Naruto(oc)4

หลายวันต่อมา...

แฮ่ก แฮ่ก

"วิ่งต่อไปอย่าหยุดนะมิล!!"

"ท่านพ่อ!!"

ฉึก ฉึก!

"ฮึก...ทนไว้นะมิเกลแม่จะพาลูกไปที่ที่ปลอดภัย"

แฮ่ก แฮ่ก!

เฉือก!

เสื้อถูกฉีกออกเพราะกิ่งไม้มากมาย

แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรแม้แต่น้อยแล้ววิ่งต่อไป..

"แค่กๆ...แฮ่กๆ...ต้องพักแล้ว...ไม่ไหว...ฮึก"

"แม่ขอโทษที่ต้องให้ลูกมาลำบากนะ

มิเกล"

ร่างของหญิงสาวผมสีขาวราวกับหิมะกอดร่างของทารกอย่างรักใคร่และรู้สึกผิด...

"ฮึก ฮึก"

ฟึ่บ!!

มิเกล\=แฮ่ก แฮ่ก😰

มิเกลหอบหายใจรุนแรง

มิเกล\=ฝันแบบนี้อีกแล้ว

มิเกลเอามือมาปิดหน้าของตัวเองข้างนึงก่อนจะมองไปรอบๆห้องที่เธอนอน

มิเกล\=...สายแล้วนี่

มิเกลลุกขึ้นออกมาล้างหน้าสักพักก็ได้ยินเสียงคน

มิเกล\=ใคร!!?

"เฮ้ย!...ยังมีคนอีกหรอวะ!"

มิเกล\=!!..อินาริมาทางนี้

อินาริ\=อะ!...พี่สาว!!

อินาริรีบวิ่งมาหามิเกลทันที

มิเกล\=แกจะทำอะไร?

"นี่แกโง่หรือแกล้งโง่วะ...ฮะๆๆๆ"

เฉือกกก!!

มิเกลฟันคอของพวกนินจาถอนตัวขาดสะบั้นไม่เหลือก่อนจะเก็บดาบของเธอ

มิเกล\=ฟังนะอินาริ...เรียกพวกชาวมาช่วยกัน

อินาริ\=ต...แต่ผม

มิเกล\=เธอทำได้

มิเกลพูดก่อนจะวิ่งออกไป

มิเกล\=แฮ่ก แฮ่ก ฝันบ้านั่นอีกแล้ว...

ชึกๆ...ฟิ้ววๆ..

มิเกลขว้างชูริเคนใส่พวกคนที่ตามมาก่อนจะวิ่งต่อ

เอี๊ยดดด!!!

มิเกล\=แฮ่ก แฮ่ก...จะรอหน่อยก็ดีนะ

ซากุระ\=มิเกลล!!

มิเกล\=อยู่นั่นละ

มิเกลขว้างคุไนที่ดูแปลกตาแต่มันคล้ายกับของรุ่นที่4ซึ่งคาคาชิจำมันได้ดี

มิเกล\=หึ...

มิเกลยิ้มร่าออกมาก่อนจะวาร์ปไปในกำแพงน้ำแข็ง

ซาสึเกะ\=จะเข้ามาทำซากอะไรของเธอ

มิเกล\=คิดว่าฉันเข้ามาแล้วออกไม่ได้รึไง

ซาสึเกะ\=เธอ

???\=ขอโทษที่ต้องขัดจังหวะนะครับแต่...มันเปลืองเวลาของผมครับ

ฟิ้ววว

นินจาถอนตัวขว้างเข็มนั่นมาทางมิเกล

หมับ!

มิเกลรับได้อย่างสบาย

มิเกล\=ฉันไม่โง่ปล่อยให้มันถึงตัวหรอกนะ

เกร้งงๆๆ

มิเกลปล่อยเข็มพวกนั้นลง

ฟุ่บ!

มิเกล\=หึ...น่าสนใจดีนี่

มิเกลหายไปโผล่อีกทีก็อยู่หน้าฮาคุตัวจริงแล้ว

ฮาคุ\=เฮือก!!

ฮาคุรีบย้ายไปกระจกอื่นพร้อมปาเข็มมาทางซาสึเกะ...

เคร้ง!!!

มิเกลขว้างชูริเคนสวนกลับทั้งหมด

มิเกล\=ได้แค่นี้หรอ?

ฮาคุ\=อึก

นารูโตะ\=ม..มิเกลจัง...สุดยอด

มิเกล\=หืม?...

มิเกลมองสภาพของซาสึเกะและนารูโตะที่โดนเข็มมากมายปักอยู่บนตัว

มิเกล\=..."ไม่เจ็บกันบ้างรึไง"(คิด)

ฮาคุ\=..."ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาถึงจะเป็นเด็กก็จริงแต่...ไอจักระเยอะมาก"(คิด)

ฮาคุคิดวิธีมากมายเพื่อกำจัดเกลออกไป

มิเกล\=....

มิเกลมองหน้าฮาคุก่อนะจะเบิกเนตรขึ้นและเดินเข้าไปใกล้ฮาคุ

มิเกล\=หึ...คิกๆๆ...นายมั่นใจแล้วหรอที่จะสู้กับฉัน

มิเกลเริ่มใช้น้ำเสียงยียวนและน่าตาอันกวนประสาทและเจ้าเล่ห์

ฮาคุ\=คุณคิดจะทำอะไร

ฮาคุถามด้วยสภาพใบหน้าที่จริงจัง

มิเกล\=...หึ...แค่เล่นเท่านั้นละ

ฮาคุ\=เล่น?

มิเกล\=อืม...เกมของฉันมีอยู่ว่า...แพ้ตายชั่วตายโกงตาย...ดี...รอด...

ฮาคุ\=???

ฮาคุมองหน้ามิเกลอย่างสงสัย

มิเกล\=เฮ้อ...ฉันชักเริ่มไม่สนุกแล้วสิ

ฮาคุ\=หืม?

มิเกล\=นายมันคนดีเกินไป

มิเกลกระโดดลงมาจากที่ที่ฮาคุอยู่ก่อนปิดเนตรก่อนหันหลังไปมองฮาคุ

มิเกล\=นายชนะเกมฉันแล้ว

มิเกลยิ้มออกมา

ฮาคุ\=อะ!//

มิเกลแตะตัวซาสึเกะและนารูโตะวาร์ปไปยังคุไน

ที่เธอปักไว้ก่อนจะเริ่มรักษาให้ทั้งคู่

ฮาคุ\=..."เธอเป็นใครกันแน่...แล้วดวงตานั่นมันอะไรกันแน่...ทำไมถึง..."(คิด)

มิเกล\=นี่...ซาบุสะเอาไปดู

มิเกลโยนกระดาษให้ซาบุสะแผ่นนึงก่อนจะเดินไปหาคาคาชิ

คาคาชิ\=คืออะไร?

มิเกล\=การโกงกันทางธุรกิจนิดหน่อยค่ะ

คาคาชิ\=อืม...เอาเถอะ

ซากุระ\=มิเกล!!

ซากุระรีบวิ่งมาดูเธอ

ซากุระ\=ไม่เป็นไรใช่ไหม?

มิเกล\=อืม...

ซากุระ\=ค่อยยังชั่ว...ซาสึเกะคุงกับนารูโตะละ?

มิเกล\=สบายดี

ซากุระ\=อ้อ...

มิเกล\=ภารกิจเคลียแล้วละ

คาคาชิ\=อืม...ทำได้ดีมากทุกคน

มิเกล\=ไปก่อนเถอะค่ะ

มิเกลวิ่งไปทางซาบุสะและฮาคุ

ฮาคุ\=....

มิเกล\=นายนะ...ชื่ออะไร?

ฮาคุ\=?...ผมฮาคุครับ

มิเกล\=หึๆ...ฉันมิเกล

ฮาคุ\=...หืม?

มิเกล\=ไว้ว่างๆมาโคโนฮะบ้างนะ

มิเกลพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไป

ซาบุสะ\=เกิดอะไรขึ้นระหว่างนายกับเด็กนั่นรึไง?

ฮาคุ\=....

ซาบุสะ\=ฮาคุ?

ฮาคุ\=ปล่าวหรอกครับ...เธอแค่บอกผมชนะเกมเธอ

ซาบุสะ\=เกม?...ช่างเถอะไปกันได้แล้ว

ฮาคุ\=ครับ..."ขอบคุณนะครับคุณ

มิเกล"(คิด)

1อาทิตย์ต่อมา...

มิเกล\=....

ซาสึเกะ\=มายืนทำไมแถวนี้

มิเกล\=หึ...นั่นสิ

มิเกลมองหน้าซาสึเกะก่อนจะหันไปมองหมอกที่เริ่มจางไปเรื่อยๆ

ซาสึเกะ\=ไปได้แล้ว...คนอื่นเค้ารอเธออยู่

มิเกล\=เฮ้อ...รู้แล้วๆ

มิเกลเดินตามซาสึเกะไป

ณ โคโนฮะ

ฮิรุเซน\=เป็นไงบ้างคาคาชิ...มิเกลน่ะ

คาคาชิ\=ครับ...ความสามารถของเธอไม่ธรรมดาจริงๆนั่นแหละ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

มิเกล\=ขออนุญาติค่ะ!

มิเกลเปิดประตูเข้ามา

มิเกล\=อ้าว...คุณคาคาชิ?

ฮิรุเซน\=คาคาชิ...เจ้าออกไปก่อน

คาคาชิ\=ครับ

คาคาชิก็ออกไปจากห้อง

มิเกล\=...มีอะไรคะ?

ฮิรุเซน\=เจ้านารูโตะ...เป็นยังไงบ้าง

มิเกล\=ก็เก่งขึ้น...ความอดทนของนารูโตะยอมรับเลยคะว่าสูงจริงๆ...จักระเก้าหางก็เกือบที่จะแผล่ออกมา

ฮิรุเซร\=อืม...แล้ว...เจ้าละ?

มิเกล\=....

มิเกลไม่ตอบอะไรแต่ขอตัวออกไปข้างนอกแล้วก็ออกไป...

ฮิรุเซน\=เฮ้อ...เด็กคนนี้

คาคาชิ\=ดื้อมากเลยสินะครับ

ฮิรุเซน\=เจ้าเลี้ยงยังไงกันแน่นะ

คาคาชิ\=...นั่นสินะครับ

ตัดมาฝั่งมิเกล

มิเกล\=หืม?

มิเกลเห็นพวกนารูโตะคุยอยู่กับพวกสึนะเหมือนหาเรื่องกันและเห็นเด็กที่มาเล่นกับนารูโตะถูกจับตัวอยู่ด้วยเธอจึงเดินเข้าไป

มิเกล\=ซากุระ...นารูโตะ?

ซากุระ\=ม...มิเกล

นารูโตะ\=มิเกลจัง

มิเกล\=...?

มิเกลมองพวกสึนะด้วยแววตานิ่งเฉยก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มและแววตาเยือกเย็นทำให้พวกสึนะอึ้ง

???\=เฮือก!...ค...คันคุโร่

คันคุโร่\=ย...ยัยนี่เป็นใครกันเทมาริ?

เทมาริ\=ฉันจะรู้ไหมละ

ปัก!!!

มีหินปามาที่มือของคันคุโร่ทำให้คันคุโร่ปล่อยมือออกจากโคโนฮะมารุ

มิเกล\=...หึ...ยินดีต้อนรับสู่โคโนฮะนะ

มิเกลเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเล็กน้อยกลับไป

คันคุโร่\=....

เทมาริ\=อึก...

มิเกล\=หึ...แล้วคนผมแดงนั่นนะ...จะลงมาได้ยัง

ซาสึเกะ\=อะ!

ซาสึเกะหันไปข้างๆต้นเห็นเด็กหนุ่มผมแดงห้อยหัวอยู่

ซาสึเกะ\="ฝีเท้าเบามาก...เบาพอๆกับเจ้าคาคาชิเลย"(คิด)

กาอาระ\=...กลับได้แล้ว

ชายผมแดงคนนั้นสลายเป็นทรายก่อนจะมาโผล่หน้ามิเกลที่ยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ไม่เลิก

มิเกล\=....

ซากุระ\=ว...ว่าแต่สึนะมาทำอะไรที่โคโนฮะกัน

เทมาริ\=นี่-!

มิเกล\=พวกเค้ามาสอบจูนินกัน...

ซากุระ\=....

เทมาริ\=แล้วเธอไปรู้มาจากไหน?

มิเกล\=เดี๋ยวรู้เอง...

กาอาระ\=...

มิเกล\=งั้นฉันไปละ

มิเกลหันมาบอกพวกซากุระและนารูโตะก่อนจะเดินกลับไปทางที่เธอมา...

กาอาระ\=เดี๋ยว!

มิเกล\=?

มิเกลหันกลับมา

กาอาระ\=เธอชื่ออะไร

มิเกล\=...มิเกล

กาอาระ\=....

มิเกลเมื่อเห็นว่ากาอาระเงียบไปก็เดินต่อ

วันต่อมา...

มิเกล\=คุณคาคาชิคะ

คาคาชิ\=หืม? ..มีอะไรรึปล่าวมิเกล

มิเกล\=หนูต้องสอบไหม?

คาคาชิ\=ต้องสอบสิ...ไม่สอบได้ไงละ

มิเกล\=ก็แค่รู้สึกไม่ดีนะคะ

คาคาชิ\=....

คาคาชิเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดเพราะลางสังหรของมิกิไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง

มิเกล\=...คุณคาคาชิ..คุณคาคาชิ!!!!

คาคาชิ\=อะ..ม...มีอะไร?

มิเกล\=คุณเหม่อฉันเลยเรียกแต่...

คุณไม่ตอบเลย

คาคาชิ\=แหะๆ...โทษทีนะมิเกล

คาคาชิวางมือลงบนหัวมิเกล

มิเกล\=งั้นหนูไปเดินเล่นนะคะ

คาคาชิ\=อืม....ระวังตัวด้วยละมิเกล

มิเกล\=คะ

มิเกลกล่าวก่อนจะเดินออกไป

มิเกล\=...มันต้องเกิดบ้าอะไรแน่ๆ...จากพวกสึนะ

มิเกลคิดไปเดินไปตามหลังคา

มิเกล\=...อะ!?

มิเกงรีบหยุดทันทีเมื่อรู้สึกถึงคนที่กำลังคุยกันอยู่

"หวังว่าจะเป็นไปตามแผน"

"แน่นอนครับท่าน"

"หึๆๆๆ...โชคดีละโคโนฮะ"

และหลังจากจากนั้นพวกนั้นก็คุยเรื่องแผนต่อ

Jdbhxbdjsnmzzngxjsbshxjsnxhxhxbxjxk

'9@9!9!'$9!8$9?5$'5$5!5$5'"55"€~€™~€...~¥¥^π^€™~^¥π^€^^€™~€~™~€~€~€€€€€$~€~€€/\=

ในเวลาต่อมา...

มิเกล\=!!!

มิเกลถึงกลับตกใจเมื่อได้ยินแผนทั้งหมด

มิเกล\=อึก"ตอนนี้ต้องเงียบที่สุด...อย่าปล่อยจักระต้องเก็บเรื่องนี้...ให้มิดที่สุด"(คิด)

แกร๊ก!

มิเกลเผลอพลาดล่วงลงมาจากหลังคาบ้าน...แต่ก็เหมือนมีคนรับไว้ได้มิเกลเลยลืมตา

มิเกล\=ส...สึนะ!!?

ใช่แล้วคนที่รับเธอคือเด็กชายผมแดงขอบตาดำรับร่างเธออยู่

มิเกล\=ท...โทษที

มิเกลรีบลงจากอ้อมแขนของกาอาระ

มิเกล\=ขอบคุณนะ...ขอตัว

กาอาระ\=เดี๋ยว...

มิเกล\=?

กาอาระ\=มาทำอะไรที่นี่?

มิเกล\=เดินเล่นนะ...นายละ

กาอาระ\=...เดินเล่น

มิเกล\=ห๋า!?...พวกสึนะยอมให้นายมา?

มิเกลเบิกเนตรแล้วเดินเข้าไปหากาอาระก่อนจะมองเข้าไปในดวงตาของกาอาระ

มิเกล\=นายหนีมานี่

กาอาระ\=เรื่องของฉัน

มิเกล\=...แล้วแต่

หมับ!

มิเกลที่กำลังเดินออกไปแต่กาอาระคว้ามือเอาไว้

มิเกล\=?

กาอาระ\=พาเดินชมหน่อย

มิเกล\=ห...ห๋า?

มิเกลมองหน้ากาอาระอย่าง งงๆ

มิเกล\=ก็ได้ๆ...แต่ถ้าไปทั้งๆอย่างนี้คนอื่นจับได้แน่ว่าเป็นนาย...งั้น

มิเกลหยิบผ้าคลุมสีดำออกมาจากเป้มาคลุมให้กาอาระ

มิเกล\=ลดขนาดน้ำเต้าหน่อยได้ไหม?

กาอาระ\=อืม...ได้

กาอาระยอมทำตามที่มิเกลบอก

มิเกล\=อืม...

หมับ!

มิเกลจับมือกาอาระแล้วพาเดินเล่นตามตลาด

มิเกล\=อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม?

กาอาระ\=...ไม่...ไม่มี

มิเกล\=?...งั้น

มิเกลหยิบสร้อยที่วางขายอยู่เป็นรูปน้ำเต้าเล็กๆ

แล้ววางตังค์ก่อนจะให้กาอาระ

มิเกล\=เก็บไว้ดีๆละ

มิเกลพูดพร้อมยิ้มแล้วพากาอาระเดินเล่นต่อ

หลังจากนั้นช่วงเวลาเย็นก็มาถึงมิเกลก็พากาอาระมากส่งที่โรงแรมที่กาอาระพักอยู่

มิเกล\=งั้นฉันไปละ

กาอาระ\=อืม...ระวังตัวด้วยละ

มิเกล\=?...อืม

มิเกลตอบกาอาระก่อนจะเดินกลับบ้าน

กาอาระ\=มิเกลหรอ?

กาอาระหยิบสร้อยที่มิเกลซื้อให้ขึ้นมาดู

ก่อนจะสวมใส่แล้วเดินขึ้นห้องไป

เช้าวันต่อมา...

มิเกล\=มาช้าจังนะ

ซากุระ\=โทษทีจ่ะ...

มิเกล\=ไปกันเถอะ

มิเกลยิ้มให้ซากุระ

ซาสึเกะ\=....

นารูโตะ\=เย้!

ปัก!

???\=พ...พวกผมขอเข้าไปเถอะนะครับ...อัก!

ปัก

???\=ลี!

หญิงสาวรีบมารับร่างของชายผมทรงกะลาสวมชุดเขียวรัดรูป

มิเกล\=อ...เอ่อ

ซาสึเกะ\=นี่...ช่วยคลายภาพลวงตาหน่อยได้มั้ย

"ภ...ภาพลวงตาหรอ?"

ซาสึเกะ\=ซากุระ...เธอน่าจะรู้ตัวตั้งแต่คนแรกใช่มั้ย

ซากุระ\=ซ...ซาสึเกะคุง...อืม!...ก็นี่นะมันชั้นสองนี่นา

"เฮอะ!...แค่รู้มันไม่ช่วยหรอกนะ!"

นินจาคนนั้นกำลังจะเตะซาสึเกะซาสึเกะก็เช่นกัน

หมับ!

แต่ก็มีชายผมทรงกะลาจับขาของทั้งสองคนไว้

ซาสึเกะ\=!!!?"รับลูกเตะเราได้งั้นหรอ"(คิด)

มิเกล\=เราไปกันเถอะ...

???\=เดี๋ยว!

ชายผมสีน้ำตาลตาสีไข่มุกก็พูดขึ้น

ทีม7ทั้งทีมก็หยุดลง

???\=นายคนนั้นนะชื่ออะไร

ซาสึเกะ\=ก่อนจะถามชื่อคนอื่นควรบอกชื่อตัวเองก่อน

???\=นายคงเป็นเด็กใหม่สินะ...อายุเท่าไร?

ซาสึเกะ\=ฉันไม่จำเป็นต้องบอก

???\=หนอยย

มิเกล\=ไปกันเถอะ...ซากุระดีขึ้นยัง?

ซากุระ\=จ...จ้ะ...ฉันไม่เป็นไรแล้วละจ่ะ

มิเกล\=อืม...ดีแล้วละ

ติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***