามองพื้น

“ไม่ต้องเขินหรอก  ฉันถามเพราะฉันก็เป็นห่วงทุกคนในบ้านนั้นแหละ”

“ค่ะ งั้นเบลล์ขอตัวก่อนนะค่ะ”

.

.

.

“เบลล์เป็นอะไรหรือป่าวทำไมหน้าแดงๆ ยังไม่หายไม่สบายเกรอไปพักไหม”พี่ดาวที่เห็นหน้าฉันแดงก็ถามขึ้น

“เบลล์ไม่เป็นไรค่ะ สงสัยอาการมันร้อน”

“ไปพักไหมเดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป”

“เบลล์ไม่เป็นไร เบลล์ไหว”

.

.

.

.

.

20:00 น.

​

#ห้องอาหาร

​“ที่บริษัทเป็นไงบ้างตาพี”

“ก็ดีครับ ยอดขายดีขึ้นกว่าปีก่อนๆ”

“ดีฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร«

“ครับ”

“เอาหล่ะทานข้าวกันดีกว่า หนูเบลล์จักข้าวเลยจ่ะ”พอคุณพุดจบฉันก็เดินไปตักข้าว พอมาถึงคุณพีมือฉันก็เริ่มสั่น

“ทำไมมือสั่นขนาดนั้น”คุณพีถามขึ้น

“เอ่อ..เบลล์”ฉันไม่รุ้จะตอบอย่างไงได้แต่อ้ำอึ้ง

“หนูเบลล์ยังไม่หายไม่สบายใช่ไหม แม่บอกแล้วว่าไงถ้าไม่ไหวให้พัก”คุณหญิงพูดขึ้น

“เบลล์ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ คุณผู้ เอ่ย คุณแม่”

“ดื้อด้าน”

“คุณพี”เค้าว่าฉันดื้อเหรอ

“ตาพีอย่าว่าน้อง หนูเบลล์ไปพักเถอะ”

“ค่ะ”ฉันก้มหน้าแล้วหันหลังเดินออกจากห้อง แต่ฉันก็ต้องหยุดเดินกับคำกับคำพูดของคุณท่าน

“เรื่องงานหมั่นของแกกับหนูริต้าอฝแกว่าไง”

“ถ้าพ่ออยากให้ผมหมั้นผมก็หมั้นครับ”พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบเดินออกจากตรงนั้นแล้วเดินกลับห้องตัวเองทันที พอถึงห้องน้ำตาฉันก็ไหล

.

.

.

​2เดือนต่อมา

​.

.

.

#มหาลัย

12:00 น.

​

“เที่ยงแล้ว ไปหาข้าวกินกันเบลล์”

“ชวนแต่เบลล์เหรอยะ แล้วฉันหล่ะ”

“ก็ไปด้วยกันหมดนี่แหละ..ไปสิ”ร่างบางตอบเพื่อนสนิททั้งสองของเธอ **“เจน”

​เพื่อนสาวของเธอและ

“วิน”

**​เพื่อชายของเธอ

.

.

.

​#โรงอาหารมหาลัย

​​“กินอะไรดีอะ”เจนเพื่อนสาวของเบลล์ถามขึ้นเมื่อเข้ามาในโรงอาหาร

“เรากินแบบเดิมก็ได้”เบลล์ตอบเพื่อนของเธอ

“งั้นเดี๋ยวเราไปซื้อให้ ส่วนเธอ..เจนไปซื้อน้ำ เบลล์เฝ้าโต๊ะนะ”เบลล์พยักหน้าตอบ

.

.

.

5นาทีผ่านไป

​

“มาแล้วครับ อะนี่ของเบลล์นะ ส่วนนี่ของเธอ”

“ที่กับเบลล์ทำเป็นพุดเพราะ ที่กับฉัน ช่างมันเถอะ แต่ก็ขอบใจ ”

“อะแน่นอน เบลล์อะนะทั้งสวยทั้งน่ารักแถมยังนิสัยดีอีก”

“วินก็พูดเวอร์ไปเบลล์ที่ไหนล่ะ”

“เออฉันไม่สวยเหมือนเบลล์นิ”เจนพูดเสร็จก็ก้มหน้ากินข้าว

“พอเลย กินข้าวได้แล้ว”เบลล์ห้ามเพื่อนทั้งสองของเธอที่ชอบเถียงกันแทบจะทุกเวลา แต่เขาก็รู้ว่าทั้งสองคนแอบชอบกันแต่ไม่มีใครกล้าพูด คนหนึ่งก็แกล้งทำเป็นด่ากลบเกลื่อน อีกคนก็แกล้งเอาใจเธอเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกของกันและกัน  เบลล์ที่กำลงจะลงมือกินข้าวอยู่ๆเบลล์ก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมา

“เบลล์เป็นอะไรหรือป่าวทำไมไม่กินล่ะ”เจนที่นั่งข้างเบลล์ถามขึ้นที่เห็นเบลล์ไม่กินข้าวแถมยังทำหน้าแปบกๆอีก

“เบลล์เหม็นอ่ะ ข้าวมันเหม็นอ่ะ”เบลล์บอกเพื่อนแล้วเอามือปิดปากปิดจมูก

“หืม??เหม็นเหรอ”

“ไหนๆ  ก็ปกตินิ”วินที่ได้ยินเบลล์พูดก็รีบเอาจานข้าวเบลล์มาดม แต่ก็ไม่มีกลิ่นเหม็นอย่างที่เบลล์บอก

“แต่เบลล์..อุ๊บ”เบลล์ที่รู้สึกเหม็น อยู่ๆก็คลื่นไส้ แล้วรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำใกล้ๆโรงหาร

อ้วกกกก แหว๊ะ อ้วกกก

“เบลล์ไหวหรือป่าว”เจนที่เห็นเบลล์วิ่งออกมาเลยตามมาดูอาการเพื่อนรักของเธอ

“เบลล์โอเค อ้วกกก แหว๊ะ”

“อ่ะนี่ ยาดม” วินที่เห็นเบลล์วิ่งออกจากโต๊ะกะทันเลยตามมาดูด้วยอีกคน ก่อนจะยื่นยาดมที่ติดตัวของตัวเองให้

“ขอบใจนะ”เบลล์เอ่ยขอบใจวิน

“เบลล์หน้าซีดมากเลยนะ เจนว่าไปหาหมอเถอะ” เจนที่เห็อาการของเบลล์ไม่ดีเลยเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรเบลล์ไหว”

“แน่นะ?” วินถามต่อเพื่อความแน่ใจ

“อื้ม ^_^” หลังจากนั้นเบลล์ ิจน และวินก็ขึ้นมาเรียนช่วงบ่าย

.

.

.

16:00 น.

​“เลิกสักที กลับบ้านกันเถอะ”

“ไหวไหมเบลล์” เจนหันไปถามเบลล์ เพราะเธอเห็นหน้าเบลล์ยังไม่หายซีด แถมดูแย่ลงยิ่งกว่าเก่า

“เบลล์โอเคดลับกันเถอะ”

“เบลล์!!!”

“เห้ย”เมื่อเบลล์ลุกจากเก้าอี้อยู่ๆก็หน้ามืดเป็นลมไป

.

.

.

.

​#โรงพยาบาล

​**​“

**​เพื่อนของพวกเราเป็นไงบ้างค่ะคุณหมอ”

​“หมอแสดงความยินดีด้วยนะครับคนไข้ท้องได้สองเดือนแล้ว”

​“ห๊ะ. ท้อง” เจนกับวินพูดออกมาพร้อมกัน

“ใช่ครับ ช่วงนี้คนไข้อาจจะคลื่นไส้บ่อยหรือวูบบ้าง ยังไงก็ให้คนไข้พักผ่อนเยอะๆนะครับ จะได้เป็นผลดีทั้งแม่ทั้งลูกนะครับ ไงหมอขอตัวไปตรวจคนไข้รายอื่นก่อนนะครับ”

“ค่ะ/ครับ”พอหมอเดินออกไปเจนกับวินก็ยืนนิ่งอยุ่สักพักก็เข้าในห้องคนไข้

.

.

“เจน วิน ฮึก..”

“เบลล์ท้องกับใคร”พอเข้ามาในห้องวินก็ถามเบลล์ทันทีตามด้วยเจน

“เบลล์ท้องได้ยังไง แล้วท้องกับใคร ไอเลวนั้นมันเป็นใคร”

“ฮึก...ฮือออ”เบลล์ไม่รุ้จะตอบเพื่อนเธอยังไงได้แต่นั่งร้องไห้

“ใครทำเบลล์บอกวินมา”

“เบลล์ ฮึก...” ยังไม่ทันที่เบลล์จะพูดป้าพัดแม่ของเบลล์ก็เข้ามาก่อน

“เบลล์เป็นยังไงบ้างลูก”ป้าพัดที่มาถึงก็เข้ามาถามอาการลูกตัวเองทันที

“แม่” เบลล์ที่เห็แม่ตัวเองมาก็ตกใจ

“สวัสดีค่ะแม่”

“สวัสดีครับแม่”

“สวัสดีจ่ะ”

“แม่รุ้ได้ไงว่าเบลล์เข้าโรงพยาบาล”

“วินเป็นคนโทรบอกเองแหละ”

“แล้วอาการเราเป็นยังไงบ้าง หมอบอกว่าเราเป็นอะไร”

“คือเบลล์...”เบลล์ได้แต่อึกอักไม่รุ้จะตอบแม่เธอยังไง

“ว่ายังไงเบลล์ แม่เป็นห่วง”

​“หมอบอกว่าเบลล์พักผ่อ...”

“เบลล์ท้องได้สองเดือนแล้วครับ”เบลล์ยังพูดไม่จบวินก็พูดแทรกขึ้นมาทันที

“วิน!!”เบลล์ตกใจที่วินบอกแม่ตนว่าเธอท้อง

“....”

“เจนว่าบอกแม่ตอนนี้ก็ดีนะเบลล์ ยังไงต่อไปแม่ก็ต้องรุ้อยู่ดี”

“ใช่ยังไงซะท้องมันก็ต้องโตขึ้นทุกวัน นอกจากเบลล์จะเอา้ด็กออก”

“...,”

“เบลล์แกท้องกับใคร ทำไมทำตัวแบบนี้ ห๊ะ!! แม่เลี้ยงแกมาไม่ดีใช่ไหม”เมื่อป้าพัดได้ยินเพื่อนทั้งสองของเบลล์พูดก็เข้าไปตีเบลล์ แต่ยิ่งตีน้ำตาคนเป็แม่ก็ไหลออกมาเท่านั้น

“ฮึก แม่เบลล์เจ็บ”

“แล้วแม่ไม่เจ็บยิ่งกว่าเหรอห๊ะ”

“ฮึก...เบลล์ขอโทษแม่ เบลล์ขอโทษ”เบลล์ยกมือไหว้ขอโทษแม่ตัวเองด้วยน้ำตา

“เจนว่าแม่ใจเย็นก่อนนะค่ะ”

“บอกแม่มาว่าใครเป็พ่อของเด็ก”

“...”

“ตอบแม่มาสิ!!”

“คะ....คุณพีค่ะ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***