เรื่องที่ 7 (100%)

"ไม่...ไหวแล้ว.." ผมที่อยากปลดปล่อยเต็มที เสียงรอบตัวมันอื้อไปหมด แทบไม่ยินเสียงของพ่อแม้แต่นิด จึงแกะเข็มขัดของพ่อต่อ

"ไวท์....พ่อบอกให้หยุด!... ได้ยินไหม" พ่อคว้ามือผมที่แกะกำลังเข็มขัด และจ้องด้วยสายตาเยือกเย็นมาทำผม

"ร้อน....ร้อนไปหมด.....พ่อ...คับ....ช่วยไวท์ด้วย" ผมดื้อดึง และพยายามบังคับสติของตัวเอง แต่มันไม่ไหวเลย สมองผมโล่ง เป็นสีขาวไปหมด... พ่อ...ช่วยผมด้วยคับ

"ไวท์คุบสติ.... บอกให้------!!!!"

ตึง!!!!

ผมพุ่งขึ้นไปจูบพ่อจนล้มทับกัน และจู่โจมพ่อไม่หยุด แต่พ่อผมก็ดันผมออกในที่สุด...

"ไวท์..... ลูกทำพ่อ...ไม่ไหว แล้วนะ" จากที่ผมจู่โจมตอนแรก กลับกลายเป็นพ่อพุ่งจู่โจมมาที่ซอกคอขาวของผมทันที

"อื้ออ..." พ่อใช้มือถกเสื้อผมขึ้น และคลึงหน้าอกผมอย่าแรง

"ยั่วนักใช่มั้ย" พ่อกัด ไซร้คอผมอย่างแรง

"อ๊า!! จะ..เจ็บ.." ผมเจ็บมากที่ซอกคอและหน้าอก เลยพยายามดันตัวพ่อออก จากที่ผมเป็นคนจู่โจม แต่กลับกลายเป็นคนโดนจู่โจมแทน จะ..เจ็บ...

พ่อเริ่มถอดกางเกงของผมลงไปที่ตาตุ่ม และใช้นิ้ววนรอบรูจีบสีสวย....

"อะ...อื้อ......" พ่อกดนิ้วเข้ามาในรู นิ้ว...ยาวจัง...

"อึก...อ๊า..! ตรงนั้น...อ่ะ!!" พ่อกดตรงจุดกระสันของผมจังๆ สติไปหมดแล้ว.. ไม่นะ.... อ่ะ....

Rrrrrrrrrrrrrrrr

"..."

"..." เราทั้งคู่หยุดการกระทำทั้งคู่ พ่อผมเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ และรับสาย

"สวัสดีค่ะ คุณพ่อคะ ไม่ทราบว่าลูกของคุณพ่อเค้าได้มารร.มั้ยคะ หรือเกิดอะไรขึ้นคะ"

"อ๋อ ผมลืมโทรบอกทางโรงเรียนว่าวันนี้ลูกของผมหยุดน่ะคับ พอดีมีธุระเข้าน่ะครับ" ระหว่างที่พ่อพูดผมเริ่มได้สติจากการหยุดกระทำ แต่ก็ยังฮีทอยู่ สติก็ไม่ได้ครบด้วย แต่ก็พยายามจะคลานออกจากห้องโดยเร็วที่สุด

"อ๋อค่ะ งั้นดีแล้วค่ะ ถ้ากลับมาจากธุระฝากบอกลูกคุณพ่อให้ส่งงานค้างด้วยนะคะ แล้วก็จดหมายลาด้วยค่ะ"

หมับ!!

"อะ..อึก" พ่อผมคว้าข้อเท้าผมไว้แล้วดึงให้กลับมา

"ครับ" น้ำเสียงเย็นชาขึ้น แล้วจ้องมามองผม

"อะ...เอ่อ..ไม่ทราบว่าเมื่อกี้เสียงลูกคุณพ่อหรอคะ"

"หูฝาดแล้วล่ะครับ ลูกผมไปเข้าห้องอยู่น่ะครับ"

"อะ..อ๋อค่ะ งั้นแค่นี้นะคะ สวัสดีคะ"

"ครับ สวัสดีครับ" หลังจากที่พ่อกดวางเสร็จ ก็หันมามองแรงใส่ผม และดึงตัวผมให้เข้าใกล้พ่อมากขึ้น

"อึก....ขะ..ขอโทษครับ...คุณพะ-----"

"ขอโทษไปแล้วจะได้อะไร" พ่อดึงตัวผมขึ้นนั่งตักพ่อ แล้วขบเม้มติ่งหู ไซร์ซอกคอ สร้างรอยากุหลาบเป็นแต้มๆ ทั่วทั้งหลัง ทั้งคอ

"อะ...อ่ะ...พะ..พ่อครับ" ผมบิดเร้า พยายามดิ้นเมื่อเริ่มได้สติ

"ไวท์..... หยุดดิ้น" พ่อพูดเสียงเรียบใส่ผมอย่างงงๆ ผมไม่เข้าใจ

"ทำมะ..อึก..อ่ะ!" ใต้ผ้าล่างตัวผม มีแก่นกายที่เด่นชูเหมือนจะทะลุผ้าออกมา

"ปลุกของพ่อขนาดนี้แล้ว... จะให้หนีไปง่ายๆคงไม่ได้หรอกนะ..."

พ่อกดผมลงบนพื้นในท่าคว่ำ แล้วใช้นิ้วกดเข้าไปในรู้จีบอีกครั้ง และเพิ่มจำนวนนิ้วขึ้นเรื่อย เมื่อผ่านไปสักพักจนพ่อคิดว่ารูจีบขยายได้พอสมควร จึงดึงนิ้วออก และถอดการเกงตัวเอง แล้วใส่แก่นกายเข้าพรวดมาทีเดียวโดยเร็ว

"อ๊า!!!!!!!!" เจ็บ!!! เจ็บไม่ไหว อึก....

"หึ ยั่วพ่อเองนิ ไม่ใช่หรอ" พ่อใส่เข้ามาแล้วขยับ จนผมปรับตัวไม่ทัน หะ..อ่ะ...หายใจไม่ค่อยออกเลยแหะ...อึดอัด...อ่า

"เด็กไม่ดีเลยน้า โกหกพ่อตัวเอง" พ่อตีก้นผมอย่างแรงไปทีนึง

"อ๊า! มะ..."

"ยั่วพ่อตัวเอง" พ่อตีไปอีกที

"อ๊าาา... เจ็บ...จะ..เจ็บ" ผมร้องครวญคราง ถึงมันจะเจ็บแต่เสียวซ่านทั่วร่างกาย ผมไม่มีสติแล้วจริงๆ

"วันไปโรงเรียนก็อย่าทำตัวร่านแบบนี้ในโรงเรียนล่ะกัน" เมื่อพ่อพูดประโยคนี้จบ ก็ใช้แก่นกายของตนเองแทงเข้าจุดกระสันผมเต็มๆ

"อร๊าาา หยุด...หยุดได้แล้วครับ...พ่อครับ..."

"ทำตัวเองนิ... ลูกไม่รักดีจริงๆนะ" พ่อตบก้นผมไปอีกทีนึง

"หะ..อ๊า...มะ..ไท่ไหวแล้ว...แตกแล้วครับ..จะแตกแล้วววว" ผทปลดปล่อยออก แต่พ่อผมยังไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเลยด้วยซ้ำ

"แตกก่อนพ่อได้ไงกัน หึ ได้!" พ่อผมกระแทกเร็วขึ้น ถี่ขึ้น และเน้นจุดกระสัน ผมเพิ่งแตกเมื่อกี้เองนะ....

"อ้ะ...อ๊า....ชะ..ช้าลง...ช้าลงหน่อยครับ.....คุณพ่อ!!" ผมพยายามพูดออกมาเพื่อให้ช้าลง แต่กลับเร็วขึ้นจนตัวแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

"หึ...รับบทเรียนของพ่อในครั้งนี้ส่ะ..." พ่อพูดจบก็ปลดปล่อยน้ำเข้าท้องน้อยของผมจังๆ

"อร๊างงงงงงงง!!!" แตกแล้วๆๆๆ อ๊าาา ท้องวูบวาบไปหมดแล้วว

"หึ..." พ่อถอนแก่นกายออกจากรูจีบของผม ทำให้น้ำกามออกจากรูผมเป็นทางไล่ตามซอกขา เนอะน่ะไปหมด...เลยแหะ

เอ๊ะ...ทำไม....ทำไมหนังตามันหนักกว่าปกติแหะ....อ่ะ...ง่วง...สินะ... ผมสลบหลังจากเสียครั้งแรกไป เพราะมันเหนื่อย... และไม่อยากทำใจรับว่าตัวเองได้กับพ่อตัวเองด้วย เป็นเพราะผมเองสินะ...

เช้าวันถัดมา

"อื้มมม... " เช้าแล้วสินะ เมื่อกี้เป็นฝันรึป่าวนะ อาจจะใช่.. ใช่แน่ๆ ผมบอกกับตัวเองและเดินเข้าไปในห้องน้ำ

มะ..มึนๆ..มึนหัว...จะอ้วก มึนหัวไปหมดแล้ว ไม่นะ.. จะเป็นล้มแล้ว. ผมมึนหัวจนสลบคาห้องน้ำไป...

"ไวท์ตื่น ไวท์! ไวท์ลูก" พ่อเขย่าเรียกผม

"ทะ...ที่ไหน...กันครับ" ผมลืมตามองเห็นว่าไม่ใช่ที่ที่ผมสลบอยู่

"โรงพยาบาล... ลูก...ท้อง" ผมค้าง ค้างทันที ทำไรไม่ถูก... ม.ต้น ท้อง ท้อง ท้อง ท้องงั้นหรอ ไม่จริงน่ะ นั่นไม่ใช่ฝันงั้นหรอ ไม่เอาน่ะ ฝัน...นี้คือฝันรึป่าว

"..." ผมยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองไปมา ไม่อยากอยู่แล้ว รับไม่ได้! รับไม่ได้!! รับไม่ได้!!!

"ไวท์!!! หยุดทำร้ายตัวเอง ทำไปมันไม่ดีขึ้นหรอก" พ่อจับมือผมแยกออก

"ไวท์อยากตายจังครับพ่อ...." ผมพูดและมองหน้าพ่อยิ้มๆ ถึงน้ำตาจะร่วงไหลเป็นสายก็ตามที

"พ่อจะดูแลไวท์ พ่อจะรับผิดชอบ พ่อขอโทษ" พ่อกุมมือผมแล้วขอโทษออกมา

"ป่าวเลยครับ ผมผิด... ผมผิดเอง ที่ผมคุมสติไม่อยู่ ผมขอโทษนะครับ ผมคงจะไม่อยู่ให้เป็นภาระพ่ออีกแล้วล่ะครับ เดี๋ยวก็จะฆ่าตัวตายอยู่ดี.... โชคดีนะครับ"

"ไม่ ไวท์ไม่ พ่อบอกว่าพ่อจะดูแลไวท์ นี้คือคำสั่ง"

"หึ...ในฐานะ พ่อ สินะครับ ผมเข้าใจ..."

"ไวท์.... พ่อ"

"ไม่เป็นไรครับ ไวท์เข้าใจดี" ผมหันไปยิ้มให้พ่อ ถึงน้ำตาจะล่วงไหลไม่หยุดก็ตาม...

จบเรื่อง 7

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***

